" Αμαρτίαι γονέων, παιδεύουσι τέκνα "

Επικαιρότης

Οι παροιμίες, τα ρητά, τα γνωμικά κρύβουν μέσα τους μεγάλη σοφία. Αυτό είναι μιά μεγάλη αλήθεια. Πρόχειρο και χαρακτηριστικό παράδειγμα το σημερινό χάλι της χώρας.

Είναι γνωστόν ότι η πρώτη μεγάλη ώθηση της τωρινής φρενήρους κατρακύλας δόθηκε από τον αείμνηστο (ξεχνιέται άλλωστε) Ανδρέα Παπανδρέου, που με τη λαϊκίστικη πολιτική του κατεύθυνε στη κατανάλωση και σε μιά πλαστή και πέραν των ορίων αντοχής υγιούς οικονομίας, ευμάρεια κάθε ενίσχυση της τότε ΕΟΚ. Γιά να γίνεται αρεστός και επανεκλέξιμος. Οι ενισχύσεις όμως είχαν στόχο τη προσαρμογή και συντονισμό της ελληνικής οικονομίας με την ευρωπαϊκή και όχι τη προσωρινή καλοπέραση του λαού. Προϊόντος δε του χρόνου, επειδή η όρεξη γιά κατανάλωση και ευδαιμονία άνοιγε συνεχώς και ο τζάμπα πακτωλός δεν επαρκούσε το «τσιμπούσι» ενισχυόταν με αφειδή δανεισμό που ικανοποιούσε τα αδηφάγα στομάχια και έκλεινε τα φωνασκούντα στόματα ( Τσοβόλα δώστα όλα !).
Και έτσι η χιονοστιβάδα χρέους και ελλείμματος έπαιρνε το δρόμο της, συνεχώς διογκούμενη. Όλοι ζητούσαν και όλοι έπαιρναν. Κάθε τάξη κατά τη δυνατότητα πιέσεως και εκβιασμού που διέθετε. Δώσε κι εμένα μπάρμπα !
Εκείνοι που όφειλαν να γνωρίζουν το πρόβλημα το γνώριζαν, αλλά έκαναν στραβά μάτια. Διεχειρίζοντο απλώς τη κατάσταση και πάσαραν τη σκυτάλη στους επόμενους.
-Δε βαριέσαι, ας τα βολέψουμε, όπως όπως, να βολευτούμε και εμείς, κι ας έρθουν οι επόμενοι, να κόψουν το σβέρκο τους να βρουν λύση !
Ένα τρελό κι αδιάκοπο πάρτυ με δανεικά ! Βερεσέ !

Κάθε επόμενη Κυβέρνηση, «δειλή, μοιραία και άβουλη», υποτεταγμένη στο «πολιτικό κόστος» και κατευθυνόμενη από το συζητήσιμο, αν είναι ορθό, «φωνή λαού, οργή Θεού» συνέχιζε το βιολί των παροχών πέρα από τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας και τη πραγματική παραγωγική της ικανότητα. Και εννοείται ότι, συν τω χρόνω, όλα τα αρνητικά μεγέθη ακολουθούσαν γεωμετρική πρόοδο στη γιγάντωσή τους μέχρις ότου η κατάσταση έφτασε στο μη παρέκει. Και η φλόγα στο μπαρούτι. Και στο μοιραίο μπουμ !
Ο Καραμανλής και, κυρίως, ο Σημίτης δεν ήσαν κακοί, από πλευράς προθέσεων. Άτολμοι υπήρξαν. Δέσμιοι απεργιών και λαϊκών κινητοποιήσεων. Π.χ. ο Γιαννίτσης μιά χαρά τα έλεγε στο Ασφαλιστικό αλλά γιά να είναι δυσάρεστος τον έφαγε το σκοτάδι.
Ο ένας με συγκρότηση και θαυμάσιο και πειστικό λόγο και ο άλλος με μεγάλη μόρφωση, βαθιά γνώση των προβλημάτων και μεθοδικότητα. Ο ένας πιό «πολιτικός» του μπαλκονιού κι ο άλλος πιό «τεχνοκράτης» του γραφείου. Και τους δύο τους πήρε και τους σήκωσε η χιονοστιβάδα των γιγαντωμένων προβλημάτων.
Και οι δύο γνώριζαν καλά τη κατάσταση, γνώριζαν και το «φάρμακο», αλλά που να τολμήσουν ! Προσπάθησαν με νουθεσίες «στοργικού πατρός» ο Σημίτης και «ήπιες προσαρμογές» ο Καραμανλής να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Τρίχες ! Και καταποντίστηκαν και οι δύο. Μέσα στην αδυναμία τους να συμμαζέψουν τη κατάσταση που την επιδείνωναν οι περιφερειακοί αετονύχηδες αυλοκόλακες και ο εσμός των πάσης φύσεως μπαγαπόντηδων που περιβάλλουν τη «εξουσία».
Και έρχεται τώρα, στο κλείσιμο του κύκλου, να σβήσει τη φωτιά ο γιός αυτού που την άναψε ! Η τραγική ειρωνεία της Ελλάδας !

Η κρισιμότητα των περιστάσεων δεν επιτρέπει κομματικές αντιπαλότητες και πολυτέλειες κοκορομαχιών στη Βουλή, χάριν μικροσυμφερόντων τύπου : «Εσείς είσαστε κακά παιδιά και κάνατε κακά πράματα αλλά εμείς που είμαστε καλά παιδιά θα τα διορθώσουμε». Κάτι που δυστυχώς βλέπουμε να γίνεται. Αηδίες και ξεράσματα, όταν ο κόσμος ξέρει, πλέον, ότι όλοι «έβλαψαν, εξ ίσου, την πόλη».
Μακάρι να πετύχει ο γιός και να σωθεί ο τόπος από τις πατρικές αμαρτίες. Μακάρι να μπορούσε να πετύχει.
Η στήλη, αν και το εύχεται, δεν το πιστεύει μετά και τα δείγματα πρωτοφανούς ανικανότητος και απειρίας της Κυβέρνησης που ξεχειλίζει από πλήθος πειραματισμών, αστείων και μικρόνοων χειρισμών και πνεύματος ερασιτεχνισμού και αλαζονείας που εκπέμπει, καθώς και άλλα δείγματα μικροκομματικής ιδιοτέλειας. Απλώς ο κόσμος, μουδιασμένος, παραζαλισμένος και τρομοκρατημένος έχει χάσει κάθε διάθεση αντίδρασης, γι’ αυτό και αφήνει αδιαμαρτύρητα να αλωνίζει κάθε μαθητευόμενος μάγος που πειραματίζεται εκτοξεύοντας ότι τρελή ιδέα του κατεβαίνει στο κεφάλι. Και το ξεσήκωμα των αγροτών, θέμα χρόνου είναι να ψυχορραγήσει. Ο κόσμος είναι ξετρελαμένος !

Η στήλη, πάντως, επιμένει. Οικουμενική Κυβέρνηση με συμμετοχή πολλών εξωκοινοβουλευτικών υπό τον Σημίτη, με Στ. Μάνο Υπουργό Οικονομικών και επιφανείς τεχνοκράτες γιά Υπουργούς, από όλους τους χώρους. Γιά τη λήψη όλων των απαραιτήτων μέτρων, με τη ψυχρότητα του χειρουργού που ακρωτηριάζει ένα γαγγραινιασμένο πόδι γιά να σώσει τον ασθενή και πλήρη περιφρόνηση κάθε πολιτικού κόστους. Να τελειώσουν, επί τέλους, τα πολιτικάντικα «ήξεις, αφίξεις» και να χαραχτεί σωστή πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης και διόρθωσης των κακώς κειμένων. Με κάθε κόστος, κάθε θυσία, αλλά και πολλές ελπίδες γιά ένα νέο σωστό και νοικοκυρεμένο κράτος.
Η ζωή δεν τελειώνει. Οι άνθρωποι χαλάν και φτιάχνουν τη μοίρα τους μόνοι τους !