ORPHEAS

Γιά γέλια και γιά κλάματα

ΥΠΟΨΙΕΣ

Είναι γνωστόν στη πολιτική ότι, οι πολιτικοί περιστρέφουν το λόγο τους ακροθιγώς ως προς αυτό που πρέπει να λεχθεί και που οφείλουν να πουν στο λαό και ομιλούν, πάντοτε, ασαφώς και αορίστως. Αφήνοντας κενά που μπορούν να καλύψουν, μισοϋποσχέσεις που μπορούν να πάρουν πίσω και λέγοντας γενικότητες και αοριστίες που μπορούν, μετά, να διαστρέψουν.
Κλασσική συνταγή δελφικής προέλευσης. Επιτυχημένη απόλυτα, γι’ αυτό και διατηρουμένη ανά τους αιώνας. Μιά σταθερή πολιτική αξία που διδάσκεται από το νηπιαγωγείο των πολιτικών σπουδών και εφαρμόζεται επιτυχώς στη πλάτη των λαών.
Μεταξύ των πολιτικών, οι του ΠΑΣΟΚ είναι πασίγνωστον ότι αποτελούν αριστείς του είδους. Κορυφαίοι στη τακτική του «φαίνεσθαι» αδιαφορώντας γιά το «είσθαι».
Μάστορες στη τέχνη του πλασαρίσματος και τη τεχνική του «αμπαλάζ» κάθε πολιτικού προϊόντος.
Προφανώς,( πολύ λογικό και φυσιολογικό ), η σοφή αυτή πολιτική συνταγή , διά μέσου των αιώνων, να εξελίσσεται, ραφινάρεται και εμπλουτίζεται. Είναι η τακτική που οριοθετείται με το κουλτουριάρικο «πολιτική του μαστίγιου και του καρότου» η το λαϊκό «μιά στο καρφί και μιά στο πέταλο» !
Με αυτή την αρχή δημιουργούνται, κατά τόπους, διάφορες πολιτικές σχολές εξαπάτησης των πολιτών. Κάποιες αφελείς και εύκολα αποκαλυπτόμενες, που καταβυθίζονται στη χλεύη και την απαξία και κάποιες μεγαλοφυείς και…. γλυκόπιοτες ακόμη κι από λαούς όχι, ιδιαίτερα, χαζούς. Με τη ευγενική συνδρομή και των ΜΜΕ, βεβαίως.
Στις πρώτες θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τη «σχολή Γ. Παπαδοπούλου» και, επί το πιό σύγχρονο, τη «σχολή Τσάβες» της Βενεζουέλας. Και στις δεύτερες, οπωσδήποτε, τη περίφημη και αξεπέραστη «σχολή Α. Παπανδρέου». Αυτή που είναι γνωστή και από το σλόγκαν (προς Αμερικανούς) «Μην ακούτε τι λέω, να κοιτάτε τι κάνω» !, και που καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στη σχετική λίστα.
Οι περιστάσεις, ιδίως οι δύσκολες, δίνουν την ευκαιρία στις σχολές γιά προσθήκη νέων κεφαλαίων «διδακτέας ύλης» και νέων «μεθόδων» χειραγώγησης των μαζών, ανάλογα με το μέγεθος των προβλημάτων, της γενικότητος των επιπτώσεών τους και τη μαστοριά των πολιτικών που τις εφαρμόζουν.
Σοβαρότατη πηγή έμπνευσης και εμπλουτισμού των ανωτέρω μεθόδων αποτελεί και η λαϊκή ανατολίτικη παράδοση. Ιδίως ο πλούτος της θυμοσοφίας του Χότζα είναι ένα πολύ χρήσιμο και βολικό πολιτικό εργαλείο, δεδομένης και της γειτνιάζουσας με την Ανατολή, ψυχοσύνθεσης του λαού μας.
Εν προκειμένω, η στήλη οσμίζεται ότι η σχεδιαζόμενη κυβερνητική οικονομική πολιτική βαδίζει, περίπου, στα κάτωθι αχνάρια, εδραζομένη στέρεα στη σχετική σοφή πρακτική της γνωστής διδαχής του Χότζα.

Βασικό και αντικειμενικό δεδομένο, σαν προϋποθέσεις και επιτάγματα του προβλήματος, είναι το πλήθος και το μέγεθος των συσσωρευμένων προβλημάτων, οι πιέσεις της Ε.Ε. καθώς και η κακή νοοτροπία του λαού. Και τακτική, η εξής :

Κίνηση 1η : Βάζοντας μπροστά το μπαμπούλα της Ε.Ε. (Αλμούνια, Τρισέ και διάφορους άλλους παντελώς άγνωστους στο ευρύ ελληνικό κοινό, ευρωπαϊκούς οικονομικούς εγκεφάλους), δημιουργούμε ένα ζοφερό κλίμα οικονομικού τρόμου και ανασφάλειας που παγώνει τους πάντας και τα πάντα και αδρανοποιεί κάθε δύναμη αντιστάσεως.
Να, τα νούμερα, να, οι δείκτες, να ,τα ποσοστά. Αριθμοί, αριθμοί, αριθμοί, που σαν δηλητηριώδη φίδια μας ζώνουν από παντού ! Μεγέθη, εν πολλοίς, ακαταλαβίστικα αλλά που με κατάλληλη εκφορά, φέρνουν πανικό και δέος !
Κίνηση 2η : Κυκλοφορούμε και διασπείρουμε διάφορα οικονομικά μέτρα, φοβερά και τρομερά, σε απάντηση των δολοφονικών αριθμών της Ε.Ε., αφήνοντας, γιά αρκετό χρόνο, τους διαπρεπείς «παντογνώστες» των παραθύρων να αναλύουν, να συνθέτουν, να διυλίζουν, να στρογγυλεύουν, να γωνιάζουν, να ψειρίζουν και εν γένει να προετοιμάζουν το λαό γιά μιά επερχόμενη λαίλαπα «εισδοχής» νέων μέτρων ! Και ο λαός, κατακατουρημένος απ’ το φόβο του να σπεύδει, αλλόφρων και πελιδνός, στο πλησιέστερο φαρμακείο να προμηθευτεί αναλγητικά, αιμοστατικά και την απαραίτητη…. βαζελίνη.
Γιά μεγαλύτερη αληθοφάνεια, βγάζουμε στο γυαλί και μερικούς «λαϊκούς» ήρωες (π.χ. Παπουτσής), να το παίξουν «Ζορό», κατά τη γνωστή αστυνομική πρακτική, του «κακού» που ρίχνει σφαλιάρες και του «καλού» που κερνάει τσιγάρο !
Και αφήνουμε το μίγμα να σιγοβράσει γιά κάμποσες ημέρες, δημιουργώντας "κλίμα" !
Κίνηση 3η : Γυρίζει από τον Άγ. Δομίνικο, φρέσκος και ηλιοψημένος, ο «μεγάλος», (αφού έλυσε όλα τα καυτά θέματα της «Σοσιαλιστικής διεθνούς», και έριξε και μερικά κολύμπια στις τροπικές παραλίες. «Per rifortza», που λένε κι οι Ιταλοί), ρίχνει μια ματιά στο μαγαζί και στα τεφτέρια, μαθαίνει τα καθέκαστα της Ε.Ε. και τα παίρνει στο κρανίο !
Παίρνει τηλέφωνο τον Αλμούνια, του τραβάει ένα χε…….μο, και τον κάνει να μη ξέρει που να κρυφτεί ! Ο αλητήριος ! Που μας κατατρόμαξε τζάμπα και βερεσέ, το καθίκι !
Τσακίζεται, λοιπόν, και μαζεύει πίσω ότι ζοφερό είχε εκτοξεύσει, ο μπαγάσας ο «ανθέλληνας», αυτός και η παρέα του, εναντίον της Ελλάδος και της ελληνικής οικονομίας ! Κι αμέσως πέφτουν τα spreads κι ανεβαίνει, κατακόρυφα, το Χρηματιστήριο και όλα ξαναγίνονται ρόδινα !
Και ο περήφανος λαός, ανακουφισμένος από το χαρμόσυνο άγγελμα της μη «πτωχεύσεως» (καθ’ όσον γλιτώνει τη φυλακή !) θα αποδεχθεί ευχαρίστως ότι ηπιότερο από τα, κατά καιρούς, εξαγγελθέντα, φτύνοντας το κόρφο του που απέφυγε τα χειρότερα και ευγνωμονώντας και τη … βαζελίνη που διευκολύνει την… «απορροφητικότητα» των μέτρων.
Και πανευτυχής και απαλλαγμένος από τα αβάσταχτα βάρη, θα συνεχίσει τη πορεία του στο μεγάλο δρόμο των πεπρωμένων του έθνους και της φυλής, κουβαλώντας υποφερτά, χάριν του "μεγάλου", φορτία.
Μπορεί να πεινάει λιγάκι, όμως ευτυχώς στη χώρα, μαζί με τη «φαιδρά πορτοκαλέα», φύεται και άφθονο κουτόχορτο οπότε θα βολευτεί η κατάσταση !
Και θα δοξαστεί και ο «μεγάλος» !