ORPHEAS

Σχολιασμοί

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ

Από της εμφανίσεως του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό προσκήνιο, η στήλη δεν το είδε ποτέ με καλό μάτι. Θέλεις τα μούσια, θέλεις τα γένια και τα ζιβάγκο, κάτι δεν της κόλλαγε πως πρόκειται για σοβαρό κίνημα. Όταν, δε, εμπεδώθηκε και η εκφορά του λόγου, πολιτικού και απλού, και έγινε έκδηλος ο λαϊκισμός που το διακατείχε ε ', τότε ήρθε και φούντωσε το «αίσθημα».
Κατά συνέπειαν οι παρακάτω αράδες μόνο σαν αβάντα δεν θα πρέπει να θεωρηθούν.
Ο λόγος για το τραγικό συμβάν της συμπεριφοράς των παιδιών του κ. Νιώτη.
Θεωρώ ότι το τραγικό δεν βρίσκεται στη σύλληψη, αυτό είναι το λιγότερο. Τραγικό είναι αυτό που συμβαίνει μέσα στο σπίτι του κ. Νιώτη καθημερινά. Στη καθημερινή σύγκρουση γονιών και παιδιών.
Στη σημερινή κοινωνία που, όλοι μας ζούμε, και η οποία αποτελεί ένα μεγάλο καζάνι που κοχλάζει ανεξέλεγκτα, όσοι νομίζουν ότι μπορούν να κατευθύνουν τα παιδιά τους στα ιδανικά και τις αρχές που οι ίδιοι πιστεύουν και, πολύ περισσότερο, να ελέγξουν τις πράξεις τους, είναι, τουλάχιστον, αφελείς. Είναι οι «αναμάρτητοι» ! Και ο «αναμάρτητος» πρώτος τον λίθον βαλέτω !
Παρακολούθησα στο γυαλί δύο συνεντεύξεις του κ. Νιώτη. Είδα στα μάτια του την ντροπή και στα λόγια του τη συντριβή του πολιτικού και το πόνο του πατέρα, που ταλαντευόταν. Από τη μιά μεριά ο πολιτικός ταγός κι από την άλλη ο γονιός.
Και η διάθεσή του για παραίτηση φανερώνει εντιμότητα και υπευθυνότητα.
Νομίζω όμως ότι υπερβάλλει και αν παραιτηθεί θα διαπράξει σφάλμα. Κανείς σοβαρά σκεπτόμενος πολίτης δεν του καταλογίζει ευθύνες για σκέψεις και πράξεις των τριαντάχρονων παιδιών του. Όταν μάλιστα τις απεχθείς τάξεις των κουκουλοφόρων κανίβαλων τις πυκνώνουν παιδάκια 12 και 15 χρόνων.
Στο κόσμο που σήμερα πορεύεται χωρίς αξίες και ιδανικά, σαν καράβι χωρίς πυξίδα, η «υπόθεση Νιώτη», μοιάζει με παρωνυχίδα