ORPHEAS

Θέσεις - Απόψεις

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ( Μέρος ΙΙ )
( Η, γιατί θέλουμε να δουλευόμαστε ;)

Από καιρό τη στήλη την τριβελίζει μιά απορία.
Γίνεται πάρα πολύς λόγος για «αγορές», γιά δανεισμούς, γιά spread, γιά πιστοληπτική δυνατότητα και άλλα τέτοια. Δηλαδή γιά το αν θα μπορούμε να δανειζόμαστε και με τι τόκο.
Αναρωτιέμαι, μιά και κανείς σοβαροφανής «παραθυρούχος» των καναλιών και κανένας «έγκριτος» οικονομολόγος των οικονομικών φύλλων δεν το έκανε ήδη.
- Και γιατί να δανειστούμε ! Γιατί να δανειζόμαστε συνέχεια. Πότε και πως θα ξεχρεώσουμε επί τέλους και με τι λεφτά ! Γιατί να μην στηριζόμαστε σ' αυτά που βγάζουμε !
Η στήλη ειδικές οικονομικές γνώσεις δεν έχει. Σκέφτεται σαν απλός οικογενειάρχης που διαθέτει κοινό νου.
Κάθε οικογένεια (νοικοκυριό, κατά τη «λαϊκή» πασοκική έκφραση), σε μηνιαία βάση, κάνει τον εξής απλό λογαριασμό. Έχω τ ό σ α έσοδα. Βάζω τόσα για νοίκι, τόσα για λογαριασμούς, τόσα για φαΐ, τόσα για σχολεία, τόσα για…, τόσα για…Πόσο κάνουν ;
Τόσα !
Εδώ υπάρχουν τρία ενδεχόμενα
α) Είμαστε ίσα βάρκα, ίσα νερά, στα έσοδα και τα έξοδα, οπότε λέμε δόξα τω Θεώ, πάμε παρακάτω.
β) Αυτά που βγάζουμε είναι περισσότερα απ' όσα ξοδεύουμε, οπότε βάζουμε στην άκρη το πλεόνασμα ( αποταμίευση ) η αγοράζουμε κάτι ( επένδυση ) και
γ) Τα έξοδά μας είναι περισσότερα απ’ τα έσοδα, οπότε αρχίζει το πρόβλημα. Κατ’ αρχήν δανειζόμαστε για να καλύψουμε το έλλειμμα και φροντίζουμε τον άλλο μήνα να περικόψουμε κάποια δαπάνη ούτως ώστε να βγάλουμε το φέσι και να ξανάρθουμε στα ίσα μας.
Αν όμως, πουλώντας τρέλα, στη λογική του «δε βαριέσαι», και το δεύτερο μήνα κινηθούμε όπως τον πρώτο και αφήσουμε το ίδιο έλλειμμα, θα χρειαστεί μεγαλύτερο δάνειο. Και γιά να κλείσει η τρύπα εσόδων – εξόδων αλλά και να πληρωθούν οι τόκοι του προηγούμενου δανείου. Συνεχίζοντας, αφρόνως, το ίδιο βιολί δεν χρειάζεται μεγάλη ευφυΐα γιά να γίνουν αντιληπτά τα εξής :
Στην αρχή, οι πιστωτές μας, καταλαβαίνοντας τη πρεμούρα μας γιά δανεικά και την αδυναμία μας να είμαστε συνεπείς θα μας δανείζουν με όλο και υψηλότερο τόκο, οπότε το φέσι θα γίνεται συνεχώς, και με γεωμετρική πρόοδο μεγαλύτερο. Μέχρι που κάποια στιγμή θα μας πουν : « Μάγκα, το πάρτυ τελείωσε, δανεικά τέλος και κατέβαινε το παραδάκι» !
Αυτό ακριβώς, σε κλίμακα όχι οικογένειας αλλά κράτους, έχει συμβεί. Έφτασε ο κόμπος στο χτένι και το πράγμα δεν πάει άλλο. Έφτασε η ώρα της αλήθειας.
Και η αλήθεια, δυστυχώς, δεν λέγεται. Το καταραμένο πολιτικό κόστος, οι πολιτικαντισμοί ( ένα εμπρός και δύο πίσω ) και οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν επιτρέπουν την ντόμπρα και παλικαρίσια εξήγηση στο λαό.
Ελληνικέ λαέ, το και το ! Αυτό πρέπει να γίνει έτσι, εκείνο αλλιώς, ξέχνα τα «κεκτημένα», «όχι όπως μάθαμε αλλά όπως βρήκαμε» !
Παστρικές κουβέντες !
Σε παλαιότερη ανάρτησή της η στήλη έκανε αναφορά γιά τη γέννηση του κακού και την αρχή της μεγάλης κατηφόρας. Όμως αυτό που ενδιαφέρει πιο πολύ αυτή τη στιγμή είναι το :
- Τώρα τι κάνουμε ;
Υπάρχουν δύο δρόμοι. Το πασάλειμμα, δηλαδή η διαχείριση της κατάστασης και η ριζική λύση.
Στη λογική του πρώτου κινήθηκαν όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας. Άσε και βλέπουμε. Να τα βολέψουμε, όπως όπως, να βολευτούμε κι εμείς κι….ας έρθει ο επόμενος να βγάλει το φίδι απ’ τη τρύπα. Τρανή απόδειξη η στάση του κ. Κ. Καραμανλή, στα χέρια του οποίου ετοιμαζόταν να σκάσει η μπόμπα και ο οποίος, εκμεταλλευόμενος τη λαχτάρα του κ. Γ. Παπανδρέου να μην υστερήσει των προγόνων του και δεν γίνει κι αυτός πρωθυπουργός, του την πέταξε, μιά ώρα αρχίτερα, και τη κοπάνησε ! Γιά να είναι, μάλιστα, σίγουρος ότι δεν θα γίνει καμιά στραβή τη τελευταία στιγμή, φρόντισε με λόγια και κάτι μέτρα του παρά πέντε, να δημιουργήσει και νωπές δυσαρέσκειες ώστε να σιγουρέψει τη μεταβίβαση της εξουσίας – παγίδας.
Ο κ. Παπανδρέου, μάλλον θύμα της ματαιοδοξίας του, είναι πλέον παγιδευμένος μεταξύ της ανένδοτης και ανελαστικής πραγματικότητος των υπερχρεώσεων της χώρας και του ενστίκτου αυτοσυντηρήσεως κάποιων βουλευτών του κόμματός του. Αυτών που λέμε «βαθύ ΠΑΣΟΚ» ( βλέπε κορδακισμούς Παπουτσή ).
Και βεβαίως η διελκυστίνδα είναι φοβερή. Και φυσική συνέπεια το «δούλεμα» του λαού. Γι’ αυτό τη μία μέρα λέει ""άσπρο και την άλλη "μαύρο". Σκοτσέζικο ντους, δηλαδή !
Η στήλη οσμίζεται ότι η πολιτική που θα ακολουθηθεί θα είναι η ίδια με όλες τις παλιές. Η γραμμή του πασαλείμματος και…..βλέπουμε !
Αυτές τις σαχλαμάρες για τη πάταξη της φοροδιαφυγής και την εισφοροαποφυγής τις έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές. Στ' αλήθεια, υπάρχει κυβέρνηση που να τις θέλει ; Καμία. Απλούστατα, όλες κάνουν ότι μπορούν να τις περιστείλουν. Το ίδιο θα κάνει κι αυτή. Και με τα ίδια αποτελέσματα, δηλαδή τρίχες ! Άντε να πιάσεις τα τσακάλια που φοροδιαφεύγουν με τα θηριώδη λογιστήρια και παραλογιστήρια. Κάτι «λιανοτάρια» θα τη πληρώσουν πάλι, έτσι γιά τα μάτια του κόσμου. Χωρίς ουσιαστικό κέρδος για το κρατικό μπεζαχτά.
Και, όπως πάντα, οι μόνες αγελάδες που παραμένουν γιά άρμεγμα, οι παχουλές και «πρόχειρες», οι ίδιες πάντα, είναι τα ακίνητα και τ’ αυτοκίνητα. Οι μόνιμοι στόχοι, κάθε απελπιστικά μονότονης και εύκολης εισπρακτικής πολιτικής. Τωρινά προσχήματα, γιά μεν τα ακίνητα, η διαφορά αξίας μεταξύ αγοραίας και αντικειμενικής, γιά δε τα αυτοκίνητα η ρύπανση !!! Μοστράρουμε τις οικολογικές ανησυχίες και μπουρδολογίες μιάς κοπελίτσας με σχολική τσάντα στη πλάτη και σπορτέξ παπούτσια στα πόδια, γιά προπέτασμα, και ξεσκίζουμε στο φόρο κάθε σαράβαλο !
Και, βεβαίως, γιά να μη ξεχνιόμαστε, βαράμε και μιά, ακόμη, φάπα στις αγελάδες β’ εθνικής. Δηλαδή ποτά, τσιγάρα, καύσιμα κι έρχεται και δένει το γλυκό. (Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια….θα μας κλείσουνε τα σπίτια !)
Βλέπει κανείς καμιά διαφορετική τακτική και πολιτική. Εγώ όχι. Μόνο την υποβόσκουσα ενδοκομματική διαμάχη για τη προστασία της «κουτάλας» της εξουσίας. Και πολύ φούμαρο. Πάρα πολύ φούμαρο !
- Παιδιά να δείξουμε ότι κάνουμε !. Φέρτε και τις κάμερες να δει ο κόσμος καλά !
Βάλτε και στο διαδίκτυο τους νόμους γιά να «παίξουμε» την ανοιχτή δημοκρατία, κάντε κι ανοιχτούς διαγωνισμούς γιά το θεαθήναι και θα προσλάβουμε, τελικά, τους δικούς μας ! Όλα στη λογική του «φαίνεσθαι» ! Ξεχάστε το «είσθαι» !
Κι όσο γιά τομές στο μισθολογικό και το ασφαλιστικό, «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν» ! Όπως και σε κάθε σοβαρό θέμα που θέλει ριζοσπαστική αντιμετώπιση.
Όσοι προσδοκούσαν, επί τέλους, την «επανίδρυση» του κράτους (τη μπούρδα του κ. Καραμανλή) θα απογοητευτούν και πάλι.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα το ίδιο μένουν !
Ο κ. Παπανδρέου θα ξανακάνει διαχείριση της εξουσίας γιά μία πρωθυπουργική θητεία. Να βγάλει κι αυτός το μαράζι του, να συνεχίσει τη παράδοση και να μην υστερήσει, κι έχει ο Θεός ! Τα κόλπα τα ξέρει ( Έξεστι Παπανδρέοις εξαπατείν !). Τα ΜΜΕ τον αβαντάρουν, τα συνδικάτα είναι δικά του, τι άλλο θέλει. Βγαίνει η θητεία, γιατί όχι ;
Όσο γιά τη χώρα και το λαό; Ποιός λογαριάζει το λαό. Οι Παπανδρέου ήξεραν πάντοτε να τον σαγηνεύουν και να τον ναρκώνουν. Είχαν πάντα τη μαγική φράση. Σαν τη Τζούλι Αντριους μ’ εκείνο το περίφημο «σούπερ καλιφράντζιλε εσπιρ’ αλι ντόσεν».
Ο παππούς Παπανδρέου με το «πιστεύομεν και εις την Λαοκρατίαν» !, ο πατήρ Παπανδρέου με το γιγαντιαίο και ευρηματικό «αλλαγή» κι ο εγγονός Παπανδρέου με το απίθανο «πρώτα ο πολίτης» και το ξεκαρδιστικό «πράσινη ανάπτυξη»
Γιά το τελευταίο, τουλάχιστον, έχει δίκιο. Και το κουτόχορτο πράσινο είναι !