Καθοριστικές λεπτομέρειες του ρου της Ιστορίας.

Όπως φαίνεται, η μπίλια που καθορίζει το μέλλον του τόπου... έκατσε!

Χέρια υψωμένα προκειμένου να μαζέψουν τα ευρώ που πέφτουν απ' τον ουρανό!

   Πλείστα ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν την εξέλιξη της Ανθρωπότητας καθορίστηκαν από μικρές και τυχαίες λεπτομέρειες, οι οποίες όμως σημάδεψαν τόπους και λαούς επί γενεές. Ασήμαντα μικροπραγματάκια -καπρίτσια της ώρας, του καιρού, της ασυνεννοησίας ή και της ανθρώπινης βλακείας-  έγειραν την παλάντζα της έκβασης, κατά τη στιγμή που ξετυλίγονταν τα δραματικά γεγονότα. Σαν ένα φτερό που πετούσε στον αέρα παρασυρμένο και τη μοιραία στιγμή μιάς απόλυτης ισορροπίας κάθισε στο ένα τάσι, καθορίζοντας τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων! Οπως συνέβη, λόγου χάρη, στην αεροναυμαχία του Μιντγουαίη, στην κακότυχη Χιροσίμα, στην αποτυχημένη απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων της Κούβας και αλλαχού.

   Στην περίπτωσή μας και την σύγκρουσή μας με τους εταίρους -γιατί φαίνεται πλέον καθαρά πως περί συγκρούσεως πρόκειται- η στήλη διακυβεύει μία πρόβλεψη, την οποία και θεωρεί ως τελεσίδικο αποτέλεσμα.

   Με τις σημερινές κλιμακούμενες δηλώσεις του Πρωθυπουργού και λοιπών παρατρεχάμενων, πιστεύω πως πλέον κόπηκαν τελείως όλες οι γέφυρες διαπραγμάτευσης. Η ανένδοτη και ανυποχώρητη στάση τους, φέρνει μοιραία τη ρήξη -κάτι που γιά πρώτη φορά υπαινίχθη σαφώς- όπως προκύπτει από την αναπτυχθείσα πολεμική ρητορεία, ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο. Με τις εκβιαστικές αιτιάσεις που συνιστούν απειλή γιά... Κούγκι και παραπέμπουν στο μπουρλότο του "αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων", να  αποτελούν τέτοια και τόση πρόκληση γιά τους Ευρωπαίους εταίρους, στην οποία αποκλείεται να ενδώσουν. Ακόμη και γιά λόγους γοήτρου, ακόμη και γιά παραδειγματισμό. Αλίμονο αν ένα μικρό κράτος, υπερδανεισμένο, ανεπίδεκτο θεραπείας και αναξιόπιστο στην τήρηση συμπεφωνημένων, περάσει τον αναιδή εκβιαστικό του τσαμπουκά, που συνίσταται στο: "Ή με χρηματοδοτείτε συνεχώς και όπως γουστάρω, ή τινάζω το "μαγαζί" στον αέρα"!

   Θα πρέπει να είναι πολύ αφελής κάποιος ώστε να μην καταλάβει πως τέσσερις μήνες ψευτοδιαπραγμάτευσης θα κρατούσαν τους Ευρωπαίους σε κατάσταση "μωρών παρθένων" και δεν θα επεξεργάζονταν σχέδιο ελαχιστοποιήσεως των συνεπειών μιάς ενδεχόμενης Grexit. Το ότι δεν το επιθυμούν και δεν το επιδιώκουν, καθώς θα έχουν κι αυτοί ζημιά από το γεγονός -η διακύβευση των δανεικών τους, μάνι, μάνι, αλλά και άλλες επιπτώσεις που δεν μπορώ να φανταστώ τώρα-  είναι απολύτως βέβαιον. Όμως η υπομονή και η ανοχή έχουν όρια. Και από ένα σημείο και πέρα, αναζητείται το "μη χείρον βέλτιστον". Και σίγουρα μιά αναιδής και μονίμως χάσκουσα καταβόθρα που "απαιτεί" συνεχώς, είναι απείρως χειρότερη κατάσταση από ένα γενναίο "μακροβούτι" του τύπου: "Άει σιχτίρ με δαύτους. Θα χάσουμε... τόσα και θα τους στείλουμε στο διάολο. Τουλάχιστον θα περιορίσουμε τη χασούρα μέχρι τα... τόσα και θα ξεμπλέξουμε μιά και καλή" με δαύτους! 

   Έτσι, θεωρώ απολύτως σίγουρο πως, οσονούπω, οι Ευρωπαίοι θα τραβήξουν το δρόμο τους με κάποια τραύματα, ενώ εμείς, από τον πάτο του βαρελιού, θ' ακούμε τους διάφορους ινστρούχτορες του αριστερού καθεστώτος να μας μιλούν γιά το πόσο περήφανοι θα πρέπει να νοιώθουμε που... διώξαμε τους κακούς τοκογλύφους που επιβουλεύτηκαν την εθνική μας κυριαρχία και αξιοπρέπεια! Κι αν δεν το δείτε -και μάλιστα σύντομα- να μου τρυπήσετε τη μύτη! 

   Δηλώσεις διάφορες και "συναξομαζώξεις" εδώ κι εκεί, φτιάχνουν το κλίμα και προετοιμάζουν το έδαφος.