Όταν η μεγάλη ζέστη βαράει στο κεφάλι και επιταχύνει τον παλινδρομικό ρυθμό στις… χειρηλασίες!

 Ταχύτερες κι από του Ντούσκου, αλλά σε άλλο... σπορ!

Το πράγμα με την λυσσαλέα σουρεάλ αντιπολίτευση του Σύριζα έσπασε όλα τα ρεκόρ της… συστηματικής τους «αυτοϊκανοποίησης».

Ετσι, στην μεγάλη πρεμούρα τους να δημιουργήσουν κυβερνητικό υπεύθυνο γιά τον φόνο της Αλβανίδας στην Δάφνη από τον Αλβανό σύζυγό της, τα έβαλαν με τον Χρυσοχοίδη και ξέχασαν τον πραγματικόν υπαίτιο. Τους τον υπενθυμίζω, γιά διόρθωση και δημοσίευση στο αυριανό «Δοκουμένδο». Είναι η… Μαρέβα, αφού αυτή φταίει πάντα και γιά όλα!!!

Τελικά, εκεί στην Κουμουντούρου έχουν, όντως, πολύ χιούμορ…

Η επανάσταση των ανικάνων.

 Όπου σηκώνονται τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι!

Η Περιστέρα σε επίσκεψη στη Σχολή Χιλλ

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε εποχές που κυριαρχούσε το σύνθημα: «Μάθε παιδί μου γράμματα γιά να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη». Αμ… πού ΄σαι μάνα να δεις πόσο άλλαξαν τα πράγματα. Να δεις έναν χοντροκοιμίση στούμπο, που ενώ δεν κατάφερες να προβιβαστεί από το πρώτο έτος της νομικής στο δεύτερο, κατάφερε να γίνει… υπουργός Παιδείας. Να δεις μία κοπελίτσα, που με βασικό προσόν τον… «συντροφικό» δεσμό με πρωθυπουργό διορίστηκε καθηγήτρια στο… ΕΜΠ. Να δεις τον ίδιο τον σύντροφό της να γίνεται πρωθυπουργός εκχυδαΐζοντας ρόλο και θεσμό με εμφάνιση, γνώσεις και συμπεριφορά. Να κοκορεύεται γιά συγκροτημένη σκέψη ως… «πολιτικός μηχανικός» ενώ στα μεν γυμνασιακά του χρόνια δεν πέρασε κατώφλι τάξεως και το σχολείο του δεν αποτελούσε χώρο εκπαιδεύσεως αλλά… οχυρό προς κατάληψη. Δεν έκανε παρουσίες αλλά… αποχές. Και όταν απέτυχε να περάσει πόρτα ελληνικού πολυτεχνείου, μπήκε από το παραπόρτι της βουλγάρικης μεταγραφής στο ΕΜΠ και βγήκε απ΄ εκεί… «πτυχιούχος» χάριν ελεημοσύνης, και ανοχής. Με διαβεβαίωση πως με το δίπλωμα… δεν θα ασκήσει επάγγελμα! Αποτέλεσμα να μην υποπτεύεται καν πως όταν κάνεις περιστροφή 360ο γύρω από τον εαυτό σου, βρίσκεσαι ακριβώς στην αρχική σου θέση! Να δεις γιατρό, με ύφος κουτσαβάκη και συμπεριφορά φορτοεκφορτωτού της λαχαναγοράς Ρέντη, να γίνεται «βλαχοδήμαρχος» -πρώτα- στην ιδιαιτέρα πατρίδα του, όπου ομολογώντας πως τηρούσε διπλά βιβλία και έκλεβε φόρους από το κράτος, μεταπήδησε στο υφυπουργείο Υγείας! Και όλο αυτό το… παρεΐστικο ασχετολόι, (Παππάς, Καρανίκας, Μαδράς, Μπλατσαούρας, Τειρεσίας, Γεμιστού, κ.λπ.), να κυβερνήσει -άθλια, εννοείται- τον τόπο, να γλυκαθεί από την εξουσία και όταν, απολύτως φυσιολογικά, ξεκουμπίστηκε απ΄ αυτήν αποτυχημένο, να επιμένει λυσσαλέα να επανέλθει γιά να… μονιμοποιηθεί σε δαύτην!!! Με ίντριγκες, ψέματα, μπουρδολογία, παραπληροφόρηση, λαϊκισμό, δημαγωγία, κολακεύοντας ψηφοθηρικά ως και το τελευταίο σάπιο κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας, κάνοντας κάθε αξιοπρεπή παλιόν αριστερό να ντρέπεται, να σιωπά και να απέχει αποστασιοποιημένος από τον συριζαρέικον εσμό.

Όμως -κι αυτό ας ληφθεί σοβαρά υπ΄ όψει από κάθε νουνεχή πολίτη αυτής της χώρας, ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων- τα παιδιά του ο Τσίπρας δεν τα έστειλε ούτε στα σχολεία της Γκράβας, ούτε στο 33ο ή 45ο Δημοτικό της Κυψέλης, αλλά στην ελιτίστικη ιδιωτική Σχολή Χιλλ, το σχολείο που λειτουργεί στην Πλάκα, ιδρύθηκε από Αμερικανό πάστορα, πριν καν η Αθήνα γίνει πρωτεύουσα, (νομίζω το 1831;). Και, στοιχηματίζω, η συνέχιση των σπουδών των βλαστών του θα είναι σε ανάλογα σχολεία, και όχι σε κάποιο Ε΄ ή Η΄ Γυμνάσιο Αρρένων. "Πονηρός ο βλάχος", που λέει το λαϊκό σλόγκαν. Γιατί μπορεί ο… ατσίδας αρχιδημαγωγός να ξελαρυγκιάζεται υπέρ της… δημόσιας Παιδείας του… λαού, αλλά -όλα κι όλα- την πάρτη του την βολεύει αλλοιώς. Κι ας βγαίνουν τα υποτεταγμένα κορόιδα του να λένε τα δικά τους. Αυτοί βολεύονται με το να μέμφονται τα Κολλέγια της Κεραμέως, του Μητσοτάκη και -οπωσδήποτε- της Μαρέβας.

«Ουαί υμίν υποκριταί και Φαρισαίοι»! Και σε όλους εσάς, τα θλιβερά και γλοιώδη «Μαρα Πούντα», που στρώνετε χαλιά γιά να περνούν πάνω απ΄ το πτώμα σας οι εξουσιολάγνοι πονηροί κι οι ιδιοτελείς «καλοπερασόπουλοι». Κορόιδα της τράπουλας!

Και επωδός, απευθυνόμενη προς όλους τους νουνεχείς αναγνώστες της στήλης:

Ο Ιησούς πέτυχε, παρ΄όλες τις αντιξοότητες και αντιδράσεις της εποχής του, να «οικοδομήσει» την θρησκεία του, γιατί την έχτισε πάνω σε γερά θεμέλεια. Κι αυτά ήσαν η συνέπεια έργων και λόγων και η προσωπική του διαγωγή. Υπεράνω όλων το παράδειγμα.

Θεέ και Κύριε! Το είδαμε κι αυτό!

 "Πάρ΄τους και στον γάμο σου..."

Παραθέτω αυτούσια μία τελευταία ανακοίνωση του «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία», (προσέξατε ιδιαιτέρως το… συριζαρέικο κολαούζο), όπως ανεκοινώθη στον Τύπο.

«Η συνυπογραφή, από την ελληνική κυβέρνηση, της κοινής δήλωσης 21 υπουργών Εξωτερικών κατά της Κούβας αποτελεί μιά επικίνδυνη, ανεύθυνη και βαθιά υποκριτική κίνηση», αναφέρει μέσω ανακοίνωσης ο Τομέας Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Στο ίδιο κείμενο τονίζεται: «Όχι μόνο παρεμβαίνει ανοιχτά στα εσωτερικά ενός κράτους, όχι μόνο αντίκειται σε κάθε έννοια πολυδιάστατης και φιλειρηνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά αποτελεί και μνημείο υποκρισίας».

Στην ανακοίνωση προστίθεται πως «η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη δεν διστάζει να συνυπογράψει έκκληση για σεβασμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων με χώρες όπως η Πολωνία, οι οποίες παραβιάζουν συστηματικά τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, τα δικαιώματα των γυναικών στην αυτοδιάθεση των σωμάτων τους, τα δικαιώματα των προσφύγων, και κατηγορούνται από την ΕΕ για παραβίαση του κράτους δικαίου».

Κατάπληκτος από το χαρμάνι θράσους, υποκρισίας και ανοησίας παρατηρώ μόνο το εξής. Η συριζαρέικη …προοδευτικότητα τυρβάζει περισσότερο γιά τα δικαιώματα των... ΛΟΑΤΚΙ, τα οποία, στο κάτω-κάτω, ουδείς πλην Πολωνών και Ούγγρων αμφισβήτησε, παρά για την μακρόχρονη καστρική κομμουνιστική καταπίεση, φτώχεια και υπανάπτυξη ενός ολόκληρου λαού, του κουβανικού!

Παιδεία. Προσωπικά βιώματα από το απώτατο παρελθόν.

      Άλλη μία άπελπις προσπάθεια της αστοιχείωτης συριζαρέικης κομπανίας να «μπουρδουκλώσει» και παρασύρει την ελληνική κοινωνία.

   Το χάλι του εκπαιδευτικού επιπέδου της χώρας μας είναι πασίγνωστο -γιά ουσιαστική «μόρφωση» ας μην το συζητάμε. Αυτή ευρίσκεται στα σπάργανα σκόπιμα, καθ΄ όσον αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο στην διάδοση των αριστερών ιδεών και φρενάρει την πορεία τους προς την εξουσία. Εφ΄ ω και οι συριζαρέοι κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να κρατήσουν τις… «μάζες» -άλλος φρικτός όρος- στο σκοτάδι, προκειμένου να τις αποπροσανατολίζουν και τις προσηλυτίζουν εύκολα.

   Στα γυμνασιακά μου χρόνια, (όρος και θεσμός «λύκειο» δεν υπήρχε τότε, αλλά εξατάξια γυμνάσια), είχα την ευκαιρία, την χαρά και την τιμή να μαθητεύσω σε ένα από τα τρία πρότυπα γυμνάσια της Ελλάδος, (Βαρβάκειο, Πειραματικό και Α΄ Γυμνάσιο στην περιοχή της Πλάκας). Αποτελούσαν, πέρα για πέρα, υποδειγματικά δημόσια σχολεία εις τα οποία οι μαθηταί εισήγοντο κατόπιν προσθέτων εισαγωγικών εξετάσεων -γραπτών και προφορικών- που ανεδείκνυαν, κατά τεκμήριο, την ποιοτική αριστεία των μαθητών, οι οποίοι τολμούσαν να αναμετρήσουν τις ικανότητές τους σ΄ αυτήν. Κάτι που οι σημερινοί συριζάριοι κοπρίτες θεωρούν… «ρετσινιά»!

   Οι εισαγωγικές εξετάσεις δεν αποτελούσαν το μοναδικό κριτήριο που σε καταξίωνε στο να χρηστείς; «μαθητής Προτύπου», να επαναπαυτείς και να ολοκληρώσεις σπουδές εκεί, αλλά και η συνέχιση μαθήτευσης,  (στο Βαρβάκειο, π.χ. όπου μαθήτευσα και γνωρίζω ), απαιτούσε σε κάθε τάξη γενικό βαθμό προαγωγής άνω του 15, όταν την βάση αποτελούσε το 10. Με ταυτόχρονα απαιτούμενο χαρακτηρισμό διαγωγής το… «κοσμιωτάτη». Από 15 και κάτω, ή με διαγωγή «κοσμία» και κάτω… «έφευγες» γιά... άλλες σχολικές πολιτείες!

   Ταυτόχρονα, όλοι οι καθηγηταί -έως και ο τελευταίος γυμναστής, ή καθηγητής τεχνικών- είχαν βαθμό γυμνασιάρχου και θα μπορούσαν να διευθύνουν Γυμνάσιο οπουδήποτε της χώρας. Όμως όλοι προτιμούσαν -ως τίτλον τιμής- τον τίτλο του απλού «καθηγητού Βαρβακείου», από αυτόν, ας πούμε, του «γυμνασιάρχου Άνω Περαχώρας». Ενδεικτικά θυμάμαι πως διάσημοι Καθηγηταί της εποχής -πρόχειρα αναφέρω τους… Τόγκα, Μάζη, Μερεντίτη, (αργότερα Καθηγητής Πανεπιστημίου), Τζουγανάτο, κ.λπ- εκόσμησαν την μαθητική μου διδαχή, ενώ –πάλι ενδεικτικά αναφέρω- υπήρξα συμμαθητής του Νίκου Κωνσταντόπουλου, (πρόεδρος του, τότε, ΣΥΝ και… γίγας σέντερ μπακ της ποδοσφαιρικής μας ομάδος!), του Νικ. Καλτεζιώτη και Βασ. Κοντογιαννόπουλου, (αμφότεροι διετέλεσαν Υφυπουργοί Παιδείας).

   Όμως άντε τώρα να καταλάβουν τί θα πει ποιότητα εκπαίδευσης κάτι αρχιτενεκέδες όπως ο πλήρης λίπους -μέχρι βάθους εγκεφάλου- τέως υπουργός Παιδείας Φίλης, όστις δεν κατάφερε να περάσει στο β΄ έτος της Νομικής, ή κάποια συριζαία υφυπουργός με μαλλί και πνεύμα «αρνάδος μερινός» και το αγλάισμα της -κακόμοιρης- θετικής επιστήμης του Πολιτ. Μηχανικού, ο οποίος ξεκίνησε από Βουλγαρία, ντριπλάροντας τις εδώ εισαγωγικές εξετάσεις και επανακάμψας με μεταγραφή στο ΕΜΠ, πήρε δίπλωμα ελέω μεγαθυμίας του Καθηγητού κ. Θεοδοσίου Τάσιου, και των παρακλήσεων του τότε αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ  Αλ. Αλαβάνου, (-«Έχω εκεί έναν δικό μου. Δώσ΄ του, μωρέ, πτυχίο να τελειώνει. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται ν΄ ασκήσει επάγγελμα. Θα γίνει πολιτικός»!). (Σημ. Υπήρξα αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς κάποιας τηλεοπτικής συνεντεύξεως του κ. Θεοδ. Τάσιου και το καταθέτω υπευθύνως).

   Άλλο ένα παρεξηγημένο σημείο αναγκαίας μεταρρυθμίσεως που δεν αντιλαμβάνονται τα αριστερά «ντουβάρια» είναι η «Ενδιάμεση Βάση». Κάποιες σπουδαστικές ειδικότητες απαιτούν, πέραν της συνολικής βαθμολογίας, επί πλέον επιτηδειότητα σε ορισμένα μαθήματα. Π. χ. δεν μπορείς να γίνεις «αρχιτέκτων», αν δεν έχεις ιδιαίτερη ικανότητα στο σχέδιο -ελεύθερο και γραμμικό- και καλύπτεις αυτήν την αδυναμία σου με υψηλό βαθμό, π.χ. στην… Έκθεση!

   Στην εποχή των δικών εισαγωγικών εξετάσεων -όπου ο υποψήφιος «χτυπούσε» την πόρτα του Ιδρύματος που ήθελε να φοιτήσει και όχι με το «τιρλουμπούκι» που γίνεται σήμερα και ενώ θέλεις να σπουδάσεις γιατρός στη, π.χ., Θεσσαλονίκη, βρίσκεσαι να σπουδάζεις… Ιχθυοκαλλιέργεια στο Μεσολόγγι!!!- υπήρχαν ενδιάμεσες βάσεις. Τότε όλοι- πλην υποψηφίων Αρχιτεκτόνων- εξεταζόμασταν σε 6 μαθήματα. Άλγεβρα, Γεωμετρία, Τριγωνομετρία, Φυσική, Χημεία και Έκθεση, με συνολικό βαθμό εισαγωγής, (βάση), το 36. Όμως στα τρία πρώτα μαθήματα, όπου εμετράτο η οξύνοια του υποψηφίου, υπήρχε προϋπόθεση επιτυχίας, ανεξαρτήτως του συνολικού 36, να είχες και από 15 και άνω σ΄αυτά.

   Αυτό θεσπίστηκε και τώρα. Λογικό και δίκαιο επίταγμα και αφήστε το αμόρφωτο αριστερολόι, ( Φίλης - Εκάβη, Τσίπρας - Κλυταιμνήστρα, «Μερινός» - Ιφιγένεια), να υποκρίνονται ψηφορεύοντας σε απληροφόρητους και αφελείς, με φρασεολογία αρχαίας τραγωδίας Ηρώδειου και Επιδαύρου. Κοροϊδεύοντας και εξαπατώντας με γελοίες και ανέφικτες υποσχέσεις: -«Θα σας γράψω επιτυχόντες, όταν ξανάρθω… στην εξουσία»!

   Η Παιδεία μας χρειάζεται αναστήλωση. Και η νυν Υπουργός της, η κ. Κεραμέως, είναι ό, τι σοβαρότερο… «εργαλείο» διαθέτουμε σήμερα προς τούτο.

Τελετή ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων… 2020!

Τυπικά κρυόμπλαστρη, ως ιαπωνική, και αφυδατωμένη λόγω κορωνοϊού.

Κουβαλώντας μικρό και συμπαθητικό ιστορικό στον αθλητισμό των πρώιμων νειάτων μου, έχει αργαστεί στο πετσί μου μιά αγιάτρευτη αγάπη γι΄ αυτόν. Με κορυφαία προτίμηση στον κλασσικό αθλητισμό, τον βασιλιά των σπορ στίβο. Λογικό, λοιπόν, κι επόμενο η, με ιερή προσήλωση, παρακολούθηση της χθεσινής κολοβής τελετής.

Στην κορυφαία στιγμή της αφής της γιγάντιας ολυμπιακής φλόγας, η όλη διαδικασία της οποίας με μαγνήτισε -τόσον από πλευράς διαδικασίας, όπως και συμβολισμού- κυριολεκτικά με συγκλόνισε ένα στιγμιότυπο που, ακόμη και τώρα που το καταγράφω με ανατριχιάζει, διαλύοντας και διαγράφοντας από την ήδη ευπαθή μου μνήμη, όλη την υπόλοιπη τελετή.

Στην όντως συγκινητική και σοφά σχεδιασμένη τελική φάση αφής της ολυμπιακής φλόγας με την σεμνή αναφορά, τιμή και «άπλωμα» της αθλητικής ιδέας σε ολόκληρο το ανθρώπινο φάσμα -ηλικία, αναπηρία, παρελθόν, μέλλον, κ.λπ.- κάποια στιγμή, στην αλληλουχία των τελευταίων λαμπαδηδρόμων εμφανίζεται ένα κούσαλο -κάποτε διάσημος Ιάπωνας αθλητής, του ράγκμπυ νομίζω- υποβασταζόμενος από δύο άλλους και αδυνατώντας ακόμη και να κρατήσει την δάδα σύρθηκε, κυριολεκτικά, γιά μερικά μέτρα, προκειμένου να μεταλαμπαδεύσει στον επόμενο -διά χειρός του ενός «βαστάζου»- το ολυμπιακό φως!

Μαζί με το φως που έδωσε, έστειλε και σε μένα χιλιάδες βολτ συγκλονισμού, καθώς ο εκφωνητής ανακοίνωσε πως το αξιοθρήνητο όρθιο «λείψανο» -συμπαθές και σεβαστό καθ΄ όλα- ήταν ηλικίας 85 ετών. Εκείνο που με κατατάραξε, με προβλημάτισε και με άφησε μελαγχολικό, έντρομο και άυπνο ήταν η ηλικιακή μας διαφορά. Αυτή μετράται μόλις στα δάκτυλα της μιάς χειρός!

Sic transit Gloria mundi!!!

Δυστυχώς, ανεζήτησα αλλά δεν βρήκα σχετική φωτογραφία.

GEORGE CARLIN. Ο ασυμβίβαστος.

Ο Τζορτζ Ντένις Πάτρικ Κάρλιν (12 Μαΐου 1937 - 22 Ιουνίου 2008) ήταν ένας Άγγλος stand up κωμικός ηθοποιός και συγγραφέας, ο οποίος ασκούσε κοινωνική κριτική. Έμεινε ιδιαίτερα γνωστός γιά το μπλακ χιούμορ και τις σκέψεις του πάνω σε πολιτικά, ψυχολογικά, θρησκευτικά και σε ταμπού ζητήματα, καθώς επίσης και στην αγγλική γλώσσα. Το κωμικό του φιλμ «Seven dirty words» (1978) είχε απασχολήσει τη δικαιοσύνη λόγω άσεμνου περιεχομένου.

Όταν όμως έχασε τη γυναίκα του, κάθισε και έγραψε ένα κείμενο που θα μείνει γιά πάντα στην ιστορία, το μυαλό, την καρδιά και την συνείδηση χιλιάδων ανθρώπων. Αυτές οι λέξεις μπορεί κάπου να ακούγονται σκληρές αλλά είναι ειλικρινείς και περισσότερο από ποτέ αναγκαίες. Προσέξετε ιδιαίτερα την τελευταία παράγραφο!

"Ζούμε σε μιά εποχή παράδοξων. Έχουμε ψηλά κτίρια, αλλά χαμηλή ανοχή, φαρδιές λεωφόρους, αλλά κοντινή θέα. Ξοδεύουμε περισσότερα, αλλά αποκτούμε λιγότερα. Αγοράζουμε περισσότερα, αλλά απολαμβάνουμε λιγότερα. Ζούμε σε μεγαλύτερα σπίτια αλλά δημιουργούμε μικρότερες οικογένειες.

Διαθέτουμε περισσότερες ανέσεις αλλά λιγότερο χρόνο. Αποκτούμε περισσότερη εκπαίδευση, αλλά με λιγότερη μόρφωση, περισσότερη γνώση, αλλά χειρότερη κρίση. Έχουμε περισσότερους ειδικούς, αλλά και περισσότερα προβλήματα, περισσότερο φάρμακα, αλλά και λιγότερη υγεία.

Πίνουμε πάρα πολύ, καπνίζουμε πάρα πολύ, φερνόμαστε ανεύθυνα, γελάμε πολύ λίγο, οδηγούμε πολύ γρήγορα, αλλά προχωρούμε πολύ αργά. Τεμπελιάζουμε ξενυχτώντας και ξυπνάμε κουρασμένοι. Διαβάζουμε πολύ λίγο αλλά βλέπουμε πολύ τηλεόραση και προσευχόμαστε ελάχιστα. Αυξήσαμε τα υπάρχοντά μας αλλά μειώσαμε τις αξίες μας. Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε συχνά.

Ξέρουμε πώς να «βιώσουμε» αλλά δεν ξέρουμε πώς να «ζήσουμε». Προσθέσαμε χρόνια στην ανθρώπινη ζωή, αλλά δεν προσθέσαμε ζωή στα χρόνια. Πηγαινοερχόμαστε εύκολα στο φεγγάρι, αλλά είναι δύσκολο να περάσουμε το δρόμο γιά να συναντήσουμε τον απέναντι γείτονα. Κατακτήσαμε την κοσμική γεωγραφία, αλλά όχι την γεωγραφία της ψυχής. Κατασκευάζουμε μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα πράγματα.

Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα, αλλά μολύνουμε την ψυχή μας. Υποτάξαμε το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις. Γράφουμε περισσότερα αλλά μαθαίνουμε λιγότερα. Σχεδιάζουμε περισσότερα αλλά πραγματοποιούμε λιγότερα. Μάθαμε να βιαζόμαστε και όχι να περιμένουμε. Φτιάχνουμε νέους υπολογιστές που αποθηκεύουν περισσότερες πληροφορίες, αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.

Μαθαίνουμε στο γρήγορο φαγητό και τη δύσκολη… πέψη. Γεννούμε μεγάλους άνδρες με μικρές ψυχές. Στοχεύουμε στο εύκολο κέρδος και πετυχαίνουμε δύσκολες σχέσεις. Τυρβάζουμε γιά αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος, αλλά δημιουργούμε περισσότερα διαζύγια. Πιό όμορφα σπίτια με σπασμένα σπιτικά.

Ζούμε στην εποχή του χάρτινου πιάτου, των μικρών ταξιδιών, των πλαστικών μιάς χρήσης και των ηθών μιάς χρήσης. Των μιάς βραδιάς ερωτικών σχέσεων, της παχυσαρκίας των μεγάλων και των υπέρβαρων παιδιών. Των χαπιών που κάνουν τα πάντα. Που μας ενθουσιάζουν, μας ηρεμούν και... μας σκοτώνουν.

Ανήκουμε σε μιά εποχή που η τεχνολογία επιτρέπει αυτό το γράμμα να φτάσει σε σένα, αλλά σου επιτρέπει, επίσης, να το κοινοποιήσεις ή απλά να κλικάρεις την "διαγραφή" του.

Εσείς που τώρα με διαβάζετε θυμηθείτε: Ξοδέψετε περισσότερο χρόνο γιά εκείνους που αγαπάτε, αλλά δεν θα είναι μαζί σας γιά πάντα. Θυμηθείτε να πείτε μιά καλή κουβέντα σε αυτόν που σας κοιτάει, από κάτω προς τα πάνω, με θαυμασμό και αγάπη, γιατί μπορεί να σας "φύγει" ξαφνικά. Να θυμάστε και να αγκαλιάζετε θερμά τον άνθρωπο που είναι δίπλα σας γιατί είναι ο μόνος θησαυρός που μπορείτε να του δώσετε από την καρδιά σας. Κάτι που, ενώ είναι πολύτιμο, δεν σας κοστίζει ούτε μία δεκάρα". Θυμήσου και πες ′′σ 'αγαπώ′′ στο αγαπημένο σου πρόσωπο, αλλά πάνω απ' όλα αυτό το «σ΄ αγαπώ» να το εννοείς πραγματικά. Ένα φιλί, μιά αγκαλιά, μία συγγνώμη μπορούν να επανορθώσουν κάθε λάθος και κακία, όταν πηγάζουν από την καρδιά. Θυμήσου, πιάσε το και κρατηθείτε χέρι -χέρι, απολαμβάνοντας τις στιγμές που είσαστε μαζί, γιατί μιά μέρα είναι πολύ πιθανό να ψάχνεις αυτό το άτομο κι αυτό να μην είναι εκεί γιά σένα. Αφιερώστε χρόνο να αγαπιέστε, βρείτε χρόνο να συνομιλήσετε. Και βρείτε το θάρρος να μοιραστείτε όλα όσα μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας. Γιατί, συνοψίζοντας, η ζωή δεν λογίζεται από τα χρόνια που ζούμε και τον αριθμό των αναπνοών που κάνουμε, αλλά από τις στιγμές -εκείνες τις λίγες, τις σπουδαίες- που μας κόβουν την ανάσα."

 

«Προαιρετική υποχρεωτικότητα, ή υποχρεωτική προαιρετικότητα»;

  Σαν να λέμε… «μπουρδολογική αρλούμπα» ή «αρλουμπολογική μπουρδολογία»;

Ενθυμούμενος το αμίμητο του τότε ναρκισσιστή ντιλετάντε, (ή ντιτελάντε!), ομογάλακτου «συντρόφου» με ένα «ν» στο όνομα: «Όχι στην λιτότητα, ναι στον λιτό βίο», καταλήγω στο πραγματικό δίλημμα της πελαγοδρομούσης αριστεράς, το οποίο διατυπώνω όσο κομψότερα μπορώ: «Πολιτικές…χειρηλασίες, ή χειρήλατη πολιτική»;

Πάντως, η επανάσταση αρχίζει από την λαϊκή Μύκονο, (κατ΄ άλλους... Μήκωλον): "Εμπρός σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους / με Rolex στα χέρια, με γούνες στους ώμους..."

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι!

    «Οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή», ή -επί το λαϊκότερον- «Κόψε μάπα και βγάλε συμπέρασμα».

Η ηλιθιότητα των συριζαρέων, στην μάταιη προσπάθεια καταιγιστικής αντιπολιτεύσεως, δεν αφήνει τίποτε που να μην το σχολιάσει με αρνητική σύνδεση με -κατά σειράν- Μαρέβα, Μητσοτάκη, Νέα Δημοκρατία, κ.ο.κ. Δολοφονίες, μαστροπείες, παιδεραστίες, τα πάντα περνούν από το ψιλό κόσκινο της αριστερής ευφυΐας, ανάγλυφον και χαρακτηριστικόν υπόδειγμα της οποίας ο… εκπρόσωπός του ΣΥΡΙΖΑ, (το ισχυρότερο από τα σπερματοζωάρια του πατρός του... τότε! ), ο οποίος, προφανώς εκπροσωπεί, εκφράζει -παντελώς, αποκλειστικά και σφαιρικά- όλη την ευφυΐα του κόμματος. Τελευταίο του απίθανο... "ευφυολόγημα": "Η κυβέρνηση σαμποτάρει τον εμβολιασμό"!!!

Εννοείται πως όλες αυτές οι ανόητες αρλούμπες, συνεχώς επαναλαμβανόμενες, έχουν σχεδόν μηδενική απήχηση στους, στοιχειωδώς, νοήμονες Έλληνες, ανεξαρτήτως φρονημάτων. Μηδέ των όσων νοημόνων -απέμειναν και μερικοί τέτοιοι ακόμη- αλλά εμμονικών συριζαρέων. Μεταξύ των ανοήτων συνδέσεων κακουργηματικών ενεργειών και Δεξιάς, η περίπτωση Λιγνάδη και ο νταβατζοβιαστής αστυνομικός της Ηλιούπολης. Λες και ξεχάσαμε τον ληστή τραπεζών υιό Βούτση, την «ληστοπρεζού» κοσμηματοπωλείου… Ζακλίν, (όπου την ακουμπήσεις λερώνεσαι), κ.λπ. Τελευταίο κρούσμα ο δολοφόνος της Γαρουφαλιάς στην Φολέγανδρο, ο οποίος αποτελεί αναρχοαριστερό αγλάισμα, αλλά κουβέντα γιά δαύτον.

Προσωπικά, ποτέ δεν συνέδεσα την εγκληματικότητα και το ποιόν των εγκληματιών με την πολιτική. Εκτός -εννοείται- αυτών καθ΄ αυτών των πολιτικών εγκλημάτων, (πυρπόληση Μαρφίν, δολοφονία χρυσαυγητών στο Ηράκλειο, δολοφονία Φύσσα), αλλά διαολίζομαι και απαντώ οσάκις «η ατσίς του θριάμβου», (το ισχυρότερο σπερματοζωάριο), εκπροσωπούσα την αριστερή ολιγόνοια επιμένει να το κάνει.

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Όχι… Θεέ μου! Όχι κι αυτό!

Το πάθαμε κι αυτό. Αδέρφια... κουράγιο!

Έχουμε το χάλι μας. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη ζοφερή πραγματικότητα, τον καύσωνα, τον κορωνοϊό, τον Τσίπρα, τον Ερντογάν, μόνον αυτό μας έλειπε.

Δυστυχώς μας βρήκε κι αυτό το κακό. Ο διάσημος τραγουδιστής… Γρηγόρης Πετράκος, πασίγνωστος στον στενό οικογενειακό του κύκλο, (μαμά, μπαμπάς, ξαδέρφια), διάσημος όχι γιά τη φωνή του, αλλά γιά τους αντιεμβολιαστικούς του λαρυγγισμούς, προσχώρησε, λέει, στο κόμμα του… Γιώργου Τράγκα! Και μάλιστα σε προβεβλημένο πόστο. Αναπληρωτής Γραμματέας και Εκπρόσωπος, λέει! Σκέψου!

Καιρός, νομίζω, ο Μητσοτάκης ν΄ αρχίσει να ανησυχεί. Η καρέκλα του τρέμει…

Τόλης, ο… ανεπανάληπτος.

Είναι σύνηθες. Είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό, συνυφασμένο με την εγγενή αδυναμία διακρίσεως του σημαντικού από το ασήμαντο. Του μικρού από το μεγάλο.

Όταν έχουμε στη ζωή μας κάτι, ή κάποιον, τα εντάσσουμε στην ρουτίνα της καθημερινότητος και δεν τα εκτιμάμε. Όμως όταν τα χάσουμε τα… «τιμάμε», διαπιστώνοντας όψιμα το πόσο σπουδαία υπήρξαν, πόσο αναγκαία μας ήσαν και το πόσο αυτά θα μας λείψουν.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος υπήρξε μεγάλος και σπουδαίος. Με μεγαλύτερο προσόν του την σεμνότητα. Δεν κυνήγησε την διασημότητα, αυτή τον κυνηγούσε. Παρέμεινε μέχρι τέλους απλός, γελαστός και σοβαρός μαζί, ανθρώπινος. Κατέδειξε στην κενότητα της πλέμπας το τί σημαίνει πραγματική, αυθεντική αρχοντιά. Τόσο στον δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό του βίο.

Από το πλήθος των «ακουσμάτων» που σημάδεψαν την διαδρομή μου, με… δράστη και διεγέρτη τον ερωτικό Τόλη, αραρίσκω τυχαία τρία, που θα μπορούσαν ιεραρχικά να "ζωγραφίσουν" την ζωή των παλιών και να κανοναρχήσουν την ζωή νέων. Την «Ζωή». Γενικώς, αορίστως, αλλά και ενός εκάστου ξεχωριστά.

Τα αναρτώ με την πρέπουσα σειρά: «Αγωνία», «Ανεπανάληπτος» και «Αποκοιμήθηκα». Το τελευταίο, μάλιστα, αποτελεί και σύνθεση δική του!

Καλή αντάμωση άγνωστε γνωστέ και μεγάλε φίλε… 

Μικρή απάντηση στην αριστερή ανανδρία

Θα μπορούσε η πολιτική αντιπαράθεση να κρατηθεί σε ένα επίπεδο που, τουλάχιστον, κάποια όρια θα ήσαν σεβαστά και ανυπέρβλητα. Δυστυχώς η αριστερή μικρότητα και μικρόνοια, αυτή που παγκοσμίως την οδηγεί στον περιορισμό, την συρρίκνωσης, έως ελαχιστοποίηση, και την καταφυγή της -προκειμένου να επιζήσει- στο ψέμα, την διαβολή, την παραπληροφόρηση και τον εναγκαλισμό και εγκόλπωση κάθε περιθωριακού ανθρώπινου «απορρίμματος», δεν παραλείπει, σε κάθε ευκαιρία, να επεκτείνει τα χολεριασμένα, αλλά άσφαιρα πυρά της, στο ιερότερο κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας, την οικογένεια. Έστω και αν τα μέλη της παραμένουν, συστηματικά, έξω από κάθε πολιτική ανάμειξη και διαπάλη.

Το σύνθημα… «πυρ ομαδόν και αδιακρίτως» προκειμένου να κερδίσουμε πολιτικούς πόντους, διατρέχει απ΄ άκρου εις άκρον και διαποτίζει την μικρή ψυχή και τον πανάλαφρο εγκέφαλο των συμπλεγματικών αφιονισμένων αριστερών αγκιτατόρων. Και φυσικά, δεν θα μπορούσε μείνουν εκτός κάδρου οι σύζυγοι των αντιπάλων τους, τους οποίους δεν μπορούν να πλήξουν πολιτικά. Έτσι κάθε ικανή και δημιουργική γυναίκα πολιτικού αντιπάλου βάλλεται με ψεύδη και συκοφαντίες. «Όξος και χολή», ανάμεικτα με ταξικό μίσος και φθόνο.

Δεν θα επεκτεινόμουν περισσότερο στο θέμα και τις ηλιθιότητες μιάς χολεριασμένης μπατιροεφημερίδος που λαθροβιώνει χάρις στην αφέλεια ενός κουτοπόνηρου αριστερού αχυράνθρωπου, που αφού στύφτηκε κανονικά και τώρα σκούζει ως πεταμένη λεμονόκουπα, αν δεν «έμπαινε στο κόλπο» της ανίερης εκμετάλλευσης ο σαχλοηγέτης της κωλοτούμπας, της αμετροέπειας, του φαβοριτισμού και της ασχεταδούρας. Έτσι θυμήθηκα -και υπενθυμίζω- πως στο επίσημο βιογραφικό της επίσημης «σύντροφου» του, (αυτής που -μόνο κάθε… «5 Ιούλη»- κλαίει!), αναγράφεται και το κάτωθι απόσπασμα:

«Το ακαδημαϊκό έτος 2016-2017 δίδαξε τηλεπικοινωνιακά συστήματα στο Τμήμα Πληροφορικής της Σχολής Θετικών Επιστημών στη Λαμία.

Το 2018, ανέλαβε θέση στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και πανεπιστημιακούς που έκαναν λόγο για αδιαφανείς διαδικασίες και χρήση φωτογραφικών διατάξεων εις βάρος άλλων υποψηφίων.

Το 2019, αναδείχθηκε ομόφωνα Επίκουρη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών».

Μία τελευταία, εσπευσμένη μέριμνα του… ηγέτη, πριν εγκαταλείψει το Μαξίμου. Ένα κλάμα της "συντρόφου" ... λίγο νωρίτερα το 2019, έπιασε τόπο!

«Ουαί υμίν υποκριταί και Φαρισαίοι»…