Ο Τζορτζ Ντένις Πάτρικ Κάρλιν (12 Μαΐου 1937 - 22 Ιουνίου 2008) ήταν ένας Άγγλος stand up κωμικός ηθοποιός και συγγραφέας, ο οποίος ασκούσε κοινωνική κριτική. Έμεινε ιδιαίτερα γνωστός γιά το μπλακ χιούμορ και τις σκέψεις του πάνω σε πολιτικά, ψυχολογικά, θρησκευτικά και σε ταμπού ζητήματα, καθώς επίσης και στην αγγλική γλώσσα. Το κωμικό του φιλμ «Seven dirty words» (1978) είχε απασχολήσει τη δικαιοσύνη λόγω άσεμνου περιεχομένου.
Όταν όμως έχασε τη γυναίκα του, κάθισε και έγραψε ένα κείμενο που θα μείνει γιά πάντα στην ιστορία, το μυαλό, την καρδιά και την συνείδηση χιλιάδων ανθρώπων. Αυτές οι λέξεις μπορεί κάπου να ακούγονται σκληρές αλλά είναι ειλικρινείς και περισσότερο από ποτέ αναγκαίες. Προσέξετε ιδιαίτερα την τελευταία παράγραφο!
"Ζούμε σε μιά εποχή παράδοξων. Έχουμε ψηλά κτίρια, αλλά χαμηλή ανοχή, φαρδιές λεωφόρους, αλλά κοντινή θέα. Ξοδεύουμε περισσότερα, αλλά αποκτούμε λιγότερα. Αγοράζουμε περισσότερα, αλλά απολαμβάνουμε λιγότερα. Ζούμε σε μεγαλύτερα σπίτια αλλά δημιουργούμε μικρότερες οικογένειες.
Διαθέτουμε περισσότερες ανέσεις αλλά λιγότερο χρόνο. Αποκτούμε περισσότερη εκπαίδευση, αλλά με λιγότερη μόρφωση, περισσότερη γνώση, αλλά χειρότερη κρίση. Έχουμε περισσότερους ειδικούς, αλλά και περισσότερα προβλήματα, περισσότερο φάρμακα, αλλά και λιγότερη υγεία.
Πίνουμε πάρα πολύ, καπνίζουμε πάρα πολύ, φερνόμαστε ανεύθυνα, γελάμε πολύ λίγο, οδηγούμε πολύ γρήγορα, αλλά προχωρούμε πολύ αργά. Τεμπελιάζουμε ξενυχτώντας και ξυπνάμε κουρασμένοι. Διαβάζουμε πολύ λίγο αλλά βλέπουμε πολύ τηλεόραση και προσευχόμαστε ελάχιστα. Αυξήσαμε τα υπάρχοντά μας αλλά μειώσαμε τις αξίες μας. Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε συχνά.
Ξέρουμε πώς να «βιώσουμε» αλλά δεν ξέρουμε πώς να «ζήσουμε». Προσθέσαμε χρόνια στην ανθρώπινη ζωή, αλλά δεν προσθέσαμε ζωή στα χρόνια. Πηγαινοερχόμαστε εύκολα στο φεγγάρι, αλλά είναι δύσκολο να περάσουμε το δρόμο γιά να συναντήσουμε τον απέναντι γείτονα. Κατακτήσαμε την κοσμική γεωγραφία, αλλά όχι την γεωγραφία της ψυχής. Κατασκευάζουμε μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα πράγματα.
Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα, αλλά μολύνουμε την ψυχή μας. Υποτάξαμε το άτομο, αλλά όχι τις προκαταλήψεις. Γράφουμε περισσότερα αλλά μαθαίνουμε λιγότερα. Σχεδιάζουμε περισσότερα αλλά πραγματοποιούμε λιγότερα. Μάθαμε να βιαζόμαστε και όχι να περιμένουμε. Φτιάχνουμε νέους υπολογιστές που αποθηκεύουν περισσότερες πληροφορίες, αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.
Μαθαίνουμε στο γρήγορο φαγητό και τη δύσκολη… πέψη. Γεννούμε μεγάλους άνδρες με μικρές ψυχές. Στοχεύουμε στο εύκολο κέρδος και πετυχαίνουμε δύσκολες σχέσεις. Τυρβάζουμε γιά αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος, αλλά δημιουργούμε περισσότερα διαζύγια. Πιό όμορφα σπίτια με σπασμένα σπιτικά.
Ζούμε στην εποχή του χάρτινου πιάτου, των μικρών ταξιδιών, των πλαστικών μιάς χρήσης και των ηθών μιάς χρήσης. Των μιάς βραδιάς ερωτικών σχέσεων, της παχυσαρκίας των μεγάλων και των υπέρβαρων παιδιών. Των χαπιών που κάνουν τα πάντα. Που μας ενθουσιάζουν, μας ηρεμούν και... μας σκοτώνουν.
Ανήκουμε σε μιά εποχή που η τεχνολογία επιτρέπει αυτό το γράμμα να φτάσει σε σένα, αλλά σου επιτρέπει, επίσης, να το κοινοποιήσεις ή απλά να κλικάρεις την "διαγραφή" του.
Εσείς που τώρα με διαβάζετε θυμηθείτε: Ξοδέψετε περισσότερο χρόνο γιά εκείνους που αγαπάτε, αλλά δεν θα είναι μαζί σας γιά πάντα. Θυμηθείτε να πείτε μιά καλή κουβέντα σε αυτόν που σας κοιτάει, από κάτω προς τα πάνω, με θαυμασμό και αγάπη, γιατί μπορεί να σας "φύγει" ξαφνικά. Να θυμάστε και να αγκαλιάζετε θερμά τον άνθρωπο που είναι δίπλα σας γιατί είναι ο μόνος θησαυρός που μπορείτε να του δώσετε από την καρδιά σας. Κάτι που, ενώ είναι πολύτιμο, δεν σας κοστίζει ούτε μία δεκάρα". Θυμήσου και πες ′′σ 'αγαπώ′′ στο αγαπημένο σου πρόσωπο, αλλά πάνω απ' όλα αυτό το «σ΄ αγαπώ» να το εννοείς πραγματικά. Ένα φιλί, μιά αγκαλιά, μία συγγνώμη μπορούν να επανορθώσουν κάθε λάθος και κακία, όταν πηγάζουν από την καρδιά. Θυμήσου, πιάσε το και κρατηθείτε χέρι -χέρι, απολαμβάνοντας τις στιγμές που είσαστε μαζί, γιατί μιά μέρα είναι πολύ πιθανό να ψάχνεις αυτό το άτομο κι αυτό να μην είναι εκεί γιά σένα. Αφιερώστε χρόνο να αγαπιέστε, βρείτε χρόνο να συνομιλήσετε. Και βρείτε το θάρρος να μοιραστείτε όλα όσα μπορείτε να πείτε στον εαυτό σας. Γιατί, συνοψίζοντας, η ζωή δεν λογίζεται από τα χρόνια που ζούμε και τον αριθμό των αναπνοών που κάνουμε, αλλά από τις στιγμές -εκείνες τις λίγες, τις σπουδαίες- που μας κόβουν την ανάσα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου