Όταν η μεγάλη-μικρή Ρενέ δείχνει τον δρόμο:

"Κι αν το μεγάλο πρόβλημα της ζωής μου είσαι, τελικά, εσύ... τότε πρέπει να μάθω να ζω με το πρόβλημα".

   

Τελικά Ρενέ ή όχι Ρενέ, αλλά κάποιος άλλος;

Αναζητώντας διεξόδους...

...με προβληματισμούς.

   «Ανέκαθεν πίστευα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Μέχρι που συνάντησα εσένα. Και τότε κατάλαβα πόσο, τελικά, είναι. Τόσο μικρό που κατάφερε και χώρεσε στην αγκαλιά μου».

  Τελικά, είναι ή όχι της Ρενέ;

Αφορισμοί και συνέπειες.

   Ο Κεφαλλωνίτης λογοτέχνης Ανδρέας Λασκαράτος είναι γνωστός γιά το οξύ πνεύμα, το χιούμορ, την σάτυρα και την έντονη αντιπάθειά του γιά τους κληρικούς. Φυσικό επακόλουθο, να τον αφορίσει κάποτε κι ο Δεσπότης του νησιού του. Μόλις του γνωστοποιήθηκε ο αφορισμός, ο Λασκαράτος, κάνοντας τον χαζό, ρώτησε: 

   -Και τώρα, ρε παιδιά, τί θα γίνει με τον αφορισμό; 

   -Δεν θα λιώσεις ποτέ, του απάντησαν. 

   Οπότε ο πανέξυπνος Κεφαλλωνίτης μαζεύει σε ένα σακκί όλα τα παπούτσια των παιδιών του και τα στέλνει στον Δεσπότη, με την παράκληση να αφορίσει κι αυτά!

"Γυναίκα μοι έννεπε..."

Ποιήματα

   Με πολύ σκεπτικισμό -καθότι αρκετά έξω από τα γνωστά νερά μου- παρουσιάζω ένα νέο μου τόλμημα. Αυτή τη φορά με στοχασμούς σε... "διπλανό δωμάτιο", από το ήδη γνωστό. Εννοείται πως θα διατίθεται κι αυτό από τα ίδια κανάλια διανομής και με το ίδιο... κόστος!

Όταν η Ιστορία γίνεται φάρσα.

Υπομονή και προσμονή.

   Ως γνωστόν ο διπολισμός στην πολιτική ζωή της χώρας είναι σαν... την κολώνια. Κρατάει χρόνια. Από την μία η σοβαρότητα, η ικανότητα, η συνέπεια, το έργο. Από την άλλη η ανευθυνότητα, η ανικανότητα, ο τυχοδιωκτισμός, η απραξία, το "δήθεν", ο λαϊκισμός.

   Θα μπορούσα να σας πάω αρκετά πιό πίσω με τέτοια δίπολα, αλλά γιά να μην γίνω κουραστικός αρκούμαι σε ... 1,5 αιώνα πριν, μόνο. 

   Χαρίλαος Τρικούπης και Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Συνετός, σοβαρός, εργατικός ο πρώτος, κουτοπόνηρος λαϊκιστής ο δεύτερος. Η εποχή αντίστοιχα δύσκολη όπως σήμερα, αφού... «σφαίρα είναι και γυρίζει». Στα 10 χρόνια ηγεσίας της χώρας από τον Τρικούπη, στο διάστημα που κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή από 1875  έως 1895, αυτή μεταμορφώθηκε σε τεράστιο εργοτάξιο. Σιδηροδρομικό δίκτυο, χιλιόμετρα αμαξιτών δρόμων, διάνοιξη Διώρυγος της Κορίνθου, ήσαν μερικά από τα έργα του. Από την άλλη, ο κουτοπόνηρος  λαϊκιστής Δηλιγιάννης που λύσσαξε -ως κλασικός «σπουδαρχίδης»- να πάρει την εξουσία, (1895), χαϊδεύοντας αυτιά και τάζοντας όλα σε όλους,  γιά να οδηγήσει την Ελλάδα στον ατυχή πόλεμο με την Τουρκία, δύο χρόνια μετά, το 1897.

   Χαρακτηριστικό του πολιτικό γνώρισμα -κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει- ως αντιπολιτευτικό του πρόγραμμα, οσάκις ηρωτάτο  γι’ αυτό, από δημοσιογράφους της εποχής,  απαντούσε:  «Μα... το αντίθετο του Τρικούπη»! Μέχρι και την διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου βρήκε, ο αθεόφοβος, να μεμφθεί, προκειμένου ν’ αντιπολιτευτεί  τον σοβαρό Χαρίλαο. 

   -«Κόψαμε άσπλαχνα την ωραία δαντέλλα που ένωνε την Πελοπόννησο με την Στερεά Ελλάδα»! Αυτό βρήκε ο άθλιος να πει γιά το σπουδαίο αυτό -και μνημειώδες για την εποχή του- έργο, που άλλαξε τη μορφή της χώρας και διευκόλυνε εξαιρετικά τις θαλάσσιες συγκοινωνίες. (Σημ. Για την Ιστορία αναφέρω πως για την διάνοιξη της Διώρυγος ενδιαφέρθηκε και ο πολύς Φερδινάνδος Λεσσέψ, αυτός πού κατασκεύασε την Διώρυγα του Σουέζ, χωρίς όμως να την αναλάβει, όπως κακώς πιστεύουν κάποιοι).

   Δυστυχώς γιά την προκοπή της χώρας, η πανδημία του κορωνοϊού έγινε αφορμή να αναδυθούν και αναζωπυρωθούν κάποια κακά -και μάλιστα αρκετά- χαρακτηριστικά γνωρίσματα και  διάφορα ένστικτα της φυλής, ιδίως ο παραλογισμός και η επιθετικότητα, κάτι που  καθημερινά διαπιστώνω από τις ελάχιστες επαφές που, δυστυχώς και  αναγκαστικά, έχω με τους γύρω μου, και τον περιβάλλοντα χώρο, και μόνο γιά τα απολύτως αναγκαία. Γεγονός που με οδηγεί ολοένα και βαθύτερα στην απόλυτη μοναξιά, την μελαγχολία,  την απογοήτευση, την "απόσυρση". 

   Όσο γιά την θέαση των κοινών και την πολιτική στάση της νυν αντιπολιτεύσεως, αυτή θα κινείται -στην καλύτερη περίπτωση- μεταξύ στείρας πεισματικής άρνησης -όχι σε όλα- και χυδαίας αλήτικης συμπεριφοράς. Με αιχμή του δόρατος τον «πολακισμό», αντάξιο διάδοχο και «σκυταλοδέκτη» του αλήστου μνήμης «αυριανισμού». Χωρίς να αποκλείονται χειρότερα.

   Όσοι μπορείτε... κουράγιο, και γιά όσο αντέξετε. Αλλοιώς... δεν έχετε θέση σ' αυτήν την κοινωνία, σ' αυτήν τη ζωή!

"ΜΙΖΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ"

Ανατρέχοντας στο παρελθόν, βλέπεις το παρόν και μαντεύεις το μέλλον.

   Μιά και πήρα φόρα, σκαλίζοντας τα παλιά, βρήκα άλλη μιά παλιά παρλάτα του ίδιου "φίλου"

σχετικά με την κατάσταση εκείνης της εποχής, που αντανακλά όμως και τα προαιώνια χαρακτηριστικά της φυλής. Εκεί σατιρίζονται αρκετά χαρακτηριστικά δείγματα της τότε - και αείποτε ανθούσης- διαφθοράς.

   Γιά όσους δεν γνωρίζουν, όντες νέοι τότε, υπήρξε μιά δικαστίνα που ακόμη φυγοδικεί στο εξωτερικό, η Τόνια Ηλία, που κατηγορείται πως... "τά 'πιανε" γιά δικαστικές "διευκολύνσεις". Ένας δικαστής  -εφέτης νομίζω, που ξέχασα το όνομά του- "πηδήκουλας" πρώτης, με γούστα γιά γυναίκες πάνω από 1.80 μ., των οποίων τακτοποιούσε τις υποθέσεις, αφού πρώτα "τακτοποιούσε" τις ίδιες! Μάλιστα, γιά να είναι σίγουρος!!!,  είχε βάλει σημάδι στην πόρτα του το επιθυμητό ύψος και πρώτα μετρούσε το μπόι τους και αν το περνούσαν, τις... "περνούσε" κι αυτός με τη σειρά του! 

   Αναφέρονται τα περί Κοσκωτά, Αντρέα, με τα... πάμπερς, ο Μαυράκης της ΔΕΗ, με τη μίζα των 500 χιλιάδων, που έκανε μέχρι και τ' "αφεντικό" ν' αγανακτήσει. Ένας εφοπλιστής -ψιλοκουφ@@@τσα- ονόματι Μανούσης, ο μακαρίτης Αγούδημος, μέγα μούτρο, με το πλοίο "Δημητρούλα", ο αγιορείτης ηγούμενος Εφραίμ, ο οποίος άδικα κατηγορήθηκε γιά σκάνδαλα με τη Βιστωνίδα, αλλά  προέκυψε μέγας μάνατζερ που αδικείται από το θρησκευτικό του πόστο, καθ' ότι μιά θέση στο Υπουργείο Οικονομικών θα ανεδείκνυε καλύτερα τα προσόντα του. Ο πολύς Τσουκάτος, "αριστερό" χέρι του Σημίτη με το... "ορφανό" εκατομμυριάκι της Siemens. Τέλος, όλοι εκείνοι οι αφανείς και ανώνυμοι ήρωες των Εφοριών, των Πολεοδομιών και των Νοσοκομείων, οι οποίοι εμνημονεύθησαν και ετιμήθησαν δεόντως στην παρλάτα.

   Την ξαναδιάβασα με θλίψη και μελαγχολία. Την έγραψε, όπως προείπα, ένας καλός "φίλος",  πολύ ιδιόρρυθμος τύπος, με χίλια πάθη και χιλιάδες λάθη. Όμως ποτέ δεν λάδωσε, δεν λαδώθηκε -πώς και γιατί άλλωστε, αφού δεν διέθετε ποτέ θεσμικό πόστο- δεν πήρε και δεν έδωσε μίζα, ούτε και ποτέ πήρε νόμιμο φιλοδώρημα. Αν και το τελευταίο και το μπορούσε και το εδικαιούτο σε κάποιες περιπτώσεις.

"Ταξιτζή μου, πάτα μίζα, θα μιλήσουμε γιά μίζα,

γιά κομπίνες φοβερές και κονομισιές τρελλές.

Όποιες δεν, χοντρά, τα σκάει, απ’ τη πείνα θα λυσσάει,

τη δουλειά γιά να τελειώσεις, πρέπει πρώτα να λαδώσεις,

δεν αρκεί το κατιτίς, κι όλα πρέπει μετρητοίς.

Στα πολύ μεγάλα «νάμπερς», χρησιμοποιούνται πάμπερς.

Όλο τάλαρα και γρόσα, όμως μέχρι πεντακόσα,

φτάνει να μη γίνει σάλος, όπως είπε κι ο «μεγάλος»,

στα κρυφά, στα μουλωχτά, να μαζεύεις τα λεφτά.

Αν μιλάς γιά Εφορία, λέμε, Τά! Χρυσωρυχεία!

Έσοδα και εσοδεία, η καθ’ ύλην αρμοδία.

Κάτι μούτρα μουλωχτά, σου τα παίρνουνε χοντρά,

δεν μπορείς να τους ξεφύγεις, φόρους γιά να αποφύγεις.

Κάποιοι εφοριακοί, μοιάζουν λαδοποντικοί!

Όσο για Πολεοδομία, ούτε σύγκριση καμία,

είναι το ανφαν γκατέ, μοσχαράκι φρικασέ.

Μίζα εθνικό τους σπόρ, πανελλήνιο ρεκόρ,

με τα τμήματα επιλέκτων, ειδικά των αυθαιρέτων,

γιά να ρίξεις το μπετόν, έφοδος καταδρομών.

Με σαγόνια δυνατά, σε αρμέγουν φοβερά,

γι’ άδειες και εκσκαφή, στα μασάν στο πι και φι.

Γιά να μπεις νοσοκομείο, με Ωνάση, μόνο, θείο,

Έξι μήνες στην ουρά, περιμένεις τη σειρά,

μόνο όποιος ασημώνει έχει «μπάρμπα στη Κορώνη»,

φακελάκι όποιος δεν δίνει, σ’ ένα ράντζο θ’ αργοσβήνει!

Κι αν δε «πέσεις», κούτσου-κούτσου, ούτε του αγίου π...ου,

γιά εγχείρηση νεφρών, αναστάς εκ των νεκρών!

Όσο για τα μπάι-πας, αν δεν πέσεις, πάει, πάς!

Αν δε δώσεις φακελάκι, σε προβλέπω «αγγελάκι»,

φεύγεις με εθελουσία και περνάς Αχερουσία.

ΙΚΑ, μίκα, σύκα, ΤΕΒΕ, σε ταράζουνε στο κλέβε.

Και στο κλάμα να πλαντάξεις, δεν προφταίνεις τις συντάξεις.

Τη σύνταξή σου, γεγονός, θα εισπράξει ο εγγονός,

ίσως και η κακομοίρα, η μελλοντική σου χήρα.

Του Αιγαίου τα νερά, άλλοτε ήσαν καθαρά,

μα απ’ τα λάδια τα πολλά, τώρα έγιναν θολά,

όχι τόσο απ’ τις σεντίνες, πιό πολύ απ’ τις κομπίνες.

Επειδ’ είναι της παρούσης, ο Μανούσης κι ο Μητρούσης,

Αντιστάσεως μη ούσης, όπως λέει κι ο Κοινούσης,

«τα παιδάκια, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά»,

βγαίνει άφθονος μπερντές, απ’ τις άγονες γραμμές.

Και στο Θίασο Σκιών, Χατζηαβάτης τραγουδών,

«Δημητρούλα» μου γειά σου, όλ’ η μίζα δικιά σου.

Όσο για Δικαιοσύνη, μόνο η «δίψα» της θα μείνει,

άκουσα για κάτι Εφέτες, «πιάνουν» χίλια με εκθέτες,

και γιά κάποιες δικαστίνες, πως την κοπανάνε μήνες,

με θρασύτητα περίσσεια, σε Λονδίνα και Παρίσια,

όταν έμαθ’ όλη η χώρα, πως οι μίζες βγήκαν φόρα

κι ένας άλλος δικαστής, αν μπορείς να φανταστείς,

που όσο πιό βαθιά θα χώσει, πιό πολύ θα σ’ αθωώσει,

φτάνει να ’χεις τα προσόντα, μπόι ένα και ογδόντα!

Μέσ’ αυτό το μαύρο χάλι, τσουπ!, τα μοναστήρια πάλι,

θα μας στρίψουνε τη βίδα, με τη λίμνη Βιστωνίδα.

Να κι ο πονηρός Εφραίμ. –Μία πίτσα, αλά κρεμ!

Που εξελίχτηκε διά μίας, γκραν επιχειρηματίας

Και γεμίζει μπεζαχτά, τι τα θέλει τα λεφτά;

Μήπως ράσα θα φοράν, απ’ τον οίκο Σαιν Λωράν;

Ράσα με μεγάλες τσέπες. – Βάλε μιά μερίδα κρέπες!

Κι έγινε το Άγιον Όρος, τοκιστής σουλατσαδόρος,

Ψωροκώσταινα, τσιμπλού, να και η Μονή Τοπλού,

που ξεπούλαγε το Βάι, συφορά μου, βάι, βάι!

Κι έγιναν real estate, ήγουν μοναστήρι-gate!

Δυστυχώς, αυτή η χώρα, ξέφρενη στη κατηφόρα,

έχει το λαδάκι εμπρός, σαν πολιορκητικός κριός,

που την πόρτα ξαμπαρώνει και συνείδηση ναρκώνει.

- Ακουμπήστε τα, φωνάζει, με προμήθειες τη βγάζει,

της προμήθειας αγωγός, γη ελαιοπαραγωγός,

όποια πόρτα κι αν χτυπήσεις, μιζαδόρο θ’ αντικρίσεις.

Για να ζήσεις στην πατρίδα, πρέπει να ’σαι η «Ελαϊδα»,

μάθαν και στην Κομισιόν, τις τρελές «κονομισιόν»,

πονηρές δοσοληψίες, ελληνογερμανικές φιλίες,

φέρνουν χρήμα με κασέλες και μασάν μ’ εφτά μασέλες,

πονηρό Ελλαδιστάν, πακτωλός Ζημενιστάν.

Γύρω-γύρω οι μάγκες όλοι, κάνει η Ζήμενς το Μανώλη,

γιά να παίρνει τις δουλειές, τους μοιράζει «κουταλιές»,

στο τραπέζι από κάτω, δίνει κι ένα στον Τσουκάτο!

Μέσα στης ζωής το ψέμα, μίζα είναι το πρώτο θέμα,

σαν λαός αναφωνούμε: «Ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε»!

ποντικού ουρά μη στάξει κι ό,τι ο κώ@@ς μας αρπάξει!

Κι από σεξ,…. βρε το ρημάδι. «Φάε λάδι κι έλα βράδυ»!"

  

      

"Oldies but Goodies"

    Αρκετά χρόνια πρίν γράφτηκε από έναν "φίλο" μου το πιό πάνω κείμενο-παρλάτα, σατυρίζοντας την τότε κατάσταση της νεολαίας.. Πού να φανταστεί κανείς πόσο επίκαιρο θα ήταν και σήμερα! Εφ' ω και αυτή η παρλάτα επανέρχεται χωρίς αλλαγή, ούτε κατά κεραίαν! Εννοείται πως η οιαδήποτε ομοιότης με τον νυν ημέτερον ΣΥΡΙΖΑ είναι και τυχαία και συμπτωματική.

            Ο ΜΕΝ                                 ΚΑΙ                               Ο ΔΕΝ

 -«Σερβιτόρε», η κομπανία,                                     στο τραπέζι στη γωνία

υποφέρει ο γέρος, άκου,                                           νουθεσίες μα του κάκου

Ο μικρός τον περιπαίζει,                                          στο γωνιακό τραπέζι.

- Παιδί μου μάθε γράμματα                                   - Δε θέλω τέτοια πράματα

- Άμε, γιέ μου στο σχολείο                                     - Ώρα γιά σκασιαρχείο

- Να αγαπάς τη μάθηση                                          - Η μάθηση είναι εξάρτηση

- Γράφε με κονδυλοφόρο                                       - Τοίχους με το μαρκαδόρο

- Μας το παίζετε ωραίοι                                         - Χρησιμοποιώ και σπρέι

- Το σχολείο είναι φως                                           - Της μαμάς σου ο .. ποπός

- Να πάρεις τα εφόδια                                            - Φτιάχνω πολεμοφόδια

- Όχι στις προκαταλήψεις                                       - Προχωρώ σε καταλήψεις

- Μην ακούς το Κολοζώφ                                       - Έτοιμες κι οι μολοτώφ

- Που μπλέκεις με τα φρόκαλα                               - Ορμάμε με τα ρόπαλα

- Τί σου φταιν τα μαγαζάκια                                   - Θα τα καίμε με γκαζάκια!

- Μη μου λες ανοησίες                                            - Ερυθρές Ταξιαρχίες!

- Άσε αυτές τις ιστορίες                                         - Προσεχώς και εκκλησίες

- Έλα κάνε μου τη χάρη                                         - Και ο Χάρος όποιον πάρει                                   

- Τέρμα η κουβέντα ετούτη                                     - Θα πετάμε και γιαούρτι

- Μην ακούς οδηγητές                                             - Μόνο στους καθηγητές!

- Παιδί μου, είσαι χούλιγκαν;                                 - Και χούλιγκαν και  σκούλιγκαν

- Άφησε τις παρλαπίπες                                           - Τώρα μάλιστα, το είπες!

- Στο σχολείο να προκόβεις                                     - Άσε γέρο, δε με κόβεις.

- Να ’σαι και μελετηρός                                          - Πάει, πέρασε ο καιρός.

- Για να μπεις Πολυτεχνείο                                      - Το ’καναν κωλοχανείο.

- Να φοιτάς μ’ επιτυχία                                            - Μόνο μπαρ και καφενεία

- Γιά να πάρεις το πτυχίο                                          - Μμμ, τη κάναμε λαχείο.

- Να γενείς διπλωματούχος                                       - Πιό καλά περιπτερούχος

- Δεν σ’ αρέσει επιστήμων;                                        - Στο μπιλιάρδο είμαι ειδήμων.

- Μη χαζολογάς στα πάρκα                                      - Ναι, τη κάτσαμε τη βάρκα

- Κάθεσαι ανενεργός.                                                - Όχι, είμαι απεργός!

- Όλοι οι φίλοι σου κουμπούρες.                                - Προτιμάμε τις μαστούρες

- Να σου βρω καμιά θεσούλα;                                    - Θα ταράξω τη ρεμούλα.

- Να τα έχεις τετρακόσια                                           - Πώς να ζήσω μ’ εφτακόσια;

- Πως θα ζεις, με επαιτείες;                                      - Με κλοπές και με ληστείες!

-Θα σε χώσουν φυλακή.                                            -  Σερβιτόρε,  μια  ρακή!

- Άφησε τις κουζουλάδες                                          - Πιάσε δυό μακαρονάδες!

- Θα πεθάνεις τη μαμά.                                                και τις δύο με κιμά!

- Σε κάναμε μουρόχαβλο.                                           - Για κοίτα ένα μπουρτζόβλαχο!

- Κάνεις τη καρδιά μου μαύρη.                                  - Έχω αρχίσει και τη «μαύρη»!

- Σήκω, άς το αραλίκι.                                                 - Γέρο, κάνω τσιγαρλίκι

- Γιε μου, βλάπτει η νικοτίνη.                                     - Φίνα, φέρε ηρωίνη

- Άκουσε τις παραινέσεις.                                           - Θα βαρέσω δυό ενέσεις!

- Θες να γίνεις γυψαδόρος;                                        - Παπατζής κι αβανταδόρος

- Θες  να πας ηλεκτρολόγος;                                      - Είμαι αγνός ιδεολόγος

- Αυτά δεν είναι εργασία.                                            - Ντάντυ είσαι αφασία.

- Βρε, πως θα ζείς χωρίς λεφτά                                   - Μπαμπάκα μου, να φας σκατά.

- Και ψωμάκι πως θα τρως;                                        - Παντεσπάνι και «μπο φροστ»!

- Γιόκα μου δεν έχεις τσίπα!                                        - Θα ψηφίζω μόνο Τσίπρα.

- Πρόσεξε μη γίνεις  « Ιμο »                                       - Όχι, Περλεπέ και Σίμο.

- Μπράβο, γιέ μου, να μου ζήσεις                              - Ήθελες να με γεννήσεις

- Θέε μου, που έφταιξα ο γέρος;        

                                                  

                                                                    ΘΕΟΣ :  - ΔΕΝ ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΕΣ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ! !

Υπόθεση Τοπαλούδη. Μιά τραγική ιστορία.

Όταν ο τύπος τρώει την ουσία.

Θαυμάστε τα δύο ανθρωπόμορφα κτήνη!

   Η φρικιαστική  περιπέτεια της άτυχης νεαρής από το Διδυμότειχο είναι γνωστή. Όπως και το αποτρόπαιο βασανιστικό τέλος της.

   Τώρα που έρχεται -επί τέλους- η στιγμή να λειτουργήσει η Νέμεσις, δεν ήταν δυνατόν η ανατριχιαστική αυτή υπόθεση να μείνει έξω από το πολιτικό παιχνίδι και τη λυσσαλέα συριζαρείκη αντιπολιτευτική τακτική. Αυτή τη φορά με την εκμετάλλευση κάποιας άτοπης ανάρτησης ενός κυβερνητικού στελέχους -ώρα που βρήκε κι αυτός- που έστρωσε βούτυρο στο ψωμί του χαριτόβρυτου κ. Χαρίτση, που βρήκε κι άλλο γήπεδο να "παίξει" -εν ου παικτοίς- αντιπολίτευση. Ο εν λόγω συριζάριος -κλασσικός λωτοφάγος- ξέχασε την πατεντάτη επέμβαση του άνευ τσίπας αρχηγού του, όταν προσπάθησε να επηρεάσει απόφαση του ΣτΕ, λέγοντας... «δεν υπάρχει πιθανότητα, ούτε μία στο εκατομμύριο, να μην...» και ξεφούρνισε την επιθυμία του, η οποία μάλιστα απέτυχε σαν προσπάθεια επηρεασμού, και τον εναγκαλισμό της τρελομαλλούσας  προέδρου ευθύς μόλις αυτή αποστρατεύτηκε από το ίδιο Δικαστήριο. Έτσι, πίσω από μία ανόητη άποψη-σκέρτσο ενός κ. Σκέρτσου, διεπίστωσε... επέμβαση του Μαξίμου γιά επηρεασμό της Δικαιοσύνης! Λες και υπάρχει ένας -αριθμός 1- άνθρωπος στον Πλανήτη, ο οποίος να διαφωνεί στην ουσία με την πλήρους συναισθήματος αγόρευση της Εισαγγελέως και να μην συμμερίζεται τη φρίκη που την διακατέχει, μιλώντας πέραν του θεσμικού της ρόλου και σαν γυναίκα και μάνα! Πέφτοντας στην λούμπα και κάποιοι μυγιάγγιχτοι  της απ’ εδώ πλευράς άρχισαν να δημιουργούν τρικυμία σε κολονάτο ποτήρι... σαμπάνιας, βυζαντιλογώντας και αερολογώντας!

   Τελικά, μου δίνεται ευκαιρία να προσπαθήσω να λύσω ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που με απασχολούσε... «παιδιόθεν». Τί φύλο έχουν, άραγε, τα μικρά χαριτωμένα αγγελάκια του Κυρίου; Αγοράκια είναι ή κοριτσάκια; Αυτός ο προβληματισμός, που έμενε πλακωμένος στα βάθη της μνήμης για χρόνια, τώρα απελευθερώθηκε αιφνίδια  και άρχισε να με βασανίζει πάλι! Θα ρωτήσω τον αγαπημένο μου φίλο, τον παπα-Θεαγένη  και ελπίζω να μου λύσει την τόσο σπουδαία -και καίρια- απορία.

"Πάθος" στην Ίο, πάθος γιά ζωή!

Νοσταλγώντας και... προσδοκώντας.

   Κουρασμένοι από την πολύμηνη κλεισούρα, όλοι ψάχνουν γιά εκτόνωση, ανακούφιση και ανασυγκρότηση. Προσωπικά, αν και η καραντίνα δεν άλλαξε ούτε κεραία από την μίζερη, μονότονη και μοναστική ζωή μου, με πολλή νοσταλγία μηρυκάζω μερικές -λιγοστές- ημέρες που πέρασα πέρυσι στην 'Ιο. Με εντυπωσίασαν ο φημολογούμενος τάφος του Ομήρου -προσωπικά δεν με έπεισε, ως σημείο- σε κάποιο απόμερο ανεμοδαρμένο άκρο του νησιού και το εικονιζόμενο εστιατόριο-μπαρ, σε κάποια άλλη άκρη, με όνομα που εκφράζει απόλυτα το αίσθημα που γεννιέται σε όποιον το έχει επισκεφτεί πριν και μετά το νοσταλγεί και το ονειρεύεται. Όποιος τύχει και επισκεφτεί το νησί και το "Πάθος", ιδίως μιά νύχτα με πανσέληνο, θα με... θυμηθεί.

  Όσο γιά τα δικά μας, είμαι βαθιά εντυπωσιασμένος από την αδύνατον να κρυφτεί συριζαρέικη λύσσα, καθώς βλέπουν να μαραίνονται οι ελπίδες τους γιά επάνοδο στην εξουσία, κάτι που εξωτερικεύουν με ένα άκριτο ομαδικό αντιπολιτευτικό πυρ κατά πάντων. Ερμηνεύω, δε, το καινούργιο  φρούτο που πλασάρει η ντόπια αριστερίλα, τον χαρακτηρισμό ως... "σεξιστικό" οιουδήποτε ανακοινώνεται, δημοσιεύεται ή κυκλοφορεί στα ΜΜΕ. Ίσως ως υποσυνείδητη αναγνώριση και αποδοχή του ό,τι αυτά που τους κατατρύχουν και λένε -κυρίως κάτι ανοργασμικές υπερώριμες ξανθές αριστερές "διανοούμενες" κυρίες και κάποιοι κρυόμπλαστροι κρεμάνταλοι ευρωβουλευταί- είναι, απλώς, μ@λ@ κί#ς! Κι αυτές στο σεξ εμπεριέχονται. Το απλό, το άδολο, το χειροποίητο, το ασφαλές από κορωνοϊό, το οικονομικό!

O κορωνοϊός νικιέται, η βλακεία ποτέ!

Ο "στρατηγός-σχεδιαστής" του ΣΥΡΙΖΑ... επιτίθεται! Τατά-τατάν....!

   Έχοντας πλαντάξει στην κλεισούρα, άλλοι υπομένουν, άλλοι παραλογίζονται και άλλοι σαλτάρουν.    

   Ο εικονιζόμενος... "εν τούτω Καρα-νίκας", γνωστός χαραμοφάης αμόρφωτος τενεκές, βρήκε την ευκαιρία -με τα αποκαλυπτήρια της τιμητικής πλακέτας στο κτήριο της Μαρφίν- να επιδείξει την ποιότητα όλων αυτών που κυβέρνησαν τη χώρα επί 4,5 χρόνια. Έτσι, επετέθη στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας -αυτός ένα αμόρφωτο χαμίνι, πρώην (και νυν) άνεργος και τέως σερβιτόρος, εναντίον μιάς τέως Προέδρου του Αρείου Πάγου, με ανοίκειες εκφράσεις, προϊόντα της εξόχου μορφώσεως που έλαβε τόσον από το σπίτι του, όσο κι από τα κομματικά φροντιστήρια της "Κουμουντούρου".

   Θεωρώντας σπατάλη χρόνου την επί μακρότερο ενασχόληση με την αφεντιά του, παραθέτω μικρό απόσπασμα του λιβέλου που τόλμησε να αναρτήσει, προκειμένου να νουθετήσει -αυτός ένα κοινωνικό περίττωμα- την κ. Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Εφιστάται η προσοχή στην ορθογραφία του κειμένου, χαρακτηριστική και αντίστοιχη του -επίσης εξόχου μορφώσεως- πάτρωνά του.  

"...Είστε πρόεδρος της χώρας και όχι του Ημερήσιου Κήρυξ και σίγουρα δεν είστε η γελοία συμπλήρωση της θεωρητικής ομάδας των διαπλεκόμενων Jukebox".

Υποτεθείστω...

Κοινωνικά καρκινώματα και ανεκτική δημοκρατία.

   Η σχεδόν πεντάχρονη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τα όσα  κακά επισώρευσε στη χώρα έκανε και κάποια  μεγάλα καλά. Το σπουδαιότερο είναι πως  απεκάλυψε την ουτοπία της αριστεράς, σε διάφορα επίπεδα. Μεταξύ άλλων κατέρρευσε το περιλάλητο... «ηθικό της πλεονέκτημά», (Καρανίκας-στρατηγικός σχεδιαστής, Πετσίτης-μιζαδώρος «πασπαρτού, «Ρασπούτιν»-Παπαγγελόπουλος, Καλογρίτσας-άφραγκος εργολάβος και υποψήφιος καναλάρχης, κ.λπ.), απεδείχθη η γύμνια της σε ικανά στελέχη. (Μάρδας-τενεκές, διακοσμητικός  Φλαμπουριάρης- «Μέντωρ», χοντροΦίλης (γενικώς άχρηστος), Φωτίου-αλλού γι' αλλού, «Σουρουκλεμέ»- μπρρρρρ, Γιάνης ο νάρκισσος, Αναξιόγλου η ενζενύ, κ.α), και  -τέλος-  στην πράξη η πολιτική που άσκησε,  μόνο αριστερή δεν ήταν.

    Πειθαναγκασμένος ο Τσίπρας από τον ρεαλισμό και την ανάγκη του, ομολόγησε... «αυταπάτες» και άσκησε δεξιότερη πολιτική λιτότητος από κάθε προηγούμενον. Αύξησε τον ΕΝΦΙΑ -που θα καταργούσε-  πρόσθεσε μνημόνιο -που θα καταργούσε- αύξησε φόρους και λιτότητα -που κι αυτά θα μείωνε-  άλλαξε το ΟΧΙ του ηλίθιου δημοψηφίσματος -που ο ίδιος  προκάλεσε- σε ΝΑΙ, υπετάγη στις εντολές  της Μέρκελ -αντί του... περήφανου  «πίσω κουφ@@α», (τσιπροαγγλιστί: «go back»), εγκωμίασε τον Σόιμπλε -που τον έλεγε «συντηρητική νομενκλατούρα- και ως άκρον άωτο,  προσκύνησε  τον Τραμπ, που το κατονόμασε ως... «Αγαθοδαίμονα»!  Τελικά, τους μόνους που κορόιδεψε ήσαν τα... αμετανόητα χαϊβάνια, οι οπαδοί του! Ένα ετερόκλητο πλήθος αποτελούμενο από τον σκληρό πυρήνα του παλαιού ΣΥΝ, εμπλουτισμένον  από τον αντίστοιχο του «αντρεϊκού» ΠΑΣΟΚ και διάφορα γκρουπούσκουλα του παντοίου αριστερού περιθωρίου. Όπως  αναρχικούς,  «ανταρσυάδες» και τέτοια κολοκύθια τούμπανα. Οι τελευταίοι, λόγω της  πλήρους απουσίας εγκεφάλου στην καούκα τους, αποτελούν σήμερα την αιχμή του δόρατος  των αντικοινωνικών ταγμάτων εφόδου που θα προσπαθήσουν -και να μου το θυμηθείτε, επιτυχώς-  να καταστρέψουν την καλή εικόνα που παρουσιάζει η χώρα στο θέμα της πανδημίας και να... φθείρουν τον Μητσοτάκη, αναζωπυρώνοντας τον κορωνοϊό, εν αγαστή συμπνοία με το στείρο, υστερικό  και φανατικό θρησκευτικό στοιχείο!

    Αρχίζοντας από την... άρνηση υπάρξεως μιάς  τέτοιας πανδημίας  -λες δεν βλέπουμε τις στρατιές των θυμάτων  της και τις δεκάδες  χιλιάδες νεκρών, που δεν βρίσκουν χώρο να θάψουν στις ΗΠΑ- και παρασύροντας σε «ανίερη συμμαχία» από αφελείς   χριστιανούς  -ως και ο Αλαβάνος έπαθε «στέρηση»... Επιταφίου-  μέχρι θρασύδειλους νεαρούς, οι οποίοι πιστεύουν πως έχουν ανοσία στις συνέπειες του ιού και βγαίνουν  στη γύρα γιά να τον κολλήσουν στις «ευπαθείς ομάδες» των ηλικιωμένων... κάνοντας «αντίσταση στον αυταρχισμό» του Τσιόρδα, του Χαρδαλιά, του Μητσοτάκη! Αδιαφορώντας -λόγω βλακώδους μικρόνοιας- αν μεταξύ αυτών βρίσκονται κι αυτοί που τους ταΐζουν. Δηλαδή γονείς και παππούδες! Γιατί μη μου πείτε πως όλα αυτά τα παρασιτικά αποβράσματα που χαβαλεδιάζουν στις πλατείες μέχρις αργά, ξυπνούν πρωί γιά μεροκάματο!

   Δυστυχώς, «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Ο πραγματικός αγώνας  κατά του ιού τώρα αρχίζει και η έκβασή του μοιάζει αβέβαιη. Πάντως θα είναι κρίμα όλη αυτή η πολυήμερη προσπάθεια να πάει χαμένη από μιά χούφτα αριστερόστροφα... «προοδευτικά» τσογλάνια.

   Και πολύ φοβάμαι πως τα πατροπαράδοτα ελαττώματα της φυλής, θα κάνουν πάλι το θαύμα τους. Ο εξοστρακισμός του Αριστείδη -ουφ μωρέ!  βαρέθηκα να ακούω... «δίκαιος» και «δίκαιος»- ο εξαναγκασμός σε   αυτομόληση του Θεμιστοκλή και οι προδοτικές υπηρεσίες του στον Αρταξέρξη, η μετατροπή του Έπους του ’40 στον αισχρό εμφύλιο ’46-’49, είναι μερικά απτά δείγματα της κακής πλευράς του ελληνικού χαρακτήρα. Μακάρι, η αντιστροφή  της πορείας της πανδημίας στη χώρα να μην αποτελέσει την τελευταία απόδειξη του... «βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας»!   Είθε....

Με τιμή και σεβασμό...

...αλλά και οργή γιά τον εμπαιγμό και την αθλιότητα.

https://www.athensvoice.gr/politics/645552_neo-sti-marfin-katathesi-stefanoy-stis-930-pm 

   Το πιό πάνω κείμενο, του Λεωνίδα Καστανά δημοσιεύτηκε στην Athens voice. Είναι εξαιρετικό και απόλυτα κατατοπιστικό γιά τα σημερινά δρώμενα -και όχι μόνο- και απαραίτητο ενημερωτικό γιά κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Δυστυχώς είναι μακροσκελές και δεν μπορώ να το δημοσιεύσω ατόφιο. Σας συνιστώ, όμως, να το διαβάσετε.

   Οι της... "απ' εδώ" πλευράς γιά να συγκροτήσετε τις σκέψεις σας και οι της... "απ' εκεί", μπάς κι ανοίξουν τα μάτια τους και καταλάβουν, επί τέλους...

Γι' αυτό δέκα χρόνια μετά θα καταθέσεις στεφάνι. Δεν ξέρεις τι γίνεται, μπορεί και να το χάψουν. Το Σάββατο πρωί στις 9.30. Alone. Στη Μαρφίν.

«Υποκρισία Μητσοτάκη» και υποκρισία Τσίπρα.

Η  «κατοπτρική»  τακτική. Γνωστή συριζαρέικη πρακτική.

-Δεν μετέχει της απεργίας; ...ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ! (Γιά να μάθει να φέρεται!)

   Είναι γνωστή η συριζαρέικη πρακτική. Ό,τι κουταμάρα, λάθος ή αποτυχία μας «βαραίνει» το... φοράμε -θρασύτατα-  στους αντιπάλους μας! Και, βεβαίως, οι χάνοι χαχόλοι μας το χάφτουν. Δέκα χρόνια πέρασαν από την δολοφονία αθώων που επέμεναν να εργαστούν, ασκώντας αναφαίρετο δικαίωμά τους  στην εργασία, κόντρα στην αριστεροφασιστική εμμονή να απεργήσουν  -ντε και καλά- των ομοϊδεατών του ανάλγητου  αριστερού εσμού. Δέκα χρόνια η πολιτική ιδεολογία που θέλει τη χώρα... «μυρμηγκοφωλιά» και τον λαό της  πειθήνια «μυρμηγκάκια», έριχνε την ευθύνη στα θύματα -αφού δούλευαν... τα  ’θελε ο κ@@@ς  τους και καλά να πάθουν, με συνυπεύθυνο ... το ντόπιο κεφάλαιο, που δεν φρόντισε να έχει η Τράπεζα... «έξοδο ασφαλείας»!!!  Δέκα χρόνια οι αριστεροί ανεύθυνοι εγκληματίες... σφύριζαν αδιάφορα. Και... ξαφνικά, μόλις ο Μητσοτάκης  -ερχόμενος στην υπεύθυνη διακυβέρνηση του τόπου- αποφάσισε να πράξει το αυτονόητο, δηλαδή να τιμήσει τα αθώα θύματα με σχετική αναθηματική πλάκα στον τόπο του μαρτυρίου τους -ως ελάχιστο φόρο τιμής- και να αποδώσει -ως ελάχιστη υλική αποζημίωση- τα επιδικασθέντα χρήματα, στους δικαιούχους κληρονόμους τους, αφυπνίσθη η κοιμωμένη... αριστερίλα! Και απεφάνθη αμέσως... «υποκριτής ο Μητσοτάκης»!!! Ενώ οι αριστεροί... «Βούδδες» -ως γνωστόν «Βούδδας σημαίνει «αφυπνισμένος»-  που για δέκα χρόνια έδειχναν το ψυχρό πρόσωπο της παγκόσμιας αριστεράς, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, έσπευσαν να ακολουθήσουν με κάποια υποκριτικά στεφάνια, ψελλίζοντας και κάτι... «τιμητικές» κούφιες  κουβέντες, που καθόλου δεν πιστεύουν μέσα τους, (Π.χ. Τσίπρας με κερί στην Ανάσταση!!!).

   Πάντως, ενδεικτικό της αμηχανίας στον διασυρμό -μεταφορικό και κυριολεκτικό- που τους επέβαλε ο... «Κούλης»,  αλλά και του εγγενούς οικογενειακού αριστερού «σκυλοκαβγά», ούτε και στην  ψευτοαπόδοση τιμών δεν κατάφεραν να συντονιστούν!

   Όλη αυτή η «παράσταση», στην οποία σύρθηκαν -εκόντες, άκοντες- οι γραικύλοι υποκριτές που επιδιώκουν με μανία την καταστροφή της κοινωνίας -αρκεί ν’ αποτύχει ο Μητσοτάκης- προσωπικά με θυμώνει και μ’ αηδιάζει.

«Θέλει η... «κυρία» να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»!

Πλακέτα στη Μαρφίν, άλλη μία κίνηση ματ στον Τσίπρα.

   Η ιστορία της Μαρφίν είναι γνωστή. Δηλαδή η ιδεολογική νοοτροπία που την γέννησε, οι εκτελεστές που διέπραξαν το απάνθρωπο έγκλημα και οι πολιτικές παρατάξεις που το ευλόγησαν, το εγκολπώθηκαν και βοηθούν στη συσκότισή του. Στα πλαίσια, βέβαια, του -αλά καρτ- ανθρωπισμού, όπως αρρωστημένα μυαλά τον φαντάζονται. Δηλαδή στην ανάδειξη  της Ανθρωπότητος σε μιά τεράστια... μυρμηγκοφωλιά, την κατάργηση της ανθρώπινης ελευθερίας και  προσωπικότητος  και της  μετατροπής των ανθρώπινων όντων σε... μυρμηγκάκια!

   Βεβαίως, οι εμπνευσταί και διαχειρισταί αυτής  της διεστραμμένης φιλοσοφίας είναι κουτοπόνηροι και ιδιοτελείς, θεωρώντας εαυτούς ηγέτες και... «μηχανοδηγούς» σ’ αυτή τη διαδικασία, άρα «διαφορετικών»  αξιωμάτων, απολαβών και προνομίων. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται σ’ αυτούς, αλλά στους θιασώτες τους. Αυτούς  που σε πείσμα της αποδεδειγμένης  ανεδαφικότητος, αντιπαραγωγικότητος  των αποτυχημένων αυτών  κοινωνικοπολιτικών ιδεολογιών και εφηρμοσμένων σχηματισμών, επιμένουν  να τους  υποστηρίζουν και μάλιστα -προϊόντος του χρόνου- λυσσαλέα και συμπλεγματικά.  Όσον αποκαλύπτεται  η ουτοπία, τόσον εντείνεται  η προσπάθεια -ντε και καλά- να επιβάλουν βιαίως τις  ανέφικτες  και παντάπασι -πλην Β. Κορέας - απορριφθείσες  ιδεολογίες  και τα εξ αυτών απορρέοντα καθεστώτα.

   Βασικό κίνητρο  -πλην της άπειρης αφελείας-  είναι  το σύνδρομο της ανικανότητος και της εγγενούς μειονεξίας  των «ανικάνων», που δημιουργεί φθόνο, ζήλεια και μίσος κατά των... «ικανών. Δυστυχώς, οι πρώτοι  -είτε  εκ κατασκευής... «λειψοί», είτε παρακινούμενοι , άκριτα και επιπόλαια, από την ευδαιμονία και ευμάρεια της μακράς μεταπολεμικής περιόδου και την ανία και οκνηρία που προκάλεσε και οδήγησε στην  «αρχή  της ήσσονος προσπαθείας». Ενθαρρυμένοι από  παμπόνηρους πολιτικούς  οργανισμούς  -πρώτος διδάξας ο  λαϊκός αρχιδιαφθορέας  της χώρας και του λαού «Αντρέας» με τους   «μη προνομιούχους» του-  που άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και απελευθέρωσε κάθε κοινωνικό απόρριμμα και περιθωριακό απόβρασμα. Έτσι, η φιλοτιμία, η φιλεργία, ο τίμιος ιδρώτας και η αέναη προσπάθεια πήγαν περίπατο, μαζί με τις πανάρχαιες σταθερές και αξίες που «έλειωσαν», την αξιακή κλίμακα που γκρεμίστηκε και  την παιδεία που κατεδαφίστηκε και αποπροσανατολίστηκε με  τον έξαλλο κομματισμό να διαβρώνει  όλες τις βαθμίδες της. Τέρμα οι επιθεωρητές, τέλος οι εξετάσεις, τέρμα στα «πρότυπα» σχολεία, ναι στο ακαδημαϊκό «πεντάρι» και μετατροπή των σχολείων σε... υψώματα Κορυτσάς. Αντί χώροι εκπαίδευσης, στόχοι προς... κατάληψη!  Οι εξ υμών παλαιότεροι καταλαβαίνουν, αρκεί  να διαθέτουν καθαρό μυαλό και τον κοινό... νου!  Οι λοιποί... άσε! Δεν πιστεύουν σε πανδημίες και κορωνοϊούς, αλλά πιστεύουν πως όλα αυτά είναι  ψεύδη και τεχνάσματα όλων  αυτών -των μισητών... καπιταλιστών-  που  μας... ψεκάζουν, όσων αρχίζουν από τους διάφορους Σόρος, Μόρος, Κόρος, που θέλουν... «διάφορα και καταλήγουν στον Μητσοτάκη και -οπωσδήποτε-  στη Μαρέβα!

Έτσι, στην καταστροφική λογική των «μαραπούντα» -όσοι θέλουν ας ψάξουν την συμπεριφορά αυτών των αυτοχειριακών μεγαλομυρμηγκιών-  άρχισαν τα «όργανα»!  Βουρ! να κατεδαφίσουμε ό,τι με κόπο χτίσαμε, προκειμένου να βλάψουμε τον... Μητσοτάκη! Βουρ! να φουντώσουμε τον κορωνοϊό,  γιά να μην πάρει πόντους ο... Κυριάκος!  Άντε, λοιπόν, να κόψουμε τα... «τέτοια» μας, προκειμένου να τιμωρήσουμε τη... γυναίκα μας!

   Και σαν τρανή απόδειξη, αφ’ ενός της στενόκαρδης αριστερής μικρομυαλιάς και της αναντίρρητης υπεροχής της... «απ’ εδώ» πλευράς, η πλάκα μνήμης γιά το λυπηρό γεγονός  της Μαρφίν.  Μόλις ο Μητσοτάκης «ξέθαψε» το ατιμώρητο, εισέτι,  έγκλημα και ανακοίνωσε  σχετική  πρωτοβουλία, τα αριστερά κόμματα -συρόμενα, θέλοντας και μη-  αναγκάζονται  ν’ ακολουθήσουν  στην απονομή τιμής, αλλά με τον γνωστό μίζερο τρόπο  τους.  Με όλα τα γνωστά... «ναι μεν αλλά», που αποδεικνύουν στους αφελείς συνοδοιπόρους τους τί θα τους περιμένει -αν ο μη γένοιτο  πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, κατά τις θρασύτατες δηλώσεις Περιστέρας και Πολάκη-  οι ψυχροί, στυγνοί και  απάνθρωποι ηγέτες  του συστήματος που πιστεύουν και υποστηρίζουν. Ενώ αυτοί τους θεωρούν απλώς αναλώσιμα εργαλεία του αντιανθρώπινου έργου τους.
   Η αριστερή "πρόοδος" στο μεγαλείο της. Να τους χαίρεστε. Όλοι εσείς της... απέναντι όχθης

Απογύμνωση, μελαγχολία, ευτελισμός.

«Τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα...».

   Παρ’ όλη την  άπωση της στήλης από κάθε ιδεολογία με αριστερή απόχρωση, δεν μπορώ να μην νοιώσω  και κάποιον οίκτο για την θλιβερή κατάντια του, κατά τα σταλινικά πρότυπα, πολυδιαφημισμένου στους αριστερούς κόλπους ηγέτη. Αυτού που κατά τις αριστερές αγιογραφίες, γεννιέται ένας κάθε... 100 χρόνια!

   Πριν προχωρήσω, δεν θα με χάλαγε καθόλου αν η σπανιότης εξικνείτο ανά... 1000! Πρώτον γιατί θα τονιζόταν περισσότερο η αξία του (!) και δεύτερον θα γλίτωναν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι από δαύτον. Πού 4 γενιές και πού... 40! (Γενιά υπολογίζεται ανά 25 χρόνια).

   Στην πρόσφατη θλιβερή του εμφάνιση στην αραιοκατοικημένη Βουλή  απεδείχθη ένα δύσμοιρο ανθρωπάκι χωρίς πολιτικά επιχειρήματα με καταφυγή σε τριτοκλασάτες κουταμάρες. Χωρίς φαντασία και με έντονη την  αμηχανία, αν και ... μηχανικός, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται πως είναι! Αυτό το... «να ανάβουμε κερί στις εκκλησιές, γιά να σας έχει καλά η Παναγιά», νομίζω πως είναι όλα τα λεφτά και πρότυπον πολιτικού επιχειρήματος! Και εάν ο κορωνοϊός ήταν η αφορμή να... «χριστιανέψουν» οι κομμουνισταί, τότε χαλάλι οι κλεισούρες! Πάντως, το γνωστό του βιολί -άρνηση σε όλα- δεν το απέφυγε. Ούτε και την χρήση των προσφιλών του fake news κατά την ελληνική γλώσσα... «μουσαντών».  (Σας θυμίζω τους ζωγραφισμένους καμβάδες στο μελλοντικό σταθμό Βενιζέλου, του μελλοντικού μετρό της Θεσσαλονίκης (!), το αλαλούμ στην πυρκαγιά στο Μάτι, όπου όλες οι... καλοοργανωμένες υπηρεσίες  του μπέρδευαν τους μηρούς τους και το μέτρημα καμένων και πνιγμένων.

   Πάντως, και μόνο στην ιδέα -υποθετική ευτυχώς- του Πολάκη επί κεφαλής του Υπουργείου Υγείας, κλαίω από τα γέλια και γελώ κλαίγοντας.

   Καταφανώς, αλλά και δυστυχώς, η μόνη πολιτική τακτική που γνωρίζει και εφαρμόζει με συνέπεια η κομπανία του Σύριζα είναι η οργίλη και τσαμπουκαλίδικη εμφάνιση. Χειρονομίες, αφορισμοί, ακαταλαβίστικα, φωνές και -κερασάκι στη τούρτα, η... αποχώρηση. Για το θεαθήναι και τον εντυπωσιασμό των ανεγκέφαλων οπαδών του. Και στο βάθος η αναδιοργάνωση  της επαναστατικής πέμπτης φάλαγγας, που όπως δείχνουν κάποια τελευταία... δρώμενα, ξανάπιασαν δουλειά!

   Διαισθάνομαι και προαισθάνομαι  πολλά έκτροπα. Η συσσωρευμένη έγκλειστη... «ενέργεια», λόγω  κορωνοϊού και η συριζαρέικη ποιότητα εγγυώνται. Και για όσους η μνήμη  είναι ασθενής, θυμίζω την... Μαρβίν, τις 3,5 χαμένες ζωής και το καμμένο κουφάρι του «Αττικόν». Τελευταίο κρούσμα στριζαρέικης πολιτικής συμπεριφοράς , το αριστερό ενδιαφέρον γιά το... περιβάλλον! Πυρ ομαδόν...

   Επ’ ευκαιρία της αξιοθρήνητης αποκαθήλωσης του «σπουδαρχίδη» οργισμένου νεαρού, (της εκατονταετίας!), πού λύσσαξε να γίνει πρωθυπουργός  με το «ή εμείς, ή αυτοί»,  και κορδωνόταν με το... «όλοι τους και μόνος μου», τώρα το γυρίζει σε... «όλοι μας και μόνος του», ζητώντας πανστρατιά κατά Μητσοτάκη.  Κοιτώντας τον στο γυαλί, παρατηρώ πως η κλεισούρα τον έκανε παχουλό... «αρχολίπαρο», η δημοσκοπική του κατρακύλα, «κλαυσαρχίδη», ενώ οι τριγμοί στο κόμμα του από φύλαρχος κινδυνεύει να μείνει μόνο... «φίλαρχος»!

   Πού ’σαι... Μπαμπινιώτη!

Αφιέρωμα στην ημέρα...

...και τα συναισθήματα που γεννά.