Ο Δεκαπενταετής πλοίαρχος και ο παιδεραστής των Βρυξελλών.

Το πολυπόθητο… «κοζερί», ολοκληρώνεται, οσονούπω!

- Πάμε αγοράκι μου να σου δείξω τη συλλογή μου με τις πεταλούδες. Σου έχω και γλειφιτζούρι μετά!

    Τί ήταν να δει ο γεροξεκούτης οινόφλυξ το ζουμπουρλούδικο μπάνικο αγοράκι; Ξετρελάθηκε! Και σαν τον πονηρό Νουρήμπεη στον Καπετάν Μιχάλη του Καζαντζάκη, άρχισε να ξερογλείφεται στην ιδέα πως βρήκε το Γιουσουφάκι των ονείρων του! Και δοσ’ του χαϊδολογήματα, δοσ’ του αγκαλιές και φιλιά, δοσ’ του και διάφορα άλλα… «εφαψιακά» με νόημα, μας το τρέλανε το μικρό.

   - Αμάν θείο, ευτυχώς που έχω εσένα να με προστατεύεις, γιατί οι άλλοι βαράνε… άγρια!

   Και από την άλλη, το εσωτερικό χαχολαριό της επικοινωνιακής προπαγάνδας και της σκοταδιστικής παραπληροφόρησης, άρχισε τις δουλοπρεπείς τσιριμόνιες και τα εμετικά γλειψίματα στον παμπόνηρο… «φιλέλληνα»! Ξεχνώντας, από βλακεία και αφέλεια, πως στη πολιτική σκακιέρα δεν υπάρχουν παρά μόνον αντιπαλότητες και αλληλοσυγκρουόμενα, ή πρόσκαιρα συμπλέοντα, συμφέροντα. «Εχθροί» και «φίλοι» νοούνται μόνο με περιστασιακό χαρακτηρισμό και ποτέ μονιμότητα.

   Τώρα όμως που σφίξανε οι κ… , ο «φιλέλλην» παιδεραστής καλεί επίμονα το μικρό σε… κοζερί και του ζητεί επιτακτικά να «ολοκληρώσουν»… την συμφωνία! Ματαίως ο μικρούλης του αντιπροτείνει… ισοδύναμα. Λόγου χάρη του στέλνει τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη, που πιθανόν και να το… φχαριστιόταν κιόλας. (Την… διαπραγμάτευση εννοώ!).

   Τελικά, κατά πως πάνε τα πράγματα, το… κοζερί θα γίνει οπωσδήποτε, αλλά με… «διαπραγματευτή» ολόκληρο τον ελληνικό λαό!

   Και εις άλλα με υγεία!

   ΥΓ. Και ας μην αυταπατάται κανείς ότι υπάρχει πιθανότητα να μην ψηφιστεί μονοκούκι από τη συριζαρέικη κομπανία, ναι μονοκούκι, το όποιο… κοζερί.