Και τώρα, τί γίνεται; "Εν τω Άδη, ουκ έστι μετάνοια"!
Η Ελλάδα μπήκε τελικά στον Λαβύρινθο και καλείται ν' αντιμετωπίσει τον Μινώταυρο! Χωρίς να διαθέτει τον μίτο της Αριάνδης, αλλά με... όπλο τον γαμψό μύτο του Βαρουφάκη. Πέντε μήνες της... "διά πρώτη φορά αριστερά" άρκεσαν γιά να μας κάνουν, χώρα και λαό, μαλλιά κουβάρια.
Ο Δεκαπενταετής πλοίαρχος, αφού καταταλαιπώρησε εχθρούς και φίλους με μιά, τάχα, διαπραγμάτευση της πλάκας, της δημιουργικής ασάφειας, της μπλόφας και της στρατηγικής της μπουρδολογίας, έβαλε το κερασάκι στην τούρτα της καταστροφής. Αποφάσισε... δημοψήφισμα! Καλεί τον λαό να πάρει, όψιμα, τις τύχες του στην πλάτη του. Να επωμιστεί, ουσιαστικά, την ευθύνη και τις συνέπειες μιάς αιθεροβάμονος, ανερμάτιστης και τυχοδιωκτικής πολιτικής που αεροβατούσε και ακροβατούσε επί ανεφάρμοστων υποσχέσεων και παροχών.
Τέσσερεις μήνες τώρα σαχλαμάριζε και έναν διαπραγματεύτηκε σοβαρά, γνωρίζοντας τη... "γλύκα" και προσγειωνόμενος ανώμαλα, καθώς οι... θεσμοί δεν ήσαν γυμνασιάρχες γιά να τους χτίσει στα γραφεία και να τους επιβάλει τις θελήσεις του, όπως πίστευε. Η αλεπού εκατό και τ' αλεπουδάκι εκατόν δέκα, δεν γίνεται! Έτσι, τώρα που σφίξαν τα... γάλατα και ήρθε η ώρα της μεγάλης ευθύνης και της μεγάλης απόφασης, κουτοπόνηρα, ευθυνόφοβα και σαν βρεγμένη γάτα, την "κάνει"... περήφανα! Με τη δημαγωγία στο κόκκινο, (η μόνη κόκκινη γραμμή που ισχύει σ' αυτό το κόμμα), ρίχνει το βάρος της απόφασης στον λαό, βάζει το "τσούρμο" του να προπαγανδίζει -σπάζοντας όλα τα ρεκόρ λαϊκισμού- και να κάνει όλη τη "βρώμικη" δουλειά. Δηλαδή να διαλαλεί το... περήφανο "όχι" της απόλυτης, αλλά περήφανης και απόλυτα συμβατής με την κομμουνιστική ιδεοληψία του, εξαθλίωσης, παρασύροντας τον λαό γιά άλλη μιά φορά. Ενώ ο ίδιος διαλέγει το απυρόβλητο με μία μεσοβέζικη και σιβυλλική τοποθέτηση.
Όσο γιά τον... αφέντη λαό, αυτά τα κοκοράκια της... περήφανης στάσης προς τους δανειστές και εκείνες οι τσαπερδόνες που ήθελαν μόνο... "μπροστά"....., "εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα"!!! Γιά να δούμε, τώρα που οι συντάξεις του Αυγούστου, αν πουν το μεγάλο "όχι", θα πρέπει να πληρωθούν από φόρους που στα σίγουρα δεν θα μαζευτούν, (και μάλιστα σε δραχμές), και τα μπάνια του λαού θα γίνουν, όχι στις ζεστές ελληνικές θάλασσες, αλλά στον κρύο ιδρώτα της αγωνίας τους, πόσο αξιοπρεπείς και περήφανοι θα νιώσουν; Τώρα θα πληρωθεί το τίμημα της άφρονος επιλογής της 25ης Ιανουαρίου και θα διαλυθούν τα πέπλα της έωλης, υπέρμετρης κι υπερφίαλης αισιοδοξίας.
Ας μην γελιόμαστε, το αύρο προβάλλει μαύρο. Σαν το φίδι που θα μας φάει, σε κάθε περίπτωση. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμμα. Αυτοπαγιδευτήκαμε στο "τρυπάκι" που μας οδήγησε η κουτοπονηριά, η ανευθυνότητα, η εξουσιολαγνεία και η ανικανότητα των νυν κυβερνώντων, σε συνδυασμό με την ανωριμότητα και αφροσύνη ημών των κυβερνωμένων που τους επιλέξαμε.
Το "όχι" στην λιτότητα και τους... τοκογλύφους θ' ανοίξει τους κρουνούς της αφθονίας; Πώς και από πού; Υπάρχει ακόμη αφελής που φαντάζεται πακτωλούς να εισρέουν στη χώρα; Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι πάνω από βέβαιη, ό,τι κι αν λέν οι κεκράχτες-προπαγανδιστές της κομμουνιστικής απομόνωσης. Με άμεση συνέπεια την στενότητα συναλλάγματος, τον περιορισμό στις εισαγωγές, τον ξέφρενο πληθωρισμό, το δελτίο στην κατανάλωση, τη μαύρη αγορά.
Το "ναι" θα σημάνει πλήρες και απόλυτο χειροδέσιμο στην εκδικητική πλέον διάθεση και το έλεος των δανειστών και σε διαρκή αγριότερη λιτότητα, στα όρια μιάς αμφίβολης επιβίωσης.
Όπου κι αν γείρει η πλάστιγγα, η φτώχεια κι η μιζέρια είναι δεδομένη. Και, ως γνωστόν αυτές δεν συμπορεύονται ούτε με την αξιοπρέπεια, ούτε με την περηφάνεια. Πάνε με τον οίκτο και την καταφρόνια, αλλά και την πάντοια εκμετάλλευση και διαφθορά σε όλα τα επίπεδα. Κρίμα.
Τα θέλαμε, τα πάθαμε! Μπλέξαμε άσχημα και μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου