Δημοψήφισμα. Θεσμός, προϋποθέσεις, συνέπειες

...και η "αλά ελληνικά" εκδοχή του! Μιά χώρα στο "μπαρμπούτι"!

"ΙΖΟΛΑ, ο πολιτισμός στο σπίτι...!

   Το δημοψήφισμα αποτελεί τη γνησιότερη έκφραση της άμεσης δημοκρατίας και το αποτέλεσμά του εκφράζει διαυγέστατα τη βούληση του λαού. Με το αποτέλεσμά του να συνιστά υπέρτατο και αναγκαστικό νόμο που δεσμεύει απόλυτα την κυβέρνηση. Κατά τη διεξαγωγή του,  ο πολίτης εξυψώνεται σε "μικρό βουλευτή" και αποφασίζει αυτοπροσώπως γιά την τύχη του.

   Η προσφυγή, όμως, σε δημοψήφισμα προϋποθέτει πολίτες με υψηλές προδιαγραφές από πλευράς υπευθυνότητος, γνώσεως και πολιτικής κρίσεως. Τους θέλει μορφωμένους, σώφρονες, ελευθερόφρονες και με απόλυτη εθνική συνείδηση. Γι' αυτό και ως θεσμός ανθεί κατά κόρον σε χώρες με υψηλό πολιτικό, πολιτιστικό και οικονομικό επίπεδο, όπου οι πολίτες διαθέτουν υψηλό αίσθημα ευθύνης, ψυχρό αίμα και βαθύτατη συναίσθηση των συνεπειών της απόφασης. Π. χ. η Ελβετία, όπου κάθε λίγο και λιγάκι, και γιά ψύλλου πήδημα, διεξάγουν δημοψήφισμα.

   Στα δημοψηφίσματα ο λαός ερωτάται με σαφή ολιγόλογα ερωτήματα και απαντά μ' ένα ξερό "ναι" ή "όχι". Καθαρά ερωτήματα, ξεκάθαρες απαντήσεις. Και έτσι προχωρεί, δημοκρατικά και πολιτισμένα, η κοινωνία με την μειοψηφία να υποτάσσεται στη θέληση της πλειοψηφίας και την κυβέρνηση να την εφαρμόζει.

   Και τώρα ερχόμαστε στην περίπτωσή μας. Η νυν κυβέρνηση, συγκροτημένη από ετερόκλητα στοιχεία, περίεργα, γραφικά και ποικίλης διαβάθμισης γελοιότητος άτομα, μέχρι βαθμού εξωγήινης λογικής, εμφάνισης και συμπεριφοράς, (κοινώς UFO), ήταν αναποφεύκτως αναμενόμενο πως η απόφαση περί δημοψηφίσματος, ομού με την οργάνωση της διεξαγωγής του, να κινούνται στην ανάλογη γραμμή και την ίδια φιλοσοφία.  Με πρώτο απ' όλα το ερώτημα-διακύβευμα.

   Κατ' αρχήν, η αναγγελία, η οποία έγινε αιφνιδιαστικά και πρόωρα, πριν ακόμη λήξει η διαπραγμάτευση. Μετά το ερώτημα: Ένα μακροσκελές κατεβατό γαρνιρισμένο με μπόλικες αγγλικές εκφράσεις. Εντελώς ακαταλαβίστικο σε ανθρώπους με περιορισμένη μόρφωση και ελλειμματικό IQ, μπερδεμένο γιά άτομα με μέση μόρφωση και κοινό νου και αρκετά δυσνόητο σε πολίτες με ανώτερη παιδεία και αυξημένη ευφυία. Κατά βάση γίνεται αντιληπτό από τον ντόρο που έγινε και τις συζητήσεις περί αυτό. Χωρίς όμως να ξεκαθαρίζονται και εξηγούνται σαφώς οι συνέπειες της κάθε επιλογής. Μύλος! Αφού η ενημέρωση επαφίεται στα θολά νερά και τις εκατέρωθεν φωνασκίες.

   Και το τρελότερο από όλα τα τρελά. Ενώ η έκβαση του -τίρα βίρα- προσεχούς δημοψηφίσματος διακυβεύει, καθαρά και ουσιαστικά, την παραμονή της χώρας στο ευρώ και -πιθανότατα- και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η κυβέρνηση -τάχα αφελώς και με πολύπλοκη σκέψη,  όπως είναι ολόκληρη η διαδρομή της άλλωστε- θεωρεί με μπόλικη ασάφεια και κουτοπονηριά διατυπωμένο, πως ένα ενδεχόμενο "όχι" θα σημάνει... συνέχιση των διαπραγματεύσεων! Με νέα ορμή και νέα... νωπή εντολή, λες κι η παλιά μπαγιάτεψε σε μόλις πέντε μήνες! 

   Όλο αυτό το τζέρτελο και οι... θεωρίες εκφράζονται ερήμην της απέναντι πλευράς, που άλλο δεν θέλει από το να μας ξεφορτωθεί... εύσχημα! Και τρίβει τα χέρια της ικανοποιημένη με το αναπάντεχο επιχείρημα που της δώσαμε. "Εσείς αποφασίσατε να... μας διώξετε, από εταίρους"!!!

   Όντας, αναμφίβολα, τσιμπούρι στο σβέρκο τους και με την σοβαρότητα, τη μεθοδικότητα, την ισχύ, την πείρα και την ευφυία που τους διακρίνει, (Μέρκελ vs Τσίπρα, Σόιμπλε vs Βαρουφάκης, Γιουνκέρ vs ... "Μέντωρ", Ντάισερμπλουμ vs ... Λεουτζίκος), μόνο κάποιοι πολύ ηλίθιοι συριζάριοι μπορεί να πιστέψουν πως θα... πτοηθούν οι... θεσμοί από τυχόν απόλυτη υπερψήφιση του προτεινόμενου κυβερνητικού "όχι". Απλώς, εκείνοι με την ξύλινη διπλωματική γλώσσα του "ήξεις, αφίξεις", θα μας πετάξουν τελικά με το γάντι και με ανακούφιση, έξω από την πόρτα.

   Άλλο χαρακτηριστικό της ατσαλιάς, της επιπολαιότητος και της τρικυμίας εν κρανίω, που τους διακατέχει εκεί στο Μινίμου, είναι η δήλωση του "πρωτομάστορα" της μπλόφας, της παραπλάνησης και της ασάφειας, πως δεν αποκλείεται -κάπου στον δρόμο και αν έλθει κάποια νέα πρόταση που θα κριθεί συμφέρουσα- η εντολή γιά "όχι" να γίνει... εντολή γιά "ναι"! Και χωρίς ν' αποκλείεται τελείως -μιά εβδομάδα πριν- το "παύσατε πυρ"! Το "μας συγχωρείτε λάθος" και το "...'Ντάξει μωρέ, δεν έγινε και τίποτα"! Τόσο σοβαρά, τόσο μελετημένα, τόσο υπεύθυνα. Δοξάστε τους! (ή φτύστε τους, ...αναλόγως).