Η διάλυση της αυταπάτης και η διάψευση των προσδοκιών

Σκληρή  προσγείωση στη πραγματικότητα και απεγνωσμένες  προσπάθειες απορρόφησης των κραδασμών.

- Πέστα... τσίφτη χρυσόστομε!

   Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από εκείνη που νιώθεις όταν η πλημμυρίδα του ρεαλισμού σαρώνει τους αμμώδεις πύργους της ουτοπίας, που αφελώς έχτισες πάνω στην παραλία της αυταπάτης. Εννοείται πως αυτό αφορά όλους εκείνους τους χάνους, που χάψανε αμάσητα υποσχέσεις και φούμαρα του baby face -«σκίζω τα μνημόνια»-  Δεκαπενταετούς πλοιάρχου. Γιά τους πονηρούς, όμως, πολιτικάντηδες της συγκυβέρνησης ο σκοπός επετεύχθη πλήρως. ("Πήραμε το τιμόνι και προχωρούμε ακάθεκτοι γιά τον τελικό σκοπό, που είναι η σοβιετοποίηση της Ελλάδος").

   Ήδη, σε πείσμα και του τελευταίου κόκκου λογικής, άρχισε η ωραιοποίηση και εξιδανίκευση των νέων και δυσβάστακτων μέτρων, μαζί και οι… πανηγυρισμοί γιά τη μεγάλη επιτυχία της σκληρής διαπραγμάτευσης που πέτυχε την εφαρμογή τους. Πετύχαμε -γιατί περί μεγάλης επιτυχίας πρόκειται!- αυτά να πλήττουν τους… πλούσιους και να ανακουφίζουν (!!!), τα… «φτωχά, λαϊκά στρώματα». Ακριβαίνουν μόνο τα… delicatessen, όπως είπε ο -«λίρα εκατό»- κουμπούρας πρεφαδόρος… Μέντωρ! Αναμένεται και η σχετική τοποθέτηση -μπορεί να έγινε κιόλας και να μην το πήρα χαμπάρι- του ανεκδιήγητου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου. Εκείνου του αγέλαστου αντιπαθητικού χοντρού τύπου, του «Μπάστερ Κήτος» του ελληνικού κοινοβουλίου. 

   Έτσι, από το πρωί άρχισε στα πρωινάδικα της TV, με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους απίθανους γραφικούς συριζάριους, το κυβερνητικό μασάζ στην κοινή γνώμη γιά τη διαφαινόμενη συμφωνία και την μεγάλη επιτυχία της… σκληρής διαπραγμάτευσης της «καλής» μας κυβέρνησης και της κατάργησης των… μνημονίων της παλιάς κυβέρνησης των… «κακών», (εμείς είμαστε πάντα οι… καλοί!), και του mail… Χαρδούβελη! (Του αφανούς μπαμπούλα που ποτέ κανείς δεν μας εξήγησε ποιό ήταν, τί έλεγε και πόσο κόστιζε!).

   Η στήλη ουδέποτε αμφισβήτησε δύο πράγματα: Πως η συμφωνία θα κλείσει οπωσδήποτε, με κάθε τρόπο και κάθε κόστος, προκειμένου να κερδηθεί χρόνος εδραίωσης του «αριστερού τσούρμου» στην εξουσία, και πως -γιά τον ίδιο λόγο- θα ψηφιστεί μονοκούκι στη Βουλή. Παρ’ όλα τα «κουνήματα» και τις κόνξες μερικών νεοαντιστασιακών… «οπλαρχηγών και νταήδων» της πλάκας και του θεαθήναι. Και επίσης επιμένει: Το πραγματικό πρόβλημα αρχίζει μετά και θα «σκάσει» περί τα τέλη του χρόνου, καθ’ όσον η προσήλωση στον «τελικό στόχο» παραμένει διακαής πόθος κάθε συνεπούς κομμουνιστή, ανεξάρτητα λεοντής και προσωπείου. Το μόνο που παίζεται είναι το πότε -αργά ή γρήγορα- θα επιχειρηθεί το τελικό ρεσάλτο.  Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και οι κομμουνιστές αποτελούν τον συνεπέστερο οπαδό του Νικολό Μακιαβέλι και των θεωριών του. 

   Όταν τα 7,2 δις, που περιμένουμε ως μάννα εξ ουρανού, εξαερωθούν -άμα τη λήψει τους μετά το κλείσιμο της συμφωνίας- πεταμένα στη χαβούζα των εκκρεμοτήτων και των ανελαστικώς οφειλομένων, η χώρα θα βρεθεί πάλι -ταπί και ψύχραιμη- στην ίδια αφετηρία και με το ίδιο πρόβλημα ρευστότητος. Με το χέρι πάντα προτεταμένο στην κλασσική στάση της επαιτείας: - «Δώστε και σώστε»! Όμως πολύ αμφιβάλλω αν θα μας έχουν μείνει υπόλοιπα τσαμπουκά στην διεκδίκηση και υπομονή στα σεντούκια των «εταίρων-δανειστών-τοκογλύφων». Οπότε...