Ελλάδα, μιά χώρα στον αστερισμό της ουράς.

Η ελπίδα έ- έ- έρχεται!

Περιμένοντας το ξημέρωμα μιάς όμορφης ημέρας, όπως προανήγγειλε ο σύντροφος Παππάς!

   Επείγουσα και μεγάλη αναγκαιότητα μου επέβαλε μετάβαση αστραπή στην Αθήνα χθες βράδυ. Έτσι είχα μιά θαυμάσια ευκαιρία να αναπολήσω τα νεανικά μου χρόνια, όπου σε επισκέψεις μου σε ανατολικές χώρες, (Βουλγαρία, Ουγγαρία, κ.λπ.), παρατηρούσα με πολύ σκεπτικισμό γιά την φιλοσοφία, την προοδευτικότητα και τον ανθρωπισμό του συστήματος -στυγνός κομμουνισμός τότε- κάτι πελώριες ουρές. Άλλες -σ’ ένα χωριό έξω από τη Βάρνα- γιά την αγορά, κι αυτή με το δελτίο, ψωμιού, άλλες σ’ ένα προάστιο της Βουδαπέστης, γιά την προμήθεια… κοκάλων, (κάνουν βραζόμενα, ως γνωστόν,  θαυμάσια νερόσουπα γιά σκυλίσια ζωή!) και κάποια άλλη -την πιό μεγάλη, την πιό αλλόκοτη και πιό ακατανόητη- σε κάποια υπηρεσία, στην πλευρά της Πέστης, που χορηγούσε άδειες στους ντόπιους γιά ψάρεμα με καλάμι στον Δούναβη! 

   Στις κλειστές Τράπεζες της Αθήνας γινόταν ο κακός χαμός. Ένα θλιβερό πρελούντιο του έργου που θα βιώσουμε προσεχώς. Όταν μάλιστα πληροφορήθηκα, νομίζω από δηλώσεις του Γιουνκέρ, πως οργανώνεται η προετοιμασία «ανθρωπιστικής βοήθειας» γιά την Ελλάδα, δάκρυσα από συγκίνηση! 

   Όπως τότε, παιδί, που η UNRRA μας έστελνε οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, κάτι καραμέλλες μαστιχωτές με απαίσια γεύση που θύμιζε νέφτι και κάτι θαυμάσιες αρωματικές τσιχλόφουσκες. Και όταν ανοίγαμε τα δέματα και ανακαλύπταμε τον... θησαυρό, χτυπούσαμε τα χεράκια μας από χαρά.