Μεγάλες αγάπες, μεγάλοι καϋμοί...

Η μπάλα χάθηκε απ' το γήπεδο, αλλά η αγάπη μένει.

Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο... κοντός!

    Στους δύσκολους καιρούς ανθίζουν οι μεγάλοι έρωτες. Γιά να μαλακώσω κάπως τη σκληρότητα και αντιπαλότητα που αρχίζει να κάνει τη χώρα να μυρίζει μπαρούτι, καλοκαιριάτικα και παρά τη θερινή ραστώνη που χαλαρώνει τα μέλη και παραλύει το πνεύμα, σκέφτομαι κάτι γλυκύτερο, κάτι προς το ερωτικό, κάτι προς το αταίριαστο, κάτι αριστερούλικο, τέλος πάντων. Έστω υποφώσκων, έστω και μελό. Π.χ. το βουλγάρικο αριστούργημα του, πάλαι ποτέ, σοσιαλιστικού νεορεαλισμού:  "Ο κλέφτης των ροδακίνων", την Συλβάνα Μάνγκανο, στο "Πικρό ρύζι" (ελληνικός τίτλος: "Πόθοι στους βάλτους") και γιά καταλληλότερο - και καλυτερότερο γιά την περίπτωσή μας-  το... αριστούργημα της Ναργκίς: "Γη ποτισμένη με ιδρώτα". 

   Όσο γιά τα ορόσημα του ελληνικού κινηματογράφου με το παιδί του λαού, τον Νίκο τον Ξανθόπουλο, αυτά τα αφήνω γι' αργότερα. Όταν θα έχει δέσει γιά τα καλά το γλυκό της ... "διά πρώτην φοράν...κ.λπ." . Τότε που δεν θα υπάρχει άρτος και θα στρεφόμαστε αποκλειστικά στα θεάματα.