Όταν η επιπολαιότητα επικρατεί της σωφροσύνης...
Μιά ολόκληρη ήπειρος προετοιμάζεται γιά την αυριανή της εκλογική αναμέτρηση και την τελική λήψη αποφάσεων. Δυστυχώς, δεν μπορώ να προβλέψω στάσεις, να προκαταλάβω καταστάσεις και να προλάβω ενέργειες. (Ποιός είμαι άλλωστε...;). Μόνο γιά τον εαυτό μου μπορώ να αποφασίζω. Από εκεί και πέρα μιά μελαγχολική σκέψη κάνω και σαν δραματική ευχή μπορώ να διατυπώσω. Μην ευτελίζετε τους εαυτούς σας με παρορμητικές, βιαστικές και επιπόλαιες αποφάσεις που -σε βάθος χρόνου- θα ενεργοποιήσουν μετάνοια και θα προσθέσουν βάρος σε μιά κατάφορτη συνείδηση. Κλείστε αυτιά και μάτια σε γλυκόλαλα κελεύσματα κάθε ψεύτικης προσδοκίας και πρόσκαιρης ικανοποίησης ενστίκτων.
Η πραγματικότητα ξεπερνά τις ψευδαισθήσεις, ενώ η υπαρκτή και πληκτική, ίσως, ρουτίνα της, ουσιαστικά αποτελεί σιγουριά και σταθερότητα. Η γνώση και επίγνωσή τους προσδίδουν αξιοπρέπεια, έρμα στήριξης και αποτελούν ασφαλές ορμητήριο και αφετηρία μιάς, μικρότερης έστω, αλλά παγιωμένης ευτυχίας με ελπίδες και προοπτική εξελικτικής βελτιώσεως. Με επίγνωση δεδομένων, λελογισμένες προσδοκίες και εφικτούς στόχους. Χωρίς υποσχεσιολογίες και δημαγωγικές πεποιθήσεις γιά ουτοπικές αλλαγές. Κοντόφθαλμη αερολογία γιά προφανή εξαπάτηση και δονκιχωτικό κυνήγι ανεμόμυλων, που οδηγούν ταχύτατα σε μεγαλύτερα βάθη απελπισίας και απογοητεύσεως.
Κατά τα λοιπά... «Ες αύριον τα σπουδαία...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου