Ως γνωστόν, η Ελλάδα είναι γεμάτη από χωράφια τα οποία, πολύ λογικό, βρίθουν από αγριόχορτα τα οποια, κατά το θέρος, αποτελούν διάσπαρτες θερμικές βόμβες. Καθώς και από πλήθος ανεύθυνων, αδιάφορων και επιπόλαιων ιδιοκτητών, που συμβάλλουν στην πυροδότησή τους.
Η διαχείριση του φαινομένου, λόγω μεγέθους, κόστους, προσωπικού και διατιθεμένου χρόνου, είναι δυσχερέστατη και αναποτελεσματική.
Συμπέρασμα, κάθε καλοκαίρι η χώρα βρίσκεται στο έλεος του καλού Θεού, των καιρικών συνθηκών, της τύχης, της ανθρώπινης βλακείας και κάθε διαβολικής σκέψης και ενέργειας.
Στην καλύτερη περίπτωση, η εθελοντική μέριμνα και ιδιωτική προσπάθεια συγκεντρώνουν σε σακούλες απορριμμάτων όγκους κλαδεμένων και ξερόχορτων, οι οποίοι εγκαταλείπονται διάσπαρτοι -τήδε κακείσε- σε δρόμους και πεζοδρόμια, με στρουθοκαμηλική συμπεριφορά των περιοίκων. Δηλαδή στο έλεος της καλής μας τύχης!
Κάνω, λοιπόν, μιά απλή σκέψη-πρόταση. Όλοι οι δήμοι -ιδίως εκείνοι που έχουν στη δικαιοδοσία τους πολλές χέρσες εκτάσεις- να οικοδομήσουν ένα απλό και οικονομικό κτίσμα-κλίβανο αποτεφρώσεως, όπου μαζί με τα εποχιακά κλαδέματα και ξερόχορτα θα αποτεφρώνονται και όλα τα μεγάλα και αλλόκοτα οικιακά απορρίμματα, (π.χ. καρέκλες, κρεβάτια, κλπ.), που αφήνονται δίπλα στους κάδους σκουπιδιών.
Τα πιό πάνω ας θεωρηθούν ως μία πρώτης προτεραιότητος ιδέα αμέσου αντιμετωπίσεως του πιεστικού φαινομένου, με την περαιτέρω αξιοποίηση της παραγομένης θερμικής ενεργείας, ή και πάσης άλλης εναλλακτικής εκμεταλλεύσεως τέτοιων προϊόντων, να επαφίεται -σε δεύτερο χρόνο- στους σχετικούς... ειδικούς.
Αναμφίβολα, υπάρχουν πιό σύνθετες, πιό οργανωμένες και πιό παραγωγικές λύσεις, (π.χ. κονιορτοποίησις και παραγωγή φυσικού λιπάσματος, κατά μία προχωρημένη σουηδική τεχνολογία). Όμως κάτι τέτοιο -οπωσδήποτε σύνθετο και προχωρημένο- απαιτεί πιό πολύπλοκες και πιό δαπανηρές κατασκευές και εγκαταστάσεις. Η ιδέα μου είναι απλή, σύντομη, ταχύτερης εφαρμογής και, κυρίως, ... SOS απαιτήσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου