«Μάγκας ο φωνακλάς».

Τίτλοι τέλους…

Σήμερα -Τρίτη και 13- στις 14.40΄ακριβώς, η αγνή ψυχούλα του μικρούλη μου «Μάγκα» πέταξε, κατ΄ευθείαν, γιά τον Ουρανό.

Γεννημένος αδέσποτος, ή παραπεταμένος, τριγύριζε στη γειτονιά γιά 2,5 -3 περίπου χρόνια, αναστατώνοντάς την με την αγριοφωνάρα του, ώσπου τον «μάζεψα» και τον... "σπίτωσα". Έτσι έζησε μαζί μας ευτυχισμένος γιά άλλα 10,5 χρόνια, εμπνέοντάς με -συν τοις άλλοις- στο να γράψω κάποιο διήγημα γι΄αυτόν.

Τώρα, σε βαθειά γεράματα πλέον, με αδυναμία στηρίξεως στα πόδια του και με αγχωτικές προσπάθειες σερνάμενος, χωρίς να βλέπει, χωρίς να ακούει και με αραιές επιληπτικές κρίσεις, τον… «έφυγα» προ ολίγου προστατεύοντας την αξιοπρέπεια που δικαιούται κάθε όν στας δυσμάς του βίου του, από την αθλιότητα της αναπόδραστης ανημποριάς και το βάσανο που αυτή φέρνει.

Γλυκέ μου «Μάγκα» κατευώδιο. Και… καλή μας αντάμωση.