Η ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια και με λεπτές ουσιαστικές αποχρώσεις εννοιών και αντίστοιχων λέξεων, ώστε να ξεπέφτει σε διάφορες γλωσσικές σφαιρικότητες, που συνιστούν γλωσσικά ατοπήματα.
Τελευταίο -και πολύ διαδεδομένο- γλωσσικό… φάουλ η λέξη «ομοφοβία» και τα σχετικά παράγωγά της, π.χ. «ομοφοβικός», κ.λπ.
Σε όλες τις σύνθετες λέξεις, με δεύτερο συνθετικό τα « -φοβία», «-φόβος», κ.λπ. το συνθετικό αυτό «χρωματίζει» με φόβο το πρώτο. Π.χ. «ξενο-φοβία» = φόβος γιά τους ξένους, «κλειστο-φοβία» = φόβος για κλειστούς χώρους, (ασανσέρ, αεροπλάνο, κ.λπ.), «υψο-φοβία» = φόβος που δημιουργείται από το μεγάλο ύψος, «αρρωστοφοβία» = φοβική μανία για πιθανή αρρώστια, κ.λπ.
Στην περίπτωση των λέξεων … «ομοφοβία» και «ομοφυλοφοβία», δεν υπάρχει κανένας φόβος ούτε γιά την γενετήσια διαστροφή που λέγεται «ομοφυλοφιλία, ούτε για τους πάσης φύσεως ομοφυλόφιλους. Δικαίωμα του καθενός η όποια συμπεριφορά, αρκεί να μην ενοχλεί και προκαλεί. Συνεπώς ο πάσης φύσεως… «φόβος» δεν εγκλείεται στην πολυδιαδεδομένη -και λόγω Κασσελάκη- πολυσυζητημένη σεξουαλική «ιδιαιτερότητα». Άρα η δήθεν… «-φοβία» είναι ανύπαρκτη ως τρόπος αντιμετώπισης της ομοφυλοφιλίας και έωλη ως γραμματική έννοια.
Καλό θα ήταν -και σκόπιμον- η επέμβαση του κ. Μπαμπινιώτη και των συν αυτώ σχετικών γλωσσολόγων, προκειμένου να προσδιορισθεί κάποια αντικατάστατη λέξη, με ορθή απόδοση όρων, εννοιών και καταστάσεων.
Προσωπικά -πρόχειρα και χωρίς κανένα «φόβο» και εμπάθεια προς το σχετικό ερωτικό… «φρούτο»- και ως φανατικός ετεροφυλόφιλος ρίχνω στο τραπέζι προς συζήτηση τους όρους: «ομοάπωση», «ομοαπωθητικός» και -σέ ακραία όντως εκδοχή- το… «ερωτική ομοαηδία», όπου εκφράζονται επακριβώς τα συναισθήματα όλων όσοι… «ψένουν το ψάρι από την μία πλευρά», παρά τα αντίθετα πιστεύω του γνωστού… «λεβέντη άντρακλα»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου