Όταν γιά μιά ζωή κουβαλάς ένα απωθημένο, μοιραία κάποτε αυτό θα ξεχειλίσει και θα βγεί. Τις πιό πολλές φορές χωρίς να ξέρεις. Ούτε πως και γιατί δημιουργήθηκε, ούτε πως και πότε θα εκτονωθεί και θα λησμονηθεί. Απλά και απροσδιόριστα.
Γιά μένα, αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί και να "χωρέσει" σ΄αυτό το τραγούδι. Πρωτακουσμένο στα πρώτα παιδικά μου χρόνια, ζυμώθηκε από τη φαντασία μου, "φορέθηκε" κάπου και μετά... έπεσε σε λήθαργο, παρασυρμένο από τη ρύμη της καθημερινότητος. Αναστήθηκε, τυχαία ή θεόσταλτα, και μνημονεύτηκε, ανεξήγητα, στην συγγγραφή της "Θητείας σε θέση λίμπερο" του... "φίλου" μου. Και τώρα -στα πολύ ύστερα- με συνοδεύει επίμονα κάθε βράδυ στον ύπνο μου, αρνούμενο να γυρίσει στα βάθη της μνήμης κι από εκεί στη λήθη. Με την ίδια πάντα ένταση και συγκίνηση. "Παλιακός", βλέπεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου