Σήμερα -επί τέλους- ψηφίζεται το πολύ σοβαρό νομοσχέδιο γιά τα ομόφυλα «ερωτευμένα» και θα μπορέσει -απρόσκοπτα πλέον- η Βουλή των Ελλήνων να ασχοληθεί και με επουσιωδέστερα προβλήματα χώρας και λαού.
Με την τακτοποίηση των οικογενειακών του, το Στέφανο Κασσελάκη θα μπορεί -ξένοιαστο πλέον- να πάει φαντάρο.
Τιμής ένεκεν σ΄ αυτή τη στράτευση αναρτώ μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα του γνωστού... «φίλου» μου, («Μια θητεία σε θέση λίμπερο»), το οποίον ασχολείται με έργα και ημέρες της δικής του στρατιωτικής θητείας.
Πιστεύω θα σας διασκεδάσει...
« ....Σ’ αυτό το σημείο, κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ εκτενέστερα σ’ ένα πολύ ευγενικό και διασκεδαστικό νυχτερινό παιχνιδάκι-σπορ συναναστροφής, που ονομάζεται: «πυροφάνι» και το οποίο παίζεται, αποκλειστικά σχεδόν, στους στρατιωτικούς θαλάμους, ιδίως νεοσυλλέκτων.
Στο όμορφο αυτό παιχνίδι, ενώ μετέχουν όλοι οι ένοικοι του θαλάμου, το απολαμβάνουν, κάθε φορά όλοι, πλην ενός, όπως γίνεται -ας πούμε- στον «μουτζούρη». Το ποιός είναι αυτός, θα γίνει αντιληπτό, αμέσως μετά την περιγραφή που επακολουθεί.
Κατ’ αρχήν, συντάσσεται μελέτη των χαρακτηριστικών ύπνου εκάστου υποψήφιου θύματος-συναδέλφου. Αυτό γίνεται πάντα μετά από σχετική επιμελή παρατήρηση και αναφορά από τους θαλαμοφύλακες, οι οποίοι αναγκαστικά διανυκτερεύουν -ιδίως τις ώρες του βαθέως ύπνου- όπου για να περάσουν την ώρα τους, περιέρχονται τον θάλαμο, ανιχνεύουν και επισημαίνουν μερικά αξιοπρόσεκτα χαρακτηριστικά των κοιμωμένων συναδέλφων, τα οποία και αναφέρουν στην επιτροπή «πυροφανίου». Ήτοι, βάρος ύπνου, ένταση ροχαλητού, συχνότητα στριφογυρίσματος διάρκεια παραμιλητού και διάφορα άλλα στοιχεία, τα οποία η επιτροπή λεπτομερώς μελετά και εξετάζει, ούτως ώστε να επιλέξει τους προσφορότερους και καταλληλότερους «παίκτες».
Την συμφωνηθείσα ώρα ενάρξεως του παιχνιδιού, όλος ο θάλαμος ξύπνιος, περιμένει το θέαμα, πλην του επιλεγέντος ως πρωταγωνιστή, ο οποίος, όπως προείπαμε, έχει εκτιμηθεί ότι κοιμάται βαριά και ροχαλίζει μακάρια. Κάποιοι πλησιάζουν, ανασηκώνουν την κουβέρτα, από το κάτω μέρος, και ανάμεσα στα δάκτυλα των αποκαλυπτομένων γυμνών ποδιών τοποθετούν μαλακά, αλλά καλά σφηνωμένη, μία εφημερίδα, την οποία προηγουμένως είχαν κάνει χωνί, όπως οι παλιοί ιχθυοπώλες, προκειμένου να την γεμίσουν με γόπες, μπακαλιάρους, κ.λπ. Ακολούθως, μ’ έναν αναπτήρα, βάζουν φωτιά στην εφημερίδα και όλοι, πλέον, περιμένουν, υπομονετικά και ήσυχα, την εξέλιξη του παιχνιδιού.
Συνηθέστατα, περίπου 9 στις 10, η συνέχεια είναι κάπως έτσι: Μόλις η φωτιά φτάσει στο πόδι και αρχίζει να μεταδίδει τα πρώτα θερμά μηνύματα στον μακαρίως «υπνώττοντα» -που όπως προείπαμε κοιμόταν βαριά και ροχάλιζε σαν δράκος από την κούραση- εκείνος στην αρχή, μόλις νοιώσει ελαφρά θερμική ενόχληση, κουνάει τα δάχτυλα, μετά αρχίζει να στριφογυρίζει, ολόκληρος και, ακολούθως -εντελώς ξαφνικά κι απότομα- αφού κάνει μερικές γρήγορες πεταλιές, σα να βρισκόταν σ’ ένα νοερό ποδήλατο, πετάγεται όρθιος λες και συνάντησε εμπρός του τον Βελζεβούλ αυτοπροσώπως, που τον άρπαξε απ’ τον γιακά και τον πέταξε στο καζάνι της κόλασης.
- Βοήθεια μωρέ παιδιά, καίγομαι!
Όταν, μετ’ ολίγον, ξυπνήσει εντελώς και αποκτώντας επαφή με την πραγματικότητα, συνειδητοποιήσει τί ακριβώς συνέβη, η συνέχεια -με πιθανότητες 10 στα 10- έχει ως εξής: Αρχίζει τις Χριστοπαναγίες, τα γαμωσταυρίδια και όσες άλλες βλαστήμιες μπορούσε να γεννήσει μια γόνιμη και δημιουργική νεανική φαντασία, κατάλληλα υποδαυλισμένη από αναμμένη εφημερίδα στο μέσον ενός λυτρωτικού ύπνου, ύστερα από μια επίπονη και κοπιαστική ημέρα. Με κάτι αγριοφωνάρες που επισκιάζουν τα χαχανητά του λόχου και μαζεύουν έντρομα στο θάλαμο, όλα τα άγρυπνα περίπολα που τριγυρίζουν το στρατόπεδο, τα οποία, μόλις ενημερωθούν, συμμετέχουν στο παιχνίδι χαχανίζοντας. Πάμπολλα αριστουργήματα του μοναδικού σε ευρηματικότητα ελληνικού υβρεολόγιου, έχουν εφευρεθεί και πρωτοεμφανιστεί σε κάποιες τέτοιες υπέροχες στιγμές εμπνευσμένου και πηγαίου αυθορμητισμού. Κάτι, που μόνο το απαράμιλλο φανταρίστικο «πυροφάνι» μπορεί να δημιουργήσει.
Το πολύ διασκεδαστικό αυτό νυχτερινό παιχνίδι παίχτηκε πάρα πολλές φορές στο λόχο, μέχρις ότου, λόγω του μεγάλου σάλου που δημιουργούσε, το πήρε χαμπάρι ο διοικητής και πλάκωσε αιφνιδίως ένα βράδυ. Έπιασε στα πράσα την «επιτροπή», της έριξε από μια, κατά κεφαλήν, 20/άρα (φυλακή, εννοείται) και τα πράγματα, δυστυχώς, ηρέμησαν.
Κρίμα όμως, γιατί το παιχνίδι αυτό ήταν πολύ απολαυστικό. Απολύτως ενδεικνυόμενο για χώρους ομαδικής διανυκτέρευσης, όπως παιδικές κατασκηνώσεις, θερινές ομαδικές στρωματσάδες, ορειβατικούς συλλόγους σε δράση, κ.λπ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου