Κλείνοντας το θέμα.
Ο Μέγας Αρχιτέκτων με την Υπέρτατη Σοφία Του «έχτισε» το Σύμπαν. Με την δημιουργία της Γης όρισε και τους Κανόνες λειτουργίας της. Κατ΄ αρχήν θέσπισε όρια εντός των οποίων θα κινούνται τα πάντα. Το ένα ως έναρξη, που λέγεται «Γέννηση» και το άλλο, το τέλος, που είναι ο «Θάνατος». Το «ξετύλιγμα» από την αρχή ως το τέλος αποτελεί τη «Ζωή».
Πλην των αναντίρρητων ακρογωνιαίων και αμάχητων σημείων -Αρχή και Τέλος- η «Ζωή», ως διαδρομή, λέγεται «Φύση» και διέπεται από πλήθος Κανόνων, που ονομάζονται «Νόμοι».
Οι Νόμοι αυτοί έχουν εξαιρέσεις, οι οποίες και τους επαληθεύουν, ποικίλλοντας τη Ζωή και στερούντες την μονοτονία της.
Θεμελιακός Νόμος όλων των έμβιων όντων είναι η αναπαραγωγή με στόχο την διαιώνισή τους. Γι΄ αυτόν τον σκοπό, η Σοφία του Δημιουργού έφτιαξε δύο αντίθετα φύλα, τα οποία ενούμενα αναπαράγουν αενάως νέα άτομα, κ.ο.κ. Πρόσθετη βασική μέριμνα γιά την προστασία του είδους είναι η θεϊκή «προικοδότησή» του με Ένστικτο και Λογική, των οποίων το άθροισμα είναι σταθερό. (Λίγο το πρώτο, πολύ το δεύτερο και αντιστρόφως). Ενστικτωδώς, η προστασία του είδους θέλει την οργάνωση των «μονάδων» σε αγέλες, ως αρχέτυπο κοινωνικής δομής. Ο Άνθρωπος, ως το πλέον νοήμον Ον της Δημιουργίας, έχει υποτάξει το Ένστικτό στη Λογική και συνεχώς εξελίσσει την Κοινωνία του με σκοπό την ισονομία και ισοπολιτεία και εν τέλει την «ευτυχία» όλων των μελών της. Όμως όλες αυτές οι διεργασίες υπόκεινται στην προλεχθείσα νομοτέλεια των εξαιρέσεων.
Στην προκείμενη περίπτωση όλα εκκινούν από την «εξαίρεση» και ιδιοσυστασία του σεξουαλικού προσανατολισμού. Αναμφίβολα, η ομοφυλοφιλία των ειδών αποτελεί εκτροπή από τον φυσικό νόμο της αναπαραγωγής και διαιώνισης του είδους. Η απόδειξη είναι απλή. Γενικευομένης της ομοφυλοφιλίας το είδος θα συρρικνώνεται συνεχώς, μέχρι οριστικής εξαφάνισης, ενώ η εξαφάνισή της δεν δημιουργεί επιπτώσεις. Άρα...
Ο άρτι ψηφισθείς στη Βουλή σχετικός νόμος, κουβάλησε -ως διαδικασία- υπερβολές και παρεξηγήσεις. Με κορυβαντιώδεις πανηγυρισμούς από την πλευρά των κομψά αποκαλουμένων «λοάτκι +», οι οποίοι αισθάνθηκαν ξαφνικά σαν απελευθερωμένοι ισοβίτες και κατήφεια στην πλευρά των «σεξουαλικώς ορθοδόξων», οι οποίοι προδικάζουν το... τέλος του Κόσμου. Με τους «πολιτικάντηδες» να κατηγορούν αλλήλους, χωρίς να τεκμηριώνουν το γιατί. Τρίχες!!! Μία πραγματικότητα που ήρθε στην επιφάνεια προς νομιμοποίηση, με όλη την απωθημένη γελοιότητα, ένθεν κακείθεν. Όχι από την ουσία του πράγματος, αλλά από τον τρόπο αντιδράσεως σ΄ αυτήν. Τίποτε δεν προστέθηκε, ούτε αφαιρέθηκε από μία κατάσταση που υπήρχε και θα υπάρχει... εσαεί.
(Σημ. Χαρακτηριστική και συγκινητική η ανάγνωση κειμένου από τον βουλευτή κ. Σπ. Μπιμπίλα. Ένας λυτρωτικός πανηγυρικός λόγος που μου θύμισε Νεόφυτο Βάμβα στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου).
Τελικά, το ζήτημα δεν είναι πολιτικό, αλλά κοινωνικό, οπότε ξεφεύγει -και πρέπει- από κομματικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Οι αντιθέσεις και διαχωρισμοί είναι αναμενόμενοι και διατρέχουν όλο το πολιτικό φάσμα και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Απλά η πολιτική καπηλεία του θέματος προσδίδει «γράδα» γελοιότητος σε όποιον την επιχειρεί.
Και τώρα στο διά ταύτα. Προσωπικά το θέμα μου είναι αδιάφορο. Έχω λύσει το πρόβλημα διά της καταργήσεώς του. Το μόνο που με ενοχλεί αφάνταστα είναι ο εξεζητημένος και προκλητικά υπερβολικός τρόπος παρουσίασης μιάς ομόφυλης τελετής συμβιώσεως.
Νυφικά, στολισμοί, φανφάρα και φρου-φρου τελετουργικά μυστηρίου, όπου δυό γενειοφόροι και μουστακαλήδες προχωρούν αργά-αργά, προς τον τελούντα το γαμήλιο «μυστήριο», κρατημένοι χεράκι-χεράκι, να κοιτιούνται ξελιγωμένοι και να φιλιούνται περιπαθώς. Και όλα αυτά, φόρα παρτίδα, μπροστά σ΄ έναν μαρκουτσοφόρο της ΤV γιά την διάχυση στο πανελλήνιο.
Και επιστέγασμα. Μέχρις ότου η τεχνολογία μπορέσει να «κατασκευάσει» άνδρα με ωάρια και θηλασμό και γυναίκα με σπέρμα, θα αρνούμαι να δεχθώ τον όρο... «ισότητα» μεταξύ τους. Θα μένω προσκολλημένος στην «αναλογικότητα» και την «ισοτιμία» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εννοείται στα πλαίσια των φυσικών τους δυνατοτήτων. Τα νομικά τερτίπια και οι αφύσικες, αντιανθρώπινες, λεκτικές φιοριτούρες δεν με ξεγελούν και δεν με παρασύρουν. Ούτε οι αποφάσεις των Βουλών. Οι μόνες «Βουλές» που αναγνωρίζω -ως άνθρωπος και μηχανικός- είναι αυτές του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος.
Τελεία και παύλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου