Κατ΄ αρχήν, ο ελληνοποιημένος όρος προκύπτει από το λατινικό "voluntas", που σημαίνει "θέληση". Με το "-σμός" στο τέλος συγκεκριμενοποιούμε, ως φιλοσοφική θεωρία, την επιλογή να κινούμεθα, να ενεργούμε και να ζούμε -τέλος πάντων- με βάση τη βούληση, τις παρορμήσεις, το συναίσθημα και τις επιθυμίες μας. Με σχετική αντίστοιχη κατάργηση της κοινής λογικής, της δεοντολογίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ηθικής.
Στην ξεχαρβαλομένη κατάντια των πραγματικών αξιών και την αποσυναρμολόγηση της έλλογης ελληνικής γλώσσας, (Μπαμπινιώτη κλείσε αυτιά και μάτια), θα μπορούσαμε να τον πούμε και: "ετσιγουσταρισμό"!
Όμως, το χειρότερο είναι πως ο διάχυτος και αχαλίνωτος βολονταρισμός -επί παντός επιστητού- δεν συγκαλύπτεται, δεν αναγνωρίζεται ως σπίλος ζωής, ούτε καταχωνιάζεται -κρυφίως και αιδημόνως- ως λάθος, αμάρτημα και απερίσκεπτη προσωπική... αδυναμία, αλλά διατυμπανίζονται με υπερηφάνεια και καμάρι ανήκουστες λέξεις και πράξεις -ηθικά και ανεξίτηλα στίγματα ανίερων πεπραγμένων και καταστάσεων- λες και πρόκειται γιά κατορθώματα και όχι... άγη! Σημεία των καιρών...
Βαθύτατα γαλουχημένος σ΄ έναν μικροαστικό κομφορμισμό, που με διαμόρφωσε ιδιόρρυθμα, βλέπω και ακούω τερατώδη γεγονότα. Αμήχανος και περιδεής, παρακολουθώ να χτίζονται γύρω μου και με χαρακτηριστική αμεριμνησία -"χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ"- τα προσωπικά, τα δικά μου "Τείχη", τα οποία με συντρίβουν και με πνίγουν σιγά-σιγά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου