Υποτεθείστω...

Κοινωνικά καρκινώματα και ανεκτική δημοκρατία.

   Η σχεδόν πεντάχρονη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τα όσα  κακά επισώρευσε στη χώρα έκανε και κάποια  μεγάλα καλά. Το σπουδαιότερο είναι πως  απεκάλυψε την ουτοπία της αριστεράς, σε διάφορα επίπεδα. Μεταξύ άλλων κατέρρευσε το περιλάλητο... «ηθικό της πλεονέκτημά», (Καρανίκας-στρατηγικός σχεδιαστής, Πετσίτης-μιζαδώρος «πασπαρτού, «Ρασπούτιν»-Παπαγγελόπουλος, Καλογρίτσας-άφραγκος εργολάβος και υποψήφιος καναλάρχης, κ.λπ.), απεδείχθη η γύμνια της σε ικανά στελέχη. (Μάρδας-τενεκές, διακοσμητικός  Φλαμπουριάρης- «Μέντωρ», χοντροΦίλης (γενικώς άχρηστος), Φωτίου-αλλού γι' αλλού, «Σουρουκλεμέ»- μπρρρρρ, Γιάνης ο νάρκισσος, Αναξιόγλου η ενζενύ, κ.α), και  -τέλος-  στην πράξη η πολιτική που άσκησε,  μόνο αριστερή δεν ήταν.

    Πειθαναγκασμένος ο Τσίπρας από τον ρεαλισμό και την ανάγκη του, ομολόγησε... «αυταπάτες» και άσκησε δεξιότερη πολιτική λιτότητος από κάθε προηγούμενον. Αύξησε τον ΕΝΦΙΑ -που θα καταργούσε-  πρόσθεσε μνημόνιο -που θα καταργούσε- αύξησε φόρους και λιτότητα -που κι αυτά θα μείωνε-  άλλαξε το ΟΧΙ του ηλίθιου δημοψηφίσματος -που ο ίδιος  προκάλεσε- σε ΝΑΙ, υπετάγη στις εντολές  της Μέρκελ -αντί του... περήφανου  «πίσω κουφ@@α», (τσιπροαγγλιστί: «go back»), εγκωμίασε τον Σόιμπλε -που τον έλεγε «συντηρητική νομενκλατούρα- και ως άκρον άωτο,  προσκύνησε  τον Τραμπ, που το κατονόμασε ως... «Αγαθοδαίμονα»!  Τελικά, τους μόνους που κορόιδεψε ήσαν τα... αμετανόητα χαϊβάνια, οι οπαδοί του! Ένα ετερόκλητο πλήθος αποτελούμενο από τον σκληρό πυρήνα του παλαιού ΣΥΝ, εμπλουτισμένον  από τον αντίστοιχο του «αντρεϊκού» ΠΑΣΟΚ και διάφορα γκρουπούσκουλα του παντοίου αριστερού περιθωρίου. Όπως  αναρχικούς,  «ανταρσυάδες» και τέτοια κολοκύθια τούμπανα. Οι τελευταίοι, λόγω της  πλήρους απουσίας εγκεφάλου στην καούκα τους, αποτελούν σήμερα την αιχμή του δόρατος  των αντικοινωνικών ταγμάτων εφόδου που θα προσπαθήσουν -και να μου το θυμηθείτε, επιτυχώς-  να καταστρέψουν την καλή εικόνα που παρουσιάζει η χώρα στο θέμα της πανδημίας και να... φθείρουν τον Μητσοτάκη, αναζωπυρώνοντας τον κορωνοϊό, εν αγαστή συμπνοία με το στείρο, υστερικό  και φανατικό θρησκευτικό στοιχείο!

    Αρχίζοντας από την... άρνηση υπάρξεως μιάς  τέτοιας πανδημίας  -λες δεν βλέπουμε τις στρατιές των θυμάτων  της και τις δεκάδες  χιλιάδες νεκρών, που δεν βρίσκουν χώρο να θάψουν στις ΗΠΑ- και παρασύροντας σε «ανίερη συμμαχία» από αφελείς   χριστιανούς  -ως και ο Αλαβάνος έπαθε «στέρηση»... Επιταφίου-  μέχρι θρασύδειλους νεαρούς, οι οποίοι πιστεύουν πως έχουν ανοσία στις συνέπειες του ιού και βγαίνουν  στη γύρα γιά να τον κολλήσουν στις «ευπαθείς ομάδες» των ηλικιωμένων... κάνοντας «αντίσταση στον αυταρχισμό» του Τσιόρδα, του Χαρδαλιά, του Μητσοτάκη! Αδιαφορώντας -λόγω βλακώδους μικρόνοιας- αν μεταξύ αυτών βρίσκονται κι αυτοί που τους ταΐζουν. Δηλαδή γονείς και παππούδες! Γιατί μη μου πείτε πως όλα αυτά τα παρασιτικά αποβράσματα που χαβαλεδιάζουν στις πλατείες μέχρις αργά, ξυπνούν πρωί γιά μεροκάματο!

   Δυστυχώς, «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Ο πραγματικός αγώνας  κατά του ιού τώρα αρχίζει και η έκβασή του μοιάζει αβέβαιη. Πάντως θα είναι κρίμα όλη αυτή η πολυήμερη προσπάθεια να πάει χαμένη από μιά χούφτα αριστερόστροφα... «προοδευτικά» τσογλάνια.

   Και πολύ φοβάμαι πως τα πατροπαράδοτα ελαττώματα της φυλής, θα κάνουν πάλι το θαύμα τους. Ο εξοστρακισμός του Αριστείδη -ουφ μωρέ!  βαρέθηκα να ακούω... «δίκαιος» και «δίκαιος»- ο εξαναγκασμός σε   αυτομόληση του Θεμιστοκλή και οι προδοτικές υπηρεσίες του στον Αρταξέρξη, η μετατροπή του Έπους του ’40 στον αισχρό εμφύλιο ’46-’49, είναι μερικά απτά δείγματα της κακής πλευράς του ελληνικού χαρακτήρα. Μακάρι, η αντιστροφή  της πορείας της πανδημίας στη χώρα να μην αποτελέσει την τελευταία απόδειξη του... «βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας»!   Είθε....