Νοσταλγώντας και... προσδοκώντας.
Κουρασμένοι από την πολύμηνη κλεισούρα, όλοι ψάχνουν γιά εκτόνωση, ανακούφιση και ανασυγκρότηση. Προσωπικά, αν και η καραντίνα δεν άλλαξε ούτε κεραία από την μίζερη, μονότονη και μοναστική ζωή μου, με πολλή νοσταλγία μηρυκάζω μερικές -λιγοστές- ημέρες που πέρασα πέρυσι στην 'Ιο. Με εντυπωσίασαν ο φημολογούμενος τάφος του Ομήρου -προσωπικά δεν με έπεισε, ως σημείο- σε κάποιο απόμερο ανεμοδαρμένο άκρο του νησιού και το εικονιζόμενο εστιατόριο-μπαρ, σε κάποια άλλη άκρη, με όνομα που εκφράζει απόλυτα το αίσθημα που γεννιέται σε όποιον το έχει επισκεφτεί πριν και μετά το νοσταλγεί και το ονειρεύεται. Όποιος τύχει και επισκεφτεί το νησί και το "Πάθος", ιδίως μιά νύχτα με πανσέληνο, θα με... θυμηθεί.
Όσο γιά τα δικά μας, είμαι βαθιά εντυπωσιασμένος από την αδύνατον να κρυφτεί συριζαρέικη λύσσα, καθώς βλέπουν να μαραίνονται οι ελπίδες τους γιά επάνοδο στην εξουσία, κάτι που εξωτερικεύουν με ένα άκριτο ομαδικό αντιπολιτευτικό πυρ κατά πάντων. Ερμηνεύω, δε, το καινούργιο φρούτο που πλασάρει η ντόπια αριστερίλα, τον χαρακτηρισμό ως... "σεξιστικό" οιουδήποτε ανακοινώνεται, δημοσιεύεται ή κυκλοφορεί στα ΜΜΕ. Ίσως ως υποσυνείδητη αναγνώριση και αποδοχή του ό,τι αυτά που τους κατατρύχουν και λένε -κυρίως κάτι ανοργασμικές υπερώριμες ξανθές αριστερές "διανοούμενες" κυρίες και κάποιοι κρυόμπλαστροι κρεμάνταλοι ευρωβουλευταί- είναι, απλώς, μ@λ@ κί#ς! Κι αυτές στο σεξ εμπεριέχονται. Το απλό, το άδολο, το χειροποίητο, το ασφαλές από κορωνοϊό, το οικονομικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου