"ΜΙΖΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ"

Ανατρέχοντας στο παρελθόν, βλέπεις το παρόν και μαντεύεις το μέλλον.

   Μιά και πήρα φόρα, σκαλίζοντας τα παλιά, βρήκα άλλη μιά παλιά παρλάτα του ίδιου "φίλου"

σχετικά με την κατάσταση εκείνης της εποχής, που αντανακλά όμως και τα προαιώνια χαρακτηριστικά της φυλής. Εκεί σατιρίζονται αρκετά χαρακτηριστικά δείγματα της τότε - και αείποτε ανθούσης- διαφθοράς.

   Γιά όσους δεν γνωρίζουν, όντες νέοι τότε, υπήρξε μιά δικαστίνα που ακόμη φυγοδικεί στο εξωτερικό, η Τόνια Ηλία, που κατηγορείται πως... "τά 'πιανε" γιά δικαστικές "διευκολύνσεις". Ένας δικαστής  -εφέτης νομίζω, που ξέχασα το όνομά του- "πηδήκουλας" πρώτης, με γούστα γιά γυναίκες πάνω από 1.80 μ., των οποίων τακτοποιούσε τις υποθέσεις, αφού πρώτα "τακτοποιούσε" τις ίδιες! Μάλιστα, γιά να είναι σίγουρος!!!,  είχε βάλει σημάδι στην πόρτα του το επιθυμητό ύψος και πρώτα μετρούσε το μπόι τους και αν το περνούσαν, τις... "περνούσε" κι αυτός με τη σειρά του! 

   Αναφέρονται τα περί Κοσκωτά, Αντρέα, με τα... πάμπερς, ο Μαυράκης της ΔΕΗ, με τη μίζα των 500 χιλιάδων, που έκανε μέχρι και τ' "αφεντικό" ν' αγανακτήσει. Ένας εφοπλιστής -ψιλοκουφ@@@τσα- ονόματι Μανούσης, ο μακαρίτης Αγούδημος, μέγα μούτρο, με το πλοίο "Δημητρούλα", ο αγιορείτης ηγούμενος Εφραίμ, ο οποίος άδικα κατηγορήθηκε γιά σκάνδαλα με τη Βιστωνίδα, αλλά  προέκυψε μέγας μάνατζερ που αδικείται από το θρησκευτικό του πόστο, καθ' ότι μιά θέση στο Υπουργείο Οικονομικών θα ανεδείκνυε καλύτερα τα προσόντα του. Ο πολύς Τσουκάτος, "αριστερό" χέρι του Σημίτη με το... "ορφανό" εκατομμυριάκι της Siemens. Τέλος, όλοι εκείνοι οι αφανείς και ανώνυμοι ήρωες των Εφοριών, των Πολεοδομιών και των Νοσοκομείων, οι οποίοι εμνημονεύθησαν και ετιμήθησαν δεόντως στην παρλάτα.

   Την ξαναδιάβασα με θλίψη και μελαγχολία. Την έγραψε, όπως προείπα, ένας καλός "φίλος",  πολύ ιδιόρρυθμος τύπος, με χίλια πάθη και χιλιάδες λάθη. Όμως ποτέ δεν λάδωσε, δεν λαδώθηκε -πώς και γιατί άλλωστε, αφού δεν διέθετε ποτέ θεσμικό πόστο- δεν πήρε και δεν έδωσε μίζα, ούτε και ποτέ πήρε νόμιμο φιλοδώρημα. Αν και το τελευταίο και το μπορούσε και το εδικαιούτο σε κάποιες περιπτώσεις.

"Ταξιτζή μου, πάτα μίζα, θα μιλήσουμε γιά μίζα,

γιά κομπίνες φοβερές και κονομισιές τρελλές.

Όποιες δεν, χοντρά, τα σκάει, απ’ τη πείνα θα λυσσάει,

τη δουλειά γιά να τελειώσεις, πρέπει πρώτα να λαδώσεις,

δεν αρκεί το κατιτίς, κι όλα πρέπει μετρητοίς.

Στα πολύ μεγάλα «νάμπερς», χρησιμοποιούνται πάμπερς.

Όλο τάλαρα και γρόσα, όμως μέχρι πεντακόσα,

φτάνει να μη γίνει σάλος, όπως είπε κι ο «μεγάλος»,

στα κρυφά, στα μουλωχτά, να μαζεύεις τα λεφτά.

Αν μιλάς γιά Εφορία, λέμε, Τά! Χρυσωρυχεία!

Έσοδα και εσοδεία, η καθ’ ύλην αρμοδία.

Κάτι μούτρα μουλωχτά, σου τα παίρνουνε χοντρά,

δεν μπορείς να τους ξεφύγεις, φόρους γιά να αποφύγεις.

Κάποιοι εφοριακοί, μοιάζουν λαδοποντικοί!

Όσο για Πολεοδομία, ούτε σύγκριση καμία,

είναι το ανφαν γκατέ, μοσχαράκι φρικασέ.

Μίζα εθνικό τους σπόρ, πανελλήνιο ρεκόρ,

με τα τμήματα επιλέκτων, ειδικά των αυθαιρέτων,

γιά να ρίξεις το μπετόν, έφοδος καταδρομών.

Με σαγόνια δυνατά, σε αρμέγουν φοβερά,

γι’ άδειες και εκσκαφή, στα μασάν στο πι και φι.

Γιά να μπεις νοσοκομείο, με Ωνάση, μόνο, θείο,

Έξι μήνες στην ουρά, περιμένεις τη σειρά,

μόνο όποιος ασημώνει έχει «μπάρμπα στη Κορώνη»,

φακελάκι όποιος δεν δίνει, σ’ ένα ράντζο θ’ αργοσβήνει!

Κι αν δε «πέσεις», κούτσου-κούτσου, ούτε του αγίου π...ου,

γιά εγχείρηση νεφρών, αναστάς εκ των νεκρών!

Όσο για τα μπάι-πας, αν δεν πέσεις, πάει, πάς!

Αν δε δώσεις φακελάκι, σε προβλέπω «αγγελάκι»,

φεύγεις με εθελουσία και περνάς Αχερουσία.

ΙΚΑ, μίκα, σύκα, ΤΕΒΕ, σε ταράζουνε στο κλέβε.

Και στο κλάμα να πλαντάξεις, δεν προφταίνεις τις συντάξεις.

Τη σύνταξή σου, γεγονός, θα εισπράξει ο εγγονός,

ίσως και η κακομοίρα, η μελλοντική σου χήρα.

Του Αιγαίου τα νερά, άλλοτε ήσαν καθαρά,

μα απ’ τα λάδια τα πολλά, τώρα έγιναν θολά,

όχι τόσο απ’ τις σεντίνες, πιό πολύ απ’ τις κομπίνες.

Επειδ’ είναι της παρούσης, ο Μανούσης κι ο Μητρούσης,

Αντιστάσεως μη ούσης, όπως λέει κι ο Κοινούσης,

«τα παιδάκια, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά»,

βγαίνει άφθονος μπερντές, απ’ τις άγονες γραμμές.

Και στο Θίασο Σκιών, Χατζηαβάτης τραγουδών,

«Δημητρούλα» μου γειά σου, όλ’ η μίζα δικιά σου.

Όσο για Δικαιοσύνη, μόνο η «δίψα» της θα μείνει,

άκουσα για κάτι Εφέτες, «πιάνουν» χίλια με εκθέτες,

και γιά κάποιες δικαστίνες, πως την κοπανάνε μήνες,

με θρασύτητα περίσσεια, σε Λονδίνα και Παρίσια,

όταν έμαθ’ όλη η χώρα, πως οι μίζες βγήκαν φόρα

κι ένας άλλος δικαστής, αν μπορείς να φανταστείς,

που όσο πιό βαθιά θα χώσει, πιό πολύ θα σ’ αθωώσει,

φτάνει να ’χεις τα προσόντα, μπόι ένα και ογδόντα!

Μέσ’ αυτό το μαύρο χάλι, τσουπ!, τα μοναστήρια πάλι,

θα μας στρίψουνε τη βίδα, με τη λίμνη Βιστωνίδα.

Να κι ο πονηρός Εφραίμ. –Μία πίτσα, αλά κρεμ!

Που εξελίχτηκε διά μίας, γκραν επιχειρηματίας

Και γεμίζει μπεζαχτά, τι τα θέλει τα λεφτά;

Μήπως ράσα θα φοράν, απ’ τον οίκο Σαιν Λωράν;

Ράσα με μεγάλες τσέπες. – Βάλε μιά μερίδα κρέπες!

Κι έγινε το Άγιον Όρος, τοκιστής σουλατσαδόρος,

Ψωροκώσταινα, τσιμπλού, να και η Μονή Τοπλού,

που ξεπούλαγε το Βάι, συφορά μου, βάι, βάι!

Κι έγιναν real estate, ήγουν μοναστήρι-gate!

Δυστυχώς, αυτή η χώρα, ξέφρενη στη κατηφόρα,

έχει το λαδάκι εμπρός, σαν πολιορκητικός κριός,

που την πόρτα ξαμπαρώνει και συνείδηση ναρκώνει.

- Ακουμπήστε τα, φωνάζει, με προμήθειες τη βγάζει,

της προμήθειας αγωγός, γη ελαιοπαραγωγός,

όποια πόρτα κι αν χτυπήσεις, μιζαδόρο θ’ αντικρίσεις.

Για να ζήσεις στην πατρίδα, πρέπει να ’σαι η «Ελαϊδα»,

μάθαν και στην Κομισιόν, τις τρελές «κονομισιόν»,

πονηρές δοσοληψίες, ελληνογερμανικές φιλίες,

φέρνουν χρήμα με κασέλες και μασάν μ’ εφτά μασέλες,

πονηρό Ελλαδιστάν, πακτωλός Ζημενιστάν.

Γύρω-γύρω οι μάγκες όλοι, κάνει η Ζήμενς το Μανώλη,

γιά να παίρνει τις δουλειές, τους μοιράζει «κουταλιές»,

στο τραπέζι από κάτω, δίνει κι ένα στον Τσουκάτο!

Μέσα στης ζωής το ψέμα, μίζα είναι το πρώτο θέμα,

σαν λαός αναφωνούμε: «Ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε»!

ποντικού ουρά μη στάξει κι ό,τι ο κώ@@ς μας αρπάξει!

Κι από σεξ,…. βρε το ρημάδι. «Φάε λάδι κι έλα βράδυ»!"