Η Χαλιμά-Τσίπρας και η χαρτορρίχτρα-Ορφέας.

Η ώρα του μεγάλου διλήμματος

-Ε λοιπόν, ναι! Ή τους τελειώνουμε, ή θα μας τελειώσουν!

   Ο Μινχάουζεν πρωθυπουργός, σήμερα στη Βουλή, ξεσάλωσε δίνοντας -κυριολεκτικά- τα ρέστα του! Δεν υπήρξε τίποτα που να μην το έταξε. Μέχρι μαλλιά στους φαλακρούς και... όρχεις στα θύματα που τα έχασαν από όλμο, κατά το παλιό γνωστό ανέκδοτο με τον Παττακό που... «ικανοποιούσε αιτήματα». Βεβαίως, οι μετοχές πειστικότητας του ατόμου δεν είναι και στα πολύ... πάνω τους, με δεδομένο τον βίο και την πολιτεία του στο παραμύθι και τα... «αφηγήματα». Έτσι, πολύ αμφιβάλλω αν θα σπεύσουν να πεισθούν και να «τσιμπήσουν» το αφελές δόλωμα, πέραν από όσοι είναι... «σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι», προς τούτο. Μιάς και ο εξόχου μορφώσεως πρωθυπουργός μας έδειξε πως ξέρει και από Καβάφη, Καζαμία, Τσελεμεντέ, Νοστράδαμο και άλλους ποιητές, νομίζω πως συμπεριφέρεται σαν... «Απολείπειν ο Θεός... Αλέξιον», αποχαιρετώντας την Αλεξάνδρεια που χάνει. Καιρός ήταν!!

   Επιχειρώντας -και προσποιούμενος- πως παίρνω στα σοβαρά  τον τύπο, πρόσεξα ότι πάρα πολλές από τις υποσχετικές του παπαρδέλες έχουν πεδίον εφαρμογής τη...  νέα κυβέρνηση. Πλην των ψωροεπιδομάτων που θα δώσει σαν μποναμά τα Χριστούγεννα, όλα τα άλλα «μέτρα» αναπέμπονται στις ελληνικές καλένδες. Όλα έχουν μπροστά ένα πελώριο... «θα». Δηλαδή... πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευτο, καθ’ όσον τα υπεσχημένα δεν ανταποκρίνονται -επ’ ουδενί- στις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες της χώρας. Αν όλος αυτός ορυμαγδός παροχών ήταν εφικτός, γιατί να μην είχε δοθεί κάποιο μέρος τους ήδη;

   Μετά το παραμύθι της... Χαλιμάς-Τσίπρα, η χαρτορίχτρα της στήλης προβλέπει. Με το μάτι στις δημοσκοπήσεις, αν διαφανεί πιθανότητα κλεισίματος την ψαλίδας θα «ορθοπεταλιάσει» κάποια ρέστα υπερυποσχέσεων, και θα προκηρύξει αιφνιδιαστικές εκλογές. Αλλιώς, όχι μόνο θα εξαντλήσει και τον τελευταίο μισθό της 4/ετίας του, αλλά θα χρησιμοποιήσει και το χρονικό αβάντσο που προβλέπει το Σύνταγμα. Αν κερδίσει -εμένα μου λες- τις επόμενες εκλογές η υπαναχώρηση από τις παχυλές υποσχέσεις που έδωσε είναι παιχνιδάκι γιά δαύτον. Άλλη μιά κωλοτούμπα, με την Αυλωνίτου να τσιρίζει: «Ο κ. Τσίπρας δεν είπε κανένα ψέμα»! Σιγά που θα κωλώσουν σε τέτοια ψιλοπράγματα. Αν τις χάσει, όμως, θα αφήσει -πέραν από την ήδη πραγματοποιηθείσα καταστροφή- μιά χώρα απέραντο ναρκοπέδιο. Θα έχει υπονομεύσει τα πάντα. Οικονομία, παιδεία, υγεία, δικαιοσύνη, θεσμούς, όλα. Η θέση της επόμενης κυβέρνησης θα είναι τρομερά δύσκολη και η ανταπόκριση στα κληρονομημένα προβλήματα... προβληματική και αμφίβολη. Ο ίδιος, ως αντιπολίτευση πλέον, θα στέκεται απέναντι και θα... «πετροβολάει βιτρίνες»:

    -«Τα είδατε; Αν ήμουν εγώ στην κυβέρνηση, θα σας τα... «έδινα». Όμως εσείς θέλατε... Μητσοτάκη. Φάτε τον τώρα στη μάπα»! Και επερχομένης της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας... θα δούμε να επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο με ξανά πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

   Δεν χωρεί αμφιβολία πως οι επικείμενες εκλογές -οψέποτε συμβούν- δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αντιπαράθεση του Ψεύδους με την Αλήθεια, της Απάτης με την Εντιμότητα, της Μυθολογίας με την Ιστορία, της Ουτοπίας με τον Ρεαλισμό, της Αυταπάτης με την Προσγείωση, της Πολιτικής αλητείας με την Σοβαρότητα, του εθνοκτόνου Διεθνισμού με  τον Πατριωτισμό, του Λαϊκισμού με την Υπευθυνότητα, της κρατικοδίαιτης αντιπαραγωγικής δημοσιοϋπαλληλίας με την ιδιωτική δημιουργική δραστηριότητα. Δηλαδή όλων όσων συνιστούν την πανταχού αποτυχούσα και παντάπασι εξωπεταχθείσα, παγκοσμίως, στείρα και συντηρητικά αγκυλωμένη σε ανεφάρμοστα ιδεολογήματα αριστερά με την ουσιαστικά προοδευτική φιλελεύθερη κεντροδεξιά.

   Τελικά, το μόνο σωστό και αληθές που είπε ο Τσίπρας είναι αυτό: «Ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν». Και αυτό πρέπει να γίνει. Αυτό το τσούρμο θα πρέπει να συντριβεί, με συσπείρωση των υγιών δυνάμεων  περί τον Μητσοτάκη, χωρίς την πολυτέλεια υποστήριξης διαφόρων περιφερειακών -ανοήτων, γραφικών και λοιπών «μαϊντανών» και μητραλοίων της δεξιάς-  οι οποίοι θα φαλκιδεύσουν την απαλλαγή μας από το καρκίνωμα που μας τρώει τις σάρκες και το μέλλον του Έθνους. Αν το επιτρέψουμε θα είμαστε... υπεράξιοι της μοίρας μας και της εξομείωσής μας με την... Βενεζουέλα. Στο αρκετά φτωχότερο όμως, αφού δεν «καθόμαστε» πάνω σε θάλασσα πετρελαίου, όπως εκείνη.