Ένας γατούλης λιγότερος.

Πάει κι ο "Γκριζούλης"

   Ο γάτος της φωτογραφίας δεν είναι ο "Γκριζούλης" μου που "έφυγε". Όμως θα μπορούσε να είναι, γιατί ήταν "φτυστός", σε ομοιότητα, με τον εικονιζόμενο. 

   Γιά πάνω από χρόνο είχε προσβληθεί από μιά άγνωστη στους κτηνιάτρους αρρώστια. Αν και έτρωγε πολύ συνεχώς αδυνάτιζε, έλιωνε και νιαούριζε λυπημένα. Προφανώς πονούσε. Τελευταία ένα συρίγγιο κάτω από το δεξί του μάτι δεν έλεγε να κλείσει. 

   Τελικά, χθες, έκλεισε τα ματάκια του και "λυτρώθηκε". Και ας λένε πως οι γάτες "φεύγουν" με τα μάτια ανοιχτά, ίσως γιατί η παροιμιώδης περιέργειά τους τις θέλει να κοιτούν ακόμα και τον Χάρο κατάματα. Τώρα μου απόμειναν, γιά συντροφιά, πέντε γατίνια.

   Πόσα χρόνια "κουβαλούσε" στην πλάτη... άγνωστο. Απ' τον δρόμο τον μάζεψα, μαζί με την δίδυμη αδελφή του. Πάντως, σίγουρα, είναι μπόλικα. 

   Καλοτάξιδος και καλή αντάμωση. Πλάκα-πλάκα, οι προπομποί μου που με καρτερούν εκεί "πάνω" πληθαίνουν αρκετά!