«Γλώσσα λανθάνουσα, τα αληθή λέγει».

Σημαντικές αποκαλύψεις-αλήθειες γιά απρόσεκτους αστούς και αφελείς αριστερούς σανοφάγους.

 

   Χωρίς έκπληξη και -κατά την προσωπική μου εκτίμηση- σε στιγμές απρόσεκτης ολιγωρίας- ο υπουργός κ. Χουλιαράκης, (μάλλον περί Χουνεράκη πρόκειται),  αποκάλυψε το ιδεολογικό του -και μαζί όλου του χώρου του- εσώψυχο και τον πραγματικό λόγο αποτυχίας της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας. Η στήλη παρατήρησε προσεκτικά τα λεγόμενα, επισημαίνει την γκάφα ολκής που διέπραξε -κάτι σπάνιο γιά την εγγενή κομμουνιστική κρυψίνοια- ο κατά βάθος αφελής σταλινικός νεοσσός και αποκαλύπτει πλήρως τόσον την πεμπτουσία της μαρξιστικής φιλοσοφίας, όσον και την ανεδαφική νομοτέλεια και τα οικονομικά αδιέξοδα που απορρέουν από δαύτη. Είπε, λοιπόν και μεταξύ άλλων, ο υπουργός, (τα οποία κατεγράφησαν -αμάχητα, αδιαμφισβήτητα, ανεξίτηλα και ολίγον ασύντακτα- κατά το πρότυπον Τσαλακώτου), τα εξής:

  «...Ο κ. Χουλιαράκης παραδέχτηκε ότι η φορολογική επιβάρυνση του προϋπολογισμού του 2017 και του 2018 είναι μεγάλη γιά αρκετές κοινωνικές κατηγορίες και όπως είπε χαρακτηριστικά «είναι μεγάλη γιά τους έντιμους και συνεπείς φορολογούμενους, γιά την μεσαία τάξη, είναι μεγάλη γιά τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αυτό ήταν μία συνειδητή επιλογή γιά να βοηθήσουμε τα πιό αδύναμα οικονομικά κοινωνικά στρώματα. Και η βοήθεια αυτή γίνεται με το μοίρασμα του υπερπλεονάσματος»

   Διαβάζοντας προσεκτικά τις ως άνω δηλώσεις, ο οιοσδήποτε ελεύθερος, απροκατάληπτος και στοιχειωδώς σκεπτόμενος πολίτης κατανοεί και εμπεδώνει το αίτιο που οδήγησε την μαρξιστική ιδεολογία στην συρρίκνωση, τον μαρασμό και, τέλος, στον παγκόσμιο κάλαθο των μολυσματικών αποβλήτων.

   Εκκινώντας από την, κατ’ αρχήν, ορθή διαπίστωση και επιβεβλημένη προστασία των αδυνάτων στρωμάτων της κοινωνίας, προχωρεί σε εντελώς λανθασμένη εφαρμογή συνταγής θεραπείας. Δηλαδή στο άδικο -κατά δική του ομολογία- «ξεζούμισμα» της μόνης παραγωγικής δύναμης που απομένει στο κράτος, της υγιούς και σκληρά εργαζομένης «μεσαίας τάξης» και των ελευθέρων επαγγελματιών, διά της επιβολής σκληρής, μεγάλης και άδικης υπερφορολόγησης.

   Είναι πλέον κατάδηλον και πασιφανές πως τον πλούτο σε μιά κοινωνία δεν τον παράγει ο δημόσιος τομέας, αλλά ο ιδιωτικός. Ο πρώτος απλά τον διαχειρίζεται και οφείλει να το κάνει σωστά. Όμως η παράλογη, ανεδαφική και παρωχημένη μαρξιστική ιδεολογία, με τις περί υπεραξίας παπαρδέλες και τα λοιπά αντιανθρώπινα φληναφήματα που κολακεύουν την τεμπελχανάδικη μετριότητα με τις υψωμένες γροθιές, οδηγεί μετά βεβαιότητος στην καταστροφή όλες τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας  με τον απορφανισμό απ’ αυτούς που τον παράγουν.

   Κατά τον κ. Χουνεράκη και την «συνειδητή επιλογή» της αριστερής ουτοπίας, οι ομοϊδεάτες του ιδεοληπτικοί ολετήρες της εθνικής οικονομίας, αντλούν υπερβαλλόντως «νερό» από μιά γεμάτη δεξαμενή που δημιουργεί η εργαζόμενη μεσαία τάξη, προκειμένου ποτίσουν τα «ξεραμένα χωράφια» της αδρανούς οικονομικά κατώτερης τάξεως, η οποία μόνο καταναλίσκει, χωρίς να τυρβάζουν γιά το πώς θα κρατήσουν ζωντανή την διαδικασία που θα συνεχίσει να ξαναγεμίζει την στέρνα. Πολιτική κοντόφθαλμη και οπορτουνιστική. Έτσι, προϊόντος του χρόνου, το πλήθος της ανενεργού, αντιπαραγωγικής και καταναλωτικής πλέμπας θα ογκούται συνεχώς, τόσον  από την προσθήκη σ΄ αυτό των δημιουργουμένων «νεόπτωχων» πρωχευμένων ελευθέρων επαγγελματιών, που από «πομποί» καταντούν... «δέκτες», όσον και από τους αφειδώς εισερχομένους λαθροπειναλέους του τρίτου κόσμου.

   Τελικά με την αδιέξοδη και ανεύθυνη πλουτοκτόνο οικονομική αριστερή πολιτική και τσακισμένη από την υπερφορολόγηση εθνική παραγωγική ραχοκοκαλιά, δηλαδή τη μεσαία τάξη, η χώρα οδεύει προς ένα απέραντο συσσίτιο, στα πρότυπα της παλιάς Αλβανίας του Χότζα.

   Τελευταία ελπίδα και ευκαιρία αποθεραπείας από τα τοξικά αριστερά μιάσματα και φρένο στην καταστροφική γλίστρα, (Πολάκης, Κυρίτσης, Αυλωνίτου, κ.λπ.), οι επόμενες εκλογές. Αν και εφ’ όσον υπάρξουν τέτοιες. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις βλακώδεις... «αγανακτήσεις» και τις ανευθυνότητες του λευκού και της αποχής και ας ψηφίσουμε ώριμα και με αίσθημα αυτοσυντήρησης, προκειμένου να απολακτίσουμε το κομμουνιστικό καρκίνωμα. Η de profundis -και σε στιγμή αφελούς χαλάρωσης- ομολογία του κ. Χουνεράκη, οφείλει να προβληματίσει τους νουνεχείς πολίτες, να συσπειρώσει τους υγιώς σκεπτόμενους και να αφυπνίσει τους βαθέως υπνώττοντας σανοφάγους και χαχόλους.

   Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Πάρτε το χαμπάρι!