Ασήμαντες κουβέντες ασήμαντων ανθρώπων.

Μέσα από την φλύαρη "παπαρολογία" εστιάστε στο διάστημα από 4.30΄μέχρι 11.20΄ της συνέντευξης.

   Αυτές τις ώρες της βαθύτατης οδύνης γιά την τραγική μοίρα και άδικη απώλεια δεκάδων αθώων ανθρώπων, πέραν από την αναλγησία, την αναισθησία και την ανικανότητα που είναι αυταπόδεικτη, οι αρμόδιοι ανευθυνοϋπεύθυνοι του μεγάλου μεγέθους της τελευταίας καταστροφής -όλοι επιφανή κομματόσκυλα της αριστεράς, διορισμένα με κομματική ταυτότητα και όχι αριστεία, αφού αυτή αποτελεί... ρετσινιά, (ιδέ περίπτωση του ημέτερου «Άβερελ Ντάλτον - Τόσκα), τώρα που ήρθε η ώρα του απολογισμού και καταλογισμού- διαγκωνίζονται στην επίδειξη μικρότητος με την αποποίηση των ευθυνών τους. «Όχι εγώ, αυτός!» Έτσι, μετά το περιλάλητο και απολύτως τεκμηριωμένο και πολλαπλώς διασταυρωμένο... «ηθικό πλεονέκτημα» που μονοπωλεί η αριστερά του Τσίπρα, του Παπαδημούλη και του Πολάκη, σήμερα προκύπτει, βάσει των ενορχηστρωμένων δηλώσεων όλου του κυβερνητικού εσμού, και το... «αλάθητον». Κατ’ ευθείαν κληρονομημένο από τον Πάπα Ποίον(;) τον ΙΓ΄, τον επονομαζόμενον και... «Γκαντέμη»! Παρ' όλες τις συμφορές που η κυβερνητική αβελτηρία μεγέθυνε, π.χ. η διπλή πλημμύρα στην Μάντρα, η καταστροφή του Σαρωνικού, οι πρόσφατες πυρκαγιές της Αττικής κ.α. αποτελούν απλή... κακή συγκυρία, χωρίς καμμία ευθύνη της αριστερής κυβέρνησης. Τέτοιες ευθύνες υπάρχουν μόνον επί κεντροδεξιών κυβερνήσεων, στη λογική -διατυπωμένη από την ηγερία της αττικής περιφέρειας, την ξανθή Νταβαντούρου- όπου "η αντιμνημονιακή περισυλλογή των σκουπιδιών είναι καλύτερη από την αντίστοιχη των "μνημονιακών"! Τελεία, παύλα,... παρένθεση!

   Προσωπικά, μέσα στον ορυμαγδό της βιβλικής καταστροφής, εκείνο που με εντυπωσιάζει και συγκινεί βαθύτατα είναι ένα γεγονός που πέρασε, μάλλον, απαρατήρητο και -κυρίως- ασχολίαστο. Οσάκις ανακαλύπτονται καρβουνιασμένα πτώματα, πέραν του ενός, αυτά βρήκαν τον θάνατο σφισταγκαλιασμένα! Ενστικτώδης ανθρώπινη αντίδραση, την ώρα του μοιραίου ραντεβού με τον Χάρο, η καταφυγή στην ανθρώπινη αγκαλιά. Η συνειδητοποίηση της σκληρής και αναπόφευκτης έλευσης του θανάτου, αναζητεί ύστατη παρηγοριά στο μοίρασμα του ανθρώπινου πεπρωμένου με τον όποιον «πλησίον» βρίσκεται δίπλα του. Αντλώντας δύναμη «ο ένας από τον άλλο» προσπάθησαν να ελαχιστοποιήσουν τον τρόμο και το δέος, συμμεριζόμενοι την μοιραία συνάντηση. Μιά συνάντηση που -πιστέψτε με- θέλει μεγάλη προσπάθεια, πολλή φιλοσοφική εξάσκηση, ιδιαίτερο κουράγιο και επιστράτευση της τελευταίας ικμάδος ψυχικής και πνευματικής δυνάμεως, γιά να ξεπεράσεις την αυτοσυντηρητική λιποψυχία της τελευταίας στιγμής, όπου η συναίσθηση της μοναξιάς σε κατακλύζει.

H αθλιότητα του διαδικτύου, στην υπηρεσία της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Άτιμε ΣΚΑΪ. Εσύ φταις γιά όλα! (Πιθανόν και η... Μαρέβα!).

Ρώτησαν τον Τόσκα τί βλέπει. Κι εκείνος είπε: -Δαντελένιες ακρογιαλιές!

   Με την εγγενή χυδαιότητα που απελευθέρωσε η άνοδος στην εξουσία της εμετικής αριστερής «δευτεράντζας» και τον διχασμό που καλλιεργεί αυτή, το μίσος που εμφυτεύει επιμελώς στον λαό το συμπλεγματικό ρεβανσιστικό κομμουνισταριό δεν περιγράφεται! 

   Η χρόνια καταπιεσμένη -πιό πολύ στα αρρωστημένα μυαλά τους, παρά στην πραγματικότητα- ντροπή και λύσσα της ήττας σε Γράμμο και Βίτσι παραμένει άσβεστη, παρ΄ όλες τις προσπάθειες λήθης της απ’ εδώ πλευράς, που επιδεικνύοντας μεγαλοψυχία -αν και νικήτρια- προσέφερε άφεση και «μπάζωμα» του ρήγματος που άνοιξε η άφρων συμπεριφορά των, τότε, ηττημένων. Έτσι, ευκαιρίας δοθείσης, με την «διά πρώτη φορά αριστερά», προσπαθεί, τίρα-βίρα, να πάρει εκδίκηση και να αναδείξει την ανύπαρκτη υπεροχή της κομμουνιστικής ιδεολογίας, την οποία η παγκόσμια κοινότητα πέταξε προ πολλού -έντρομη κι αηδιασμένη- στα περιττώματα της Ιστορίας.

  Βεβαίως, όλο αυτό το τζέρτζελο, με την αναμόχλευση καταλαγιασμένων παθών και ξεχασμένων γεγονότων -από εξωπλανητικούς τύπους σαν τον παλαιοσταλινικό άκαρπο Καρπερό- φέρνει μοιραία την αμυντική αντίδραση των θερμοκέφαλων -πάντα υπάρχουν και τέτοιοι- της απέναντι όχθης. Οπότε... μύλος!

  Τώρα, με το θλιβερό... «ξεμάτιασμα» του άτυχου Ματιού, κάποια αποκτηνωμένα ανθρωπάρια αλαλάζουν στο face book και το twitter γιά την εκατόμβη -κυριολεκτικά- που επισυνέβη στο κακότυχο θέρετρο:

   -«Δεξιοί κατοικούν εκεί. Να καούν λοιπόν και να πάνε όλοι στον διάολο»! Διάβασα, τυχαία, σε κάποια μιαρή ανάρτηση στο internet.

   Από την άλλη, κάποιες πληροφορίες -ανεπιβεβαίωτες και μη υιοθετούμενες από τη στήλη- θέλουν όλη αυτή την καταστροφή να είναι επιμελημένα στημένο δημιούργημα των «αδερφιών Τσίπρα», μόνο και μόνο γιά να αλλάξει η ατζέντα της επικαιρότητος και να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από τη δανειακή τους κομπίνα. Εννοείται πως η στήλη δεν συμμερίζεται τέτοιες ακραίες και τερατώδεις εκδοχές, όμως με την, εν γένει, ποιότητα  αυτής της αριστερής «ποικιλίας» τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί. Τέτοια άρρωστα μυαλά όλα μπορούν να τα σκαρφιστούν. Άλλωστε, τόσα έχουν δει τα μάτια μας από δαύτους.

   Η οικοδομική αναρχία και αυθαιρεσία -κλασσικό δείγμα οικιστικής συμπεριφοράς των Νεοελλήνων-  της περιοχής του Ματιού, αλλά και όλης της αττικής ακτογραμμής, και η πολιτική ανθρωπογεωγραφία -μέση αστική τάξη κατοίκων- κατά τα ανίατα αρρωστημένα αριστερά μυαλά, και τους... «πλούούούσιους» της κυρα-Θεανώς, αποτελούν γόνιμη πρώτη ύλη γιά ένα τέτοιο αποπροσανατολιστικό έγκλημα. Ο οδικός λαβύρινθος θα εγκλώβιζε, εκ του ασφαλούς, στην πύρινη λαίλαπα και θα έκαιγε μπόλικους «δεξιούς»... εχθρούς! Όπερ και εγένετο. Έτσι επιτυγχάνεται και το «τερπνό» και το «ωφέλιμο». Όπου τερπνό η απαλλαγή μας από αρκετούς... δεξιούς και ωφέλιμο το κουκούλωμα της λαμογιάς των ημετέρων «αδερφιών» του μεγάλου αδερφού μας. Διαβολικό, αλλά όχι και εντελώς απίθανο.

   Άντε παιδιά, μπράβο! Και τώρα στην... Εκάλη η συνέχεια! Πάμε φουλ γιά τον νέο Εμφύλιο! Σειρά της... Κοκκινιάς, ή της Καισαριανής, γιά να πατσίσει η «απέναντι» δεξιά καφρίλα και... βλέπουμε. Κατάντια!

   Κατά τα λοιπά, μας φταίει ο... ΣΚΑΪΣ!

"Γιά πρώτη φορά αριστερά"! Η απόλυτη αχρηστία.

Μερικές σκέψεις μετά την πρόσφατη πρωτοφανή θεομηνία, που -δυστυχώς- δεν τέλειωσε ακόμη.

   Καθαρογράφω και μεγεθύνω γιά ευκρινή ανάγνωση: 

"Η κυβέρνηση έχει γελοιοποιηθεί πλήρως με τα επικοινωνιακά της ευρήματα περί ασύμμετρης απειλής. Η ανικανότητά της να αντιμετωπίσει την καταστροφή αποκαλύφθηκε με εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο. Η προκλητική δημαγωγία δεν μπορεί να καλύψει τα αισθήματα οργής και αγανάκτησης της κοινωνίας γιά όλες ανεξαρτήτως τις κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων. Τώρα η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ απαξίωσαν συστηματικά το περιβάλλον, γιά να εξυπηρετήσουν οικονομικά και μικροπολιτικά συμφέροντα, και τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω στην καμένη γη. Το Γραφείο Τύπου".

  Αν το κείμενο δεν είχε βεβαιωμένη ταυτότητα, θα νόμιζε κανείς πως πρόκειται γιά σημερινή διατύπωση κριτικής στην κυβέρνηση, από τους κακούς και ανίκανους σαμαροβενιζέλους.

   Πρώτη διαπίστωση: Τελικά, αυτοί οι τύποι του... Τύπου είναι απίθανοι! Δεν πρόκειται, απλά, γιά ανίκανες, κωμικές ιδεοληπτικές φιγούρες του θιάσου σκιών, (Καραγκιόζης, Χατζατζάρης, Βεληγκέκας, κ.λπ.), αλλά γιά τελείως άχρηστα ανθρωπάκια, που μοιραία συγκυρία δυσμενών καταστάσεων, τους έβγαλε στον αφρό, καθ' όσον πάντα οι "φελλοί" επιπλέουν και "αυτοσχεδιάζουν" παίζοντας "monopoli" στην καμπούρα μας. Και μόνον η νοητική ενατένιση της φιγούρας ενός κατσαπλιά-Πολάκη, ενός ανύπαρκτου-Τόσκα, ενός κοιμίση-Σαντορινιού και ενός άχρωπου, άοσμου και άγευστου-Εφάμελλου, αποτελεί ασφαλή εγγύηση του τί μέλλει γενέσθαι στην πρώτη πιθανότητα αναποδιάς. Η απόλυτη μηδαμινότητά τους αποδεικνύεται από την απόλυτη στειρότητα σκέψεων και ενεργειών,  ακόμη και στην χαρακτηριστική τους αμήχανη μπλα-μπλαδολογία. Το μόνο που πλεονάζει στον απίθανο αριστερό εσμό είναι η αλαζονεία και ο αγιάτρευτος έρωτας γιά την "καρέκλα". Έτσι μέχρι και την ίδια -τότε χρησιμοποιημένη-  έκφραση, ("ασύμμετρη απειλή"), αντέγραψαν, αποδεικνύοντας την απόλυτη στειρότητά τους

   Δεύτερη διαπίστωση:  Η απροκάλυπτη επιβολή... "σιγής ασυρμάτου" στην κριτική γιά την ασυντόνιστη αντιμετώπιση της πυρκαγιάς και την χαοτική και αμήχανη κατοπινή προσπάθεια  ακριβούς προσδιορισμού του συνολικού αριθμού των θυμάτων. Εννοείται πως γιά όλα φταίει κάποιος άλλος. Ετούτο, εκείνο, ο καιρός -ο κακός μας-, η αντιπολίτευση. (Περιέργως η υπευθυνότητα της... Μαρέβα δεν εντοπίστηκε εισέτι).

  Τρίτη διαπίστωση: Όσοι παρακολουθούν τακτικά την στήλη, θα θυμούνται τον σαφή χαρακτηρισμό, απ' αυτήν, του... γελαστού παιδιού ως "μέγας γκαντέμης"! Στην αρχή -με την πρώτη "όμα"- το ανέφερα χιουμοριστικά, αλλά προϊόντος του χρόνου -και των συμπτωμάτων- με συνεχώς αυξανόμενη βεβαιότητα, το "γελαστό παιδί" αποδεικνύεται ως ένα νέο "μωρό της Ρόζμαρι. 'Ο,τι αγγίζει διαλύεται, όποιον συναντά καταστρέφεται ή πεθαίνει, όπου πηγαίνει ακολουθούν λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί. (Αν, τώρα, κάποιο κακό πλήξει τη Βοσνία, μην εκπλαγείτε. Εκτός και αν η ακαριαία αναχώρησή του από το Μόσταρ γλύτωσε τους ταλαίπωρους ντόπιους από την "μόλυνση"). 'Οσον αφορά τα δικά μας, δεν χρειάζεται ειδική αναφορά. Στα τρία χρόνια που κυβερνά τη χώρα συνέβησαν οι μεγαλύτερες -στο είδος τους- φυσικές καταστροφές που γνώρισε η χώρα, συν τη μεγαλύτερη οικονομική της τελευταίας εκατονταετίας, κάτι που βιώνουμε όλοι πλην των πάσης φύσεως "επιπλεόντων φελλών"... Καρανικαρέων and co. 

   Τέταρτη διαπίστωση: Αυτή είναι διακριτή μόνο από πνευματικά άνω του μέσου όρου πολίτες. Απολαυστική, έως σπαρταριστή -αν δεν αναφερόταν σε τραγικά αποτελέσματα- η... "συνδιάσκεψη" της αρμόδιας επιτροπής απέδειξε, πατεντάτα, την αμηχανία του... ηγέτη και την ουσιαστική αποστασιοποίησή του από το πρόβλημα, με κοινότοπες και ηλίθιες ερωτήσεις -πόσα αεροπλάνα διαθέτουμε;- και διάφορα "γλειψιματικά"  φληναφήματα από τους πάσης φύσεως στημένους σφουγκοκωλάριους . 

«Το ποντίκι που βρυχάται».

...ή  «βράζει η πορδή του και θαρρεί πως είναι... δύναμη»!

Άποψη της αυλής Κουμουντούρου σε στιγμές ευχάριστης ανεμελιάς.

  Την πιό πάνω λαϊκή παροιμία που έλεγε συχνά μιά μακρινή θειά μου, Σμυρνιά, μαζί με την μνημειώδη ταινία του αξέχαστου και πολυτάλαντου Πήτερ Σέλλερς με τίτλο που καθιέρωσε κωμικοτραγικές καταστάσεις, σαν αυτή που ζούμε σήμερα, μου την θύμισε ο αγέρωχος, ανυπότακτος και αδάμαστος υπουργός μας, ο Νίκος ο «Κότζακ», με το «δοχείο νυκτός» τοποθετημένο ευθυγραμμισμένο κάθετα στο κεφάλι του. Προφανώς γιά να «περιφρουρήσει» την θηριώδη οίηση που «κοχλάζει» στην σοφή κεφαλή του και απειλεί να ξεχυθεί σαν την λάβα του Βεζούβιου. Έτσι, το πανελλήνιον διασκεδάζει παρακολουθώντας τους αμετροεπείς λεονταρισμούς του -κατά τα άλλα- «τρυφερού ποιητού» να κανοναρχεί και «μαλώνει» την άτακτη ρωσική ηγεσία, που τόλμησε να μας βγάλει γλώσσα! Με κερασάκι στην τούρτα την ατάκα του γνωστού κωμικού συριζάριου ευρωβουλευτού, ο οποίος ανταγωνίζεται στις αστείες ατάκες τον Παπαδημούλη, του αξεπέραστου Culoγλου. Τα τελευταία σοφά λόγια του έγκριτου... Culoγλου είναι: «Η (μεγάλη) Ελλάδα δεν έχει ανάγκη την (μικρή) Ρωσία, η Ρωσία έχει ανάγκη την Ελλάδα»!!!

   -Παιδιά, ήρεμα! Ψυχραιμία. Μας ακούν και μας βλέπουν!

   Εννοείται, πως αυτοί οι κορδακισμοί, τα «κακαρίσματα» και η στροφή της πυξίδας των θρασύδειλων νεοσταλινικών κομμουνισταρέων μας οφείλεται στο φιλικό χτύπημα που τους έδωσε στην πλάτη ο νέος πάτρωνάς τους, ο... Τραμπ.

   Να δω την πορεία της 17^ης του προσεχούς «Νοέμβρη» ν’ αλλάζει προορισμό και αντί της αμερικανικής πρεσβείας να κατευθύνεται στη «ρούσικη», και... ας πεθάνω! Όπως καθιέρωσε, ως έκφραση, ο θρασύς σαχλαμαράκιας -τέως συριζάριος- σύγχρονος «Αριστοκλάνης».

«Γλώσσα λανθάνουσα, τα αληθή λέγει».

Σημαντικές αποκαλύψεις-αλήθειες γιά απρόσεκτους αστούς και αφελείς αριστερούς σανοφάγους.

 

   Χωρίς έκπληξη και -κατά την προσωπική μου εκτίμηση- σε στιγμές απρόσεκτης ολιγωρίας- ο υπουργός κ. Χουλιαράκης, (μάλλον περί Χουνεράκη πρόκειται),  αποκάλυψε το ιδεολογικό του -και μαζί όλου του χώρου του- εσώψυχο και τον πραγματικό λόγο αποτυχίας της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας. Η στήλη παρατήρησε προσεκτικά τα λεγόμενα, επισημαίνει την γκάφα ολκής που διέπραξε -κάτι σπάνιο γιά την εγγενή κομμουνιστική κρυψίνοια- ο κατά βάθος αφελής σταλινικός νεοσσός και αποκαλύπτει πλήρως τόσον την πεμπτουσία της μαρξιστικής φιλοσοφίας, όσον και την ανεδαφική νομοτέλεια και τα οικονομικά αδιέξοδα που απορρέουν από δαύτη. Είπε, λοιπόν και μεταξύ άλλων, ο υπουργός, (τα οποία κατεγράφησαν -αμάχητα, αδιαμφισβήτητα, ανεξίτηλα και ολίγον ασύντακτα- κατά το πρότυπον Τσαλακώτου), τα εξής:

  «...Ο κ. Χουλιαράκης παραδέχτηκε ότι η φορολογική επιβάρυνση του προϋπολογισμού του 2017 και του 2018 είναι μεγάλη γιά αρκετές κοινωνικές κατηγορίες και όπως είπε χαρακτηριστικά «είναι μεγάλη γιά τους έντιμους και συνεπείς φορολογούμενους, γιά την μεσαία τάξη, είναι μεγάλη γιά τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αυτό ήταν μία συνειδητή επιλογή γιά να βοηθήσουμε τα πιό αδύναμα οικονομικά κοινωνικά στρώματα. Και η βοήθεια αυτή γίνεται με το μοίρασμα του υπερπλεονάσματος»

   Διαβάζοντας προσεκτικά τις ως άνω δηλώσεις, ο οιοσδήποτε ελεύθερος, απροκατάληπτος και στοιχειωδώς σκεπτόμενος πολίτης κατανοεί και εμπεδώνει το αίτιο που οδήγησε την μαρξιστική ιδεολογία στην συρρίκνωση, τον μαρασμό και, τέλος, στον παγκόσμιο κάλαθο των μολυσματικών αποβλήτων.

   Εκκινώντας από την, κατ’ αρχήν, ορθή διαπίστωση και επιβεβλημένη προστασία των αδυνάτων στρωμάτων της κοινωνίας, προχωρεί σε εντελώς λανθασμένη εφαρμογή συνταγής θεραπείας. Δηλαδή στο άδικο -κατά δική του ομολογία- «ξεζούμισμα» της μόνης παραγωγικής δύναμης που απομένει στο κράτος, της υγιούς και σκληρά εργαζομένης «μεσαίας τάξης» και των ελευθέρων επαγγελματιών, διά της επιβολής σκληρής, μεγάλης και άδικης υπερφορολόγησης.

   Είναι πλέον κατάδηλον και πασιφανές πως τον πλούτο σε μιά κοινωνία δεν τον παράγει ο δημόσιος τομέας, αλλά ο ιδιωτικός. Ο πρώτος απλά τον διαχειρίζεται και οφείλει να το κάνει σωστά. Όμως η παράλογη, ανεδαφική και παρωχημένη μαρξιστική ιδεολογία, με τις περί υπεραξίας παπαρδέλες και τα λοιπά αντιανθρώπινα φληναφήματα που κολακεύουν την τεμπελχανάδικη μετριότητα με τις υψωμένες γροθιές, οδηγεί μετά βεβαιότητος στην καταστροφή όλες τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας  με τον απορφανισμό απ’ αυτούς που τον παράγουν.

   Κατά τον κ. Χουνεράκη και την «συνειδητή επιλογή» της αριστερής ουτοπίας, οι ομοϊδεάτες του ιδεοληπτικοί ολετήρες της εθνικής οικονομίας, αντλούν υπερβαλλόντως «νερό» από μιά γεμάτη δεξαμενή που δημιουργεί η εργαζόμενη μεσαία τάξη, προκειμένου ποτίσουν τα «ξεραμένα χωράφια» της αδρανούς οικονομικά κατώτερης τάξεως, η οποία μόνο καταναλίσκει, χωρίς να τυρβάζουν γιά το πώς θα κρατήσουν ζωντανή την διαδικασία που θα συνεχίσει να ξαναγεμίζει την στέρνα. Πολιτική κοντόφθαλμη και οπορτουνιστική. Έτσι, προϊόντος του χρόνου, το πλήθος της ανενεργού, αντιπαραγωγικής και καταναλωτικής πλέμπας θα ογκούται συνεχώς, τόσον  από την προσθήκη σ΄ αυτό των δημιουργουμένων «νεόπτωχων» πρωχευμένων ελευθέρων επαγγελματιών, που από «πομποί» καταντούν... «δέκτες», όσον και από τους αφειδώς εισερχομένους λαθροπειναλέους του τρίτου κόσμου.

   Τελικά με την αδιέξοδη και ανεύθυνη πλουτοκτόνο οικονομική αριστερή πολιτική και τσακισμένη από την υπερφορολόγηση εθνική παραγωγική ραχοκοκαλιά, δηλαδή τη μεσαία τάξη, η χώρα οδεύει προς ένα απέραντο συσσίτιο, στα πρότυπα της παλιάς Αλβανίας του Χότζα.

   Τελευταία ελπίδα και ευκαιρία αποθεραπείας από τα τοξικά αριστερά μιάσματα και φρένο στην καταστροφική γλίστρα, (Πολάκης, Κυρίτσης, Αυλωνίτου, κ.λπ.), οι επόμενες εκλογές. Αν και εφ’ όσον υπάρξουν τέτοιες. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις βλακώδεις... «αγανακτήσεις» και τις ανευθυνότητες του λευκού και της αποχής και ας ψηφίσουμε ώριμα και με αίσθημα αυτοσυντήρησης, προκειμένου να απολακτίσουμε το κομμουνιστικό καρκίνωμα. Η de profundis -και σε στιγμή αφελούς χαλάρωσης- ομολογία του κ. Χουνεράκη, οφείλει να προβληματίσει τους νουνεχείς πολίτες, να συσπειρώσει τους υγιώς σκεπτόμενους και να αφυπνίσει τους βαθέως υπνώττοντας σανοφάγους και χαχόλους.

   Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Πάρτε το χαμπάρι!