Δημοσκοπήσεις. Σκέψεις και αντιδράσεις.

   Στην τακτική μηνιαία δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η διαφορά των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών, σε πρόθεση ψήφου, έφτασε στις 15 ποσοστιαίες μονάδες, (30% με 15%). Με τα υπόλοιπα κόμματα να ακολουθούν με μικρά, μονοψήφια ποσοστά. Κατ’ αρχήν το φαινόμενο διπολισμού δεν ξενίζει, καθ’ ότι ανέκαθεν ο διπολισμός χαρακτήριζε την ελληνική κοινωνία, από αρχαιοτάτων δημοκρατικών χρόνων. Και όσοι τον αρνούνται, απλά, αιθεροβατούν. Συνεπώς το ενδιαφέρον περιορίζεται στο συσχετισμό δυνάμεων των δύο πρωταγωνιστών.

   Εδώ παρατηρείται ένα οξύμωρο φαινόμενο. Οι συριζάριοι, αντί να πανηγυρίζουν γιά τον αριθμό που τους εμφανίζει με τετραπλάσια, περίπου, από την πραγματική τους δύναμη, (αυτή του πέριξ του 4%), στραβομουτσουνιάζουν και γκρινιάζουν. Όμως στην πραγματικότητα και γιά την εν γένει μηδαμινότητα του τσούρμου, το νούμερο 15 εκφράζει... θρίαμβο!

   Με τόσα τερατώδη προεκλογικά ψεύδη που φούσκωσαν τα μυαλά του κοσμάκη, τέτοια ασυγκράτητη παροχολογία και έναν απέραντο και συνεχιζόμενο άκρατο λαϊκισμό να τροφοδοτεί την λαϊκή απελπισία, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού -πέραν από τη σταθερή πελατεία του παραδοσιακού αριστερού κατιμά- παρασύρθηκαν στο κυνήγι της απόλυτα οφθαλμοφανούς ουτοπίας και -ως μη όφειλαν- πύκνωσαν περιστασιακά τις τάξεις ενός ανερμάτιστου πολιτικού τσούρμου που οδηγεί πλέον τη χώρα σε περιπέτειες, κυβερνώντας σαν τα παιδάκια που οδηγούν συγκρουόμενα αυτοκινητάκια σε λούνα παρκ. Τώρα, μετανοιωμένοι -στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα- βλέπουν την παταγώδη αποτυχία των «εκλεκτών» που επέλεξαν ελαφρά τη καρδία, λόγω μίγματος ανεγκεφαλιάς, κλασσικής ανικανότητος, ιδεολογικής αγκυλώσεως και αφελούς αυταπάτης, και.... λακίζουν ομαδικά!

   Παρ’ όλα αυτά και αναλογικά, η παραμένουσα ακόμη εκλογική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκπληκτικά μεγάλη και γεννά ερωτηματικά γιά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της πνευματικότητος του ελληνικού λαού. Οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός σχηματισμός, βασιζόμενος σε σοβαρότητα ιδεολογίας, συνέπειας εφαρμογής της και ικανότητα στελεχών του, αντίστοιχες μ’ αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε απορφανιστεί από εκλογική ακολουθία. Υπό την αυστηρή προϋπόθεση, αυτή να ξέρει -στοιχειωδώς- τί της γίνεται. Επομένως φρονώ, η αντοχή που παρουσιάζει στο φυλλορρόημα ο συριζαρέικος εσμός οφείλεται, βασικά, στην μεγάλη και διαβολική ικανότητα του επικοινωνιακού του μηχανισμού με τα «μουσάτα» στελέχη, οι οποίοι εξακολουθούν να πλασσάρουν «φύκια γιά μεταξωτές κορδέλες» και -το χειρότερο- να βρίσκουν χαχόλους που τους πείθουν.  

   ΥΓ. Ενδεικτικό και αποδεικτικό ύπαρξης αρκετών τέτοιων τύπων είναι η... λεβέντικη στάση του βλαχοδήμαχου της Καισαριανής, να μην δεχθεί στα ιερά και αιματοβαμμένα καισαριανιώτικα χώματα τον «φονιά των λαών» Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα. Κάτι που με παραπέμπει σε κάποιον άλλον -παλιό και... αδάμαστο-  βλαχοδήμαρχο, εκείνον της Δάφνης, ο οποίος είχε οριοθετήσει με ταμπέλες  την αποπυρηνοποιημένη περιοχή του, απαγορεύοντας έτσι στην ραδιενέργεια να εισέλθει στη Δάφνη και να ξεροσταλιάζει «απόξω»!

   Να, κάτι τέτοια καμώματα υπενθυμίζουν πως η ηλιθιότητα κατοικοεδρεύει μονίμως στη χώρα της... «φαιδράς πορτοκαλέας»