Διαβαίνοντας τον Ρουβίκωνα....

Όταν η τρέλα κι ο παραλογισμός επικυριαρχούν της απλής λογικής.

Ζήτω η τρέλα!

 

   Ο Ρουβίκωνας είναι ένας μικρός ποταμός της Βόρειας Ιταλίας που χύνεται στην Αδριατική. Στην αρχαία Ρώμη, βάσει νόμου, απαγορευόταν στους Ρωμαίους στρατηγούς να περάσουν τον Ρουβίκωνα με τις λεγεώνες τους, κατεβαίνοντας προς νότο, γιά τον φόβο των... Ιουδαίων. Δηλαδή πραξικοπήματος κατά της ρωμαϊκής κυβερνήσεως. Το πιό διάσημο πέρασμα του ποταμού εγένετο από τον Ιούλιο Καίσαρα, τον Ιανουάριο του 49 π.Χ., με πολλή σκέψη και την φράση «alea jacta est», (ο κύβος ερίφθη), που έμεινε στην ιστορία ως δηλωτικόν αποφασιστικότητας,  προκειμένου να... «πλακωθεί» με τον αρχικά φίλο, μετά πολιτικό αντίπαλο και τελικά αντίζηλό του Πομπήιο, να τον νικήσει τον Αύγουστο του 48 π.Χ. στα Φάρσαλα και να τον βγάλει από το παιχνίδι της εξουσίας. Η συνέχεια γνωστή, με την μεγαλοψυχία του Καίσαρα να του τρώει το κεφάλι, καθ’  όσον συγχωρώντας τους «πομπηικούς» αδελφούς Βρούτο και Κάσσιο ζέστανε στον κόρφο του φίδια που τον έσφαξαν σαν αρνί στις Ειδούς του Μαρτίου(15) του 44 π.χ. μέσα στην Σύγκλητο. Αυτά γιά την Ιστορία.

   Στην περίπτωσή μας τώρα, ο δικός μας Ρουβίκωνας δεν συνοδεύεται από αντίστοιχη ιστορική αίγλη. Πρόκειται γιά μιά αναρχική ομάδα μπαχαλάκηδων της συμφοράς και της πλάκας, η οποία τόσο στη σκέψη όσο και τη δράση πρεσβεύει και πράττει άκρως παράλογα -έως θεότρελα- πράγματα. Και με τον τίτλο «Ρουβίκωνες» που καπηλεύονται ανοήτως, μάλλον θέλουν να διαδηλώσουν την αποφασιστικότητα των αντικοινωνικών και ηλίθιων δράσεών τους.

   Κατ’ αρχήν, θεωρούν απαράδεκτο το κόμιστρο στις συγκοινωνίες και εκφράζουν την διαφωνία τους καταστρέφοντας μηχανήματα ελέγχου και προπηλακίζοντας ελεγκτάς. Όμως με τη γνωστή βλακώδη κομμουνιστοαναρχική μικρομυαλιά παραβλέπουν πως το συγκοινωνιακό πλέγμα, κοστίζει ως σύστημα λειτουργίας και κάποιος θα πρέπει να πληρώνει γι’ αυτό. Μακάρι να μην κόστιζε και να ταξίδευε ο κοσμάκης τζάμπα. Όμως κάποιος θα πρέπει να πληρώνει μισθούς, εισφορές, συντάξεις του προσωπικού, οχήματα, ανταλλακτικά, σέρβις, καύσιμα και λοιπά έξοδα. Ποιος θα το κάνει, αν όχι οι χρήστες, δηλαδή το επιβατικό κοινό μέσω των εισιτηρίων. Η λογική να πληρώνουν οι... πλούούούσιοι της ανόητης μαρμελαδιτζούς, ακόμη κι αν είχε λογική και ηθική βάση, έχει ημερομηνία λήξεως. Την ίδια που έχει η εξαφάνιση -κατά οιονδήποτε λόγο και τρόπο- των «μισητών» πλουσίων. Τους πιάσαμε, τους στύψαμε, τους ξεζουμίσαμε, τους τα φάγαμε και τους... φτωχύναμε!  Μαγκιά μας και μπράβο μας. Όμως μετά τί; Μόλις «φαγωθούν» οι... πλούσιοι, ποιός θα πληρώνει;

   Ανάλογης ηλιθιότητος είναι και το αίτημα γιά δωρεάν παροχή νερού, με το επιχείρημα πως αυτό αποτελεί... κοινωνικό αγαθό, άρα θα πρέπει να διανέμεται τζάμπα! Πολύ σωστό, ηθικό και δίκαιο το αίτημα, αν οι καταναλωτές πήγαιναν -μόνοι τους- να το μαζέψουν, με δοχεία και νταμιτζάνες, από πηγές, ρυάκια, ποτάμια και λίμνες, όπου το ρίχνει ο καλός Θεούλης. Όμως όταν κάποιος το χρησιμοποιεί ανοίγοντας τη βρύση στο σπιτάκι του, θα πρέπει να αναλογίζεται πως πίσω από την άνεση της λήψεως του νερού υπάρχει κολοσσιαία διαδικασία που κοστίζει και πρέπει να καλυφθούν τα έξοδά της. Τεχνικά έργα συγκέντρωσης και μεταφοράς, διύλιση, δίκτυα μεταφοράς και πλήθος εργαζομένων στην παρακολούθηση και καλή λειτουργία της όλης διαδικασίας, μέχρι να μπορούμε -άνετα και πολιτισμένα- να πίνουμε καθαρό νεράκι και να πλενόμαστε, σαν σύγχρονη κοινωνία. Οπότε ποιός θα πληρώνει γιά όλα αυτά; Πάλι οι... πλούούούσιοι; Όμως γι’ αυτούς τα είπαμε.

   Οι τζάμπα μάγκες Ρουβικωνάριοι, επειδή -πιθανότατα δεν ξεγλιτσιάζονται ποτέ και αντί νερού πίνουν...  φραπεδιές-  οπότε, μη έχοντας σχέση με το νερό, δεν τα καταλαβαίνουν αυτά και πουλάνε τρέλα και λαϊκισμό, βρίσκοντας απήχηση στον λαϊκίστικο κατιμά του ελληνικού λαού.  Σ’ έναν λαό ο οποίος -σανοτρεφόμενος και διαπαιδαγωγούμενος από την αριστερή δημαγωγία της ισοπέδωσης- συμπεριφέρεται ανάλογα και αυτοχειριάζει το παρόν του, δολοφονώντας απερίσκεπτα και το μέλλον παιδιών και εγγονιών του.  

   ΥΓ. Μπορεί οι ελεεινοί νεοκομμουνιστές απατεώνες να εξισώνουν θρανία και να λοιδωρούν την αριστεία, όμως τα παιδιά τους τα στέλνουν στα Κολλέγια, τους Μωραΐτηδες και τους Hill. Κορόιδα συριζαρέοι, βοσκίστε, αμέριμνοι, κουτόχορτο στα απέραντα δανεικά βοσκοτόπια της Ιθάκης. Και αν αληθεύουν κάτι φήμες που κυκλοφορούν, σε λίγο θα δούμε και το πλαδαρό Τέρας της Α-παιδείας, όχι μόνο πτυχιούχο της Νομικής -το απωθημένο της ζωής του- αλλά και κάτοχο διδακτορικού, πλέον του «δικτατορικού» που κατέχει επάξια!