Οι «άφιλοι» φίλοι και η αλαζονεία της εξουσίας.

Κοιτάζοντας τα πίσω, ψυλλιάζεσαι γιά τα εμπρός.

Ο Παππάς κι ο... Παππατζής.

    Μικρή αναδρομή στην ιστορία και την συμπεριφορά των κομμουνιστών ηγεσιών, ευθύς ως αναλαμβάνουν την εξουσία, αποκαλύπτει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Τα κομμουνιστικά κινήματα, στο ξεκίνημά τους, σχηματίστηκαν από μικρές και σφιχτοδεμένες ομάδες με παρεΐστικο δέσιμο, συνωμοτικούς κώδικες συνεννόησης και γλυκόλαλα λαϊκίστικα τσιτάτα, προς άγρα... νέας «πελατείας» και συσπείρωση της υπάρχουσας. Κεντρικό μήνυμα η... αδελφοσύνη, η ισότητα και διάφορα τέτοια ωραία, αλλά ανέφικτα. Κεντρική εικόνα σύμπνοια και...  μιά μεγάλη αγκαλιά. Μόλις όμως έλθουν στα πράγματα το... πράγμα αλλάζει!

   Ο πιό ίσος μεταξύ των... ίσων που -πατώντας στις πλάτες των «φίλων» του- αναρριχάται στην κορυφή και, καλοβολευόμενος στον «θρόνο», αρχίζει να συνειδητοποιεί το πόσο ευάλωτη είναι η θέση και προσπαθεί να την εδραιώσει. Προφανής αντίπαλος όχι οι εκ παρατάξεως ενάντιοι -αυτοί ελέγχονται και αντιμετωπίζονται σχετικά εύκολα- αλλά οι «φίλοι», οι οποίοι μετατρέπονται σε «άσπονδους» και... σφετεριστές. Πρόχειρα αναφέρονται μερικά ονόματα και οι ενδιαφερόμενοι ας ανατρέξουν στην Ιστορία γιά περισσότερα: Στάλιν - Τρότσκι, Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Τσουχατσέφσκι, Μπουχάριν, Ρίκοφ, Γιάκουντα, κ.λπ., κ.λπ.

   Τα τερτίπια του Μάο είναι πιό γνωστά. Ποτέ του δεν κοιμήθηκε δύο συνεχείς νύχτες στο ίδιο σπίτι και οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις ήσαν στην ημερησία διάταξη. Ακόμη και οι επιζήσαντες... συνεργάτες του -π.χ. ο υπ’ αριθμ. 2 ισχυρός άνδρας του καθεστώτος, ο Τσου Ενλάϊ-  ήσαν πάντα σε συνεχή επιτήρηση και αντιμετωπίζονταν με φοβερή δυσπιστία. Όμως τα στεγανά της μακρινής Κίνας και τα δυσκολοπρόφερτα ονόματα εμποδίζουν την ακριβή γνώση και τα μεγέθη των εσωκομματικών εκκαθαρίσεων. Αλλά κάποια τρανταχτά ονόματα, όπως οι Λιού Σαοσί, Λιν Πιάο τα έφαγε το σκοτάδι, μαζί με εκατομμύρια άλλων Κινέζων, στο πρώτο νεύμα του «Μεγάλου Τιμονιέρη» προς το αφιονισμένο πανίσχυρο εκτελεστικό του χέρι, που άκουγε στο συλλογικό όνομα: «Ερυθροφρουροί».

   Όσο γιά τον περίφημο Βορειοκορεάτη Κιμ..., η εξαέρωση στενών συγγενών και συνεργατών με χρήση... αντιαεροπορικών πυραύλων, ξεπερνά κάθε φαντασία στους τρόπους εκκαθάρισης, αλλά και δείχνει τον σύγχρονο δρόμο της σοσιαλιστικής... ολοκλήρωσης!

   Στα καθ΄ ημάς τώρα, η περίπτωση Παππά δεν ακούγεται και πολύ καλά. Ή ακολουθεί την κομμουνιστική πεπατημένη, ή εντάσσεται στη γενικότερη ελαφρότητα, την φαιδρότητα και την αμετροεπή επιπολαιότητα που με πολλή αδιαντροπιά ο τρίχας  Κολυμπηθρόξυλος χαριεντίζεται. “L’ Etat c’ est moi”! Και η αναξιόπιστη σαχλαμάρα μαζί. Ίδωμεν.