Επικαιρότης
Να τα πούμε ; Αλήθεια τι θα μπορούσαμε να πούμε τέτοιες κακές ημέρες. Εν όψει ενός νέου αλλά πολύ δύσκολου χρόνου. Μόνο «κακιούλες» μπορούν να λεχθούν και γκρίνιες.
Η στήλη επέλεξε να ψάλλει στους αναγνώστες της κάποια «κάλαντα» άλλου είδους.
Σίγουρα πιό εντυπωσιακά από τα γνωστά και τετριμμένα.
Αποκαλύπτει σήμερα, εποχές που ο πολύς κόσμος τα φέρνει δύσκολα και στενάζει οικονομικά, αμοιβές κάποιων μεγαλοδημοσιογράφων της ΕΡΤ. Ιδίως κάποιων «κάργα» δημοκρατικών και κουλτουριάρηδων που συμπονούν τα πάσχοντα λαϊκά στρώματα και, με κάθε ευκαιρία, ξορκίζουν το ανάλγητο «κεφάλαιο» και πασχίζουν γιά την αποκατάσταση της κάθε «κοινωνικής αδικίας».
Η στήλη θα δώσει στοιχεία γιά τις απολαβές τους κατά τη διακυβέρνηση της ΝΔ με τη παρατήρηση ότι κατά το οικονομικό έτος 2005 έγινε σημαντικό άλμα στις αμοιβές τους, ως προς τα προηγούμενα χρόνια. Άλλη μία απόδειξη της ηλιθιότητος των τότε κρατούντων, οι οποίοι, προφανώς και ματαίως, επιχείρησαν να τους «εξαγοράσουν» χρυσώνοντάς τους.
Καθίστε, πάρτε ένα ποτήρι νερό δίπλα, καλού κακού, και θαυμάστε αμοιβές ! !
-Διαπρεπής, «σοβαρή» κυρία, αξιοπρεπέστατη και διακριτικότατη, πρασινικόκκινης ιδεολογίας και με "κουλτουριάρικο" και βαθυστόχαστο ύφος, συνήθως εκφωνήτρια ειδήσεων και σπανιότερον εμφανιζόμενη με ημιακαταλαβίστικα άρθρα, που κόπτεται και γιά τα παιδιά, έχει εισπράξει :
Οικονομικόν έτος 2005, 254.319 Ε.
Οικονομικόν έτος 2006, 297.956 Ε.
Οικονομικόν έτος 2007, 282.744 Ε.
Οικονομικόν έτος 2008, 436.066 Ε.
Οικονομικόν έτος 2009, 396.629 Ε.
Στα υπέρ της το ότι, τουλάχιστον, γνωρίζει καλά ελληνικά !
- Δευτεροκλασάτη κυρία, πρωινής ζώνης «τσέπωσε» αντίστοιχα :
Οικ. έτος 2005, 91.793 Ε.
Οικ. έτος 2006, 100.940 Ε.
Οικ. έτος 2007, 132.867 Ε.
Οικ. έτος 2008, 176.740 Ε.
Οικ. έτος 2009, 203.700 Ε.
- Διόσκουροι της βασικής πρωινής ζώνης, γνωστά αντιδεξιά φαρμάκια, λαϊκά παιδιά και θεωρητικοί της «κοινωνικής δικαιοσύνης», προοδευτικοί και ένθερμοι υποστηρικταί των παράνομων στιφών που κατακλύζουν τη χώρα στην οποία, ως γνωστόν, «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» ενθυλακώνουν, αντίστοιχα :
Oικ. έτος 2005, 132.562 και 130.787 Ε.
Οικ. έτος 2006, 160.600 και 158.100 Ε.
Οικ. έτος 2007, 219.495 και 238.750 Ε.
Οικ. έτος 2008, 235.165 και 234.475 Ε.
Οικ. έτος 2009, 254.200 και 252.820 Ε.
- Κομψευόμενη «γλάστρα», υψηλής κουλτούρας , φιλοομπαμική και άσπονδη εχθρά των Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι, αναφέρεται ενδεικτικά, μόνο γιά το προηγούμενο έτος εισέπραξε.
Οικ. έτος 2009, 83.366 Ε. !
- Συμπαθής νεαρά, τσικό της παρέας, γλύφει κι αυτή ένα μικρό κοκαλάκι, για το Οικ. έτος 2009, μόλις 30.150 Ε. !
Βεβαίως, όλοι οι προηγούμενοι, θα πιστεύουν ότι τα παραπάνω ποσά (απολύτως ηλεγμένα και καρατσεκαρισμένα) τα δικαιούνται, καθ’ όσον η προσφορά τους εις το «κοινωνικό σύνολο», επιεικώς και με μεγάλη συγκατάβαση, μόλις που ικανοποιείται μ’ αυτά. Πιθανόν να αισθάνονται και αδικημένοι από το «σύστημα» που καταπολεμούν με φανατισμό !
Αυτά να τα βλέπει η ταλαίπωρη «γενιά των 700», τα συμφέροντα της οποίας έχουν αναλάβει, εργολαβικώς, οι πιο πάνω «ανάδοχοι» της «κοινωνικής δικαιοσύνης» !
Και να μην εξαντλούν τα βέλη τους και τα εκρηκτικά τους στο «καταραμένο κεφάλαιο», το οποίο, στο κάτω κάτω, παίζει το παιχνίδι του με σκληρούς, στυγνούς αλλά ξεκάθαρους όρους.
Προσπαθώ να φαντασθώ τους, ως άνω, «χρυσοκάνθαρους» της κρατικής τηλεόρασης τη στιγμή της διαπραγμάτευσης των αποδοχών τους. Τα επιχειρήματά τους γιά τις δυσκολίες της ζωής, την ακρίβεια, τα έξοδα, τη κούραση της δουλειάς τους και…… τρελαίνομαι.
Ουαί υμίν υποκριταί και Φαρισαίοι !
Και, βεβαίως, η κυβέρνηση πριν αρχίσει να ψαλιδίζει μισθούς και συντάξεις του γνωστού "πλαφόν" των 2000 Ε. το μήνα ας στρέψει τη προσοχή της, πρώτα, εκεί που και περισσότερο "ψαχνό" θα βρει και λιγότερους θα δυσαρεστήσει. Αν θέλει, πράγματι, να νοικοκυρέψει ας αρχίσει από τον οίκο της. Ούτως η άλλως το παιχνίδι παίζεται, πλέον, μ' ανοιχτά χαρτιά και τα "παπαγαλάκια" της είναι απολύτως άχρηστα.
Ο βρεγμένος τη βροχή δε τη φοβάται !
ORPHEAS
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009
ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ, ΛΑΘΟΣ !
Επικαιρότης
Έτσι, απλά και φυσιολογικά, ο κ. Παπανδρέου επανελέγχει τις αντοχές του νευρικού συστήματος του λαού.
Αναγνώρισε, αόριστα και ανεύθυνα, ως λάθος τις επιλογές της προσφιλούς μας κ. Τίνας Μπιρμπίλη σχετικά με τα «πράσινα» τέλη κυκλοφορίας.
Κάτι που και τα μικρά παιδιά καταλαβαίνουν, η αιθεροβατούσα κ. Υπουργός δεν το αντελήφθη και πολύ αμφιβάλλω αν και τώρα ακόμη το αντιλαμβάνεται.
Δηλαδή πως ο κατέχων ένα παλιό «σαραβαλάκι» δεν το κάνει από χόμπυ, ως φίλος παλαιού αυτοκινήτου, αλλά απλώς αδυνατεί να το αντικαταστήσει αγοράζοντας καινούργιο. Επίσης δεν έχει επίγνωση ότι, σε πλείστες περιπτώσεις, η αξία του παλιού αυτοκινήτου είναι μικρότερη από το ποσό των καταλογιζομένων, σ’ αυτό, τελών κυκλοφορίας. Και εφαρμόζει στην, ήδη κυρτωμένη από τα δυσβάσταχτα βάρη, ράχη του λαού όσα θεωρητικά εδιδάχθη και οραματίστηκε στις διδακτορικές της σπουδές στο Λονδίνο. Και τώρα πειραματικά εφαρμόζει στου κασίδη το κεφάλι, το ακατανόητο γιά τη περίπτωση, «ο ρυπαίνων και πληρώνων», προκειμένου ν’ αποκτήσει και πείρα εφαρμογής. Και ξεσηκώνονται εκατοντάδες χιλιάδες ταλαίπωροι πολίτες, συνωστιζόμενοι με τις ώρες στις Εφορίες, γιά να καταθέσουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους. Και, μεθαύριο, όταν το σκεφτούν καλύτερα το πράγμα οι «αρμόδιοι» και μαζί, όπως προβλέπω, κι ο αντικαταστάτης της κ. Μπιρμπίλη, θα ξανατρέχουν γιά να τις πάρουν πίσω !
Ε’, αν γίνει και κανένα «λαθάκι» δεν χάθηκε κι ο κόσμος ! Τα κορόιδα, θα τη πληρώνουν, όπως πάντα άλλωστε !
Όμως το πιό αξιοπερίεργο δεν είναι η νοοτροπία της κ. Υπουργού, η οποία δίκην Μαρίας Αντουανέτας, απαιτεί από τον μη έχοντα ψωμί λαό να τρώει παντεσπάνι, ούτε η χαριτωμένη αφέλεια του μη παίρνοντος χαμπάρι, των τεκταινομένων, Πρωθυπουργού, αλλά η συμπεριφορά των ΜΜΕ. Αν όλα τούτα τα παρανοϊκά συνέβαιναν επί προηγουμένης Κυβερνήσεως θα τους έπαιρναν όλοι με τις πέτρες !
Κάτι που μόνον ο Θεός απέμεινε να κάνει, π.χ. Τέμπη, χωρίς όμως το γεγονός να τυγχάνει της κατάλληλης επισήμανσης και ερμηνείας !
Έτσι, απλά και φυσιολογικά, ο κ. Παπανδρέου επανελέγχει τις αντοχές του νευρικού συστήματος του λαού.
Αναγνώρισε, αόριστα και ανεύθυνα, ως λάθος τις επιλογές της προσφιλούς μας κ. Τίνας Μπιρμπίλη σχετικά με τα «πράσινα» τέλη κυκλοφορίας.
Κάτι που και τα μικρά παιδιά καταλαβαίνουν, η αιθεροβατούσα κ. Υπουργός δεν το αντελήφθη και πολύ αμφιβάλλω αν και τώρα ακόμη το αντιλαμβάνεται.
Δηλαδή πως ο κατέχων ένα παλιό «σαραβαλάκι» δεν το κάνει από χόμπυ, ως φίλος παλαιού αυτοκινήτου, αλλά απλώς αδυνατεί να το αντικαταστήσει αγοράζοντας καινούργιο. Επίσης δεν έχει επίγνωση ότι, σε πλείστες περιπτώσεις, η αξία του παλιού αυτοκινήτου είναι μικρότερη από το ποσό των καταλογιζομένων, σ’ αυτό, τελών κυκλοφορίας. Και εφαρμόζει στην, ήδη κυρτωμένη από τα δυσβάσταχτα βάρη, ράχη του λαού όσα θεωρητικά εδιδάχθη και οραματίστηκε στις διδακτορικές της σπουδές στο Λονδίνο. Και τώρα πειραματικά εφαρμόζει στου κασίδη το κεφάλι, το ακατανόητο γιά τη περίπτωση, «ο ρυπαίνων και πληρώνων», προκειμένου ν’ αποκτήσει και πείρα εφαρμογής. Και ξεσηκώνονται εκατοντάδες χιλιάδες ταλαίπωροι πολίτες, συνωστιζόμενοι με τις ώρες στις Εφορίες, γιά να καταθέσουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους. Και, μεθαύριο, όταν το σκεφτούν καλύτερα το πράγμα οι «αρμόδιοι» και μαζί, όπως προβλέπω, κι ο αντικαταστάτης της κ. Μπιρμπίλη, θα ξανατρέχουν γιά να τις πάρουν πίσω !
Ε’, αν γίνει και κανένα «λαθάκι» δεν χάθηκε κι ο κόσμος ! Τα κορόιδα, θα τη πληρώνουν, όπως πάντα άλλωστε !
Όμως το πιό αξιοπερίεργο δεν είναι η νοοτροπία της κ. Υπουργού, η οποία δίκην Μαρίας Αντουανέτας, απαιτεί από τον μη έχοντα ψωμί λαό να τρώει παντεσπάνι, ούτε η χαριτωμένη αφέλεια του μη παίρνοντος χαμπάρι, των τεκταινομένων, Πρωθυπουργού, αλλά η συμπεριφορά των ΜΜΕ. Αν όλα τούτα τα παρανοϊκά συνέβαιναν επί προηγουμένης Κυβερνήσεως θα τους έπαιρναν όλοι με τις πέτρες !
Κάτι που μόνον ο Θεός απέμεινε να κάνει, π.χ. Τέμπη, χωρίς όμως το γεγονός να τυγχάνει της κατάλληλης επισήμανσης και ερμηνείας !
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
REQVIEM γιά έναν ευπατρίδη.
ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ
Η στήλη δεν γνώρισε προσωπικά τον εκλιπόντα Χρήστο Λαμπράκη. Είχε όμως εργαστεί, συνεργαζόμενος, σε κάποια από τις πολλές επιχειρήσεις του.
Γι’ αυτό μπορεί, μετά λόγου γνώσεως, να καταθέσει από προσωπική εμπειρία ότι ο Χρήστος Λαμπράκης υπήρξε ένας άψογος εργοδότης. Γιά όλους όσους είχαν τη τύχη να εργαστούν υπό τη «σκέπη» του. Απλός και ανθρώπινος. Με χαμηλό προφίλ, διακριτικότητα και χωρίς το μικρόβιο της προβολής, της έπαρσης και της μανίας γιά δημοσιότητα.
Και αν δεν είχε το πάθος της μουσικής, χάρις στο οποίο η Ελλάδα απέκτησε σύγχρονο Μέγαρο Μουσικής, παρά τις γιγαντιαίες δυσχέρειες και λυσσαλέες ευτελείς αντιδράσεις, κανείς έξω από το στενό του περιβάλλον δεν θα γνώριζε το πρόσωπό του. Ούτε θα το έβλεπε δημοσιευμένο πουθενά.
Η στήλη με συγκίνηση θυμάται το μικρό γκρίζο «κατσαριδάκι» Volkswagen, σχεδόν μόνιμα παρκαρισμένο στην αρχή της οδού Αναγνωστοπούλου, και τον ίδιο να κατεβαίνει πεζός, χωρίς συνοδείες ασφαλείας, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, γιά το γραφείο του στη Χρήστου Λαδά.
Πολλές αιτιάσεις και αντιρρήσεις μπορεί να κατατεθούν γιά τη ζωή και τη δράση του Χρήστου Λαμπράκη. Όπως γιά κάθε εξέχουσα προσωπικότητα συμβαίνει, άλλωστε.
Όμως η στήλη κρατάει, διά βίου στη μνήμη της, την ευπρέπεια, τη σεμνότητα, τη μόρφωση και την ανθρωπιά του ξεχωριστού αυτού ανθρώπου.
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009
Επικαιρότης
Θερμές Ευχές
Πατροπαράδοτα, κάποιες ημερομηνίες σηματοδοτούν περιόδους πολεμικής εκεχειρίας στην ιστορία του Ανθρώπου. Γιά ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Η πιό ζεστή, τρυφερή και ανθρώπινη, απ’ όλες, είναι η περίοδος των Χριστουγέννων. Όπου το Θείο Βρέφος συγκινεί, υπό την ιδιότητά του ως παιδάκι και μόνο, ακόμη και αλλόθρησκους η απίστους.
Γι αυτό μην περιμένετε συνταρακτικές ανακοινώσεις και ζόρικα μέτρα τις ημέρες αυτές.
Τα μαχαίρια ακονίζονται αλλά μπαίνουν, προσωρινά, στο θηκάρι γιά να μην διαταραχθεί η ευωχία των ημερών ( όση απέμεινε, τέλος πάντων !).
Πίσω, όμως, έχει η αχλάδα την ουρά !
Η στήλη συμμετέχουσα στην εκεχειρία αυτή διακόπτει την ασχολία της με τα τεκταινόμενα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, (και ιδία με την αγαπημένη της κ. Μπιρμπίλη, Υπουργό του Πράσινου Τρέχα Γύρευε), και στέλνει τις θερμότερες των ευχών της στους πολυπληθείς αναγνώστες της και στους πολυπληθέστερους μη αναγνώστες της, γιά «Καλά Χριστούγεννα» και γιά ένα Καλύτερο Νέο Χρόνο !
ΥΓ. Προσέξτε όμως, τη βαζελίνη μη την πετάξετε ! Φυλάξτε την επιμελώς στο φαρμακείο σας γιά να την έχετε πρόχειρη σε πρώτη ζήτηση. Με το που θα μπει ο νέος χρόνος θα μπουν ταυτόχρονα και τα «νέα μέτρα». Και όπως γίνεται ευκόλως αντιληπτόν όλα μαζί, χρόνος και μέτρα, δεν χωράνε. Οπότε, ένα καλό λιπαντικό είναι απαραίτητο και πολύ χρήσιμο !
Θερμές Ευχές
Πατροπαράδοτα, κάποιες ημερομηνίες σηματοδοτούν περιόδους πολεμικής εκεχειρίας στην ιστορία του Ανθρώπου. Γιά ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Η πιό ζεστή, τρυφερή και ανθρώπινη, απ’ όλες, είναι η περίοδος των Χριστουγέννων. Όπου το Θείο Βρέφος συγκινεί, υπό την ιδιότητά του ως παιδάκι και μόνο, ακόμη και αλλόθρησκους η απίστους.
Γι αυτό μην περιμένετε συνταρακτικές ανακοινώσεις και ζόρικα μέτρα τις ημέρες αυτές.
Τα μαχαίρια ακονίζονται αλλά μπαίνουν, προσωρινά, στο θηκάρι γιά να μην διαταραχθεί η ευωχία των ημερών ( όση απέμεινε, τέλος πάντων !).
Πίσω, όμως, έχει η αχλάδα την ουρά !
Η στήλη συμμετέχουσα στην εκεχειρία αυτή διακόπτει την ασχολία της με τα τεκταινόμενα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, (και ιδία με την αγαπημένη της κ. Μπιρμπίλη, Υπουργό του Πράσινου Τρέχα Γύρευε), και στέλνει τις θερμότερες των ευχών της στους πολυπληθείς αναγνώστες της και στους πολυπληθέστερους μη αναγνώστες της, γιά «Καλά Χριστούγεννα» και γιά ένα Καλύτερο Νέο Χρόνο !
ΥΓ. Προσέξτε όμως, τη βαζελίνη μη την πετάξετε ! Φυλάξτε την επιμελώς στο φαρμακείο σας γιά να την έχετε πρόχειρη σε πρώτη ζήτηση. Με το που θα μπει ο νέος χρόνος θα μπουν ταυτόχρονα και τα «νέα μέτρα». Και όπως γίνεται ευκόλως αντιληπτόν όλα μαζί, χρόνος και μέτρα, δεν χωράνε. Οπότε, ένα καλό λιπαντικό είναι απαραίτητο και πολύ χρήσιμο !
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
Επικαιρότης
Η στήλη επεστράτευσε όλη την διαθέσιμη υπομονή και καρτερικότητά της προκειμένου να παρακολουθήσει, μέχρι τέλους, την χθεσινή ομιλία στη Βουλή της κ. Μπιρμπίλη, Υπουργού της Πράσινης Ουτοπίας.
Ομολογουμένως πολύ λίγα πράγματα κατάλαβε από την εμπεριστατωμένη και περισπούδαστη αυτή διάλεξη. Το μόνο που της εμπεδώθηκε, στέρεα, είναι ότι η κατανόηση και η περαιτέρω κριτική και ανάλυση της όλης ομιλίας ξεφεύγει από τη σφαίρα των νοητικών δυνατοτήτων ενός απλού πολίτη και εισέρχεται, πανηγυρικά, στο γνωστικό αντικείμενον ειδικού κλάδου της Ιατρικής, γνωστού ως Ψυχιατρική.
Άβυσσος η ψυχή του Ανθρώπου........
Η στήλη επεστράτευσε όλη την διαθέσιμη υπομονή και καρτερικότητά της προκειμένου να παρακολουθήσει, μέχρι τέλους, την χθεσινή ομιλία στη Βουλή της κ. Μπιρμπίλη, Υπουργού της Πράσινης Ουτοπίας.
Ομολογουμένως πολύ λίγα πράγματα κατάλαβε από την εμπεριστατωμένη και περισπούδαστη αυτή διάλεξη. Το μόνο που της εμπεδώθηκε, στέρεα, είναι ότι η κατανόηση και η περαιτέρω κριτική και ανάλυση της όλης ομιλίας ξεφεύγει από τη σφαίρα των νοητικών δυνατοτήτων ενός απλού πολίτη και εισέρχεται, πανηγυρικά, στο γνωστικό αντικείμενον ειδικού κλάδου της Ιατρικής, γνωστού ως Ψυχιατρική.
Άβυσσος η ψυχή του Ανθρώπου........
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009
Θέσεις - Απόψεις
ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ( Μέρος ΙV )
( Η, βίοι παράλληλοι )
Δυστυχώς η περισσότερον ομιλούμενη γλώσσα στη χώρα είναι η «ποδοσφαιρική». Η πιό απλή, η πιό κατανοητή, αυτό που απλά λέμε «καθομιλουμένη». Σχεδόν το απόλυτο μέσον συνεννόησης (δυστυχώς) γι’ αυτό και ο διάχυτος παραλογισμός και η ασυνεννοησία. Μαζί και ο άκριτος φανατισμός. «Να κερδίζει η ομάδα , έστω και με γκολ οφσάιντ η ανύπαρκτο πέναλτυ στο 90’. Αρκεί να κερδίζει». H μόνιμη φιλοσοφία μας και η μόνη μας μέριμνα. Παντί τρόπω και πάση θυσία. Κι ας μη παίζει καλή μπάλα. Κι ας είναι "κουρέλα" !
Γι’ αυτό και το σημερινό κείμενο θα «παίξει» με ποδοσφαιρικές όρους, προς μεγαλύτερη κατανόηση. Η στήλη θα προσπαθήσει ν’ αποφύγει τα αντιαθλητικά φάουλ, αν και δηλώνει ότι θα παίξει σκληρό παιχνίδι με κατεβασιές απ’ το κέντρο !
Στο ελληνικό ποδοσφαιρικό χώρο κυριαρχούν, από πλευράς πλήθους οπαδών, τρεις ομάδες. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ.
Οι δύο πρώτες διαθέτουν διοικήσεις με μεγάλη οικονομική επιφάνεια οι οποίες τους εξασφαλίζουν άνεση δαπανών και χειρισμών που επιτρέπουν λάθη, σπατάλες, αστοχίες και κάθε λογής παλαβομάρα.
- Γουστάρω και πληρώνω !
Και οι οπαδοί, κατευχαριστημένοι, έχουν τη πολυτέλεια να πλακώνονται μεταξύ τους, στις εξέδρες και αλλαχού, εκτονώνοντας τη «καφρίλα» και τη πλεονάζουσα ενεργητικότητα τους, γυρίζοντας ύστερα σπίτι, πλήρως ικανοποιημένοι, η σε κανένα νοσοκομείο με σπασμένο κεφάλι. Προφανώς όχι και τόσο ενθουσιασμένοι !
Η τρίτη ομάδα, η ΑΕΚ, δεν έχει πίσω της διοικούντες «λεφτάδες», στο βαθμό που απαιτείται, γιά να αντιμετωπίσει τους άλλους δύο επί ίσοις όροις. Οι κατά καιρούς «τιμονιέρηδές» της, μπροστά σε Κόκκαλη, Βαρδινογιάννη, Γιαννακόπουλο και λοιπούς φαντάζουν «ψιλολιγούρηδες». Βάζουν κάποια λίγα λεφτουδάκια ( καθόλου ευκαταφρόνητα γιά τους κοινούς θνητούς, αλλά όχι αρκετά γιά τον Καιάδα της ποδοσφαιρικής ουτοπίας ) και μετά …τέρμα ! Η καταβόθρα που λέγεται ΠΑΕ τα καταβροχθίζει, μαζί με την ματαιοδοξία των «προέδρων», ώσπου να πεις κύμινο. Και μετά το χάος και τα άδεια ταμεία !
Όμως γιά να μη δείξουν ότι υστερούν, μπροστά στους άλλους και το πλήθος των φανατικών οπαδών τους, να οι ακριβές μεταγραφές, να οι μεγάλοι μισθοί, να τα λούσα, οι πολυτέλειες, οι προετοιμασίες σε διάφορα αθλητικά κέντρα του εξωτερικού και οι αλόγιστες σπατάλες. Και όλα βερεσέ !
Τα δάνεια γιγαντώνονται, οι πιστωτές θέλουν τα λεφτά τους και διαμαρτύρονται, το ΙΚΑ το ίδιο, οι παίκτες δυσφορούν απλήρωτοι και σέρνονται στο γήπεδο απειλώντας με προσφυγές. Μπάχαλο !
Ήδη η πολιτεία μία φορά με κάποια φαυλοκρατική διάταξη, το περίφημο άρθρο 44, έσβησε κάμποσα χρέη και οικονομικές υποχρεώσεις που έπεσαν στις πλάτες του λαού. Αλλά αυτό το βιολί δεν μπορεί να συνεχιστεί και έτσι τώρα ξύνουν το πάτο του βαρελιού μήπως βγει κανένα ευρό γιά να πληρώσουν το…. ρεύμα.
Μία θλίψη, μία μιζέρια, μιά ποδοσφαιρική δυστυχία !
Κι όλα αυτά γιά να μην φανεί ότι …υστερεί. Να φαίνεται κι αυτή … μεγάλη !
Και οι οπαδοί της να μη χαμπαρίζουν τίποτε. Θέλουν….πρωταθλήματα και διακρίσεις ! Θέλουν παιχταράδες, θέλουν γήπεδο, τα θέλουν όλα ! Και επειδή όλα αυτά δεν έρχονται ( μαζί με τον μεγαλολεφτά που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις γιά να έλθουν ), διαμαρτύρονται, κάνουν ντου και διακόπτουν συνεντεύξεις, κάνουν…. κατάληψη στα Γραφεία της ομάδας και κάθε άλλη ανοησία που προδίδει άδεια, από μυαλά, κεφάλια και περίσσεια βαρβαρότητα.! Όμως το αποτέλεσμα : «μηδέν εις το πηλίκον».
Όταν τα έσοδά σου υπολείπονται σημαντικά των εξόδων σου και έχεις καταφεσώσει την αγορά προκοπή δεν θα δεις στον αιώνα τον άπαντα. Οι αγορές ακριβών παικτών που, μετά, δεν έχεις να τους πληρώσεις μόνο ξεφτίλα σου φέρνουν. Όχι τίτλους και διακρίσεις αλλά υποβιβασμός στη Β' Εθνική και.... βάλε !
Τώρα, αν όπου ΑΕΚ βάλλετε την Ελλάδα, τους Έλληνες ως φιλάθλους της, ως επιδιωκόμενες νίκες θεωρήσετε την άνετη και τρυφηλή ζωή, τις διοικήσεις της ως ελληνικές Κυβερνήσεις και όπου Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός βάλετε τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες θα έχετε μία ανάγλυφη μικρογραφία της ελληνικής πραγματικότητας, του οικονομικού της προβλήματος και των αναγκαίων λύσεων.
Οι «οπαδοί» οπωσδήποτε θα δυσφορούν και θα φωνάζουν, αλλά…….
ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ( Μέρος ΙV )
( Η, βίοι παράλληλοι )
Δυστυχώς η περισσότερον ομιλούμενη γλώσσα στη χώρα είναι η «ποδοσφαιρική». Η πιό απλή, η πιό κατανοητή, αυτό που απλά λέμε «καθομιλουμένη». Σχεδόν το απόλυτο μέσον συνεννόησης (δυστυχώς) γι’ αυτό και ο διάχυτος παραλογισμός και η ασυνεννοησία. Μαζί και ο άκριτος φανατισμός. «Να κερδίζει η ομάδα , έστω και με γκολ οφσάιντ η ανύπαρκτο πέναλτυ στο 90’. Αρκεί να κερδίζει». H μόνιμη φιλοσοφία μας και η μόνη μας μέριμνα. Παντί τρόπω και πάση θυσία. Κι ας μη παίζει καλή μπάλα. Κι ας είναι "κουρέλα" !
Γι’ αυτό και το σημερινό κείμενο θα «παίξει» με ποδοσφαιρικές όρους, προς μεγαλύτερη κατανόηση. Η στήλη θα προσπαθήσει ν’ αποφύγει τα αντιαθλητικά φάουλ, αν και δηλώνει ότι θα παίξει σκληρό παιχνίδι με κατεβασιές απ’ το κέντρο !
Στο ελληνικό ποδοσφαιρικό χώρο κυριαρχούν, από πλευράς πλήθους οπαδών, τρεις ομάδες. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ.
Οι δύο πρώτες διαθέτουν διοικήσεις με μεγάλη οικονομική επιφάνεια οι οποίες τους εξασφαλίζουν άνεση δαπανών και χειρισμών που επιτρέπουν λάθη, σπατάλες, αστοχίες και κάθε λογής παλαβομάρα.
- Γουστάρω και πληρώνω !
Και οι οπαδοί, κατευχαριστημένοι, έχουν τη πολυτέλεια να πλακώνονται μεταξύ τους, στις εξέδρες και αλλαχού, εκτονώνοντας τη «καφρίλα» και τη πλεονάζουσα ενεργητικότητα τους, γυρίζοντας ύστερα σπίτι, πλήρως ικανοποιημένοι, η σε κανένα νοσοκομείο με σπασμένο κεφάλι. Προφανώς όχι και τόσο ενθουσιασμένοι !
Η τρίτη ομάδα, η ΑΕΚ, δεν έχει πίσω της διοικούντες «λεφτάδες», στο βαθμό που απαιτείται, γιά να αντιμετωπίσει τους άλλους δύο επί ίσοις όροις. Οι κατά καιρούς «τιμονιέρηδές» της, μπροστά σε Κόκκαλη, Βαρδινογιάννη, Γιαννακόπουλο και λοιπούς φαντάζουν «ψιλολιγούρηδες». Βάζουν κάποια λίγα λεφτουδάκια ( καθόλου ευκαταφρόνητα γιά τους κοινούς θνητούς, αλλά όχι αρκετά γιά τον Καιάδα της ποδοσφαιρικής ουτοπίας ) και μετά …τέρμα ! Η καταβόθρα που λέγεται ΠΑΕ τα καταβροχθίζει, μαζί με την ματαιοδοξία των «προέδρων», ώσπου να πεις κύμινο. Και μετά το χάος και τα άδεια ταμεία !
Όμως γιά να μη δείξουν ότι υστερούν, μπροστά στους άλλους και το πλήθος των φανατικών οπαδών τους, να οι ακριβές μεταγραφές, να οι μεγάλοι μισθοί, να τα λούσα, οι πολυτέλειες, οι προετοιμασίες σε διάφορα αθλητικά κέντρα του εξωτερικού και οι αλόγιστες σπατάλες. Και όλα βερεσέ !
Τα δάνεια γιγαντώνονται, οι πιστωτές θέλουν τα λεφτά τους και διαμαρτύρονται, το ΙΚΑ το ίδιο, οι παίκτες δυσφορούν απλήρωτοι και σέρνονται στο γήπεδο απειλώντας με προσφυγές. Μπάχαλο !
Ήδη η πολιτεία μία φορά με κάποια φαυλοκρατική διάταξη, το περίφημο άρθρο 44, έσβησε κάμποσα χρέη και οικονομικές υποχρεώσεις που έπεσαν στις πλάτες του λαού. Αλλά αυτό το βιολί δεν μπορεί να συνεχιστεί και έτσι τώρα ξύνουν το πάτο του βαρελιού μήπως βγει κανένα ευρό γιά να πληρώσουν το…. ρεύμα.
Μία θλίψη, μία μιζέρια, μιά ποδοσφαιρική δυστυχία !
Κι όλα αυτά γιά να μην φανεί ότι …υστερεί. Να φαίνεται κι αυτή … μεγάλη !
Και οι οπαδοί της να μη χαμπαρίζουν τίποτε. Θέλουν….πρωταθλήματα και διακρίσεις ! Θέλουν παιχταράδες, θέλουν γήπεδο, τα θέλουν όλα ! Και επειδή όλα αυτά δεν έρχονται ( μαζί με τον μεγαλολεφτά που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις γιά να έλθουν ), διαμαρτύρονται, κάνουν ντου και διακόπτουν συνεντεύξεις, κάνουν…. κατάληψη στα Γραφεία της ομάδας και κάθε άλλη ανοησία που προδίδει άδεια, από μυαλά, κεφάλια και περίσσεια βαρβαρότητα.! Όμως το αποτέλεσμα : «μηδέν εις το πηλίκον».
Όταν τα έσοδά σου υπολείπονται σημαντικά των εξόδων σου και έχεις καταφεσώσει την αγορά προκοπή δεν θα δεις στον αιώνα τον άπαντα. Οι αγορές ακριβών παικτών που, μετά, δεν έχεις να τους πληρώσεις μόνο ξεφτίλα σου φέρνουν. Όχι τίτλους και διακρίσεις αλλά υποβιβασμός στη Β' Εθνική και.... βάλε !
Τώρα, αν όπου ΑΕΚ βάλλετε την Ελλάδα, τους Έλληνες ως φιλάθλους της, ως επιδιωκόμενες νίκες θεωρήσετε την άνετη και τρυφηλή ζωή, τις διοικήσεις της ως ελληνικές Κυβερνήσεις και όπου Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός βάλετε τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες θα έχετε μία ανάγλυφη μικρογραφία της ελληνικής πραγματικότητας, του οικονομικού της προβλήματος και των αναγκαίων λύσεων.
Οι «οπαδοί» οπωσδήποτε θα δυσφορούν και θα φωνάζουν, αλλά…….
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Θέσεις - Απόψεις
ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Μέρος ΙΙΙ )
( Η, η παθογένεια του ευδαιμονισμού και το μεγάλο δίλημμα )
Για να μπορέσει κανείς να προσεγγίσει το πρόβλημα της παθογένειας της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να ξεκαθαρίσει μέσα του κάποιες έννοιες και κάποιες λειτουργίες.
Η στήλη, με τον απλό νου ενός απλού ανθρώπου προσπαθεί, μέσα στο μπάχαλο της ομαδικής παράκρουσης να βάλει μιά τάξη και μιά σειρά στις σκέψεις της, βοηθώντας (εαυτήν και αλλήλους) στη κατανόηση του προβλήματος, το δέον γενέσθαι και την απόδοση ευθυνών.
Γιά το τελευταίο «χαιρετίσματα» η με άλλα λόγια «πιάσ’ το αυγό και κούρευτο, και εις άλλα με υγεία» !
ΔΑΝΕΙΟ : Είναι ποσόν ( κεφάλαιο ) που χρειάζεσαι αλλά εσύ ( δανειζόμενος ) δεν το διαθέτεις και το ζητείς από κάποιον άλλον (δανειστής) γιά ορισμένο χρόνο ( χρόνος δανεισμού ) με τη λογική υποχρέωση να επιστρέψεις, πλην του ποσού που δανείστηκες και κάποιο συμφωνημένο επί πλέον (τόκος), κάτι που αποτελεί το όφελος του δανειστού. Ο τόκος % γιά χρονικό διάστημα, συνήθως ένα έτος, λέγεται επιτόκιο.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ : Στήσιμο μιάς «δουλειάς» που έχει σκοπό τη παραγωγή κέρδους. Είτε με την μορφή οικονομικής ωφέλειας, είτε κοινωνικής.
ΕΠΕΝΔΥΣΗ : Κάθε κοινωνική μονάδα (άτομο, οικογένεια, τοπική κοινωνία, κράτος) χρειάζεται γιά να λειτουργήσει και προοδεύσει, να «στήσει» παραγωγικές δουλειές, να κάνει έργα υποδομής, να αγοράσει υλικά αγαθά και να οργανώσει επιχειρήσεις οι οποίες διά του δημιουργούμενου κέρδους τους θα της επιτρέψουν να βελτιώσει το βιοτικό της επίπεδο, αυτό που λέμε «ποιότητα ζωής». Είτε με το οικονομικό όφελος που θα προκύψει, είτε τη βελτίωση των υπηρεσιών που θα προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.
ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΣ : Είναι αυτό που κουμαντάρει το σύνολον της πορείας της επιχείρησης. Πως θα εξευρεθούν οι πόροι, πως θα επενδυθούν, πως θα εκτελεσθούν τα έργα, πως θα διατεθεί το προϊόν της παραγωγής, κλπ.
Τη διοίκηση την ασκούν από τον απλό οικογενειάρχη ( οικογένεια ) μέχρι τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως ( κράτος ).
ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ : Όταν μία οικονομική μονάδα ( άτομο, οικογένεια, πόλη, κράτος )
αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές της ανάγκες και υποχρεώσεις και παύει να πληρώνει γι’ αυτές, τότε λέμε ότι η μονάδα αυτή «χρεοκόπησε» και καλείται να επωμιστεί δυσμενέστατες συνέπειες από τους δανειστές και πιστωτές της.
ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ (προϋποθέσεις, ανάγκες, στρεβλώσεις) : Στις παλιές εποχές, όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης μιάς κοινωνίας ήσαν πολύ αργοί, σχεδόν στατικοί, οι ανάγκες λίγες, οι πληθυσμοί μικροί, η τεχνολογία απλοϊκή, όλη η κλίμακα της καθημερινότητας ήταν χαμηλή και κατά συνέπειαν η αντιμετώπισή της εύκολη. Ο άνθρωπος την «έβγαζε» φτηνά καθ’ όσον οι βιοτικές ανάγκες άρχιζαν και τέλειωναν στη διατροφή, την, όπως όπως, ένδυση και τη, επίσης όπως όπως, στέγαση. Κάθε άλλη ανάγκη η δεν υπήρχε η εξυπηρετείτο πλημμελώς. Το κράτος δεν έκανε έργα, δεν διέθετε πολλούς υπαλλήλους και γενικά η ζωή ήταν ένα καζάνι που έβραζε σε χαμηλή φωτιά. Λίγα έβγαζες, λίγα ξόδευες. Αυτός είναι και ο ορισμός της υπανάπτυξης. Σ’ αυτή τη περίπτωση ούτε δανείζεσαι, ούτε χρωστάς αλλά ούτε και προοδεύεις. Μόνο πεινάς και δυστυχείς.
Για να στηθεί μιά επιχείρηση, ν’ ανοίξει ένα μαγαζί η να κατασκευαστεί ένα μεγάλο έργο ( φράγμα, λιμάνι, δρόμος, ηλεκτροδότηση υπαίθρου, εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου, κλπ ) που θα δημιουργήσει συνθήκες προόδου και οικονομικής άνθησης χρειάζονται λεφτά. Πως αλλιώς, άλλωστε ! Τα χρήματα αυτά η τα έχεις η δεν τα έχεις. Το δεύτερο είναι πολύ πιό πιθανό. Διότι γιά να έχεις χρήματα θα πρέπει να τα έχεις βγάλει από μιά προηγούμενη επιχείρηση, η οποία, επίσης, στήθηκε με προηγουμένως εξευρεθέντα χρήματα κ.ο.κ. Τελικά πάντα θα προηγούνται οι πόροι και θα έπονται οι επενδύσεις και οι «δουλειές»!
Άρα γιά να λειτουργήσει ένας ολόκληρος παραγωγικός μηχανισμός χρειάζονται χρήματα μ π ρ ο σ τ ά . Κ ι εδώ μπαίνει στη μέση η ανάγκη του δανεισμού, ως εναρκτήρια προϋπόθεση !
Δανείζεσαι, επενδύεις, κάνεις σωστή διαχείριση, κερδίζεις, επιστρέφεις τα δανεικά με τους τόκους τους και σου μένει και κέρδος η , στη χειρότερη περίπτωση, έρχεσαι μία η άλλη. Και πάει λέγοντας !
Αυτός είναι ο σωστός τρόπος της κυκλικής παραγωγικής διαδικασίας και ανάπτυξης, όπου εκεί εμπλέκεται και ο παράγων εργασία – εργάτης, ο οποίος με τη σειρά του, αμείβεται γιά την συνεισφορά του στη παραγωγή του τελικού προϊόντος.
Μια χρηστή διαχείριση σε μιά ευνομούμενη πολιτεία καταμερίζει σωστά και δίκαια τα αναλογούντα μερίδια της παραγωγής σε όλους τους παράγοντες που συνέβαλαν σ’ αυτήν ( κεφάλαιο- διαχείριση – εργασία).
Η διατάραξη της, οπωσδήποτε, ευαίσθητης αυτής ισορροπίας δημιουργεί αδικίες, στρεβλώσεις, διαμαρτυρίες, ταξικούς αγώνες. Ο ανταγωνισμός γιά τα «μερίδια» παρουσιάζεται οξύτατος. Αυτό λέγεται «πάλη των τάξεων», κατά τα κομμουνιστικά μανιφέστα τα οποία, άλλοτε δίκαια κι άλλοτε άδικα, δεν υποστέλλουν ποτέ τη σημαία των διεκδικήσεων.
Η παθογένεια της ελληνικής οικονομίας ξεκινά από ένα σύνδρομο στέρησης που δρα στη λογική του «εδώ και τώρα». Ένα έμφυτο ιδίωμα της φυλής. Πιθανότατα να γεννήθηκε στη μακραίωνα τουρκική κατοχή και να αναβαπτίστηκε, εμπλουτίστηκε και γιγαντώθηκε στα στερημένα χρόνια της δεκαετίας 1940 – 1950.
Παθιασμένος κι ανυπόμονος, ο Έλληνας ήθελε να κατακτήσει όλες τις υλικές απολαύσεις που οι συνθήκες του είχαν στερήσει και που έβλεπε να απολαμβάνουν οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί. Αυτό σαν στόχος είναι κάτι απόλυτα θεμιτό, αλλά απαιτεί προϋποθέσεις. Θέλει δουλειά. Πολλή, συνεχή και σκληρή δουλειά. Κάτι που ο Έλληνας ουδέποτε στην ιστορία του έκανε. Και ας μην σπεύσουν αγανακτισμένα να διαμαρτυρηθούν κάποιοι. Ο Έλληνας δουλεύει από ανάγκη και όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, ενώ ο Γερμανός δουλεύει γιατί πιστεύει μέσα του ότι πρέπει να δουλέψει. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι δούλοι και οι περίοικοι δούλευαν και οι ελεύθεροι Έλληνες, όταν δεν πολεμούσαν μεταξύ τους, απλώς φιλοσοφούσαν και ξόδευαν !
Είναι πασίγνωστη η νεοελληνική φιλοσοφία του να τ' αρπάξουμε, να τα οικονομήσουμε και μετά να ….καθόμαστε. Η εργασία δεν αποτελεί μία από τις πρώτες προτεραιότητες του λαού μας, φευ !
Θυμηθείτε, επί Μητσοτάκη, τις ατέλειωτες απεργίες των τραπεζοϋπαλλήλων για ένα τεταρτάκι επί πλέον εργασίας καθώς και τα πρόσφατα αιτήματα γιά μείωση του ωραρίου εργασίας, την, επ’ αμοιβή, παράταση του ωραρίου τα Σαββατοκύριακα στο μετρό και λοιπά. Παντού η αρχή της «ήσσονος προσπαθείας», τα μειωμένα ωράρια και, (αυτό όλα κι όλα), της αύξησης των αποδοχών ! Σνομπάραμε κι εγκαταλείψαμε πληθώρα επαγγελμάτων, κατά σύμπτωση τα βαριά, τα κουραστικά, τα χειρονακτικά και τα’ αφήσαμε στα χέρια των μεταναστών!
Ας το πάρουμε απόφαση. Αποτελεί μεγάλη αλήθεια ότι δεν δουλεύουμε και δεν παράγουμε σαν λαός. Δεν σκεφτόμαστε για τη παραγωγή της «πίτας». Μόνο η μοιρασιά της μας απασχολεί !
Μοιραίο επακόλουθο της μη παραγωγικότητος και της μη ανταγωνιστικότητος είναι ο συνεχής δανεισμός μας. Όταν οι κυβερνήσεις,( όλες ), ανακάλυψαν τον εύκολο δρόμο του δανεισμού και την, δι’ αυτού, εξασφάλιση προσωρινής κοινωνικής γαλήνης και πολιτικής δημοφιλίας, στράφηκαν μανιωδώς προς τη κατεύθυνση αυτή. « Δος ημίν σήμερον και ….δε βαριέσαι…Άλλος θα βγάλει το φίδι απ’ τη τρύπα …..αύριο, όταν θα έχουμε φύγει εμείς από τη Κυβέρνηση » !
Αν στο παιχνίδι βάλουμε τις σπατάλες, τις ρεμούλες και τα βολέματα των «ημετέρων» θα καταλάβετε ότι το μεγαλύτερο μέρος του δανεισμού μας πήγε στράφι χωρίς καμία παραγωγική, άρα ανταποδοτική επένδυση. Πήγε, ολοσούμπιτο, στο Καιάδα της κατανάλωσης. Και να οι άκριτες αυξήσεις μισθών ( να χαραμοφάει καλά ο κοσμάκης γιά να μας ξαναψηφίσει ), να τα θηριώδη αυτοκίνητα, να τα υπερσύγχρονα και τεράστια διαμερίσματα, να τα σαλέ στο Παρνασσό και τη Μύκονο, να η πολυτελής διαβίωση και τόσα άλλα νεοπλουτίστικα «σουσουδίσματα» που δεν δικαιολογούσε, επ’ ουδενί, η γενική εισοδηματική θέση της χώρας αλλά και πολλών πολιτών.
Ο κόσμος κακόμαθε στην αφειδή κατανάλωση χωρίς να σκέφτεται από πού θα βγουν αυτά που ξοδεύει. Με το παραμικρό, βουρ, στη Τράπεζα για δάνειο και, βουρ, στο πλαστικό χρήμα ! Ποιά χώρα έχει «εορτοδάνεια», «διακοποδάνεια» και όλες αυτές τις Σειρήνες του άκρατου καταναλωτισμού. Όλα αυτά τα δάνεια που, στη πλειοψηφία τους μετατρέπονται, τελικά, σε «θαλασσοδάνεια». Και «έφαγε» άμυαλα, Χτες, το ψωμί του Αύριο. Και μετά τρέχουμε σε διαδικασίες χαρισμού και διακανονισμού των χρωστούμενων. Και ζητάμε έλεος από τις Τράπεζες ( αν είναι δυνατόν !) και τη πολιτεία. Όντως αξιολύπητοι είμαστε, αλλά γιά άλλους λόγους. Γιατί δεν έχουμε μυαλό και είμαστε σνομπ και φιγουρατζήδες. Θέλουμε να ζούμε με προδιαγραφές Ελβετίας διαθέτοντας προϋποθέσεις Μπαγκλαντές.
Και έρχονται και τα αριστερά κόμματα και καταριόνται τον καπιταλισμό. Κούνια που τους κούναγε κι αυτούς ! Γιατί άλλο πράγμα ο υγιής καπιταλισμός που σε συνεργασία με τον λογικά σκεπτόμενο και «αιτούντα» εργαζόμενο παράγει έργο και πρόοδο γιά όλους κι άλλο η άκριτη κι αλόγιστη κατανάλωση και σπατάλη που συμπαρασύρει όλους στη καταστροφή . Ο καπιταλισμός ευθύνεται γιά την ελληνική χρεοκοπία όσο φταίει ο ηλεκτρισμός γιά τις ηλεκτροπληξίες !
Παρατηρήστε το πλήθος των πολυτελών καταστημάτων, π.χ. επί της κεντρικής λεωφόρου από Μπογιάτι μέχρι το Σύνταγμα, ξεφυλλίστε μιά τυχαία κυριακάτικη εφημερίδα και προσέξτε, πέρα από τη σπατάλη σε πολυτελές χαρτί, ( η κ. Μπιρμπίλη να τα βλέπει με τις πρασιναλογίστικες ανησυχίες της ) τις προκλητικές γιά την εποχή διαφημίσεις των σούπερ πολυτελών και, κατά βάσιν άχρηστων, αντικειμένων που διαφημίζονται. Η χλίδα παραμάσχαλα με τη κιτσαρία, κλείνουν πονηρά το μάτι στον αφελή ουτοπιστή, που θα κλαίγεται μετά γιά τα «σκληρά μέτρα» της Κυβέρνησης. Γεμίσαμε θηριώδη τζίπ και μας ξυνίζουν τα τέλη κυκλοφορίας τους, όταν με το πάτημα της μίζας θέλουν ένα λίτρο βενζίνης, και δέκα μέχρι το Κολωνάκι που μας πάνε γιά καφέ ! Είμαστε μιά κακομαθημένη κοινωνία που αφού σκορπίσαμε στους πέντε ανέμους τους πακτωλούς των επιχορηγήσεων και ενισχύσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δόθηκαν γιά να φτιάξουμε την οικονομία μας κι εμείς, απλώς, τις φάγαμε. Αντί να τις χρησιμοποιήσουμε παραγωγικά και αποδοτικά, τις θυσιάσαμε στο βωμό του λαϊκισμού και του «πολιτικού κόστους», από πλευράς κυβερνήσεων, ( Τσοβόλα, δώστα όλα ! ) και τρυφηλού βίου από πλευράς πολιτών. Και τώρα μας κακοφαίνεται. Τώρα που, μοιραία, ήρθε η ώρα του λογαριασμού ! Ο κακός Αλμούνια κι ο μοχθηρός Τρισέ. Όλοι αυτοί οι μπαγάσηδες οι ανθέλληνες φταίνε ! Που πάνε να μας ταράξουν τα «κεκτημένα» μας.
Σ’ αυτή τη κατάντια, αυτό το δημοσιονομικό εκτροχιασμό όλοι μας φταίμε ! Απλώς είναι άνιση η ευθύνη. Όμως κι ο τελευταίος πολίτης έβλαψε, με τον τρόπο του, την εθνική οικονομία. Άλλος με ογκόλιθους κι άλλος με κόκκο άμμου. Αλλά, δυστυχώς, όπως γίνεται πάντοτε, τον αδύνατο θα τσούξει πιό πολύ η κρίση. Τον πιό ευαίσθητο και πιό ευάλωτο.
Όμως ένα είναι σίγουρο. Και σαν λαός και σαν κοινωνία έχουμε πτωχεύσει. Και πρέπει, επειγόντως, ν' αλλάξουμε, οι πολίτες μυαλά και οι κυβερνήσεις πολιτική.
Η παρούσα κυβέρνηση, αφού λύσσαξε να πάρει το πηδάλιο στο χέρι, εις γνώση της ότι παίρνει μιά βόμβα που θα εκραγεί άμεσα, έχει την ευκαιρία να δοξαστεί εις τους αιώνας ως σωτήρας της χώρας. Όμως, όπως φαίνεται, την ευκαιρία αυτή τη χάνει, θύμα κι αυτή του αθάνατου «πολιτικού κόστους». Και δεν αντιλαμβάνεται ότι με τα μισόλογα και τα μισόεργα η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη γιατί :
α) Αν πάρει σκληρά, αλλά απαραίτητα μέτρα, θα γίνει αντιπαθής στο λαό και δεν θα επανεκλεγεί. Θα αποπεμφθεί σαν αποτυχημένη και
β) Αν δεν τα πάρει, αλλά συνεχίσει το μιά στο σφυρί και μιά στο πέταλο, οι αγορές θα της γυρίσουν τη πλάτη και η χώρα θα χρεοκοπήσει επί των ημερών της. Άρα, πάλι αποτυχία.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα !
Όμως ο κ. Γ. Παπανδρέου, πιστός στην οικογενειακή παράδοση του «ήξεις, αφίξεις», αρνείται να αναδείξει εαυτόν σε μεγάλο και υπεύθυνο εθνικό ηγέτη του «είσθαι» και προτιμά το λαϊκίστικο ρόλο του μικροκομματικού δόγματος του «φαίνεσθαι». Δηλαδή τη γραμμή του αείμνηστου πατρός του (πώς να ξεχαστεί άλλωστε !). Ο οποίος παρέλαβε ένα δημόσιο χρέος που έτρεχε με ποδήλατο και το έκανε να τρέχει με φόρμουλα 1.
Αρνείται να πάρει τα ενδεικνυόμενα μέτρα ανόρθωσης της οικονομίας και της χώρας και βαδίζει στη πατρική ατραπό της εξαπάτησης των πάντων. Και με τον "αστυφύλαξ" και με το "χωροφύλαξ". Μιά στο καρφί και μιά στο πέταλο !
Αν το καταφέρει, όπως ο γεννήτοράς του, να εξαπατήσει κι αυτός με τη σειρά του τους «κουτόφραγκους», θα έχει καταγάγει, πράγματι, μεγάλη επιτυχία, αν όμως όχι…
Αλίμονό μας.
ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (Μέρος ΙΙΙ )
( Η, η παθογένεια του ευδαιμονισμού και το μεγάλο δίλημμα )
Για να μπορέσει κανείς να προσεγγίσει το πρόβλημα της παθογένειας της ελληνικής οικονομίας θα πρέπει να ξεκαθαρίσει μέσα του κάποιες έννοιες και κάποιες λειτουργίες.
Η στήλη, με τον απλό νου ενός απλού ανθρώπου προσπαθεί, μέσα στο μπάχαλο της ομαδικής παράκρουσης να βάλει μιά τάξη και μιά σειρά στις σκέψεις της, βοηθώντας (εαυτήν και αλλήλους) στη κατανόηση του προβλήματος, το δέον γενέσθαι και την απόδοση ευθυνών.
Γιά το τελευταίο «χαιρετίσματα» η με άλλα λόγια «πιάσ’ το αυγό και κούρευτο, και εις άλλα με υγεία» !
ΔΑΝΕΙΟ : Είναι ποσόν ( κεφάλαιο ) που χρειάζεσαι αλλά εσύ ( δανειζόμενος ) δεν το διαθέτεις και το ζητείς από κάποιον άλλον (δανειστής) γιά ορισμένο χρόνο ( χρόνος δανεισμού ) με τη λογική υποχρέωση να επιστρέψεις, πλην του ποσού που δανείστηκες και κάποιο συμφωνημένο επί πλέον (τόκος), κάτι που αποτελεί το όφελος του δανειστού. Ο τόκος % γιά χρονικό διάστημα, συνήθως ένα έτος, λέγεται επιτόκιο.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ : Στήσιμο μιάς «δουλειάς» που έχει σκοπό τη παραγωγή κέρδους. Είτε με την μορφή οικονομικής ωφέλειας, είτε κοινωνικής.
ΕΠΕΝΔΥΣΗ : Κάθε κοινωνική μονάδα (άτομο, οικογένεια, τοπική κοινωνία, κράτος) χρειάζεται γιά να λειτουργήσει και προοδεύσει, να «στήσει» παραγωγικές δουλειές, να κάνει έργα υποδομής, να αγοράσει υλικά αγαθά και να οργανώσει επιχειρήσεις οι οποίες διά του δημιουργούμενου κέρδους τους θα της επιτρέψουν να βελτιώσει το βιοτικό της επίπεδο, αυτό που λέμε «ποιότητα ζωής». Είτε με το οικονομικό όφελος που θα προκύψει, είτε τη βελτίωση των υπηρεσιών που θα προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.
ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΣ : Είναι αυτό που κουμαντάρει το σύνολον της πορείας της επιχείρησης. Πως θα εξευρεθούν οι πόροι, πως θα επενδυθούν, πως θα εκτελεσθούν τα έργα, πως θα διατεθεί το προϊόν της παραγωγής, κλπ.
Τη διοίκηση την ασκούν από τον απλό οικογενειάρχη ( οικογένεια ) μέχρι τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως ( κράτος ).
ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ : Όταν μία οικονομική μονάδα ( άτομο, οικογένεια, πόλη, κράτος )
αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές της ανάγκες και υποχρεώσεις και παύει να πληρώνει γι’ αυτές, τότε λέμε ότι η μονάδα αυτή «χρεοκόπησε» και καλείται να επωμιστεί δυσμενέστατες συνέπειες από τους δανειστές και πιστωτές της.
ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ (προϋποθέσεις, ανάγκες, στρεβλώσεις) : Στις παλιές εποχές, όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης μιάς κοινωνίας ήσαν πολύ αργοί, σχεδόν στατικοί, οι ανάγκες λίγες, οι πληθυσμοί μικροί, η τεχνολογία απλοϊκή, όλη η κλίμακα της καθημερινότητας ήταν χαμηλή και κατά συνέπειαν η αντιμετώπισή της εύκολη. Ο άνθρωπος την «έβγαζε» φτηνά καθ’ όσον οι βιοτικές ανάγκες άρχιζαν και τέλειωναν στη διατροφή, την, όπως όπως, ένδυση και τη, επίσης όπως όπως, στέγαση. Κάθε άλλη ανάγκη η δεν υπήρχε η εξυπηρετείτο πλημμελώς. Το κράτος δεν έκανε έργα, δεν διέθετε πολλούς υπαλλήλους και γενικά η ζωή ήταν ένα καζάνι που έβραζε σε χαμηλή φωτιά. Λίγα έβγαζες, λίγα ξόδευες. Αυτός είναι και ο ορισμός της υπανάπτυξης. Σ’ αυτή τη περίπτωση ούτε δανείζεσαι, ούτε χρωστάς αλλά ούτε και προοδεύεις. Μόνο πεινάς και δυστυχείς.
Για να στηθεί μιά επιχείρηση, ν’ ανοίξει ένα μαγαζί η να κατασκευαστεί ένα μεγάλο έργο ( φράγμα, λιμάνι, δρόμος, ηλεκτροδότηση υπαίθρου, εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου, κλπ ) που θα δημιουργήσει συνθήκες προόδου και οικονομικής άνθησης χρειάζονται λεφτά. Πως αλλιώς, άλλωστε ! Τα χρήματα αυτά η τα έχεις η δεν τα έχεις. Το δεύτερο είναι πολύ πιό πιθανό. Διότι γιά να έχεις χρήματα θα πρέπει να τα έχεις βγάλει από μιά προηγούμενη επιχείρηση, η οποία, επίσης, στήθηκε με προηγουμένως εξευρεθέντα χρήματα κ.ο.κ. Τελικά πάντα θα προηγούνται οι πόροι και θα έπονται οι επενδύσεις και οι «δουλειές»!
Άρα γιά να λειτουργήσει ένας ολόκληρος παραγωγικός μηχανισμός χρειάζονται χρήματα μ π ρ ο σ τ ά . Κ ι εδώ μπαίνει στη μέση η ανάγκη του δανεισμού, ως εναρκτήρια προϋπόθεση !
Δανείζεσαι, επενδύεις, κάνεις σωστή διαχείριση, κερδίζεις, επιστρέφεις τα δανεικά με τους τόκους τους και σου μένει και κέρδος η , στη χειρότερη περίπτωση, έρχεσαι μία η άλλη. Και πάει λέγοντας !
Αυτός είναι ο σωστός τρόπος της κυκλικής παραγωγικής διαδικασίας και ανάπτυξης, όπου εκεί εμπλέκεται και ο παράγων εργασία – εργάτης, ο οποίος με τη σειρά του, αμείβεται γιά την συνεισφορά του στη παραγωγή του τελικού προϊόντος.
Μια χρηστή διαχείριση σε μιά ευνομούμενη πολιτεία καταμερίζει σωστά και δίκαια τα αναλογούντα μερίδια της παραγωγής σε όλους τους παράγοντες που συνέβαλαν σ’ αυτήν ( κεφάλαιο- διαχείριση – εργασία).
Η διατάραξη της, οπωσδήποτε, ευαίσθητης αυτής ισορροπίας δημιουργεί αδικίες, στρεβλώσεις, διαμαρτυρίες, ταξικούς αγώνες. Ο ανταγωνισμός γιά τα «μερίδια» παρουσιάζεται οξύτατος. Αυτό λέγεται «πάλη των τάξεων», κατά τα κομμουνιστικά μανιφέστα τα οποία, άλλοτε δίκαια κι άλλοτε άδικα, δεν υποστέλλουν ποτέ τη σημαία των διεκδικήσεων.
Η παθογένεια της ελληνικής οικονομίας ξεκινά από ένα σύνδρομο στέρησης που δρα στη λογική του «εδώ και τώρα». Ένα έμφυτο ιδίωμα της φυλής. Πιθανότατα να γεννήθηκε στη μακραίωνα τουρκική κατοχή και να αναβαπτίστηκε, εμπλουτίστηκε και γιγαντώθηκε στα στερημένα χρόνια της δεκαετίας 1940 – 1950.
Παθιασμένος κι ανυπόμονος, ο Έλληνας ήθελε να κατακτήσει όλες τις υλικές απολαύσεις που οι συνθήκες του είχαν στερήσει και που έβλεπε να απολαμβάνουν οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί. Αυτό σαν στόχος είναι κάτι απόλυτα θεμιτό, αλλά απαιτεί προϋποθέσεις. Θέλει δουλειά. Πολλή, συνεχή και σκληρή δουλειά. Κάτι που ο Έλληνας ουδέποτε στην ιστορία του έκανε. Και ας μην σπεύσουν αγανακτισμένα να διαμαρτυρηθούν κάποιοι. Ο Έλληνας δουλεύει από ανάγκη και όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, ενώ ο Γερμανός δουλεύει γιατί πιστεύει μέσα του ότι πρέπει να δουλέψει. Από αρχαιοτάτων χρόνων οι δούλοι και οι περίοικοι δούλευαν και οι ελεύθεροι Έλληνες, όταν δεν πολεμούσαν μεταξύ τους, απλώς φιλοσοφούσαν και ξόδευαν !
Είναι πασίγνωστη η νεοελληνική φιλοσοφία του να τ' αρπάξουμε, να τα οικονομήσουμε και μετά να ….καθόμαστε. Η εργασία δεν αποτελεί μία από τις πρώτες προτεραιότητες του λαού μας, φευ !
Θυμηθείτε, επί Μητσοτάκη, τις ατέλειωτες απεργίες των τραπεζοϋπαλλήλων για ένα τεταρτάκι επί πλέον εργασίας καθώς και τα πρόσφατα αιτήματα γιά μείωση του ωραρίου εργασίας, την, επ’ αμοιβή, παράταση του ωραρίου τα Σαββατοκύριακα στο μετρό και λοιπά. Παντού η αρχή της «ήσσονος προσπαθείας», τα μειωμένα ωράρια και, (αυτό όλα κι όλα), της αύξησης των αποδοχών ! Σνομπάραμε κι εγκαταλείψαμε πληθώρα επαγγελμάτων, κατά σύμπτωση τα βαριά, τα κουραστικά, τα χειρονακτικά και τα’ αφήσαμε στα χέρια των μεταναστών!
Ας το πάρουμε απόφαση. Αποτελεί μεγάλη αλήθεια ότι δεν δουλεύουμε και δεν παράγουμε σαν λαός. Δεν σκεφτόμαστε για τη παραγωγή της «πίτας». Μόνο η μοιρασιά της μας απασχολεί !
Μοιραίο επακόλουθο της μη παραγωγικότητος και της μη ανταγωνιστικότητος είναι ο συνεχής δανεισμός μας. Όταν οι κυβερνήσεις,( όλες ), ανακάλυψαν τον εύκολο δρόμο του δανεισμού και την, δι’ αυτού, εξασφάλιση προσωρινής κοινωνικής γαλήνης και πολιτικής δημοφιλίας, στράφηκαν μανιωδώς προς τη κατεύθυνση αυτή. « Δος ημίν σήμερον και ….δε βαριέσαι…Άλλος θα βγάλει το φίδι απ’ τη τρύπα …..αύριο, όταν θα έχουμε φύγει εμείς από τη Κυβέρνηση » !
Αν στο παιχνίδι βάλουμε τις σπατάλες, τις ρεμούλες και τα βολέματα των «ημετέρων» θα καταλάβετε ότι το μεγαλύτερο μέρος του δανεισμού μας πήγε στράφι χωρίς καμία παραγωγική, άρα ανταποδοτική επένδυση. Πήγε, ολοσούμπιτο, στο Καιάδα της κατανάλωσης. Και να οι άκριτες αυξήσεις μισθών ( να χαραμοφάει καλά ο κοσμάκης γιά να μας ξαναψηφίσει ), να τα θηριώδη αυτοκίνητα, να τα υπερσύγχρονα και τεράστια διαμερίσματα, να τα σαλέ στο Παρνασσό και τη Μύκονο, να η πολυτελής διαβίωση και τόσα άλλα νεοπλουτίστικα «σουσουδίσματα» που δεν δικαιολογούσε, επ’ ουδενί, η γενική εισοδηματική θέση της χώρας αλλά και πολλών πολιτών.
Ο κόσμος κακόμαθε στην αφειδή κατανάλωση χωρίς να σκέφτεται από πού θα βγουν αυτά που ξοδεύει. Με το παραμικρό, βουρ, στη Τράπεζα για δάνειο και, βουρ, στο πλαστικό χρήμα ! Ποιά χώρα έχει «εορτοδάνεια», «διακοποδάνεια» και όλες αυτές τις Σειρήνες του άκρατου καταναλωτισμού. Όλα αυτά τα δάνεια που, στη πλειοψηφία τους μετατρέπονται, τελικά, σε «θαλασσοδάνεια». Και «έφαγε» άμυαλα, Χτες, το ψωμί του Αύριο. Και μετά τρέχουμε σε διαδικασίες χαρισμού και διακανονισμού των χρωστούμενων. Και ζητάμε έλεος από τις Τράπεζες ( αν είναι δυνατόν !) και τη πολιτεία. Όντως αξιολύπητοι είμαστε, αλλά γιά άλλους λόγους. Γιατί δεν έχουμε μυαλό και είμαστε σνομπ και φιγουρατζήδες. Θέλουμε να ζούμε με προδιαγραφές Ελβετίας διαθέτοντας προϋποθέσεις Μπαγκλαντές.
Και έρχονται και τα αριστερά κόμματα και καταριόνται τον καπιταλισμό. Κούνια που τους κούναγε κι αυτούς ! Γιατί άλλο πράγμα ο υγιής καπιταλισμός που σε συνεργασία με τον λογικά σκεπτόμενο και «αιτούντα» εργαζόμενο παράγει έργο και πρόοδο γιά όλους κι άλλο η άκριτη κι αλόγιστη κατανάλωση και σπατάλη που συμπαρασύρει όλους στη καταστροφή . Ο καπιταλισμός ευθύνεται γιά την ελληνική χρεοκοπία όσο φταίει ο ηλεκτρισμός γιά τις ηλεκτροπληξίες !
Παρατηρήστε το πλήθος των πολυτελών καταστημάτων, π.χ. επί της κεντρικής λεωφόρου από Μπογιάτι μέχρι το Σύνταγμα, ξεφυλλίστε μιά τυχαία κυριακάτικη εφημερίδα και προσέξτε, πέρα από τη σπατάλη σε πολυτελές χαρτί, ( η κ. Μπιρμπίλη να τα βλέπει με τις πρασιναλογίστικες ανησυχίες της ) τις προκλητικές γιά την εποχή διαφημίσεις των σούπερ πολυτελών και, κατά βάσιν άχρηστων, αντικειμένων που διαφημίζονται. Η χλίδα παραμάσχαλα με τη κιτσαρία, κλείνουν πονηρά το μάτι στον αφελή ουτοπιστή, που θα κλαίγεται μετά γιά τα «σκληρά μέτρα» της Κυβέρνησης. Γεμίσαμε θηριώδη τζίπ και μας ξυνίζουν τα τέλη κυκλοφορίας τους, όταν με το πάτημα της μίζας θέλουν ένα λίτρο βενζίνης, και δέκα μέχρι το Κολωνάκι που μας πάνε γιά καφέ ! Είμαστε μιά κακομαθημένη κοινωνία που αφού σκορπίσαμε στους πέντε ανέμους τους πακτωλούς των επιχορηγήσεων και ενισχύσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δόθηκαν γιά να φτιάξουμε την οικονομία μας κι εμείς, απλώς, τις φάγαμε. Αντί να τις χρησιμοποιήσουμε παραγωγικά και αποδοτικά, τις θυσιάσαμε στο βωμό του λαϊκισμού και του «πολιτικού κόστους», από πλευράς κυβερνήσεων, ( Τσοβόλα, δώστα όλα ! ) και τρυφηλού βίου από πλευράς πολιτών. Και τώρα μας κακοφαίνεται. Τώρα που, μοιραία, ήρθε η ώρα του λογαριασμού ! Ο κακός Αλμούνια κι ο μοχθηρός Τρισέ. Όλοι αυτοί οι μπαγάσηδες οι ανθέλληνες φταίνε ! Που πάνε να μας ταράξουν τα «κεκτημένα» μας.
Σ’ αυτή τη κατάντια, αυτό το δημοσιονομικό εκτροχιασμό όλοι μας φταίμε ! Απλώς είναι άνιση η ευθύνη. Όμως κι ο τελευταίος πολίτης έβλαψε, με τον τρόπο του, την εθνική οικονομία. Άλλος με ογκόλιθους κι άλλος με κόκκο άμμου. Αλλά, δυστυχώς, όπως γίνεται πάντοτε, τον αδύνατο θα τσούξει πιό πολύ η κρίση. Τον πιό ευαίσθητο και πιό ευάλωτο.
Όμως ένα είναι σίγουρο. Και σαν λαός και σαν κοινωνία έχουμε πτωχεύσει. Και πρέπει, επειγόντως, ν' αλλάξουμε, οι πολίτες μυαλά και οι κυβερνήσεις πολιτική.
Η παρούσα κυβέρνηση, αφού λύσσαξε να πάρει το πηδάλιο στο χέρι, εις γνώση της ότι παίρνει μιά βόμβα που θα εκραγεί άμεσα, έχει την ευκαιρία να δοξαστεί εις τους αιώνας ως σωτήρας της χώρας. Όμως, όπως φαίνεται, την ευκαιρία αυτή τη χάνει, θύμα κι αυτή του αθάνατου «πολιτικού κόστους». Και δεν αντιλαμβάνεται ότι με τα μισόλογα και τα μισόεργα η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη γιατί :
α) Αν πάρει σκληρά, αλλά απαραίτητα μέτρα, θα γίνει αντιπαθής στο λαό και δεν θα επανεκλεγεί. Θα αποπεμφθεί σαν αποτυχημένη και
β) Αν δεν τα πάρει, αλλά συνεχίσει το μιά στο σφυρί και μιά στο πέταλο, οι αγορές θα της γυρίσουν τη πλάτη και η χώρα θα χρεοκοπήσει επί των ημερών της. Άρα, πάλι αποτυχία.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα !
Όμως ο κ. Γ. Παπανδρέου, πιστός στην οικογενειακή παράδοση του «ήξεις, αφίξεις», αρνείται να αναδείξει εαυτόν σε μεγάλο και υπεύθυνο εθνικό ηγέτη του «είσθαι» και προτιμά το λαϊκίστικο ρόλο του μικροκομματικού δόγματος του «φαίνεσθαι». Δηλαδή τη γραμμή του αείμνηστου πατρός του (πώς να ξεχαστεί άλλωστε !). Ο οποίος παρέλαβε ένα δημόσιο χρέος που έτρεχε με ποδήλατο και το έκανε να τρέχει με φόρμουλα 1.
Αρνείται να πάρει τα ενδεικνυόμενα μέτρα ανόρθωσης της οικονομίας και της χώρας και βαδίζει στη πατρική ατραπό της εξαπάτησης των πάντων. Και με τον "αστυφύλαξ" και με το "χωροφύλαξ". Μιά στο καρφί και μιά στο πέταλο !
Αν το καταφέρει, όπως ο γεννήτοράς του, να εξαπατήσει κι αυτός με τη σειρά του τους «κουτόφραγκους», θα έχει καταγάγει, πράγματι, μεγάλη επιτυχία, αν όμως όχι…
Αλίμονό μας.
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009
Θέσεις - Απόψεις
ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ( Μέρος ΙΙ )
( Η, γιατί θέλουμε να δουλευόμαστε ;)
Από καιρό τη στήλη την τριβελίζει μιά απορία.
Γίνεται πάρα πολύς λόγος για «αγορές», γιά δανεισμούς, γιά spread, γιά πιστοληπτική δυνατότητα και άλλα τέτοια. Δηλαδή γιά το αν θα μπορούμε να δανειζόμαστε και με τι τόκο.
Αναρωτιέμαι, μιά και κανείς σοβαροφανής «παραθυρούχος» των καναλιών και κανένας «έγκριτος» οικονομολόγος των οικονομικών φύλλων δεν το έκανε ήδη.
- Και γιατί να δανειστούμε ! Γιατί να δανειζόμαστε συνέχεια. Πότε και πως θα ξεχρεώσουμε επί τέλους και με τι λεφτά ! Γιατί να μην στηριζόμαστε σ' αυτά που βγάζουμε !
Η στήλη ειδικές οικονομικές γνώσεις δεν έχει. Σκέφτεται σαν απλός οικογενειάρχης που διαθέτει κοινό νου.
Κάθε οικογένεια (νοικοκυριό, κατά τη «λαϊκή» πασοκική έκφραση), σε μηνιαία βάση, κάνει τον εξής απλό λογαριασμό. Έχω τ ό σ α έσοδα. Βάζω τόσα για νοίκι, τόσα για λογαριασμούς, τόσα για φαΐ, τόσα για σχολεία, τόσα για…, τόσα για…Πόσο κάνουν ;
Τόσα !
Εδώ υπάρχουν τρία ενδεχόμενα
α) Είμαστε ίσα βάρκα, ίσα νερά, στα έσοδα και τα έξοδα, οπότε λέμε δόξα τω Θεώ, πάμε παρακάτω.
β) Αυτά που βγάζουμε είναι περισσότερα απ' όσα ξοδεύουμε, οπότε βάζουμε στην άκρη το πλεόνασμα ( αποταμίευση ) η αγοράζουμε κάτι ( επένδυση ) και
γ) Τα έξοδά μας είναι περισσότερα απ’ τα έσοδα, οπότε αρχίζει το πρόβλημα. Κατ’ αρχήν δανειζόμαστε για να καλύψουμε το έλλειμμα και φροντίζουμε τον άλλο μήνα να περικόψουμε κάποια δαπάνη ούτως ώστε να βγάλουμε το φέσι και να ξανάρθουμε στα ίσα μας.
Αν όμως, πουλώντας τρέλα, στη λογική του «δε βαριέσαι», και το δεύτερο μήνα κινηθούμε όπως τον πρώτο και αφήσουμε το ίδιο έλλειμμα, θα χρειαστεί μεγαλύτερο δάνειο. Και γιά να κλείσει η τρύπα εσόδων – εξόδων αλλά και να πληρωθούν οι τόκοι του προηγούμενου δανείου. Συνεχίζοντας, αφρόνως, το ίδιο βιολί δεν χρειάζεται μεγάλη ευφυΐα γιά να γίνουν αντιληπτά τα εξής :
Στην αρχή, οι πιστωτές μας, καταλαβαίνοντας τη πρεμούρα μας γιά δανεικά και την αδυναμία μας να είμαστε συνεπείς θα μας δανείζουν με όλο και υψηλότερο τόκο, οπότε το φέσι θα γίνεται συνεχώς, και με γεωμετρική πρόοδο μεγαλύτερο. Μέχρι που κάποια στιγμή θα μας πουν : « Μάγκα, το πάρτυ τελείωσε, δανεικά τέλος και κατέβαινε το παραδάκι» !
Αυτό ακριβώς, σε κλίμακα όχι οικογένειας αλλά κράτους, έχει συμβεί. Έφτασε ο κόμπος στο χτένι και το πράγμα δεν πάει άλλο. Έφτασε η ώρα της αλήθειας.
Και η αλήθεια, δυστυχώς, δεν λέγεται. Το καταραμένο πολιτικό κόστος, οι πολιτικαντισμοί ( ένα εμπρός και δύο πίσω ) και οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν επιτρέπουν την ντόμπρα και παλικαρίσια εξήγηση στο λαό.
Ελληνικέ λαέ, το και το ! Αυτό πρέπει να γίνει έτσι, εκείνο αλλιώς, ξέχνα τα «κεκτημένα», «όχι όπως μάθαμε αλλά όπως βρήκαμε» !
Παστρικές κουβέντες !
Σε παλαιότερη ανάρτησή της η στήλη έκανε αναφορά γιά τη γέννηση του κακού και την αρχή της μεγάλης κατηφόρας. Όμως αυτό που ενδιαφέρει πιο πολύ αυτή τη στιγμή είναι το :
- Τώρα τι κάνουμε ;
Υπάρχουν δύο δρόμοι. Το πασάλειμμα, δηλαδή η διαχείριση της κατάστασης και η ριζική λύση.
Στη λογική του πρώτου κινήθηκαν όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας. Άσε και βλέπουμε. Να τα βολέψουμε, όπως όπως, να βολευτούμε κι εμείς κι….ας έρθει ο επόμενος να βγάλει το φίδι απ’ τη τρύπα. Τρανή απόδειξη η στάση του κ. Κ. Καραμανλή, στα χέρια του οποίου ετοιμαζόταν να σκάσει η μπόμπα και ο οποίος, εκμεταλλευόμενος τη λαχτάρα του κ. Γ. Παπανδρέου να μην υστερήσει των προγόνων του και δεν γίνει κι αυτός πρωθυπουργός, του την πέταξε, μιά ώρα αρχίτερα, και τη κοπάνησε ! Γιά να είναι, μάλιστα, σίγουρος ότι δεν θα γίνει καμιά στραβή τη τελευταία στιγμή, φρόντισε με λόγια και κάτι μέτρα του παρά πέντε, να δημιουργήσει και νωπές δυσαρέσκειες ώστε να σιγουρέψει τη μεταβίβαση της εξουσίας – παγίδας.
Ο κ. Παπανδρέου, μάλλον θύμα της ματαιοδοξίας του, είναι πλέον παγιδευμένος μεταξύ της ανένδοτης και ανελαστικής πραγματικότητος των υπερχρεώσεων της χώρας και του ενστίκτου αυτοσυντηρήσεως κάποιων βουλευτών του κόμματός του. Αυτών που λέμε «βαθύ ΠΑΣΟΚ» ( βλέπε κορδακισμούς Παπουτσή ).
Και βεβαίως η διελκυστίνδα είναι φοβερή. Και φυσική συνέπεια το «δούλεμα» του λαού. Γι’ αυτό τη μία μέρα λέει ""άσπρο και την άλλη "μαύρο". Σκοτσέζικο ντους, δηλαδή !
Η στήλη οσμίζεται ότι η πολιτική που θα ακολουθηθεί θα είναι η ίδια με όλες τις παλιές. Η γραμμή του πασαλείμματος και…..βλέπουμε !
Αυτές τις σαχλαμάρες για τη πάταξη της φοροδιαφυγής και την εισφοροαποφυγής τις έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές. Στ' αλήθεια, υπάρχει κυβέρνηση που να τις θέλει ; Καμία. Απλούστατα, όλες κάνουν ότι μπορούν να τις περιστείλουν. Το ίδιο θα κάνει κι αυτή. Και με τα ίδια αποτελέσματα, δηλαδή τρίχες ! Άντε να πιάσεις τα τσακάλια που φοροδιαφεύγουν με τα θηριώδη λογιστήρια και παραλογιστήρια. Κάτι «λιανοτάρια» θα τη πληρώσουν πάλι, έτσι γιά τα μάτια του κόσμου. Χωρίς ουσιαστικό κέρδος για το κρατικό μπεζαχτά.
Και, όπως πάντα, οι μόνες αγελάδες που παραμένουν γιά άρμεγμα, οι παχουλές και «πρόχειρες», οι ίδιες πάντα, είναι τα ακίνητα και τ’ αυτοκίνητα. Οι μόνιμοι στόχοι, κάθε απελπιστικά μονότονης και εύκολης εισπρακτικής πολιτικής. Τωρινά προσχήματα, γιά μεν τα ακίνητα, η διαφορά αξίας μεταξύ αγοραίας και αντικειμενικής, γιά δε τα αυτοκίνητα η ρύπανση !!! Μοστράρουμε τις οικολογικές ανησυχίες και μπουρδολογίες μιάς κοπελίτσας με σχολική τσάντα στη πλάτη και σπορτέξ παπούτσια στα πόδια, γιά προπέτασμα, και ξεσκίζουμε στο φόρο κάθε σαράβαλο !
Και, βεβαίως, γιά να μη ξεχνιόμαστε, βαράμε και μιά, ακόμη, φάπα στις αγελάδες β’ εθνικής. Δηλαδή ποτά, τσιγάρα, καύσιμα κι έρχεται και δένει το γλυκό. (Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια….θα μας κλείσουνε τα σπίτια !)
Βλέπει κανείς καμιά διαφορετική τακτική και πολιτική. Εγώ όχι. Μόνο την υποβόσκουσα ενδοκομματική διαμάχη για τη προστασία της «κουτάλας» της εξουσίας. Και πολύ φούμαρο. Πάρα πολύ φούμαρο !
- Παιδιά να δείξουμε ότι κάνουμε !. Φέρτε και τις κάμερες να δει ο κόσμος καλά !
Βάλτε και στο διαδίκτυο τους νόμους γιά να «παίξουμε» την ανοιχτή δημοκρατία, κάντε κι ανοιχτούς διαγωνισμούς γιά το θεαθήναι και θα προσλάβουμε, τελικά, τους δικούς μας ! Όλα στη λογική του «φαίνεσθαι» ! Ξεχάστε το «είσθαι» !
Κι όσο γιά τομές στο μισθολογικό και το ασφαλιστικό, «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν» ! Όπως και σε κάθε σοβαρό θέμα που θέλει ριζοσπαστική αντιμετώπιση.
Όσοι προσδοκούσαν, επί τέλους, την «επανίδρυση» του κράτους (τη μπούρδα του κ. Καραμανλή) θα απογοητευτούν και πάλι.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα το ίδιο μένουν !
Ο κ. Παπανδρέου θα ξανακάνει διαχείριση της εξουσίας γιά μία πρωθυπουργική θητεία. Να βγάλει κι αυτός το μαράζι του, να συνεχίσει τη παράδοση και να μην υστερήσει, κι έχει ο Θεός ! Τα κόλπα τα ξέρει ( Έξεστι Παπανδρέοις εξαπατείν !). Τα ΜΜΕ τον αβαντάρουν, τα συνδικάτα είναι δικά του, τι άλλο θέλει. Βγαίνει η θητεία, γιατί όχι ;
Όσο γιά τη χώρα και το λαό; Ποιός λογαριάζει το λαό. Οι Παπανδρέου ήξεραν πάντοτε να τον σαγηνεύουν και να τον ναρκώνουν. Είχαν πάντα τη μαγική φράση. Σαν τη Τζούλι Αντριους μ’ εκείνο το περίφημο «σούπερ καλιφράντζιλε εσπιρ’ αλι ντόσεν».
Ο παππούς Παπανδρέου με το «πιστεύομεν και εις την Λαοκρατίαν» !, ο πατήρ Παπανδρέου με το γιγαντιαίο και ευρηματικό «αλλαγή» κι ο εγγονός Παπανδρέου με το απίθανο «πρώτα ο πολίτης» και το ξεκαρδιστικό «πράσινη ανάπτυξη»
Γιά το τελευταίο, τουλάχιστον, έχει δίκιο. Και το κουτόχορτο πράσινο είναι !
ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ( Μέρος ΙΙ )
( Η, γιατί θέλουμε να δουλευόμαστε ;)
Από καιρό τη στήλη την τριβελίζει μιά απορία.
Γίνεται πάρα πολύς λόγος για «αγορές», γιά δανεισμούς, γιά spread, γιά πιστοληπτική δυνατότητα και άλλα τέτοια. Δηλαδή γιά το αν θα μπορούμε να δανειζόμαστε και με τι τόκο.
Αναρωτιέμαι, μιά και κανείς σοβαροφανής «παραθυρούχος» των καναλιών και κανένας «έγκριτος» οικονομολόγος των οικονομικών φύλλων δεν το έκανε ήδη.
- Και γιατί να δανειστούμε ! Γιατί να δανειζόμαστε συνέχεια. Πότε και πως θα ξεχρεώσουμε επί τέλους και με τι λεφτά ! Γιατί να μην στηριζόμαστε σ' αυτά που βγάζουμε !
Η στήλη ειδικές οικονομικές γνώσεις δεν έχει. Σκέφτεται σαν απλός οικογενειάρχης που διαθέτει κοινό νου.
Κάθε οικογένεια (νοικοκυριό, κατά τη «λαϊκή» πασοκική έκφραση), σε μηνιαία βάση, κάνει τον εξής απλό λογαριασμό. Έχω τ ό σ α έσοδα. Βάζω τόσα για νοίκι, τόσα για λογαριασμούς, τόσα για φαΐ, τόσα για σχολεία, τόσα για…, τόσα για…Πόσο κάνουν ;
Τόσα !
Εδώ υπάρχουν τρία ενδεχόμενα
α) Είμαστε ίσα βάρκα, ίσα νερά, στα έσοδα και τα έξοδα, οπότε λέμε δόξα τω Θεώ, πάμε παρακάτω.
β) Αυτά που βγάζουμε είναι περισσότερα απ' όσα ξοδεύουμε, οπότε βάζουμε στην άκρη το πλεόνασμα ( αποταμίευση ) η αγοράζουμε κάτι ( επένδυση ) και
γ) Τα έξοδά μας είναι περισσότερα απ’ τα έσοδα, οπότε αρχίζει το πρόβλημα. Κατ’ αρχήν δανειζόμαστε για να καλύψουμε το έλλειμμα και φροντίζουμε τον άλλο μήνα να περικόψουμε κάποια δαπάνη ούτως ώστε να βγάλουμε το φέσι και να ξανάρθουμε στα ίσα μας.
Αν όμως, πουλώντας τρέλα, στη λογική του «δε βαριέσαι», και το δεύτερο μήνα κινηθούμε όπως τον πρώτο και αφήσουμε το ίδιο έλλειμμα, θα χρειαστεί μεγαλύτερο δάνειο. Και γιά να κλείσει η τρύπα εσόδων – εξόδων αλλά και να πληρωθούν οι τόκοι του προηγούμενου δανείου. Συνεχίζοντας, αφρόνως, το ίδιο βιολί δεν χρειάζεται μεγάλη ευφυΐα γιά να γίνουν αντιληπτά τα εξής :
Στην αρχή, οι πιστωτές μας, καταλαβαίνοντας τη πρεμούρα μας γιά δανεικά και την αδυναμία μας να είμαστε συνεπείς θα μας δανείζουν με όλο και υψηλότερο τόκο, οπότε το φέσι θα γίνεται συνεχώς, και με γεωμετρική πρόοδο μεγαλύτερο. Μέχρι που κάποια στιγμή θα μας πουν : « Μάγκα, το πάρτυ τελείωσε, δανεικά τέλος και κατέβαινε το παραδάκι» !
Αυτό ακριβώς, σε κλίμακα όχι οικογένειας αλλά κράτους, έχει συμβεί. Έφτασε ο κόμπος στο χτένι και το πράγμα δεν πάει άλλο. Έφτασε η ώρα της αλήθειας.
Και η αλήθεια, δυστυχώς, δεν λέγεται. Το καταραμένο πολιτικό κόστος, οι πολιτικαντισμοί ( ένα εμπρός και δύο πίσω ) και οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν επιτρέπουν την ντόμπρα και παλικαρίσια εξήγηση στο λαό.
Ελληνικέ λαέ, το και το ! Αυτό πρέπει να γίνει έτσι, εκείνο αλλιώς, ξέχνα τα «κεκτημένα», «όχι όπως μάθαμε αλλά όπως βρήκαμε» !
Παστρικές κουβέντες !
Σε παλαιότερη ανάρτησή της η στήλη έκανε αναφορά γιά τη γέννηση του κακού και την αρχή της μεγάλης κατηφόρας. Όμως αυτό που ενδιαφέρει πιο πολύ αυτή τη στιγμή είναι το :
- Τώρα τι κάνουμε ;
Υπάρχουν δύο δρόμοι. Το πασάλειμμα, δηλαδή η διαχείριση της κατάστασης και η ριζική λύση.
Στη λογική του πρώτου κινήθηκαν όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας. Άσε και βλέπουμε. Να τα βολέψουμε, όπως όπως, να βολευτούμε κι εμείς κι….ας έρθει ο επόμενος να βγάλει το φίδι απ’ τη τρύπα. Τρανή απόδειξη η στάση του κ. Κ. Καραμανλή, στα χέρια του οποίου ετοιμαζόταν να σκάσει η μπόμπα και ο οποίος, εκμεταλλευόμενος τη λαχτάρα του κ. Γ. Παπανδρέου να μην υστερήσει των προγόνων του και δεν γίνει κι αυτός πρωθυπουργός, του την πέταξε, μιά ώρα αρχίτερα, και τη κοπάνησε ! Γιά να είναι, μάλιστα, σίγουρος ότι δεν θα γίνει καμιά στραβή τη τελευταία στιγμή, φρόντισε με λόγια και κάτι μέτρα του παρά πέντε, να δημιουργήσει και νωπές δυσαρέσκειες ώστε να σιγουρέψει τη μεταβίβαση της εξουσίας – παγίδας.
Ο κ. Παπανδρέου, μάλλον θύμα της ματαιοδοξίας του, είναι πλέον παγιδευμένος μεταξύ της ανένδοτης και ανελαστικής πραγματικότητος των υπερχρεώσεων της χώρας και του ενστίκτου αυτοσυντηρήσεως κάποιων βουλευτών του κόμματός του. Αυτών που λέμε «βαθύ ΠΑΣΟΚ» ( βλέπε κορδακισμούς Παπουτσή ).
Και βεβαίως η διελκυστίνδα είναι φοβερή. Και φυσική συνέπεια το «δούλεμα» του λαού. Γι’ αυτό τη μία μέρα λέει ""άσπρο και την άλλη "μαύρο". Σκοτσέζικο ντους, δηλαδή !
Η στήλη οσμίζεται ότι η πολιτική που θα ακολουθηθεί θα είναι η ίδια με όλες τις παλιές. Η γραμμή του πασαλείμματος και…..βλέπουμε !
Αυτές τις σαχλαμάρες για τη πάταξη της φοροδιαφυγής και την εισφοροαποφυγής τις έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές. Στ' αλήθεια, υπάρχει κυβέρνηση που να τις θέλει ; Καμία. Απλούστατα, όλες κάνουν ότι μπορούν να τις περιστείλουν. Το ίδιο θα κάνει κι αυτή. Και με τα ίδια αποτελέσματα, δηλαδή τρίχες ! Άντε να πιάσεις τα τσακάλια που φοροδιαφεύγουν με τα θηριώδη λογιστήρια και παραλογιστήρια. Κάτι «λιανοτάρια» θα τη πληρώσουν πάλι, έτσι γιά τα μάτια του κόσμου. Χωρίς ουσιαστικό κέρδος για το κρατικό μπεζαχτά.
Και, όπως πάντα, οι μόνες αγελάδες που παραμένουν γιά άρμεγμα, οι παχουλές και «πρόχειρες», οι ίδιες πάντα, είναι τα ακίνητα και τ’ αυτοκίνητα. Οι μόνιμοι στόχοι, κάθε απελπιστικά μονότονης και εύκολης εισπρακτικής πολιτικής. Τωρινά προσχήματα, γιά μεν τα ακίνητα, η διαφορά αξίας μεταξύ αγοραίας και αντικειμενικής, γιά δε τα αυτοκίνητα η ρύπανση !!! Μοστράρουμε τις οικολογικές ανησυχίες και μπουρδολογίες μιάς κοπελίτσας με σχολική τσάντα στη πλάτη και σπορτέξ παπούτσια στα πόδια, γιά προπέτασμα, και ξεσκίζουμε στο φόρο κάθε σαράβαλο !
Και, βεβαίως, γιά να μη ξεχνιόμαστε, βαράμε και μιά, ακόμη, φάπα στις αγελάδες β’ εθνικής. Δηλαδή ποτά, τσιγάρα, καύσιμα κι έρχεται και δένει το γλυκό. (Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια….θα μας κλείσουνε τα σπίτια !)
Βλέπει κανείς καμιά διαφορετική τακτική και πολιτική. Εγώ όχι. Μόνο την υποβόσκουσα ενδοκομματική διαμάχη για τη προστασία της «κουτάλας» της εξουσίας. Και πολύ φούμαρο. Πάρα πολύ φούμαρο !
- Παιδιά να δείξουμε ότι κάνουμε !. Φέρτε και τις κάμερες να δει ο κόσμος καλά !
Βάλτε και στο διαδίκτυο τους νόμους γιά να «παίξουμε» την ανοιχτή δημοκρατία, κάντε κι ανοιχτούς διαγωνισμούς γιά το θεαθήναι και θα προσλάβουμε, τελικά, τους δικούς μας ! Όλα στη λογική του «φαίνεσθαι» ! Ξεχάστε το «είσθαι» !
Κι όσο γιά τομές στο μισθολογικό και το ασφαλιστικό, «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν» ! Όπως και σε κάθε σοβαρό θέμα που θέλει ριζοσπαστική αντιμετώπιση.
Όσοι προσδοκούσαν, επί τέλους, την «επανίδρυση» του κράτους (τη μπούρδα του κ. Καραμανλή) θα απογοητευτούν και πάλι.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα το ίδιο μένουν !
Ο κ. Παπανδρέου θα ξανακάνει διαχείριση της εξουσίας γιά μία πρωθυπουργική θητεία. Να βγάλει κι αυτός το μαράζι του, να συνεχίσει τη παράδοση και να μην υστερήσει, κι έχει ο Θεός ! Τα κόλπα τα ξέρει ( Έξεστι Παπανδρέοις εξαπατείν !). Τα ΜΜΕ τον αβαντάρουν, τα συνδικάτα είναι δικά του, τι άλλο θέλει. Βγαίνει η θητεία, γιατί όχι ;
Όσο γιά τη χώρα και το λαό; Ποιός λογαριάζει το λαό. Οι Παπανδρέου ήξεραν πάντοτε να τον σαγηνεύουν και να τον ναρκώνουν. Είχαν πάντα τη μαγική φράση. Σαν τη Τζούλι Αντριους μ’ εκείνο το περίφημο «σούπερ καλιφράντζιλε εσπιρ’ αλι ντόσεν».
Ο παππούς Παπανδρέου με το «πιστεύομεν και εις την Λαοκρατίαν» !, ο πατήρ Παπανδρέου με το γιγαντιαίο και ευρηματικό «αλλαγή» κι ο εγγονός Παπανδρέου με το απίθανο «πρώτα ο πολίτης» και το ξεκαρδιστικό «πράσινη ανάπτυξη»
Γιά το τελευταίο, τουλάχιστον, έχει δίκιο. Και το κουτόχορτο πράσινο είναι !
Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009
Από το κύκλο των χαμένων ποιητών
Η στήλη, κουρασμένη ψυχικά και αηδιασμένη απ ' όσα συμβαίνουν γύρω μας,"ξεφεύγει", γιά λίγο σήμερα, με κάτι αλλοιώτικο.
Γιά να μην βλέπει και οσμίζεται τους σωρούς των σκουπιδιών που στολίζουν εορταστικά τους αθηναϊκούς δρόμους.
Ανοίγει ένα παράθυρο, γιά να χαθεί η ματιά της στο απέραντο γαλάζιο και γιά να ρουφήξει λίγο καθαρό θαλασσινό αγέρα.
Θ Α Λ Α Σ Σ Α , Α Ι Ω Ν Ι Α Θ Α Λ Α Σ Σ Α
- Σε γνώρισα μ’ ένα σκαρί παλιό, φοινικικό
π’ αρμένιζε περήφανο, στη πλώρη καθισμένος,
με μάγεψες με θέλγητρα, γαλάζιο και λευκό
κι αχόρταγα σε γύρευα, μαζί σου παθιασμένος .
- Καθώς ο χρόνος κύλαγε, στο μύλο των αιώνων
γεννιόμουν, ζούσα, πέθαινα μαζί σου ζυμωμένος
μεθούσα στην αγκάλη σου, την αγκαλιά των πόνων
μια καβαλάρης στον αφρό και μια φουνταρισμένος .
- Λύπες, σαν πόσες , μου έδωσες και μια χαρά – φαντάσου –
να φτερουγίζω αδέσμευτος στο πέλαο τ’ αφρισμένο ,
χορτάτη η δίψα της ψυχής, στη γαλανή θωριά σου
μα το ψωμί σου λιγοστό, μ’ αρμύρα αλειμμένο.
- Του Ποσειδώνα τ’ άγριου, γευόμουν τη μανία,
τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, Σειρήνες, Λαιστρυγόνες
κι άλλοτε ανέμους ούριους, γαλήνια ευδαιμονία
με του Οδυσσέα τ’ όνειρο που σέρνανε γοργόνες .
- Χαμίνι κουρελόντυτο, στη προκυμαία του Palos
αγνάντευα, εκστατικός , τη θρυλική αρμάδα,
όνειρα πλάθοντας τρελά, ‘’ σαν θα γενώ μεγάλος…. ‘’
να τρέχω ιππότης στον αφρό με άτι μια φρεγάδα .
- Με το τρανό ‘’ Βουκένταυρο ‘’, το έξοχο το σκάφος
ψηλάφιζα τη Βενετιά , άθλιος κατεργάρης ,
λαχτάρα η απολύτρωση, μα η θάλασσα το πάθος .
Ξαναγεννιέμαι , λεύτερος , στη Genova βαρκάρης !
- Σε τιποτένια καπηλειά , ξεφάντωνα στο Porto ,
σε έρωτες εφήμερους, με λύσσα μανιασμένη,
μεθοκοπώντας , βρίζοντας , φουμάροντας το χόρτο
και το δικό σου το καημό αγιάτρευτο να μένει .
- Τα χρόνια κύλαγαν γοργά και φέρναν άλλα χρόνια ,
στα στήθια άσβεστη η φωτιά, σαν πελαγίσιος φάρος
σύμπτωση, πες , αλλά μπορεί και θεϊκή συμπόνια ,
τη φλόγα για τη θάλασσα δε τη νικάει χάρος .
- Μεσ’ στου ‘’ Confience ‘’ τα σωθικά, τα πέλαγα σεργιάνιζα,
κανάγιας απ’ το Saint Malot , στο τσούρμο του Συρκούφ ,
κούρσευα πλοία πλουμιστά, κορμιά , χιλιάδες , λιάνιζα .
- Δεν θέλω άλλους σκοτωμούς, φτάνει το αίμα . Ουφ !!
- Με τρεχαντήρι φτερωτό, ξαναγυρίζω αγάλια ,
γλύκα κι αρμύρα να ρουφώ , στο γαλανό Αιγαίο,
σε νεραιδένιες αγκαλιές , σε μαγικά ακρογιάλια ,
παλιό το πάθος και γνωστό, και το καΐκι νέο .
- Φουρτούνα ξέσπασε βαριά κι οι ουρανοί μαυρίζουν ,
φωνές, - βοήθεια, χριστιανοί - , μπατάρισε το πλοίο !
Άγιε Νικόλα, σώσε μας , τα χείλη ψιθυρίζουν….
- Ξύπνα, παιδί μου ! Χάραξε ! Θ’ αργήσεις στο σχολείο ! ! !
Ι Β Α
Η στήλη, κουρασμένη ψυχικά και αηδιασμένη απ ' όσα συμβαίνουν γύρω μας,"ξεφεύγει", γιά λίγο σήμερα, με κάτι αλλοιώτικο.
Γιά να μην βλέπει και οσμίζεται τους σωρούς των σκουπιδιών που στολίζουν εορταστικά τους αθηναϊκούς δρόμους.
Ανοίγει ένα παράθυρο, γιά να χαθεί η ματιά της στο απέραντο γαλάζιο και γιά να ρουφήξει λίγο καθαρό θαλασσινό αγέρα.
Θ Α Λ Α Σ Σ Α , Α Ι Ω Ν Ι Α Θ Α Λ Α Σ Σ Α
- Σε γνώρισα μ’ ένα σκαρί παλιό, φοινικικό
π’ αρμένιζε περήφανο, στη πλώρη καθισμένος,
με μάγεψες με θέλγητρα, γαλάζιο και λευκό
κι αχόρταγα σε γύρευα, μαζί σου παθιασμένος .
- Καθώς ο χρόνος κύλαγε, στο μύλο των αιώνων
γεννιόμουν, ζούσα, πέθαινα μαζί σου ζυμωμένος
μεθούσα στην αγκάλη σου, την αγκαλιά των πόνων
μια καβαλάρης στον αφρό και μια φουνταρισμένος .
- Λύπες, σαν πόσες , μου έδωσες και μια χαρά – φαντάσου –
να φτερουγίζω αδέσμευτος στο πέλαο τ’ αφρισμένο ,
χορτάτη η δίψα της ψυχής, στη γαλανή θωριά σου
μα το ψωμί σου λιγοστό, μ’ αρμύρα αλειμμένο.
- Του Ποσειδώνα τ’ άγριου, γευόμουν τη μανία,
τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, Σειρήνες, Λαιστρυγόνες
κι άλλοτε ανέμους ούριους, γαλήνια ευδαιμονία
με του Οδυσσέα τ’ όνειρο που σέρνανε γοργόνες .
- Χαμίνι κουρελόντυτο, στη προκυμαία του Palos
αγνάντευα, εκστατικός , τη θρυλική αρμάδα,
όνειρα πλάθοντας τρελά, ‘’ σαν θα γενώ μεγάλος…. ‘’
να τρέχω ιππότης στον αφρό με άτι μια φρεγάδα .
- Με το τρανό ‘’ Βουκένταυρο ‘’, το έξοχο το σκάφος
ψηλάφιζα τη Βενετιά , άθλιος κατεργάρης ,
λαχτάρα η απολύτρωση, μα η θάλασσα το πάθος .
Ξαναγεννιέμαι , λεύτερος , στη Genova βαρκάρης !
- Σε τιποτένια καπηλειά , ξεφάντωνα στο Porto ,
σε έρωτες εφήμερους, με λύσσα μανιασμένη,
μεθοκοπώντας , βρίζοντας , φουμάροντας το χόρτο
και το δικό σου το καημό αγιάτρευτο να μένει .
- Τα χρόνια κύλαγαν γοργά και φέρναν άλλα χρόνια ,
στα στήθια άσβεστη η φωτιά, σαν πελαγίσιος φάρος
σύμπτωση, πες , αλλά μπορεί και θεϊκή συμπόνια ,
τη φλόγα για τη θάλασσα δε τη νικάει χάρος .
- Μεσ’ στου ‘’ Confience ‘’ τα σωθικά, τα πέλαγα σεργιάνιζα,
κανάγιας απ’ το Saint Malot , στο τσούρμο του Συρκούφ ,
κούρσευα πλοία πλουμιστά, κορμιά , χιλιάδες , λιάνιζα .
- Δεν θέλω άλλους σκοτωμούς, φτάνει το αίμα . Ουφ !!
- Με τρεχαντήρι φτερωτό, ξαναγυρίζω αγάλια ,
γλύκα κι αρμύρα να ρουφώ , στο γαλανό Αιγαίο,
σε νεραιδένιες αγκαλιές , σε μαγικά ακρογιάλια ,
παλιό το πάθος και γνωστό, και το καΐκι νέο .
- Φουρτούνα ξέσπασε βαριά κι οι ουρανοί μαυρίζουν ,
φωνές, - βοήθεια, χριστιανοί - , μπατάρισε το πλοίο !
Άγιε Νικόλα, σώσε μας , τα χείλη ψιθυρίζουν….
- Ξύπνα, παιδί μου ! Χάραξε ! Θ’ αργήσεις στο σχολείο ! ! !
Ι Β Α
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009
Γιά γέλια και γιά κλάματα
ΑΝΕΠΙΤΥΧΗ ΚΑΛΙΓΩΜΑΤΑ
Από την εποχή του κ. Ε. Βενιζέλου έχει να εμφανισθεί ευφυής και άξιος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Το σωστό να λέγεται. Η στήλη το αναγνωρίζει πέραν από κάθε πολιτική τοποθέτηση. Ο νυν κ. Πεταλωτής, θυμίζει «Αντώναρο στη θέση του Αντώναρου». Σε ύφος, στυλ και ευφυΐα. Και, ασφαλώς, αν και «πεταλωτής» δεν καλιγώνει ψύλλους.
Υπεστήριξεν ευθέως ότι με τα τελευταία γεγονότα «τιμήθηκε η μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξανδρου» !
Και η στήλη απορεί. Αν χρειάζεται όλο αυτό το μπάχαλο, οι καταστροφές και η δυσφήμηση ολόκληρης της χώρας γιά να τιμηθεί μία μνήμη, τότε γιά να αμαυρωθεί τι περισσότερο, η λιγότερο, πρέπει να συμβεί !
ΕΚΛΕΚΤΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ
Η στήλη ανακοινώνει με κάθε σοβαρότητα και υπευθυνότητα (όπως πάντα, άλλωστε) τα εξής.
Ο γνωστός ευφυής πολιτικός γυρολόγος κ. Μίμης Ανδρουλάκης, τυγχάνει τακτικός αναγνώστης της.
Στη συνέντευξη που παρεχώρησε στην εφημερίδα «Realnews» η οποία δημοσιεύτηκε στις 6/12 υπεστήριξε α κ ρ ι β ώ ς όσα και η στήλη πρεσβεύει σε σχετική της ανάρτηση από 30/11. Δηλαδή μία εβδομάδα πριν ! Χρόνος ικανός να αναγνώσει, επεξεργαστεί και αφομοιώσει ώστε να προσχωρήσει αβίαστα στην άποψη.
Βεβαίως το γεγονός αντιμετωπίζεται με πολύ σκεπτικισμό από τη στήλη. Δεν ξέρει, μία τέτοια προσχώρηση, αν πρέπει να την ικανοποιήσει η προβληματίσει. Αναμένει και την άποψη του κ. Β. Λεβέντη διά να τοποθετηθεί, τελικώς.
ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ;
Η στήλη ψυλλιάζεται ότι η προ ημερών ξαφνική , ως διά μαγείας, ανατροπή του ζοφερού κλίματος που ταλανίζει και περισφίγγει ασφυκτικά την ελληνικήν οικονομία, δεν ήταν τίποτε περισσότερον από μία κίνηση τακτικής. Ένας ελιγμός και μία προσπάθεια δημιουργίας ευφρόσυνης ατμόσφαιρας, μήπως υπό το κράτος της τεχνητής αισιοδοξίας, μετριαστούν οι συνέπειες της επελαύνουσας «μπόρας του εορτασμού» της επετείου του περυσινού θλιβερού δεκεμβριανού γεγονότος.
Και τώρα που το ….νταβαντούρι πέρασε, «τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα» !
Ξανάρχονται δριμύτεροι και ο τραπεζίτης κομισάριος, ο κ. Τρισέ μας και ο ντόπιος οικονομισάριος ο κ. «Διάτρησέ» μας !
Ευτυχώς που δεν πέταξα τη βαζελίνη !
ΜΕΤΡΑ !
Όλο για τα «μέτρα» η συζήτηση. Μέτρα από δω, μέτρα από κει. Από παντού μέτρα.
Μέτρα ακούμε και μέτρα δεν βλέπουμε. Λείπουν μέτρα, δεν παίρνονται μέτρα !
Αλήθεια τι περιμένουν, μήπως δεν υπάρχουν μέτρα ; Μήπως υπάρχει έλλειψη ;
Ο πατριωτισμός και η συναίσθηση του εθνικού χρέους της στήλης είναι πράγματα γνωστά και αδιαμφισβήτητα.
Ο ιδιοκτήτης της, λόγω συνταξιοδοτήσεως, διατηρεί παροπλισμένη, αλλά σε αρίστη κατάσταση, μία ολόκληρη κορδέλα, τριαντάμετρη. Τριάντα ολόκληρα μέτρα !
Τα μέτρα αυτά,(τριάντα ολόκληρα !) με πολλή συγκίνηση και αυταπάρνηση τα προσφέρει, θυσία, στο βωμό της πατρίδος. Για τη σωτηρία της ! Για το κοινωνικό σύνολο !
Χωρίς καμία προσδοκία ανταπόδοσης. ( Ούτε ανδριάντες, ούτε προτομές. Μετονομασία μίας μικράς οδού, ίσως).
Ο αξιότιμος κ. Υπουργός των, διά βίου, Οικονομικών παρακαλείται όπως συνεννοηθεί με τη στήλη διά την παραλαβή και αξιοποίηση της κορδέλας.
ΑΝΕΠΙΤΥΧΗ ΚΑΛΙΓΩΜΑΤΑ
Από την εποχή του κ. Ε. Βενιζέλου έχει να εμφανισθεί ευφυής και άξιος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Το σωστό να λέγεται. Η στήλη το αναγνωρίζει πέραν από κάθε πολιτική τοποθέτηση. Ο νυν κ. Πεταλωτής, θυμίζει «Αντώναρο στη θέση του Αντώναρου». Σε ύφος, στυλ και ευφυΐα. Και, ασφαλώς, αν και «πεταλωτής» δεν καλιγώνει ψύλλους.
Υπεστήριξεν ευθέως ότι με τα τελευταία γεγονότα «τιμήθηκε η μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξανδρου» !
Και η στήλη απορεί. Αν χρειάζεται όλο αυτό το μπάχαλο, οι καταστροφές και η δυσφήμηση ολόκληρης της χώρας γιά να τιμηθεί μία μνήμη, τότε γιά να αμαυρωθεί τι περισσότερο, η λιγότερο, πρέπει να συμβεί !
ΕΚΛΕΚΤΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ
Η στήλη ανακοινώνει με κάθε σοβαρότητα και υπευθυνότητα (όπως πάντα, άλλωστε) τα εξής.
Ο γνωστός ευφυής πολιτικός γυρολόγος κ. Μίμης Ανδρουλάκης, τυγχάνει τακτικός αναγνώστης της.
Στη συνέντευξη που παρεχώρησε στην εφημερίδα «Realnews» η οποία δημοσιεύτηκε στις 6/12 υπεστήριξε α κ ρ ι β ώ ς όσα και η στήλη πρεσβεύει σε σχετική της ανάρτηση από 30/11. Δηλαδή μία εβδομάδα πριν ! Χρόνος ικανός να αναγνώσει, επεξεργαστεί και αφομοιώσει ώστε να προσχωρήσει αβίαστα στην άποψη.
Βεβαίως το γεγονός αντιμετωπίζεται με πολύ σκεπτικισμό από τη στήλη. Δεν ξέρει, μία τέτοια προσχώρηση, αν πρέπει να την ικανοποιήσει η προβληματίσει. Αναμένει και την άποψη του κ. Β. Λεβέντη διά να τοποθετηθεί, τελικώς.
ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ;
Η στήλη ψυλλιάζεται ότι η προ ημερών ξαφνική , ως διά μαγείας, ανατροπή του ζοφερού κλίματος που ταλανίζει και περισφίγγει ασφυκτικά την ελληνικήν οικονομία, δεν ήταν τίποτε περισσότερον από μία κίνηση τακτικής. Ένας ελιγμός και μία προσπάθεια δημιουργίας ευφρόσυνης ατμόσφαιρας, μήπως υπό το κράτος της τεχνητής αισιοδοξίας, μετριαστούν οι συνέπειες της επελαύνουσας «μπόρας του εορτασμού» της επετείου του περυσινού θλιβερού δεκεμβριανού γεγονότος.
Και τώρα που το ….νταβαντούρι πέρασε, «τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα» !
Ξανάρχονται δριμύτεροι και ο τραπεζίτης κομισάριος, ο κ. Τρισέ μας και ο ντόπιος οικονομισάριος ο κ. «Διάτρησέ» μας !
Ευτυχώς που δεν πέταξα τη βαζελίνη !
ΜΕΤΡΑ !
Όλο για τα «μέτρα» η συζήτηση. Μέτρα από δω, μέτρα από κει. Από παντού μέτρα.
Μέτρα ακούμε και μέτρα δεν βλέπουμε. Λείπουν μέτρα, δεν παίρνονται μέτρα !
Αλήθεια τι περιμένουν, μήπως δεν υπάρχουν μέτρα ; Μήπως υπάρχει έλλειψη ;
Ο πατριωτισμός και η συναίσθηση του εθνικού χρέους της στήλης είναι πράγματα γνωστά και αδιαμφισβήτητα.
Ο ιδιοκτήτης της, λόγω συνταξιοδοτήσεως, διατηρεί παροπλισμένη, αλλά σε αρίστη κατάσταση, μία ολόκληρη κορδέλα, τριαντάμετρη. Τριάντα ολόκληρα μέτρα !
Τα μέτρα αυτά,(τριάντα ολόκληρα !) με πολλή συγκίνηση και αυταπάρνηση τα προσφέρει, θυσία, στο βωμό της πατρίδος. Για τη σωτηρία της ! Για το κοινωνικό σύνολο !
Χωρίς καμία προσδοκία ανταπόδοσης. ( Ούτε ανδριάντες, ούτε προτομές. Μετονομασία μίας μικράς οδού, ίσως).
Ο αξιότιμος κ. Υπουργός των, διά βίου, Οικονομικών παρακαλείται όπως συνεννοηθεί με τη στήλη διά την παραλαβή και αξιοποίηση της κορδέλας.
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
Σχολιασμοί
ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ
Από της εμφανίσεως του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό προσκήνιο, η στήλη δεν το είδε ποτέ με καλό μάτι. Θέλεις τα μούσια, θέλεις τα γένια και τα ζιβάγκο, κάτι δεν της κόλλαγε πως πρόκειται για σοβαρό κίνημα. Όταν, δε, εμπεδώθηκε και η εκφορά του λόγου, πολιτικού και απλού, και έγινε έκδηλος ο λαϊκισμός που το διακατείχε ε ', τότε ήρθε και φούντωσε το «αίσθημα».
Κατά συνέπειαν οι παρακάτω αράδες μόνο σαν αβάντα δεν θα πρέπει να θεωρηθούν.
Ο λόγος για το τραγικό συμβάν της συμπεριφοράς των παιδιών του κ. Νιώτη.
Θεωρώ ότι το τραγικό δεν βρίσκεται στη σύλληψη, αυτό είναι το λιγότερο. Τραγικό είναι αυτό που συμβαίνει μέσα στο σπίτι του κ. Νιώτη καθημερινά. Στη καθημερινή σύγκρουση γονιών και παιδιών.
Στη σημερινή κοινωνία που, όλοι μας ζούμε, και η οποία αποτελεί ένα μεγάλο καζάνι που κοχλάζει ανεξέλεγκτα, όσοι νομίζουν ότι μπορούν να κατευθύνουν τα παιδιά τους στα ιδανικά και τις αρχές που οι ίδιοι πιστεύουν και, πολύ περισσότερο, να ελέγξουν τις πράξεις τους, είναι, τουλάχιστον, αφελείς. Είναι οι «αναμάρτητοι» ! Και ο «αναμάρτητος» πρώτος τον λίθον βαλέτω !
Παρακολούθησα στο γυαλί δύο συνεντεύξεις του κ. Νιώτη. Είδα στα μάτια του την ντροπή και στα λόγια του τη συντριβή του πολιτικού και το πόνο του πατέρα, που ταλαντευόταν. Από τη μιά μεριά ο πολιτικός ταγός κι από την άλλη ο γονιός.
Και η διάθεσή του για παραίτηση φανερώνει εντιμότητα και υπευθυνότητα.
Νομίζω όμως ότι υπερβάλλει και αν παραιτηθεί θα διαπράξει σφάλμα. Κανείς σοβαρά σκεπτόμενος πολίτης δεν του καταλογίζει ευθύνες για σκέψεις και πράξεις των τριαντάχρονων παιδιών του. Όταν μάλιστα τις απεχθείς τάξεις των κουκουλοφόρων κανίβαλων τις πυκνώνουν παιδάκια 12 και 15 χρόνων.
Στο κόσμο που σήμερα πορεύεται χωρίς αξίες και ιδανικά, σαν καράβι χωρίς πυξίδα, η «υπόθεση Νιώτη», μοιάζει με παρωνυχίδα
ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑ
Από της εμφανίσεως του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό προσκήνιο, η στήλη δεν το είδε ποτέ με καλό μάτι. Θέλεις τα μούσια, θέλεις τα γένια και τα ζιβάγκο, κάτι δεν της κόλλαγε πως πρόκειται για σοβαρό κίνημα. Όταν, δε, εμπεδώθηκε και η εκφορά του λόγου, πολιτικού και απλού, και έγινε έκδηλος ο λαϊκισμός που το διακατείχε ε ', τότε ήρθε και φούντωσε το «αίσθημα».
Κατά συνέπειαν οι παρακάτω αράδες μόνο σαν αβάντα δεν θα πρέπει να θεωρηθούν.
Ο λόγος για το τραγικό συμβάν της συμπεριφοράς των παιδιών του κ. Νιώτη.
Θεωρώ ότι το τραγικό δεν βρίσκεται στη σύλληψη, αυτό είναι το λιγότερο. Τραγικό είναι αυτό που συμβαίνει μέσα στο σπίτι του κ. Νιώτη καθημερινά. Στη καθημερινή σύγκρουση γονιών και παιδιών.
Στη σημερινή κοινωνία που, όλοι μας ζούμε, και η οποία αποτελεί ένα μεγάλο καζάνι που κοχλάζει ανεξέλεγκτα, όσοι νομίζουν ότι μπορούν να κατευθύνουν τα παιδιά τους στα ιδανικά και τις αρχές που οι ίδιοι πιστεύουν και, πολύ περισσότερο, να ελέγξουν τις πράξεις τους, είναι, τουλάχιστον, αφελείς. Είναι οι «αναμάρτητοι» ! Και ο «αναμάρτητος» πρώτος τον λίθον βαλέτω !
Παρακολούθησα στο γυαλί δύο συνεντεύξεις του κ. Νιώτη. Είδα στα μάτια του την ντροπή και στα λόγια του τη συντριβή του πολιτικού και το πόνο του πατέρα, που ταλαντευόταν. Από τη μιά μεριά ο πολιτικός ταγός κι από την άλλη ο γονιός.
Και η διάθεσή του για παραίτηση φανερώνει εντιμότητα και υπευθυνότητα.
Νομίζω όμως ότι υπερβάλλει και αν παραιτηθεί θα διαπράξει σφάλμα. Κανείς σοβαρά σκεπτόμενος πολίτης δεν του καταλογίζει ευθύνες για σκέψεις και πράξεις των τριαντάχρονων παιδιών του. Όταν μάλιστα τις απεχθείς τάξεις των κουκουλοφόρων κανίβαλων τις πυκνώνουν παιδάκια 12 και 15 χρόνων.
Στο κόσμο που σήμερα πορεύεται χωρίς αξίες και ιδανικά, σαν καράβι χωρίς πυξίδα, η «υπόθεση Νιώτη», μοιάζει με παρωνυχίδα
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
Προτάσεις
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΜΠΑΧΑΛΟΥ
Είναι πολύ φυσικό και πολύ λογικό μπροστά στη σημερινή κατάσταση κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να μένει αδιάφορος.
Το θέμα έχει ξεφύγει, πλέον, από τα πλαίσια κάθε πολιτικής αντιπαράθεσης και παίρνει διαστάσεις πολέμου. Της λογικής με το παράλογο. Κι αυτό πέρα από κάθε όριο των αιτίων και των αφορμών που προκαλούν τις εκρήξεις.
Η στήλη, ως διαθέτουσα απλώς τον κοινόν νου, θα επιχειρήσει, κατ’ αρχήν, μία αποτύπωση γεγονότων, ζητώντας από τους αναγνώστες να κρίνουν μόνοι τους την ορθότητα της καταγραφής.
Θα φωτογραφίσει και απαριθμήσει μόνο, ψυχρά και ξερά, γεγονότα αδιαμφισβήτητα ακόμη κι από το πλέον κακόπιστο αντιρρησία.
1) Το τι πρόκειται να συμβεί σε κάθε «εορτασμό» επετείου κάποιων γεγονότων είναι γνωστό τοις πάσι και εκ των προτέρων. Και ουδείς δικαιούται να αμφιβάλλει, να αγνοεί και να αιθεροβατεί, περιμένοντας, δήθεν, ειρηνικές διαδηλώσεις. Όλοι βλέπουν τις επερχόμενες βιαιότητες και όλοι, αγωνιωδώς, τις περιμένουν.
2) Η γενική οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας είναι άθλια και δικαιολογεί απολύτως εξεγέρσεις, κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια που φέρνουν μαζί τους, σαν φυσικό επακόλουθο,τη τυφλή και καλοοργανωμένη βία.
3) Η Αστυνομία αποτελεί μηχανισμό και όργανο προλήψεως και καταστολής.
Δεν δρα αλλά αντιδρά. Η παρουσία της προκαλεί μόνον αυτούς που θέλουν να προκληθούν. Κανείς φιλήσυχος πολίτης δεν ενοχλείται βλέποντας δίπλα του αστυνομικό. Ίσα ίσα, νοιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια. Τα περί προκλήσεων των αστυνομικών, τα πειράγματα, δήθεν, στις διερχόμενες όμορφες κοπέλες και ο φόβος που προκαλεί η απλή παρουσία της Αστυνομίας στο «φιλήσυχο» πολίτη αποτελούν αστειότητες ανάξιες κάθε σχολιασμού.
4) Είναι γνωστή η κακή συμπεριφορά αρκετών αστυνομικών. Η αλαζονεία, η αγένεια και η υπεροψία, δυστυχώς, είναι στοιχεία που συνιστούν αυτό που λέμε «μπασκινέικη» συμπεριφορά. Επ’ αυτού η στήλη διαθέτει αρκετή προσωπική εμπειρία. Και αυτό είναι μεν στοιχείο νοοτροπίας που πρέπει ν’ αλλάξει, χωρίς, όμως, ν’ αποτελεί ουσιώδη παράμετρο στα επεισόδια Η Αστυνομία ποτέ δεν αρχίζει πρώτη ένα καυγά. Δεν τη συμφέρει, άλλωστε.
5) Η φιλοσοφία, οι προθέσεις και οι πρακτικές εφαρμογές των πάσης φύσεως «αντιεξουσιαστών», «αναρχικών» και όλων των, δίκαια η άδικα, αγανακτισμένων μηδενιστών είναι γνωστές και ξεκάθαρες.
Υπό κάποια έννοια θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και….έντιμες ! Γιατί ουδέποτε απέκρυψαν ούτε τη κοινωνική τους φιλοσοφία ούτε τις πρακτικές μεθόδους και επιδιώξεις για τη επίτευξη του στόχου τους. Δηλαδή τη διάλυση των πάντων. Το διακηρύσσουν ξεκάθαρα και το επιχειρούν, επίσης, ξεκάθαρα. Το γράφουν και το υπογράφουν στους τοίχους με κάθε ευκαιρία
Το «kill the rich», γραμμένο με μαύρο μαρκαδόρο στο πλαϊνό ενός λευκού αυτοκινήτου, που πρόσφατα είδαμε όλοι στα κανάλια, τα λέει όλα.
Δεν χρειάζεται καμία περαιτέρω επεξήγηση και ανάλυση. Ο στόχος είναι προφανής και η βίαιη δράση, ως αποτέλεσμα, επίσης.
6) Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε κάθε λογικό άνθρωπο ότι ο θάνατος είναι η μόνη α π ό λ υ τ η , φιλοσοφικά, έννοια. Το πέρασμα από την ύπαρξη στην ανυπαρξία.
Από τη μιά στιγμή στην άλλη καταργείσαι, χάνεσαι. Τα πάντα, όσα αφορούν εσένα σταματούν ακαριαία. Παύεις να υπάρχεις !
Και αυτό το γεγονός, μοιραίο και αναπόφευκτο, επιδέχεται πολύ πλατειάς αντιμετώπισης. Από την πλήρη αποδοχή, όταν έρχεται φυσιολογικά και σε βαθιά γεράματα, μέχρι το βαθύ σπαραγμό όταν επισυμβαίνει σε νεαρή ηλικία. Και μάλιστα άδικα και άσκοπα. Η τραγικότητα ενός χαμού πολλαπλασιάζεται όταν αυτός αφορά ένα νέο παιδί που σφύζει από νιάτα και ζωηράδα. Και ο πόνος σε κανένα δεν αντανακλά δυνατότερα από όσο στους δικούς του ανθρώπους. Κανείς δεν τον νοιώθει ισχυρότερα και διαρκέστερα από τη μάνα και τον πατέρα. Κι αυτοί δεν χρειάζονται «επετείους» για θυμηθούν και εκδηλώσεις για να τιμήσουν τη μνήμη του χαμένου παιδιού τους.
7) Οι πάσης φύσεως «μπαχαλάκηδες – αντιεξουσιαστές», δεν δίνουν δεκάρα για τον αδικοχαμένο Αλέξη, και για κάθε Αλέξη που χάνεται. Σκοτίστηκαν ! Γιατί αυτοί μισούν βαθιά τη κοινωνία και όλους τους Αλέξηδες που περιέχει ! Ο νεαρός, απλώς, αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως άλλοθι για να κάνουν και πάλι αισθητή τη καταστροφική τους παρουσία. Οι ολιγάριθμες ομάδες της αναστάτωσης καταφέρνουν να υποδηλώσουν την ύπαρξή τους με τις εκκωφαντικές ενέργειες μηδενισμού και καταστροφής. Υπό τα αμήχανα όμματα ενός μουδιασμένου κράτους και την αβανταδόρικη πολιτική των διαφόρων ΜΜΕ, τα οποία χειρίζονται και διαχειρίζονται τις σχετικές κρίσεις κατά την προσωπική ιδιοτέλεια ενός εκάστου.
8) Η δολοφονία ενός ανθρώπου είναι μια απεχθής και απαράδεκτη πράξη και η αφαίρεση μιας ζωής ένα έγκλημα που χρήζει, οπωσδήποτε, κολασμού.
Σε όλες τις ευνομούμενες κοινωνίες, όμως, η εκτίμηση των συνθηκών ενός εγκλήματος, η κατάσταση των πρωταγωνιστών και η επιμέτρηση της ποινής είναι αποτέλεσμα εξονυχιστικού ελέγχου, διερεύνησης και εξακρίβωσης. Αυτό που απλά λέγεται «άπλετο φως». Που όλοι επιζητούμε.
Όπως και η προσμέτρηση, η όχι, πιθανών ελαφρυντικών των ενόχων. Η Δικαιοσύνη δεν παρασύρεται από λαϊκισμούς, «δημόσιο αίσθημα» και ύποπτες πολιτικές σκοπιμότητες. Κρίνει ήρεμα, νηφάλια και ψύχραιμα. Και αποδίδει το δίκαιο στο μέτρο που πρέπει.
9) Στα πολύ ψιλά γράμματα κάποιων εφημερίδων είδαμε να αναγράφεται ότι το επίσημο πόρισμα της διερεύνησης των συνθηκών της δολοφονίας του Αλέξη αναφέρει, καθαρά, ε ξ ο σ τ ρ α κ ι σ μ ό της μοιραίας σφαίρας, γεγονός που αποκλείει την «εν ψυχρώ δολοφονία». Άμα θέλεις να σκοτώσεις δεν παίζεις μπιλιάρδο με τις σφαίρες. Ρίχνεις κατ’ ευθείαν, στο στόχο. Στη προκειμένη περίπτωση η πρόθεση αφαιρείται και το πράγμα οδηγείται αλλού, χωρίς βέβαια και σε καμία περίπτωση να παραγνωρίζεται το αξιόποινο και αδικαιολόγητο του γεγονότος. Ενός γεγονότος που αν εξηγηθεί και προβληθεί ψύχραιμα και αντικειμενικά θα βάλει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Θα αποφορτίσει σημαντικά το κλίμα, θα αποδυναμώσει τη, δήθεν, «λαϊκή οργή», θα αφοπλίσει πολλούς συνοδοιπόρους των, κατ’ επάγγελμα, μπαχαλάκηδων και θα εκτονώσει σε μεγάλο βαθμό την εκρηκτική κατάσταση. Όμως αυτό είναι το μόνο που δεν θέλουν οι μπαχαλάκηδες και οι, πάσης φύσεως, υποκινητές τους. Και όσο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, για να χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του, η Αθήνα θα πληρώνει συνεχώς τη νύφη και αθώοι και ένοχοι θα κλαιν πάνω στα ερείπια. Οι μεν με δάκρυα καυτά, οι δε με κροκοδείλια.
Κλείνοντας ας μου επιτραπεί η διατύπωση μιάς άποψης. Τι θα έκανα και τι θα ευχόμουν να συμβαίνει σε μεγάλες επετείους απότισης τιμής στη μνήμη προσώπων και γεγονότων.
Αντί πορειών, διαδηλώσεων, συλλαλητηρίων και κάθε άλλης θορυβώδους εκδήλωσης που αλείφει με βούτυρο το κατάμαυρο ψωμί των πάσης φύσεως εχθρών της κοινωνίας και της δημοκρατίας θα ήταν προτιμότερο το κλείσιμο, όλων, στο σπίτι. Αποχή από κάθε έξοδο. Νέκρωση των πάντων. Ακινησία, ερήμωση των δρόμων και βουβή διαμαρτυρία.
Πολλές φορές η σιωπή γίνεται εκκωφαντικότερη από κάθε άλλη κραυγή. Και η φωνή της σιωπής θα φαίνεται πιό σπαραχτική και πιό εντυπωσιακή σε γεγονότα μνήμης και πένθους γιά κάθε αδικοχαμένο συμπολίτη μας. Όπου κι αν ανήκει. Ο θάνατος πλήττει τι ίδιο οδυνηρά όλα τα σπίτια. Όλων των χώρων και όλων των παρατάξεων. Τα κλείνει με τον ίδιο, ακριβώς, τρόπο.
Οπότε και ο σεβασμός στην, όποια, μνήμη θα δείχνει αληθινότερος και πειστικότερος. Αλλά, πάνω απ’ όλα πιό πολιτισμένος και πιό αποτελεσματικός.
Σε όποιους, πιθανόν, ειρωνευτούν και θεωρήσουν την υποδεικνυόμενη πρόταση ως απλή αιθεροβασία και ανόητο ρομαντισμό, απαντώ ότι με τέτοια μέθοδο ο Γκάντι ταρακούνησε ολόκληρη βρετανική αυτοκρατορία κι απελευθέρωσε το 1945 την Ινδία. Όχι με οδομαχίες και βίαια επεισόδια αλλά με καθιστική σιωπηλή διαμαρτυρία!
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΜΠΑΧΑΛΟΥ
Είναι πολύ φυσικό και πολύ λογικό μπροστά στη σημερινή κατάσταση κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να μένει αδιάφορος.
Το θέμα έχει ξεφύγει, πλέον, από τα πλαίσια κάθε πολιτικής αντιπαράθεσης και παίρνει διαστάσεις πολέμου. Της λογικής με το παράλογο. Κι αυτό πέρα από κάθε όριο των αιτίων και των αφορμών που προκαλούν τις εκρήξεις.
Η στήλη, ως διαθέτουσα απλώς τον κοινόν νου, θα επιχειρήσει, κατ’ αρχήν, μία αποτύπωση γεγονότων, ζητώντας από τους αναγνώστες να κρίνουν μόνοι τους την ορθότητα της καταγραφής.
Θα φωτογραφίσει και απαριθμήσει μόνο, ψυχρά και ξερά, γεγονότα αδιαμφισβήτητα ακόμη κι από το πλέον κακόπιστο αντιρρησία.
1) Το τι πρόκειται να συμβεί σε κάθε «εορτασμό» επετείου κάποιων γεγονότων είναι γνωστό τοις πάσι και εκ των προτέρων. Και ουδείς δικαιούται να αμφιβάλλει, να αγνοεί και να αιθεροβατεί, περιμένοντας, δήθεν, ειρηνικές διαδηλώσεις. Όλοι βλέπουν τις επερχόμενες βιαιότητες και όλοι, αγωνιωδώς, τις περιμένουν.
2) Η γενική οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας είναι άθλια και δικαιολογεί απολύτως εξεγέρσεις, κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια που φέρνουν μαζί τους, σαν φυσικό επακόλουθο,τη τυφλή και καλοοργανωμένη βία.
3) Η Αστυνομία αποτελεί μηχανισμό και όργανο προλήψεως και καταστολής.
Δεν δρα αλλά αντιδρά. Η παρουσία της προκαλεί μόνον αυτούς που θέλουν να προκληθούν. Κανείς φιλήσυχος πολίτης δεν ενοχλείται βλέποντας δίπλα του αστυνομικό. Ίσα ίσα, νοιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια. Τα περί προκλήσεων των αστυνομικών, τα πειράγματα, δήθεν, στις διερχόμενες όμορφες κοπέλες και ο φόβος που προκαλεί η απλή παρουσία της Αστυνομίας στο «φιλήσυχο» πολίτη αποτελούν αστειότητες ανάξιες κάθε σχολιασμού.
4) Είναι γνωστή η κακή συμπεριφορά αρκετών αστυνομικών. Η αλαζονεία, η αγένεια και η υπεροψία, δυστυχώς, είναι στοιχεία που συνιστούν αυτό που λέμε «μπασκινέικη» συμπεριφορά. Επ’ αυτού η στήλη διαθέτει αρκετή προσωπική εμπειρία. Και αυτό είναι μεν στοιχείο νοοτροπίας που πρέπει ν’ αλλάξει, χωρίς, όμως, ν’ αποτελεί ουσιώδη παράμετρο στα επεισόδια Η Αστυνομία ποτέ δεν αρχίζει πρώτη ένα καυγά. Δεν τη συμφέρει, άλλωστε.
5) Η φιλοσοφία, οι προθέσεις και οι πρακτικές εφαρμογές των πάσης φύσεως «αντιεξουσιαστών», «αναρχικών» και όλων των, δίκαια η άδικα, αγανακτισμένων μηδενιστών είναι γνωστές και ξεκάθαρες.
Υπό κάποια έννοια θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και….έντιμες ! Γιατί ουδέποτε απέκρυψαν ούτε τη κοινωνική τους φιλοσοφία ούτε τις πρακτικές μεθόδους και επιδιώξεις για τη επίτευξη του στόχου τους. Δηλαδή τη διάλυση των πάντων. Το διακηρύσσουν ξεκάθαρα και το επιχειρούν, επίσης, ξεκάθαρα. Το γράφουν και το υπογράφουν στους τοίχους με κάθε ευκαιρία
Το «kill the rich», γραμμένο με μαύρο μαρκαδόρο στο πλαϊνό ενός λευκού αυτοκινήτου, που πρόσφατα είδαμε όλοι στα κανάλια, τα λέει όλα.
Δεν χρειάζεται καμία περαιτέρω επεξήγηση και ανάλυση. Ο στόχος είναι προφανής και η βίαιη δράση, ως αποτέλεσμα, επίσης.
6) Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε κάθε λογικό άνθρωπο ότι ο θάνατος είναι η μόνη α π ό λ υ τ η , φιλοσοφικά, έννοια. Το πέρασμα από την ύπαρξη στην ανυπαρξία.
Από τη μιά στιγμή στην άλλη καταργείσαι, χάνεσαι. Τα πάντα, όσα αφορούν εσένα σταματούν ακαριαία. Παύεις να υπάρχεις !
Και αυτό το γεγονός, μοιραίο και αναπόφευκτο, επιδέχεται πολύ πλατειάς αντιμετώπισης. Από την πλήρη αποδοχή, όταν έρχεται φυσιολογικά και σε βαθιά γεράματα, μέχρι το βαθύ σπαραγμό όταν επισυμβαίνει σε νεαρή ηλικία. Και μάλιστα άδικα και άσκοπα. Η τραγικότητα ενός χαμού πολλαπλασιάζεται όταν αυτός αφορά ένα νέο παιδί που σφύζει από νιάτα και ζωηράδα. Και ο πόνος σε κανένα δεν αντανακλά δυνατότερα από όσο στους δικούς του ανθρώπους. Κανείς δεν τον νοιώθει ισχυρότερα και διαρκέστερα από τη μάνα και τον πατέρα. Κι αυτοί δεν χρειάζονται «επετείους» για θυμηθούν και εκδηλώσεις για να τιμήσουν τη μνήμη του χαμένου παιδιού τους.
7) Οι πάσης φύσεως «μπαχαλάκηδες – αντιεξουσιαστές», δεν δίνουν δεκάρα για τον αδικοχαμένο Αλέξη, και για κάθε Αλέξη που χάνεται. Σκοτίστηκαν ! Γιατί αυτοί μισούν βαθιά τη κοινωνία και όλους τους Αλέξηδες που περιέχει ! Ο νεαρός, απλώς, αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως άλλοθι για να κάνουν και πάλι αισθητή τη καταστροφική τους παρουσία. Οι ολιγάριθμες ομάδες της αναστάτωσης καταφέρνουν να υποδηλώσουν την ύπαρξή τους με τις εκκωφαντικές ενέργειες μηδενισμού και καταστροφής. Υπό τα αμήχανα όμματα ενός μουδιασμένου κράτους και την αβανταδόρικη πολιτική των διαφόρων ΜΜΕ, τα οποία χειρίζονται και διαχειρίζονται τις σχετικές κρίσεις κατά την προσωπική ιδιοτέλεια ενός εκάστου.
8) Η δολοφονία ενός ανθρώπου είναι μια απεχθής και απαράδεκτη πράξη και η αφαίρεση μιας ζωής ένα έγκλημα που χρήζει, οπωσδήποτε, κολασμού.
Σε όλες τις ευνομούμενες κοινωνίες, όμως, η εκτίμηση των συνθηκών ενός εγκλήματος, η κατάσταση των πρωταγωνιστών και η επιμέτρηση της ποινής είναι αποτέλεσμα εξονυχιστικού ελέγχου, διερεύνησης και εξακρίβωσης. Αυτό που απλά λέγεται «άπλετο φως». Που όλοι επιζητούμε.
Όπως και η προσμέτρηση, η όχι, πιθανών ελαφρυντικών των ενόχων. Η Δικαιοσύνη δεν παρασύρεται από λαϊκισμούς, «δημόσιο αίσθημα» και ύποπτες πολιτικές σκοπιμότητες. Κρίνει ήρεμα, νηφάλια και ψύχραιμα. Και αποδίδει το δίκαιο στο μέτρο που πρέπει.
9) Στα πολύ ψιλά γράμματα κάποιων εφημερίδων είδαμε να αναγράφεται ότι το επίσημο πόρισμα της διερεύνησης των συνθηκών της δολοφονίας του Αλέξη αναφέρει, καθαρά, ε ξ ο σ τ ρ α κ ι σ μ ό της μοιραίας σφαίρας, γεγονός που αποκλείει την «εν ψυχρώ δολοφονία». Άμα θέλεις να σκοτώσεις δεν παίζεις μπιλιάρδο με τις σφαίρες. Ρίχνεις κατ’ ευθείαν, στο στόχο. Στη προκειμένη περίπτωση η πρόθεση αφαιρείται και το πράγμα οδηγείται αλλού, χωρίς βέβαια και σε καμία περίπτωση να παραγνωρίζεται το αξιόποινο και αδικαιολόγητο του γεγονότος. Ενός γεγονότος που αν εξηγηθεί και προβληθεί ψύχραιμα και αντικειμενικά θα βάλει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Θα αποφορτίσει σημαντικά το κλίμα, θα αποδυναμώσει τη, δήθεν, «λαϊκή οργή», θα αφοπλίσει πολλούς συνοδοιπόρους των, κατ’ επάγγελμα, μπαχαλάκηδων και θα εκτονώσει σε μεγάλο βαθμό την εκρηκτική κατάσταση. Όμως αυτό είναι το μόνο που δεν θέλουν οι μπαχαλάκηδες και οι, πάσης φύσεως, υποκινητές τους. Και όσο αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, για να χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του, η Αθήνα θα πληρώνει συνεχώς τη νύφη και αθώοι και ένοχοι θα κλαιν πάνω στα ερείπια. Οι μεν με δάκρυα καυτά, οι δε με κροκοδείλια.
Κλείνοντας ας μου επιτραπεί η διατύπωση μιάς άποψης. Τι θα έκανα και τι θα ευχόμουν να συμβαίνει σε μεγάλες επετείους απότισης τιμής στη μνήμη προσώπων και γεγονότων.
Αντί πορειών, διαδηλώσεων, συλλαλητηρίων και κάθε άλλης θορυβώδους εκδήλωσης που αλείφει με βούτυρο το κατάμαυρο ψωμί των πάσης φύσεως εχθρών της κοινωνίας και της δημοκρατίας θα ήταν προτιμότερο το κλείσιμο, όλων, στο σπίτι. Αποχή από κάθε έξοδο. Νέκρωση των πάντων. Ακινησία, ερήμωση των δρόμων και βουβή διαμαρτυρία.
Πολλές φορές η σιωπή γίνεται εκκωφαντικότερη από κάθε άλλη κραυγή. Και η φωνή της σιωπής θα φαίνεται πιό σπαραχτική και πιό εντυπωσιακή σε γεγονότα μνήμης και πένθους γιά κάθε αδικοχαμένο συμπολίτη μας. Όπου κι αν ανήκει. Ο θάνατος πλήττει τι ίδιο οδυνηρά όλα τα σπίτια. Όλων των χώρων και όλων των παρατάξεων. Τα κλείνει με τον ίδιο, ακριβώς, τρόπο.
Οπότε και ο σεβασμός στην, όποια, μνήμη θα δείχνει αληθινότερος και πειστικότερος. Αλλά, πάνω απ’ όλα πιό πολιτισμένος και πιό αποτελεσματικός.
Σε όποιους, πιθανόν, ειρωνευτούν και θεωρήσουν την υποδεικνυόμενη πρόταση ως απλή αιθεροβασία και ανόητο ρομαντισμό, απαντώ ότι με τέτοια μέθοδο ο Γκάντι ταρακούνησε ολόκληρη βρετανική αυτοκρατορία κι απελευθέρωσε το 1945 την Ινδία. Όχι με οδομαχίες και βίαια επεισόδια αλλά με καθιστική σιωπηλή διαμαρτυρία!
Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009
Σχολιασμοί
Η … ΕΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ
Η στήλη, εκ πεποιθήσεως, είναι κατά κάθε μεγαλεπήβολου, και εκτός ανθρώπινης κλίμακας, έργου. Ιδίως όταν αυτό αλλοιώνει υπέρμετρα το φυσικό ανάγλυφο. Πιστεύει ακράδαντα στη σοφία της δημιουργίας και την ολόσωστη λειτουργία της φύσεως. Βεβαίως ο Άνθρωπος μπορεί, και πρέπει ως στοιχείο της δημιουργίας κι αυτός, να επεμβαίνει ρυθμιστικά και συμβατά με τους φυσικούς νόμους για να βελτιώνει τις συνθήκες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει αυτός και όλα τα άλλα έμβια όντα. Και μέχρις εκεί. Συνεπώς η βίαια αλλοίωση του περιβάλλοντος και των πανάρχαιων φυσικών λειτουργιών του την βρίσκει κάθετα αντίθετη.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η εκτροπή του Αχελώου, έργο κολοσσιαίας οικολογικής σημασίας, έφερνε τη στήλη σε τελείως πλήρη αντίθεση.
Το έργο, καλώς η κακώς, ( κάκιστα ) αποφασίστηκε να γίνει.
Ήδη, μετά πάνω από 20 χρόνια εργασιών, με τη γνωστή ελληνική τακτική ( ένα εμπρός, δύο πίσω ) οι εργασίες καρκινοβατούν με μόνους κερδισμένους κάποιους μεγαλοεργολάβους, (Πασόκους κατά πλειοψηφία) που έχουν θησαυρίσει και τον ελληνικό λαό, μόνιμα κορόιδο, να έχει πετάξει κάποια δισεκατομμύρια γιά πλάκα, κυριολεκτικά στο ποτάμι.
Με το ρεαλισμό που την διακρίνει η στήλη ξεπερνάει τις, όποιες, αντιρρήσεις της και βλέπει κατάφατσα την πραγματικότητα.Έως εδώ ότι έγινε, έγινε.
Θεωρεί δεδομένη την αντίθεση της νυν «Μάγισσας – Υπουργού (ας αναζητηθεί σε προηγούμενη ανάρτηση η εξήγηση του τίτλου) της , διά βίου, προστασίας του Περιβάλλοντος» κ. Τίνας Μπιρμπίλη στη φιλοσοφία και τη συνέχιση του έργου, και εκτιμά ως βεβαία τη διακοπή του. Θέμα χρόνου και διαδικασιών.
Μέχρις εδώ, όλα καλά και άγια, ψωμί κι αλάτι.
Η στήλη επεμβαίνει με σκέψεις και προτάσεις, απ’εδώ και πέρα.
Η κ. Μπιρμπίλη ετόνισε προς ανησυχούντας Θεσσαλούς, επί λέξει :
- Και αν δεν πραγματοποιηθεί η εκτροπή του Αχελώου, το ΠΑΣΟΚ ε γ γ υ ά τ α ι ότι το νερό δεν θα λείψει από το θεσσαλικό κάμπο !
Η ξεκάθαρη αυτή καθησυχαστική διαβεβαίωση,( για την εγκυρότητα της οποίας ουδεμία αμφιβολία υπάρχει δεδομένου ότι πρώτη η στήλη, πανελληνίως, αναγνώρισε και διακήρυξε τις μαγικές ικανότητες της παρούσας κυβέρνησης), ικανοποιεί απόλυτα κάθε αντιτιθέμενο στο έργο.
Θέλοντας, όμως, να κλειδώσει εντελώς το αποτέλεσμα και γιά να υπάρχει, χίλια στα εκατό, επάρκεια νερού στο κάμπο, υπό οιεσδήποτε συνθήκες βροχοπτώσεων, (κατά τη σοφή παροιμιώδη εξολόθρευση των ποντικών, όπου, ομού μετά του αγιασμού υπό του ευσεβούς εφημερίου, κρατάμε, καλού κακού, και καμιά φάκα), προτείνομε στην κ. Μάγισσα – Υπουργό, σαν έσχατη καταφυγή, την κάτωθι αλάνθαστη μέθοδο υπερπληρώσεως των θεσσαλικών υδροταμιευτήρων.
Ξεκινώντας από το σύνολο των ψηφισάντων ΠΑΣΟΚ κατά τις τελευταίες εκλογές, και συνυπολογιζομένων πιθανών διαρροών, θανάτων, αποστασιών κλπ θα μπορούσαμε να βασιστούμε σε μιά ελάχιστη, συμπαγή, βάση 3.000.000 (τουλάχιστον) ατόμων τα οποία θα υπακούσουν τυφλά στα κελεύσματα του «Κινήματος».
Βάζουμε, κατόπιν, τα φιλικά μας ΜΜΕ, (δηλαδή όλα) επί σειράν ημερών να βομβαρδίζουν το κόσμο με την αναγκαιότητα ημερησίας, κατ’ άτομον, κατανάλωσης 4 , τουλάχιστον, λίτρων νερού. Με κάθε επιχειρήμα, αδιάφορο.
Κανάλια, ειδήσεις, παράθυρα, πρωινάδικα, όλα ! Και παντού !
( Η στήλη έχει κατά νου μερικά διαφημιστικά σποτάκια και μερικά ακλόνητα επιχειρήματα διά τους εκλεκτούς συμμετέχοντας «παραθυρούχους» και αν ερωτηθεί μπορεί να προσφέρει αφιλοκερδώς τις σκέψεις της ).
Η χρησιμότης του νερού στη καλή νεφρική λειτουργία των πολιτών είναι αδιαμφισβήτητη. ( Τούτο θα μπορεί να βεβαιώνει διά σχετικής παρεμβάσεως και η Μάγισσα – Υπουργός της , διά βίου, Υγείας η οποία θα εμφανίζεται να πίνει, μονοκοπανιά, τρία ποτήρια νερό στη ΤV ). Ίσως και σε απ’ ευθείας τηλεοπτική σύνδεση του Υπουργικού Συμβουλίου οι «Μάγοι – Υπουργοί» να κατεβάζουν, κι αυτοί, από ένα ποτήρι νερό έκαστος, πλην του κ. Πάγκαλου ο οποίος, λόγω χωρητικότητος, θα κατεβάζει δώδεκα !
Και το αποτέλεσμα έρχεται. Τελικά όλοι οι πασόκοι θα πεισθούν να πίνουν από 4 λίτρα νερό την ημέρα, έκαστος .
Αποτέλεσμα της μεγάλης υδρόποσης θα είναι η ευεργετική…. «άφθονη διούρηση» !
( Μη μου πείτε ότι δεν θυμόσασθε τις ηρωικές εποχές του Ωνασείου, επί αειμνήστου Ανδρέα, και τις συνεχείς τηλεοπτικές μετρήσεις και αναφορές στην ποιοτική και ποσοτική συγκομιδή των προϊόντων της ουροδόχου κύστης του !)
Ένας χοντρικός και πρόχειρος υπολογισμός αναβιβάζει, αφαιρουμένων των πιθανών κατακρατήσεων (λόγω νεφρικών παθήσεων, κλπ ), τη καθημερινή, μέση, παραγωγή ούρων σε περίπου 3 λίτρα κατ’ άτομο.
Άρα η, πασοκική και μόνον, ημερήσια συνεισφορά ούρων θα ανέρχεται σε 9.000.000 λίτρα. Δηλαδή σε 9.000 κυβικά μέτρα την ημέρα ! Ποσόν σημαντικότατο και ικανό να συμβάλει αποφασιστικά στην επίλυση κάθε αρδευτικού προβλήματος του θεσσαλικού κάμπου.
Αν μάλιστα ληφθεί υπ’ όψιν και η, εις αμμωνία, περιεκτικότης του προσφερομένου προϊόντος άρδευσης το όφελος για την εθνικήν οικονομία θα είναι τεράστιο. Θα εξοικονομηθούν, ταυτόχρονα, χιλιάδες τόνοι λιπασμάτων !
Έτσι η εγγύηση της κ. Μπιρμπίλη θα υλοποιηθεί πλήρως. Ο κάμπος δεν θα διψάσει !
Αρκεί να προσέρχονται οι δότες , καθ΄ εκάστην, στις όχθες του Πηνειού και να προσφέρουν το «κάτι τσις» τους !
Η στήλη επί του προκειμένου έχει επεξεργασθεί πλήθος προτάσεων κι εναλλακτικών λύσεων, τις οποίες μπορεί να συζητήσει με αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες, γιά την ομαλή παροχέτευση και την αποφυγή πλημμυρών, υπερχειλίσεων και άλλων δυσλειτουργιών. (π.χ. τσουνάμι και άλλα τέτοια).
Επίσης, δεν θα ήταν άσκοπη η διερεύνηση της φοροδοτικής δυνατότητας της όλης επιχείρησης. Νομίζω οι αρμόδιοι οικονομικοί φορείς θα πρέπει να ρίξουν καμιά ματιά και να επεξεργαστούν όλες τις πτυχές του θέματος. Π.χ. πιθανή ερμηνεία των πολλών ούρων ως "μεγάλη κινητή ατομική περιουσία", άρα «τεκμήριον» !
Όπως βλέπετε η κοινωνική προσφορά της παρούσης ιστοσελίδας συνεχίζεται αμείωτη και, το σπουδαιότερο, ρηξικέλευθη και αφιλοκερδής.
Αν μάλιστα, με τη κατάποση σχετικού χαπιού επιτευχθεί και ο πράσινος χρωματισμός των ούρων, ε’ τότε σίγουρα η στήλη θα διεκδικήσει νόμπελ φυσικής διά τη τεράστια συνεισφορά της στην «αειφόρον ενέργεια» και την «πράσινη ανάπτυξη» !
Η … ΕΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ
Η στήλη, εκ πεποιθήσεως, είναι κατά κάθε μεγαλεπήβολου, και εκτός ανθρώπινης κλίμακας, έργου. Ιδίως όταν αυτό αλλοιώνει υπέρμετρα το φυσικό ανάγλυφο. Πιστεύει ακράδαντα στη σοφία της δημιουργίας και την ολόσωστη λειτουργία της φύσεως. Βεβαίως ο Άνθρωπος μπορεί, και πρέπει ως στοιχείο της δημιουργίας κι αυτός, να επεμβαίνει ρυθμιστικά και συμβατά με τους φυσικούς νόμους για να βελτιώνει τις συνθήκες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει αυτός και όλα τα άλλα έμβια όντα. Και μέχρις εκεί. Συνεπώς η βίαια αλλοίωση του περιβάλλοντος και των πανάρχαιων φυσικών λειτουργιών του την βρίσκει κάθετα αντίθετη.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η εκτροπή του Αχελώου, έργο κολοσσιαίας οικολογικής σημασίας, έφερνε τη στήλη σε τελείως πλήρη αντίθεση.
Το έργο, καλώς η κακώς, ( κάκιστα ) αποφασίστηκε να γίνει.
Ήδη, μετά πάνω από 20 χρόνια εργασιών, με τη γνωστή ελληνική τακτική ( ένα εμπρός, δύο πίσω ) οι εργασίες καρκινοβατούν με μόνους κερδισμένους κάποιους μεγαλοεργολάβους, (Πασόκους κατά πλειοψηφία) που έχουν θησαυρίσει και τον ελληνικό λαό, μόνιμα κορόιδο, να έχει πετάξει κάποια δισεκατομμύρια γιά πλάκα, κυριολεκτικά στο ποτάμι.
Με το ρεαλισμό που την διακρίνει η στήλη ξεπερνάει τις, όποιες, αντιρρήσεις της και βλέπει κατάφατσα την πραγματικότητα.Έως εδώ ότι έγινε, έγινε.
Θεωρεί δεδομένη την αντίθεση της νυν «Μάγισσας – Υπουργού (ας αναζητηθεί σε προηγούμενη ανάρτηση η εξήγηση του τίτλου) της , διά βίου, προστασίας του Περιβάλλοντος» κ. Τίνας Μπιρμπίλη στη φιλοσοφία και τη συνέχιση του έργου, και εκτιμά ως βεβαία τη διακοπή του. Θέμα χρόνου και διαδικασιών.
Μέχρις εδώ, όλα καλά και άγια, ψωμί κι αλάτι.
Η στήλη επεμβαίνει με σκέψεις και προτάσεις, απ’εδώ και πέρα.
Η κ. Μπιρμπίλη ετόνισε προς ανησυχούντας Θεσσαλούς, επί λέξει :
- Και αν δεν πραγματοποιηθεί η εκτροπή του Αχελώου, το ΠΑΣΟΚ ε γ γ υ ά τ α ι ότι το νερό δεν θα λείψει από το θεσσαλικό κάμπο !
Η ξεκάθαρη αυτή καθησυχαστική διαβεβαίωση,( για την εγκυρότητα της οποίας ουδεμία αμφιβολία υπάρχει δεδομένου ότι πρώτη η στήλη, πανελληνίως, αναγνώρισε και διακήρυξε τις μαγικές ικανότητες της παρούσας κυβέρνησης), ικανοποιεί απόλυτα κάθε αντιτιθέμενο στο έργο.
Θέλοντας, όμως, να κλειδώσει εντελώς το αποτέλεσμα και γιά να υπάρχει, χίλια στα εκατό, επάρκεια νερού στο κάμπο, υπό οιεσδήποτε συνθήκες βροχοπτώσεων, (κατά τη σοφή παροιμιώδη εξολόθρευση των ποντικών, όπου, ομού μετά του αγιασμού υπό του ευσεβούς εφημερίου, κρατάμε, καλού κακού, και καμιά φάκα), προτείνομε στην κ. Μάγισσα – Υπουργό, σαν έσχατη καταφυγή, την κάτωθι αλάνθαστη μέθοδο υπερπληρώσεως των θεσσαλικών υδροταμιευτήρων.
Ξεκινώντας από το σύνολο των ψηφισάντων ΠΑΣΟΚ κατά τις τελευταίες εκλογές, και συνυπολογιζομένων πιθανών διαρροών, θανάτων, αποστασιών κλπ θα μπορούσαμε να βασιστούμε σε μιά ελάχιστη, συμπαγή, βάση 3.000.000 (τουλάχιστον) ατόμων τα οποία θα υπακούσουν τυφλά στα κελεύσματα του «Κινήματος».
Βάζουμε, κατόπιν, τα φιλικά μας ΜΜΕ, (δηλαδή όλα) επί σειράν ημερών να βομβαρδίζουν το κόσμο με την αναγκαιότητα ημερησίας, κατ’ άτομον, κατανάλωσης 4 , τουλάχιστον, λίτρων νερού. Με κάθε επιχειρήμα, αδιάφορο.
Κανάλια, ειδήσεις, παράθυρα, πρωινάδικα, όλα ! Και παντού !
( Η στήλη έχει κατά νου μερικά διαφημιστικά σποτάκια και μερικά ακλόνητα επιχειρήματα διά τους εκλεκτούς συμμετέχοντας «παραθυρούχους» και αν ερωτηθεί μπορεί να προσφέρει αφιλοκερδώς τις σκέψεις της ).
Η χρησιμότης του νερού στη καλή νεφρική λειτουργία των πολιτών είναι αδιαμφισβήτητη. ( Τούτο θα μπορεί να βεβαιώνει διά σχετικής παρεμβάσεως και η Μάγισσα – Υπουργός της , διά βίου, Υγείας η οποία θα εμφανίζεται να πίνει, μονοκοπανιά, τρία ποτήρια νερό στη ΤV ). Ίσως και σε απ’ ευθείας τηλεοπτική σύνδεση του Υπουργικού Συμβουλίου οι «Μάγοι – Υπουργοί» να κατεβάζουν, κι αυτοί, από ένα ποτήρι νερό έκαστος, πλην του κ. Πάγκαλου ο οποίος, λόγω χωρητικότητος, θα κατεβάζει δώδεκα !
Και το αποτέλεσμα έρχεται. Τελικά όλοι οι πασόκοι θα πεισθούν να πίνουν από 4 λίτρα νερό την ημέρα, έκαστος .
Αποτέλεσμα της μεγάλης υδρόποσης θα είναι η ευεργετική…. «άφθονη διούρηση» !
( Μη μου πείτε ότι δεν θυμόσασθε τις ηρωικές εποχές του Ωνασείου, επί αειμνήστου Ανδρέα, και τις συνεχείς τηλεοπτικές μετρήσεις και αναφορές στην ποιοτική και ποσοτική συγκομιδή των προϊόντων της ουροδόχου κύστης του !)
Ένας χοντρικός και πρόχειρος υπολογισμός αναβιβάζει, αφαιρουμένων των πιθανών κατακρατήσεων (λόγω νεφρικών παθήσεων, κλπ ), τη καθημερινή, μέση, παραγωγή ούρων σε περίπου 3 λίτρα κατ’ άτομο.
Άρα η, πασοκική και μόνον, ημερήσια συνεισφορά ούρων θα ανέρχεται σε 9.000.000 λίτρα. Δηλαδή σε 9.000 κυβικά μέτρα την ημέρα ! Ποσόν σημαντικότατο και ικανό να συμβάλει αποφασιστικά στην επίλυση κάθε αρδευτικού προβλήματος του θεσσαλικού κάμπου.
Αν μάλιστα ληφθεί υπ’ όψιν και η, εις αμμωνία, περιεκτικότης του προσφερομένου προϊόντος άρδευσης το όφελος για την εθνικήν οικονομία θα είναι τεράστιο. Θα εξοικονομηθούν, ταυτόχρονα, χιλιάδες τόνοι λιπασμάτων !
Έτσι η εγγύηση της κ. Μπιρμπίλη θα υλοποιηθεί πλήρως. Ο κάμπος δεν θα διψάσει !
Αρκεί να προσέρχονται οι δότες , καθ΄ εκάστην, στις όχθες του Πηνειού και να προσφέρουν το «κάτι τσις» τους !
Η στήλη επί του προκειμένου έχει επεξεργασθεί πλήθος προτάσεων κι εναλλακτικών λύσεων, τις οποίες μπορεί να συζητήσει με αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες, γιά την ομαλή παροχέτευση και την αποφυγή πλημμυρών, υπερχειλίσεων και άλλων δυσλειτουργιών. (π.χ. τσουνάμι και άλλα τέτοια).
Επίσης, δεν θα ήταν άσκοπη η διερεύνηση της φοροδοτικής δυνατότητας της όλης επιχείρησης. Νομίζω οι αρμόδιοι οικονομικοί φορείς θα πρέπει να ρίξουν καμιά ματιά και να επεξεργαστούν όλες τις πτυχές του θέματος. Π.χ. πιθανή ερμηνεία των πολλών ούρων ως "μεγάλη κινητή ατομική περιουσία", άρα «τεκμήριον» !
Όπως βλέπετε η κοινωνική προσφορά της παρούσης ιστοσελίδας συνεχίζεται αμείωτη και, το σπουδαιότερο, ρηξικέλευθη και αφιλοκερδής.
Αν μάλιστα, με τη κατάποση σχετικού χαπιού επιτευχθεί και ο πράσινος χρωματισμός των ούρων, ε’ τότε σίγουρα η στήλη θα διεκδικήσει νόμπελ φυσικής διά τη τεράστια συνεισφορά της στην «αειφόρον ενέργεια» και την «πράσινη ανάπτυξη» !
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
Επικαιρότης
ΠΑΜΕ «ΣΤΟΙΧΗΜΑ»
Παραδοσιακά ο Δεκέμβριος χαρακτηρίζεται από έντονη αγωνιστική δραστηριότητα. Σε όλα τα «αθλήματα», σε όλα τα επίπεδα. Είναι ο μήνας με τα δυνατά ματς. Ο μήνας των «ντέρμπυ». Συνεπώς το ευγενές σπορ του «Στοιχήματος», δεδομένης και της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εποχή αυτή και προσελκύει πολλούς «παίκτες».
Η στήλη συναισθανόμενη τη κοινωνική της αποστολή, λάτρις της ευγενούς αμίλλης και του «ευ αγωνίζεσθαι» αλλά και ενστερνιζόμενη απολύτως το διάχυτο σύνθημα «Πρώτα ο πολίτης» και η ικανοποίηση των αναγκών του, οργανώνει σήμερα, ειδικώς γιά τα κρίσιμα «ντέρμπυ» της Κυριακής, ένα δικό της δελτίο «Στοιχήματος» περιλαμβάνον μία σειρά συναρπαστικών αγώνων και καλεί τους πολυπληθείς οπαδούς της να συμμετάσχουν.
Προσδιορίζει ακριβοδίκαια και μελετημένα τους συντελεστάς αποδόσεως εκάστου αποτελέσματος και αναμένει πονταρίσματα !
Η στήλη εγγυάται απολύτως το αδιάβλητο της διεξαγωγής των αγώνων και πληρώνει αμέσως και τοις μετρητοίς.
Δεν περιέχονται «σικέ» αγώνες, στημένες διαιτησίες και αμφισβητούμενα αποτελέσματα !
Παίξτε, λοιπόν, άφοβα και καλή σας επιτυχία ! !
Το δελτίο και οι αποδόσεις, ανά αγώνα, είναι :
1) Αστυνομία - Αναρχικοί : 1 = 3.20, Χ = 2.60, 2 = 1.20
2) Κουκουλοφόροι – Τράπεζες : 1 = 1.10, X = 2.40, 2 = 7.30
3) Χρυσαυγίτες – Αριστεριστές : 1 = 1.80, Χ = 3.50, 2 = 1.80
4) Αντιεξουσιαστές – Βιτρίνες : 1 = 1.25, Χ = 3.10, 2 = 5.30
5) Κρανοφόροι – Μασκοφόροι : 1 = 3.45, Χ = 2.35, 2 = 2.10
6) Πράσινη ανάπτυξη – Πράσινα άλογα : 1 = 6.40, Χ = 2.20, 2 = 1.45
7) Εγχώριοι τρομοκράτες – Εισαγόμενοι τρομοκράτες : σημειώσατε Χ (στάνταρ)
8) Παλαιολιθικοί ΚΚΕ – Νεολιθικοί ΚΚΕ : 1 = 1.50, Χ= 5.00, 2 = 1.50
9) Συνασπισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ – Συριζαίοι του ΣΥΝ : 1 = 1.80, X = 2.70, 2 = 1.80
10) Δακρυγόνα - Μολότωφ : 1 = 2.90, Χ = 1.70, 2 = 3.70
11) Καμένοι κάδοι σκουπιδιών(πλαστικοί) : under = 8.30, over = 1.20
12) Καμένοι κάδοι σκουπιδιών (μεταλλικοί) : under = 6.20, over = 1.40
13) Πυρπολημένα ΙΧ : under = 7.00, over = 1.05
Αυτά και καλό δεκατριάρι !
ΠΑΜΕ «ΣΤΟΙΧΗΜΑ»
Παραδοσιακά ο Δεκέμβριος χαρακτηρίζεται από έντονη αγωνιστική δραστηριότητα. Σε όλα τα «αθλήματα», σε όλα τα επίπεδα. Είναι ο μήνας με τα δυνατά ματς. Ο μήνας των «ντέρμπυ». Συνεπώς το ευγενές σπορ του «Στοιχήματος», δεδομένης και της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εποχή αυτή και προσελκύει πολλούς «παίκτες».
Η στήλη συναισθανόμενη τη κοινωνική της αποστολή, λάτρις της ευγενούς αμίλλης και του «ευ αγωνίζεσθαι» αλλά και ενστερνιζόμενη απολύτως το διάχυτο σύνθημα «Πρώτα ο πολίτης» και η ικανοποίηση των αναγκών του, οργανώνει σήμερα, ειδικώς γιά τα κρίσιμα «ντέρμπυ» της Κυριακής, ένα δικό της δελτίο «Στοιχήματος» περιλαμβάνον μία σειρά συναρπαστικών αγώνων και καλεί τους πολυπληθείς οπαδούς της να συμμετάσχουν.
Προσδιορίζει ακριβοδίκαια και μελετημένα τους συντελεστάς αποδόσεως εκάστου αποτελέσματος και αναμένει πονταρίσματα !
Η στήλη εγγυάται απολύτως το αδιάβλητο της διεξαγωγής των αγώνων και πληρώνει αμέσως και τοις μετρητοίς.
Δεν περιέχονται «σικέ» αγώνες, στημένες διαιτησίες και αμφισβητούμενα αποτελέσματα !
Παίξτε, λοιπόν, άφοβα και καλή σας επιτυχία ! !
Το δελτίο και οι αποδόσεις, ανά αγώνα, είναι :
1) Αστυνομία - Αναρχικοί : 1 = 3.20, Χ = 2.60, 2 = 1.20
2) Κουκουλοφόροι – Τράπεζες : 1 = 1.10, X = 2.40, 2 = 7.30
3) Χρυσαυγίτες – Αριστεριστές : 1 = 1.80, Χ = 3.50, 2 = 1.80
4) Αντιεξουσιαστές – Βιτρίνες : 1 = 1.25, Χ = 3.10, 2 = 5.30
5) Κρανοφόροι – Μασκοφόροι : 1 = 3.45, Χ = 2.35, 2 = 2.10
6) Πράσινη ανάπτυξη – Πράσινα άλογα : 1 = 6.40, Χ = 2.20, 2 = 1.45
7) Εγχώριοι τρομοκράτες – Εισαγόμενοι τρομοκράτες : σημειώσατε Χ (στάνταρ)
8) Παλαιολιθικοί ΚΚΕ – Νεολιθικοί ΚΚΕ : 1 = 1.50, Χ= 5.00, 2 = 1.50
9) Συνασπισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ – Συριζαίοι του ΣΥΝ : 1 = 1.80, X = 2.70, 2 = 1.80
10) Δακρυγόνα - Μολότωφ : 1 = 2.90, Χ = 1.70, 2 = 3.70
11) Καμένοι κάδοι σκουπιδιών(πλαστικοί) : under = 8.30, over = 1.20
12) Καμένοι κάδοι σκουπιδιών (μεταλλικοί) : under = 6.20, over = 1.40
13) Πυρπολημένα ΙΧ : under = 7.00, over = 1.05
Αυτά και καλό δεκατριάρι !
Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009
Επικαιρότης
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗΣ
(η Η ψευδαίσθηση της μαγείας)
Στις 22/11 η στήλη, αναφερόμενη στα έργα και τις ημέρες της νέας μας κυβέρνησης, έκανε ανάρτηση με τίτλο «Μαθητευόμενοι μάγοι».
Σε λιγότερο από 10 ημέρες, κατά μαγικό τρόπο, επαληθεύεται. Όλα γύρω μας περιστρέφονται και εξελίσσονται, τώρα, με μαγικές διαδικασίες.
Η Ελλάδα, πλέον, ζει και κινείται στον αστερισμό της μαγείας !
Η εκπαίδευση της κυβέρνησης σ’ αυτήν απεδείχθη, κατά τρόπο μαγικό βέβαια, ταχύρυθμη και αποδοτική.
Μέχρι τώρα είχαμε κουραστεί ν’ ακούμε ότι : «Στην οικονομία δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις» ! Μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου το είχαμε ακούσει τόσες φορές που το είχαμε, πλέον, μάθει καλά και το είχαμε εμπεδώσει ! Μέγα λάθος !
Με το γύρισμα του μήνα, τελείως ξαφνικά, Τσακ !!!.....με μιά μαγική κίνηση, ένα τρίψιμο των δύο δακτύλων του κ. Πρωθυπουργού, και ως διά μαγείας, όλα άλλαξαν !
Τα συνοφρυωμένα πρόσωπα των εταίρων μας έγιναν, αυτομάτως, χαμογελαστά ! Οι υψωμένες γροθιές και οι απειλητικές παλινδρομικές κινήσεις του δείκτου,(του τύπου θα σου δείξω, εγώ) έγιναν φιλικά χτυπήματα στη πλάτη και οι φοβέρες, κατανόηση ! Όλα ξαφνικά, όλα απότομα και όλα από μόνα τους. Χωρίς να μεσολαβήσει τίποτε απολύτως !
Από άγριοι λύκοι μεταμορφώθηκαν σε ήρεμα προβατάκια. Από απειλητικοί "εταίροι" έγιναν χαριεντιζόμενες και θελκτικές "εταίρες" !
Μέσα σε τρεις ημέρες (με το γυρισμό του κ. Πρωθυπουργού από τις προεδρεύουσες διακοπές του) όλα γύρισαν προς το καλύτερο ! Τα μαύρα σύννεφα έφυγαν, κλωτσηδόν, ο ουρανός ξαστέρωσε κι ο ήλιος (του ΠΑΣΟΚ) φάνηκε πάλι λαμπρός στον ουρανό της χώρας !
Η απειλή της χρεοκοπίας, που ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός σε δραματική του τηλεοπτική αναφορά είχε προαναγγείλει, έφυγε και πάει στον αγύριστο !
Το μαχαίρι βγήκε από το λαιμό μας και, μεταμορφωμένο σε αγγούρι, (άλλο μαγικό κόλπο αυτό), κατευθύνεται ολοταχώς, κατά μαγικό εννοείται τρόπο, προς άλλο, ομοίως ευπαθές και ευαίσθητο, σημείο του σώματός μας !
Η στήλη διαισθάνεται (όχι το αγγούρι ακόμα, ευτυχώς) ότι ο κ. Πρωθυπουργός είναι η ενηλικιωμένη μορφή του Χάρι Πότερ η, στη χειρότερη περίπτωση, μια επιτυχής μετάλλαξη του Νταίβηντ Κόπερφηλντ, του γνωστού μάγου που, αν θυμάστε, υποσχόταν να εξαφανίσει την Ακρόπολη !
Ο κ. Πρωθυπουργός εξαφάνισεν, ήδη, την απειλή της χρεοκοπίας, κατά θαυματουργό τρόπο, και έπεται συνέχεια θαυμάτων !
Κατόπιν των ανωτέρω μαγικών και θαυμαστών κυβερνητικών κατορθωμάτων η στήλη εισηγείται, μαζί με την πολύπλοκη και μακρόσυρτη μετονομασία των Υπουργείων, που ήδη έχει γίνει, να μετονομαστούν, επί το ορθότερο, και οι τίτλοι των αξιωματούχων τους.
Έτσι, προτείνει, αντί του τίτλου «υπουργός» τον τίτλο «μάγος». και τα Χαρτοφυλάκια να λέγονται "ραβδιά" !
Δηλαδή να λέμε, του λοιπού, «ο Μάγος των Οικονομικών», αντί του λανθασμένου «ο Υπουργός των Οικονομικών» η, «η Μάγισσα της, διά βίου, Παιδείας» αντί «η Υπουργός της, διά βίου, Παιδείας» κ. ο. κ.
Με τη παραπάνω λογική και , κατά απολύτως φυσική συνέπεια, ο Πρωθυπουργός θα μπορεί να ονομάζεται, «ο Μέγας Μάγιστρος» και ο «Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου» να λέγεται «ο Χωρίς ραβδί Μάγος» ! Φυσικά, κατ’ αναλογίαν, οι «Υφυπουργοί» θα αποκαλούνται «Υπομάγοι».
Επί τη ευκαιρία, μαζί με τις αναπόφευκτες αλλαγές των τίτλων η στήλη προτείνει και την επανόρθωση μιάς αδικίας. Γιατί, δηλαδή, μόνο η Παιδεία να εκτείνεται «διά βίου» ; Η Υγεία δεν απαιτεί «διά βίου» κάλυψη, η προστασία του Πολίτη, η άμυνα της χώρας ; Γιατί αυτές να μένουν στην απ' έξω παραπονεμένες ! Γιατί !
Αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικά θέματα και απορώ πως ξέφυγαν του κ. Παπανδρέου Καιρός, νομίζω, τα λάθη και τις παραλείψεις του και να σπεύσει να διορθώσει τους τίτλους, προσθέτοντας στις ονομασίες των Υπουργείων, κατά περίπτωση, τις λέξεις «διά βίου», ούτως ώστε να μπορέσουν, επί τέλους, να αρχίσουν να παράγουν έργο ! Γιατί πως είναι δυνατόν να λειτουργεί παραγωγικά ένα Υπουργείο αν πλανάται πάνω από το κεφάλι του, σα δαμόκλεια σπάθη, η αμφιβολία της προσωρινότητας. Γρήγορα να γίνουν «διά βίου» γιά ν’ αποκατασταθεί η εργονομία και η εύρυθμη λειτουργία τους. Αμάν, πιά !.
Ειδικά γιά τα Υπουργεία Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος ( η όπως αυτά λέγονται σήμερα ) πρέπει, οπωσδήποτε, να προστεθεί στην αμαξοστοιχία του ονόματός τους η λέξη «αειφόρου» η «πράσινης».
Αν προστεθούν και οι δύο, τόσο το καλύτερο. Η δουλειά θα γίνεται ταχύτερα και θα είναι, ποιοτικώς, καλύτερη. Νομίζω ότι οι πιο πάνω διαρθρωτικές αλλαγές, που η στήλη επισημαίνει, θα πρέπει να προσεχθούν ιδιαιτέρως και ν’ αποτελέσουν μία από τις πρώτες προτεραιότητες της Κυβέρνησης (αν όχι, η πρώτη ). Ας σπεύσει λοιπόν, αρκετός καιρός χάθηκε και η προθεσμία των εκατό ημερών, που η ίδια έθεσε, οσονούπω, εξαντλείται !
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗΣ
(η Η ψευδαίσθηση της μαγείας)
Στις 22/11 η στήλη, αναφερόμενη στα έργα και τις ημέρες της νέας μας κυβέρνησης, έκανε ανάρτηση με τίτλο «Μαθητευόμενοι μάγοι».
Σε λιγότερο από 10 ημέρες, κατά μαγικό τρόπο, επαληθεύεται. Όλα γύρω μας περιστρέφονται και εξελίσσονται, τώρα, με μαγικές διαδικασίες.
Η Ελλάδα, πλέον, ζει και κινείται στον αστερισμό της μαγείας !
Η εκπαίδευση της κυβέρνησης σ’ αυτήν απεδείχθη, κατά τρόπο μαγικό βέβαια, ταχύρυθμη και αποδοτική.
Μέχρι τώρα είχαμε κουραστεί ν’ ακούμε ότι : «Στην οικονομία δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις» ! Μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου το είχαμε ακούσει τόσες φορές που το είχαμε, πλέον, μάθει καλά και το είχαμε εμπεδώσει ! Μέγα λάθος !
Με το γύρισμα του μήνα, τελείως ξαφνικά, Τσακ !!!.....με μιά μαγική κίνηση, ένα τρίψιμο των δύο δακτύλων του κ. Πρωθυπουργού, και ως διά μαγείας, όλα άλλαξαν !
Τα συνοφρυωμένα πρόσωπα των εταίρων μας έγιναν, αυτομάτως, χαμογελαστά ! Οι υψωμένες γροθιές και οι απειλητικές παλινδρομικές κινήσεις του δείκτου,(του τύπου θα σου δείξω, εγώ) έγιναν φιλικά χτυπήματα στη πλάτη και οι φοβέρες, κατανόηση ! Όλα ξαφνικά, όλα απότομα και όλα από μόνα τους. Χωρίς να μεσολαβήσει τίποτε απολύτως !
Από άγριοι λύκοι μεταμορφώθηκαν σε ήρεμα προβατάκια. Από απειλητικοί "εταίροι" έγιναν χαριεντιζόμενες και θελκτικές "εταίρες" !
Μέσα σε τρεις ημέρες (με το γυρισμό του κ. Πρωθυπουργού από τις προεδρεύουσες διακοπές του) όλα γύρισαν προς το καλύτερο ! Τα μαύρα σύννεφα έφυγαν, κλωτσηδόν, ο ουρανός ξαστέρωσε κι ο ήλιος (του ΠΑΣΟΚ) φάνηκε πάλι λαμπρός στον ουρανό της χώρας !
Η απειλή της χρεοκοπίας, που ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός σε δραματική του τηλεοπτική αναφορά είχε προαναγγείλει, έφυγε και πάει στον αγύριστο !
Το μαχαίρι βγήκε από το λαιμό μας και, μεταμορφωμένο σε αγγούρι, (άλλο μαγικό κόλπο αυτό), κατευθύνεται ολοταχώς, κατά μαγικό εννοείται τρόπο, προς άλλο, ομοίως ευπαθές και ευαίσθητο, σημείο του σώματός μας !
Η στήλη διαισθάνεται (όχι το αγγούρι ακόμα, ευτυχώς) ότι ο κ. Πρωθυπουργός είναι η ενηλικιωμένη μορφή του Χάρι Πότερ η, στη χειρότερη περίπτωση, μια επιτυχής μετάλλαξη του Νταίβηντ Κόπερφηλντ, του γνωστού μάγου που, αν θυμάστε, υποσχόταν να εξαφανίσει την Ακρόπολη !
Ο κ. Πρωθυπουργός εξαφάνισεν, ήδη, την απειλή της χρεοκοπίας, κατά θαυματουργό τρόπο, και έπεται συνέχεια θαυμάτων !
Κατόπιν των ανωτέρω μαγικών και θαυμαστών κυβερνητικών κατορθωμάτων η στήλη εισηγείται, μαζί με την πολύπλοκη και μακρόσυρτη μετονομασία των Υπουργείων, που ήδη έχει γίνει, να μετονομαστούν, επί το ορθότερο, και οι τίτλοι των αξιωματούχων τους.
Έτσι, προτείνει, αντί του τίτλου «υπουργός» τον τίτλο «μάγος». και τα Χαρτοφυλάκια να λέγονται "ραβδιά" !
Δηλαδή να λέμε, του λοιπού, «ο Μάγος των Οικονομικών», αντί του λανθασμένου «ο Υπουργός των Οικονομικών» η, «η Μάγισσα της, διά βίου, Παιδείας» αντί «η Υπουργός της, διά βίου, Παιδείας» κ. ο. κ.
Με τη παραπάνω λογική και , κατά απολύτως φυσική συνέπεια, ο Πρωθυπουργός θα μπορεί να ονομάζεται, «ο Μέγας Μάγιστρος» και ο «Υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου» να λέγεται «ο Χωρίς ραβδί Μάγος» ! Φυσικά, κατ’ αναλογίαν, οι «Υφυπουργοί» θα αποκαλούνται «Υπομάγοι».
Επί τη ευκαιρία, μαζί με τις αναπόφευκτες αλλαγές των τίτλων η στήλη προτείνει και την επανόρθωση μιάς αδικίας. Γιατί, δηλαδή, μόνο η Παιδεία να εκτείνεται «διά βίου» ; Η Υγεία δεν απαιτεί «διά βίου» κάλυψη, η προστασία του Πολίτη, η άμυνα της χώρας ; Γιατί αυτές να μένουν στην απ' έξω παραπονεμένες ! Γιατί !
Αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικά θέματα και απορώ πως ξέφυγαν του κ. Παπανδρέου Καιρός, νομίζω, τα λάθη και τις παραλείψεις του και να σπεύσει να διορθώσει τους τίτλους, προσθέτοντας στις ονομασίες των Υπουργείων, κατά περίπτωση, τις λέξεις «διά βίου», ούτως ώστε να μπορέσουν, επί τέλους, να αρχίσουν να παράγουν έργο ! Γιατί πως είναι δυνατόν να λειτουργεί παραγωγικά ένα Υπουργείο αν πλανάται πάνω από το κεφάλι του, σα δαμόκλεια σπάθη, η αμφιβολία της προσωρινότητας. Γρήγορα να γίνουν «διά βίου» γιά ν’ αποκατασταθεί η εργονομία και η εύρυθμη λειτουργία τους. Αμάν, πιά !.
Ειδικά γιά τα Υπουργεία Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος ( η όπως αυτά λέγονται σήμερα ) πρέπει, οπωσδήποτε, να προστεθεί στην αμαξοστοιχία του ονόματός τους η λέξη «αειφόρου» η «πράσινης».
Αν προστεθούν και οι δύο, τόσο το καλύτερο. Η δουλειά θα γίνεται ταχύτερα και θα είναι, ποιοτικώς, καλύτερη. Νομίζω ότι οι πιο πάνω διαρθρωτικές αλλαγές, που η στήλη επισημαίνει, θα πρέπει να προσεχθούν ιδιαιτέρως και ν’ αποτελέσουν μία από τις πρώτες προτεραιότητες της Κυβέρνησης (αν όχι, η πρώτη ). Ας σπεύσει λοιπόν, αρκετός καιρός χάθηκε και η προθεσμία των εκατό ημερών, που η ίδια έθεσε, οσονούπω, εξαντλείται !
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Γιά γέλια και γιά κλάματα
ΥΠΟΨΙΕΣ
Είναι γνωστόν στη πολιτική ότι, οι πολιτικοί περιστρέφουν το λόγο τους ακροθιγώς ως προς αυτό που πρέπει να λεχθεί και που οφείλουν να πουν στο λαό και ομιλούν, πάντοτε, ασαφώς και αορίστως. Αφήνοντας κενά που μπορούν να καλύψουν, μισοϋποσχέσεις που μπορούν να πάρουν πίσω και λέγοντας γενικότητες και αοριστίες που μπορούν, μετά, να διαστρέψουν.
Κλασσική συνταγή δελφικής προέλευσης. Επιτυχημένη απόλυτα, γι’ αυτό και διατηρουμένη ανά τους αιώνας. Μιά σταθερή πολιτική αξία που διδάσκεται από το νηπιαγωγείο των πολιτικών σπουδών και εφαρμόζεται επιτυχώς στη πλάτη των λαών.
Μεταξύ των πολιτικών, οι του ΠΑΣΟΚ είναι πασίγνωστον ότι αποτελούν αριστείς του είδους. Κορυφαίοι στη τακτική του «φαίνεσθαι» αδιαφορώντας γιά το «είσθαι».
Μάστορες στη τέχνη του πλασαρίσματος και τη τεχνική του «αμπαλάζ» κάθε πολιτικού προϊόντος.
Προφανώς,( πολύ λογικό και φυσιολογικό ), η σοφή αυτή πολιτική συνταγή , διά μέσου των αιώνων, να εξελίσσεται, ραφινάρεται και εμπλουτίζεται. Είναι η τακτική που οριοθετείται με το κουλτουριάρικο «πολιτική του μαστίγιου και του καρότου» η το λαϊκό «μιά στο καρφί και μιά στο πέταλο» !
Με αυτή την αρχή δημιουργούνται, κατά τόπους, διάφορες πολιτικές σχολές εξαπάτησης των πολιτών. Κάποιες αφελείς και εύκολα αποκαλυπτόμενες, που καταβυθίζονται στη χλεύη και την απαξία και κάποιες μεγαλοφυείς και…. γλυκόπιοτες ακόμη κι από λαούς όχι, ιδιαίτερα, χαζούς. Με τη ευγενική συνδρομή και των ΜΜΕ, βεβαίως.
Στις πρώτες θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τη «σχολή Γ. Παπαδοπούλου» και, επί το πιό σύγχρονο, τη «σχολή Τσάβες» της Βενεζουέλας. Και στις δεύτερες, οπωσδήποτε, τη περίφημη και αξεπέραστη «σχολή Α. Παπανδρέου». Αυτή που είναι γνωστή και από το σλόγκαν (προς Αμερικανούς) «Μην ακούτε τι λέω, να κοιτάτε τι κάνω» !, και που καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στη σχετική λίστα.
Οι περιστάσεις, ιδίως οι δύσκολες, δίνουν την ευκαιρία στις σχολές γιά προσθήκη νέων κεφαλαίων «διδακτέας ύλης» και νέων «μεθόδων» χειραγώγησης των μαζών, ανάλογα με το μέγεθος των προβλημάτων, της γενικότητος των επιπτώσεών τους και τη μαστοριά των πολιτικών που τις εφαρμόζουν.
Σοβαρότατη πηγή έμπνευσης και εμπλουτισμού των ανωτέρω μεθόδων αποτελεί και η λαϊκή ανατολίτικη παράδοση. Ιδίως ο πλούτος της θυμοσοφίας του Χότζα είναι ένα πολύ χρήσιμο και βολικό πολιτικό εργαλείο, δεδομένης και της γειτνιάζουσας με την Ανατολή, ψυχοσύνθεσης του λαού μας.
Εν προκειμένω, η στήλη οσμίζεται ότι η σχεδιαζόμενη κυβερνητική οικονομική πολιτική βαδίζει, περίπου, στα κάτωθι αχνάρια, εδραζομένη στέρεα στη σχετική σοφή πρακτική της γνωστής διδαχής του Χότζα.
Βασικό και αντικειμενικό δεδομένο, σαν προϋποθέσεις και επιτάγματα του προβλήματος, είναι το πλήθος και το μέγεθος των συσσωρευμένων προβλημάτων, οι πιέσεις της Ε.Ε. καθώς και η κακή νοοτροπία του λαού. Και τακτική, η εξής :
Κίνηση 1η : Βάζοντας μπροστά το μπαμπούλα της Ε.Ε. (Αλμούνια, Τρισέ και διάφορους άλλους παντελώς άγνωστους στο ευρύ ελληνικό κοινό, ευρωπαϊκούς οικονομικούς εγκεφάλους), δημιουργούμε ένα ζοφερό κλίμα οικονομικού τρόμου και ανασφάλειας που παγώνει τους πάντας και τα πάντα και αδρανοποιεί κάθε δύναμη αντιστάσεως.
Να, τα νούμερα, να, οι δείκτες, να ,τα ποσοστά. Αριθμοί, αριθμοί, αριθμοί, που σαν δηλητηριώδη φίδια μας ζώνουν από παντού ! Μεγέθη, εν πολλοίς, ακαταλαβίστικα αλλά που με κατάλληλη εκφορά, φέρνουν πανικό και δέος !
Κίνηση 2η : Κυκλοφορούμε και διασπείρουμε διάφορα οικονομικά μέτρα, φοβερά και τρομερά, σε απάντηση των δολοφονικών αριθμών της Ε.Ε., αφήνοντας, γιά αρκετό χρόνο, τους διαπρεπείς «παντογνώστες» των παραθύρων να αναλύουν, να συνθέτουν, να διυλίζουν, να στρογγυλεύουν, να γωνιάζουν, να ψειρίζουν και εν γένει να προετοιμάζουν το λαό γιά μιά επερχόμενη λαίλαπα «εισδοχής» νέων μέτρων ! Και ο λαός, κατακατουρημένος απ’ το φόβο του να σπεύδει, αλλόφρων και πελιδνός, στο πλησιέστερο φαρμακείο να προμηθευτεί αναλγητικά, αιμοστατικά και την απαραίτητη…. βαζελίνη.
Γιά μεγαλύτερη αληθοφάνεια, βγάζουμε στο γυαλί και μερικούς «λαϊκούς» ήρωες (π.χ. Παπουτσής), να το παίξουν «Ζορό», κατά τη γνωστή αστυνομική πρακτική, του «κακού» που ρίχνει σφαλιάρες και του «καλού» που κερνάει τσιγάρο !
Και αφήνουμε το μίγμα να σιγοβράσει γιά κάμποσες ημέρες, δημιουργώντας "κλίμα" !
Κίνηση 3η : Γυρίζει από τον Άγ. Δομίνικο, φρέσκος και ηλιοψημένος, ο «μεγάλος», (αφού έλυσε όλα τα καυτά θέματα της «Σοσιαλιστικής διεθνούς», και έριξε και μερικά κολύμπια στις τροπικές παραλίες. «Per rifortza», που λένε κι οι Ιταλοί), ρίχνει μια ματιά στο μαγαζί και στα τεφτέρια, μαθαίνει τα καθέκαστα της Ε.Ε. και τα παίρνει στο κρανίο !
Παίρνει τηλέφωνο τον Αλμούνια, του τραβάει ένα χε…….μο, και τον κάνει να μη ξέρει που να κρυφτεί ! Ο αλητήριος ! Που μας κατατρόμαξε τζάμπα και βερεσέ, το καθίκι !
Τσακίζεται, λοιπόν, και μαζεύει πίσω ότι ζοφερό είχε εκτοξεύσει, ο μπαγάσας ο «ανθέλληνας», αυτός και η παρέα του, εναντίον της Ελλάδος και της ελληνικής οικονομίας ! Κι αμέσως πέφτουν τα spreads κι ανεβαίνει, κατακόρυφα, το Χρηματιστήριο και όλα ξαναγίνονται ρόδινα !
Και ο περήφανος λαός, ανακουφισμένος από το χαρμόσυνο άγγελμα της μη «πτωχεύσεως» (καθ’ όσον γλιτώνει τη φυλακή !) θα αποδεχθεί ευχαρίστως ότι ηπιότερο από τα, κατά καιρούς, εξαγγελθέντα, φτύνοντας το κόρφο του που απέφυγε τα χειρότερα και ευγνωμονώντας και τη … βαζελίνη που διευκολύνει την… «απορροφητικότητα» των μέτρων.
Και πανευτυχής και απαλλαγμένος από τα αβάσταχτα βάρη, θα συνεχίσει τη πορεία του στο μεγάλο δρόμο των πεπρωμένων του έθνους και της φυλής, κουβαλώντας υποφερτά, χάριν του "μεγάλου", φορτία.
Μπορεί να πεινάει λιγάκι, όμως ευτυχώς στη χώρα, μαζί με τη «φαιδρά πορτοκαλέα», φύεται και άφθονο κουτόχορτο οπότε θα βολευτεί η κατάσταση !
Και θα δοξαστεί και ο «μεγάλος» !
ΥΠΟΨΙΕΣ
Είναι γνωστόν στη πολιτική ότι, οι πολιτικοί περιστρέφουν το λόγο τους ακροθιγώς ως προς αυτό που πρέπει να λεχθεί και που οφείλουν να πουν στο λαό και ομιλούν, πάντοτε, ασαφώς και αορίστως. Αφήνοντας κενά που μπορούν να καλύψουν, μισοϋποσχέσεις που μπορούν να πάρουν πίσω και λέγοντας γενικότητες και αοριστίες που μπορούν, μετά, να διαστρέψουν.
Κλασσική συνταγή δελφικής προέλευσης. Επιτυχημένη απόλυτα, γι’ αυτό και διατηρουμένη ανά τους αιώνας. Μιά σταθερή πολιτική αξία που διδάσκεται από το νηπιαγωγείο των πολιτικών σπουδών και εφαρμόζεται επιτυχώς στη πλάτη των λαών.
Μεταξύ των πολιτικών, οι του ΠΑΣΟΚ είναι πασίγνωστον ότι αποτελούν αριστείς του είδους. Κορυφαίοι στη τακτική του «φαίνεσθαι» αδιαφορώντας γιά το «είσθαι».
Μάστορες στη τέχνη του πλασαρίσματος και τη τεχνική του «αμπαλάζ» κάθε πολιτικού προϊόντος.
Προφανώς,( πολύ λογικό και φυσιολογικό ), η σοφή αυτή πολιτική συνταγή , διά μέσου των αιώνων, να εξελίσσεται, ραφινάρεται και εμπλουτίζεται. Είναι η τακτική που οριοθετείται με το κουλτουριάρικο «πολιτική του μαστίγιου και του καρότου» η το λαϊκό «μιά στο καρφί και μιά στο πέταλο» !
Με αυτή την αρχή δημιουργούνται, κατά τόπους, διάφορες πολιτικές σχολές εξαπάτησης των πολιτών. Κάποιες αφελείς και εύκολα αποκαλυπτόμενες, που καταβυθίζονται στη χλεύη και την απαξία και κάποιες μεγαλοφυείς και…. γλυκόπιοτες ακόμη κι από λαούς όχι, ιδιαίτερα, χαζούς. Με τη ευγενική συνδρομή και των ΜΜΕ, βεβαίως.
Στις πρώτες θα μπορούσαμε να κατατάξουμε τη «σχολή Γ. Παπαδοπούλου» και, επί το πιό σύγχρονο, τη «σχολή Τσάβες» της Βενεζουέλας. Και στις δεύτερες, οπωσδήποτε, τη περίφημη και αξεπέραστη «σχολή Α. Παπανδρέου». Αυτή που είναι γνωστή και από το σλόγκαν (προς Αμερικανούς) «Μην ακούτε τι λέω, να κοιτάτε τι κάνω» !, και που καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στη σχετική λίστα.
Οι περιστάσεις, ιδίως οι δύσκολες, δίνουν την ευκαιρία στις σχολές γιά προσθήκη νέων κεφαλαίων «διδακτέας ύλης» και νέων «μεθόδων» χειραγώγησης των μαζών, ανάλογα με το μέγεθος των προβλημάτων, της γενικότητος των επιπτώσεών τους και τη μαστοριά των πολιτικών που τις εφαρμόζουν.
Σοβαρότατη πηγή έμπνευσης και εμπλουτισμού των ανωτέρω μεθόδων αποτελεί και η λαϊκή ανατολίτικη παράδοση. Ιδίως ο πλούτος της θυμοσοφίας του Χότζα είναι ένα πολύ χρήσιμο και βολικό πολιτικό εργαλείο, δεδομένης και της γειτνιάζουσας με την Ανατολή, ψυχοσύνθεσης του λαού μας.
Εν προκειμένω, η στήλη οσμίζεται ότι η σχεδιαζόμενη κυβερνητική οικονομική πολιτική βαδίζει, περίπου, στα κάτωθι αχνάρια, εδραζομένη στέρεα στη σχετική σοφή πρακτική της γνωστής διδαχής του Χότζα.
Βασικό και αντικειμενικό δεδομένο, σαν προϋποθέσεις και επιτάγματα του προβλήματος, είναι το πλήθος και το μέγεθος των συσσωρευμένων προβλημάτων, οι πιέσεις της Ε.Ε. καθώς και η κακή νοοτροπία του λαού. Και τακτική, η εξής :
Κίνηση 1η : Βάζοντας μπροστά το μπαμπούλα της Ε.Ε. (Αλμούνια, Τρισέ και διάφορους άλλους παντελώς άγνωστους στο ευρύ ελληνικό κοινό, ευρωπαϊκούς οικονομικούς εγκεφάλους), δημιουργούμε ένα ζοφερό κλίμα οικονομικού τρόμου και ανασφάλειας που παγώνει τους πάντας και τα πάντα και αδρανοποιεί κάθε δύναμη αντιστάσεως.
Να, τα νούμερα, να, οι δείκτες, να ,τα ποσοστά. Αριθμοί, αριθμοί, αριθμοί, που σαν δηλητηριώδη φίδια μας ζώνουν από παντού ! Μεγέθη, εν πολλοίς, ακαταλαβίστικα αλλά που με κατάλληλη εκφορά, φέρνουν πανικό και δέος !
Κίνηση 2η : Κυκλοφορούμε και διασπείρουμε διάφορα οικονομικά μέτρα, φοβερά και τρομερά, σε απάντηση των δολοφονικών αριθμών της Ε.Ε., αφήνοντας, γιά αρκετό χρόνο, τους διαπρεπείς «παντογνώστες» των παραθύρων να αναλύουν, να συνθέτουν, να διυλίζουν, να στρογγυλεύουν, να γωνιάζουν, να ψειρίζουν και εν γένει να προετοιμάζουν το λαό γιά μιά επερχόμενη λαίλαπα «εισδοχής» νέων μέτρων ! Και ο λαός, κατακατουρημένος απ’ το φόβο του να σπεύδει, αλλόφρων και πελιδνός, στο πλησιέστερο φαρμακείο να προμηθευτεί αναλγητικά, αιμοστατικά και την απαραίτητη…. βαζελίνη.
Γιά μεγαλύτερη αληθοφάνεια, βγάζουμε στο γυαλί και μερικούς «λαϊκούς» ήρωες (π.χ. Παπουτσής), να το παίξουν «Ζορό», κατά τη γνωστή αστυνομική πρακτική, του «κακού» που ρίχνει σφαλιάρες και του «καλού» που κερνάει τσιγάρο !
Και αφήνουμε το μίγμα να σιγοβράσει γιά κάμποσες ημέρες, δημιουργώντας "κλίμα" !
Κίνηση 3η : Γυρίζει από τον Άγ. Δομίνικο, φρέσκος και ηλιοψημένος, ο «μεγάλος», (αφού έλυσε όλα τα καυτά θέματα της «Σοσιαλιστικής διεθνούς», και έριξε και μερικά κολύμπια στις τροπικές παραλίες. «Per rifortza», που λένε κι οι Ιταλοί), ρίχνει μια ματιά στο μαγαζί και στα τεφτέρια, μαθαίνει τα καθέκαστα της Ε.Ε. και τα παίρνει στο κρανίο !
Παίρνει τηλέφωνο τον Αλμούνια, του τραβάει ένα χε…….μο, και τον κάνει να μη ξέρει που να κρυφτεί ! Ο αλητήριος ! Που μας κατατρόμαξε τζάμπα και βερεσέ, το καθίκι !
Τσακίζεται, λοιπόν, και μαζεύει πίσω ότι ζοφερό είχε εκτοξεύσει, ο μπαγάσας ο «ανθέλληνας», αυτός και η παρέα του, εναντίον της Ελλάδος και της ελληνικής οικονομίας ! Κι αμέσως πέφτουν τα spreads κι ανεβαίνει, κατακόρυφα, το Χρηματιστήριο και όλα ξαναγίνονται ρόδινα !
Και ο περήφανος λαός, ανακουφισμένος από το χαρμόσυνο άγγελμα της μη «πτωχεύσεως» (καθ’ όσον γλιτώνει τη φυλακή !) θα αποδεχθεί ευχαρίστως ότι ηπιότερο από τα, κατά καιρούς, εξαγγελθέντα, φτύνοντας το κόρφο του που απέφυγε τα χειρότερα και ευγνωμονώντας και τη … βαζελίνη που διευκολύνει την… «απορροφητικότητα» των μέτρων.
Και πανευτυχής και απαλλαγμένος από τα αβάσταχτα βάρη, θα συνεχίσει τη πορεία του στο μεγάλο δρόμο των πεπρωμένων του έθνους και της φυλής, κουβαλώντας υποφερτά, χάριν του "μεγάλου", φορτία.
Μπορεί να πεινάει λιγάκι, όμως ευτυχώς στη χώρα, μαζί με τη «φαιδρά πορτοκαλέα», φύεται και άφθονο κουτόχορτο οπότε θα βολευτεί η κατάσταση !
Και θα δοξαστεί και ο «μεγάλος» !
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)