Περίεργο πράγμα αυτό το ρολόι. Περίεργο και πάντα εχθρικό μαζί σου. Από τη μία τρέχει σαν το τραίνο-βολίδα της Ονταβάρα και σε γερνάει πριν το πάρεις χαμπάρι -το καταλαβαίνεις όταν κάποιο νεαρό χαμίνι ή κάποιος ασήμαντος καράβλαχος σου κλέψει τη γυναίκα- κι από την άλλη -όταν το θέλεις να τρέξει γιά να σε λυτρώσει από μιά αδημονία, μιά δύσκολη κατάσταση- αυτό μουλαρώνει και δεν κουνάει ρούπι τους δείκτες του, κρατώντας σε ξάγρυπνο. Σαν πεισματωμένος γάιδαρος αυτό, σαν πιστός σε ολονυχτία εσύ!
Κάτι ήξερε ο Σαλβαντόρ Νταλί και το ζωγράφισε έτσι… σαν λειωμένη σιλικόνη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου