"Tί είναι, τί;"

...και επειδή λίγη φιλοσοφία δεν βλάπτει!

Κάπου διάβασα τους πιό κάτω διαλόγους:

- Τί είναι δηλητήριο;
- Δηλητήριο είναι κάτι  διάχυτο που... χρειαζόμαστε. Θα μπορούσε να είναι η δύναμη, ο πλούτος, η πείνα, ο εγωισμός, η απληστία, η τεμπελιά, η αγάπη, η φιλοδοξία, το μίσος...

 
-Τί είναι φόβος;
- Η άρνηση να δεχτείς την...  ανασφάλεια. Αν αποδεχθείς την ανασφάλεια, ο φόβος γίνεται περιπέτεια.
 

- Τί είναι  φθόνος;
- Η άρνηση να δεχτείς το καλό στους άλλους. Αν δεχτείς αυτό το καλό, ο φθόνος γίνεται έμπνευση.
 

- Τί είναι θυμός;
- Η άρνηση να δεχτείς ότι τα πράγματα μπορεί να φτάσουν και πέραν από τον έλεγχο σου. Αν το δεχτείς αυτό, ο θυμός γίνεται ελευθερία.
 

- Τί είναι μίσος;
- Η άρνηση να δεχτείς ένα άτομο όπως είναι. Αν δεχτείς ανεπιφύλακτα αυτόν τον άνθρωπο, το μίσος γίνεται αγάπη.

Και, εντελώς αυθόρμητα, μου ήρθε να τους συμπληρώσω:

-Τί είναι αγάπη;

- Η κατάσταση να ζεις μέσα από αυτόν -και γι’ αυτόν- που αγαπάς. Να βλέπεις με τα μάτια του, ν’ ανασαίνεις με τους πνεύμονές του, να πονάς με τον πόνο του, να χαίρεσαι με τη χαρά του. Να διυλίζεσαι μέσα στον άλλο, ενώ κι αυτός -ταυτόχρονα- διυλίζεται μέσα σου. Να λες «αυτός» και να εννοείς... «εγώ».

-Και , τελικά, τί είναι το... «εγώ»;

- Αν δεν αγαπάς είναι το κέντρο του κόσμου. Αν αγαπάς, είναι το... «εσύ».