ORPHEAS

   Επειδή η χώρα και η ζωή διαθέτουν και άλλης ποιότητος ανθρώπους. Όχι μόνο Τσιπραίους, Κυριτσαίους, Πολάκηδες και άλλους τέτοιους χολερικούς τύπους.

    Ένας άλλος καλός φίλος, μεγάλο και πηγαίο λογοτεχνικό ταλέντο κι αυτός, εμπνεόμενος από την προηγούμενή μου ανάρτηση και σαν... "αντίδωρο" αυτής, μου έστειλε το κάτωθι αυθόρμητο, που με μεγάλη υπερηφάνεια και θαυμασμό δημοσιεύω.
    Και να δείτε που στο τέλος, η στήλη θα καταντήσει... "λογοτεχνικό σαλόνι"! Είθε!!!

    "Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι, που θ' αρνηθούν να κουράσουν τις λέξεις, για να σου περιγράψουν τα τόσα που στέκεσαι τυφλός συχνά μπροστά τους.
    Τα τόσα που οι πράξεις τους βουβά σου λένε λόγια.
    Στα βλέμματά τους αν μπορούσες να κοιτάξεις, από του χρώματος βαθύτερα το κάλλος, πιο πέρα κι από κάθε λάγνο κάλεσμα, θα διάβαζες τα τόσα που 'χει γράψει η ψυχή, με της καρδιάς το αιμάτινο μελάνι.
    Συχνά θα έχεις χαρακτηρίσει αυτούς σκληρούς, ίσως κι απρόσιτους μπορεί. Μα, σαν θα τύχει και στο στο χέρι σου βρεθεί, χαρτί που 'χει ποτίσει απ' την δική τους τη μελάνη, ίσως τα δάκρυα απ' τα μάτια σου να τρέξουνε ποτάμι, κι απορία που 'χες ίσως να λυθεί.
   Μα θα 'ναι κι άλλα τόσα, που σε κανένα δε θα πουν... Θα μένουν κρυμμένα ακόμη μες στο βλέμμα, που στέκεσαι τυφλός συχνά μπροστά του".