«Σας πήραμε, σας πήραμε... φλουρί κωσταντινάτο...»!

«Μας πήρατε, μας πήρατε... βαρέλι δίχως πάτο».

 

    Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μέμφεται, τόσο, γιά ό,τι κάνει σήμερα, άλλωστε από απλή ανικανότητα δεν κάνει και τίποτα θετικό και σπουδαίο. Ο αριστερός εσμός -Τσίπρας και οι περί αυτόν- ελέγχεται  γιά όσα έλεγε και έταζε, όταν ήταν αντιπολίτευση, φουσκώνοντας άδεια από μυαλό κεφάλια και ξεσηκώνοντας πλήθη αφελών και μωρόπιστων, ενώ ως κυβέρνηση κάνει τα εντελώς αντίθετα. Δεν υπάρχει σημείο των προεκλογικών του εξαγγελιών που να μην ξεχάστηκε και δεν υπάρχει τόπος που να «έφτυσε» τότε και να μην τον γλείφει τώρα. Επιμελώς και με βουλιμία, προκειμένου να διατηρήσει την θέση του. Με πρωτοφανή, απεριόριστη εξουσιολαγνεία και απολαυστική ηδυπάθεια γιά την «καρέκλα».

   Δεν υπάρχει μεγαλύτερη -και σαδιστική- ικανοποίηση γιά όλους εμάς -τους «αυτοί», κατά την τσιπραίικη δυιστική θεωρία του «ή αυτοί, ή εμείς»- από το να διασκεδάζουμε το χάλι μας, βλέποντας την απίθανη κατάντια της... «διά πρώτη φορά αριστερά» να αυτογελοιοποιείται και τους αρειμάνιους αριστερούληδες λεβέντες -Κυρίτσηδες, Φίληδες, Σκουρλέτους, Πολάκηδες και σία- οι οποίοι δεν σήκωναν δεξιά μύγα στο «καθάριο και τίμιο», αριστερό σπαθί τους, να υποδέχονται στους κόλπους τους, ως υποτεταγμένοι αναξιοπρεπείς τσανακογλείφτες Χατζατζάρηδες (το Καραγκιόζηδες τους πέφτει πολύ), μία πολυλογού-πολυβόλο κυρία Παπακώστα. (Λες και οι ομογάλακτες τσαπερδόνες γλυστριδοφάγες Αυλωνίτου και Καρακώστα δεν τους αρκούσαν). Και όχι μόνον αυτό, αλλά να προσπαθούν με εμετικές δικαιολογίες, εντυπωσιακές κωλοτούμπες και απύθμενης γελοιότητος και αμοραλισμού φραστικές παπαρδέλες και ακαταλαβίστικες κουλτουροαριστερές σαχλές φιοριτούρες, να δικαιολογήσουν την... «διεύρυνση» και την δουλική προθυμία συνεργασίας με κάθε ιδεολογικό -κατ΄αυτούς- εκτόπλασμα, προκειμένου διατηρήσουν οφίτσια και μισθάρα.

   Έτσι, πάντα κατά την απύλωτη αριστερή αθυροστομία, απέκτησαν και την δική τους... «Ζαρούλια», την οποία απολάκτισε η ΝΔ, (ο χαρακτηρισμός δικός τους, αλλά παλιός, κατά τα «περσινά ξυνά σταφύλια»), και την αγκάλιασε -ως πειθήνιο «κουκί»- η «ναι σε όλα» πειθήνια αγέλη. Και μαζί της φορτώθηκε ό,τι ρετάλι ή σκουπίδι έχουν αποβάλλει οι διάφορες πολιτικές παρατάξεις, στην προσπάθειά τους να εξυγιανθούν και ανανεωθούν.

   Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία πως εάν η διατήρηση της εξουσίας απαιτούσε την αποκάλυψη γυμνών οπισθίων και την έκθεσή τους -γυμνών, στρογγυλών και τουρλωμένων- στην ερωτική διάθεση παντός ανώμαλου ή ρέκτου παρεμφερών... απολαύσεων, θα το έκαναν! Και μάλιστα πολύ πρόθυμα και πολύ ευχαρίστως. Απλά, θα έβαζαν τον νεογεωργαλά Καρπερό να γράψει κάποιο ηλίθιο και μπουρδουκλωμένο δικαιολογητικό μανιφέστο που θα εξυμνούσε -αλά Γκλέζο- τις αρετές του πανηδονισμού και τον Μπαγκσβάνη να βρίζει... την Μαρέβα. Και όλα καλά...!

Έχοντας δεσμούς αίματος με την παλιά, συνεπή, έντιμη και λεβέντικη αριστερά, και πολύ στενούς συγγενείς με τους οποίους συζητούσα καλόπιστα, διαφωνώντας ιδεολογικά, σε τόνους ήρεμους και πολιτισμένους -χωρίς τα διχαστικά «ή εμείς, ή αυτοί»- και σε εποχές που το πράγμα «παιζόταν», καθώς η φενάκη του κομμουνισμού, ως ιδεολογία, δεν είχε αποδειχθεί καταφανώς. Τότε δεν είχαν καταρρεύσει ακόμη, ως χάρτινοι πύργοι, τα καθεστώτα του και δεν είχαν απογοητευθεί όλοι όσοι διαπνέονταν από τον  ρομαντικό και δονκιχωτικό ιδεαλισμό του και οι υπερασπιστές του εδικαιούντο να... κυνηγούν ανεμόμυλους. Δυστυχώς, όλοι εκείνοι οι αγνοί ουτοπιστές ιδεολόγοι δεν ζουν γιά να... «μετανιώσουν», απολαμβάνοντας έναν αριστερό ρομά να υπερασπίζεται μιά γαλιάντρα Παπακώστα, που προ ολίγου τον «στόλιζε» πατόκορφα, και μιά κομπιναδόρα αυτιστική να την ασπάζεται περιπαθώς. Κατάντια όλων... Και πιό πολύ όσων τους αποδέχονται, τους χειροκροτούν εγκρίνοντας και προτίθενται να τους ξαναψηφίσουν