"Μ' ένα όνειρο τρελό….!

Μία ακόμη εντυπωσιακή εμφάνιση, πάνω σε ρηξικέλευθη ενδυματολογική ιδέα του Dr Νάρκισσος, (ή μήπως ... "Νάρκισος"), του "αριστερού του τσούρμου".

Πρωτοστατεί ο... Μέντωρ, ενώ διακρίνονται καθαρά ο Dr και κάπου στο βάθος και ο Μπομπ!

   Λίγο ο καιρός που έφτιαξε, λίγο η ελπίδα που έρχεται, λίγο η έγκαιρη -ευτυχώς, και γι' αυτόν τον μήνα-  καταβολή της σύνταξης, είπα να το ρίξω, κυριακάτικα, λιγάκι έξω, λόγω και του εορταστικού τριημέρου που δικαιολογεί κάποιες... οικονομικές ατασθαλίες και "σπατάλες". Μία, ας πούμε, εορταστική μικρή ευωχία. Και πήγα γιά σουβλάκι με πίτα στα… όρθια, μαζί με τη σχετική μπυρίτσα και το κλασσικό τζατζίκι! Πιθανόν αυτή η έκτακτη πολυτέλεια της αλλαγής από την συνήθη διατροφική μου συμπεριφορά, να προκάλεσε, παρά την αρχική γαστριμαργική ευφορία, κάποια σχετική βαρυστομαχιά και να αποτέλεσε τον λόγο ενός πολύ "ευχάριστου" και "αισιόδοξου" ονείρου που ακολούθησε.

   Είδα -καθαρά προφητικά-  την ελληνική αντιπροσωπεία μας, γνωστή και ως  "euro μας working group",  να εξέρχεται, περήφανη και  πανηγυρίζουσα γιά τη μεγάλη διαπραγματευτική της επιτυχία, από τη σχετική σύνοδο κορυφής του προσεχούς Σεπτεμβρίου. Ξεκούραστη και αναζωογονημένη πλήρως από τα καλοκαιρινά μπάνια του λαού, έστειλε το χαρμόσυνο μήνυμα στην αγωνιούσα πρωτεύουσα.  

Γενική ανασκόπηση και ολική ανασκολόπιση!

Το «euroworking group» των ξένων και το «euro - μας  working group» του δικού μας «τσούρμου».

Το ωραίο ροδαλό αγοράκι που "ανθίσταται" και ο μιαρός παιδεραστής με το τικ στο δεξί μάτι!

      Ακούγοντας τον μικρό Γκαιμπελιήλ Γεωργαλίδη αισθάνομαι πάντα μία διάχυτη ψυχική αγαλλίαση και μία απέραντη ευφορία. Ευτυχώς υπάρχει ακόμη αισιοδοξία -λέω στον δύσπιστο εαυτό μου- σ’ αυτόν τον μίζερο τόπο. Υπάρχουν ακόμη γίγαντες, π.χ. ο Στράτα-Στρατούλωφ ο Α΄, ο Λεοντόκαρδος, που θα με προφυλάξουν και προστατεύσουν από την επέλαση των κακών μαντρόσκυλων, λέγε με Σόϊμπλε, που θέλουν να μας κατασπαράξουν! 

   Έτσι δεν πιστεύω τις Κασσάνδρες, ούτε το «ήξεις» του Μπομπ του Σφουγγαράκη, («Μαρία με τα κίτρινα…»), αλλά κρατώ το «αφήξεις» του. Το αισιόδοξο! Όχι αυτό που αφήνει ανοιχτή την πιθανότητα καταφυγής σε τρίτο μνημόνιο, αλλά αυτό που λέει πως… τέρμα τα μνημόνια. 

   Του λοιπού, μετά την -κακήν κακώς- «ολοκλήρωση» της αξιολόγησης και του -άρτσι, μπούρτζι και λουλάς- κλεισίματος των δύο προηγουμένων μνημονίων, θα ανοίξουν -επί τέλους!!!- οι ουρανοί και θ’ αρχίσει να βρέχει στη χώρα… παντακοσάευρα. Τέρμα τα δάνεια, τέρμα τα μνημόνια, τέρμα η λιτότητα, τέρμα τα… σφιξίματα, κάτω ο ΕΝΦΙΑ, κάτω ο ΦΟΥ-ΠΟΥ-Α! Η αφθονία, η ευημερία και η αστακομακαρονάδα επιστρέφουν στη χώρα. Τις φέρνουν θριαμβευτικά ο... Μέντωρ, ο Λαφαζάνιν κι ο Σκουρλέτος με τα θηριώδη γεωργικά... 4Χ4 και τις σχάρες γιά πέδιλα του σκι στην οροφή.

   Από το φθινόπωρο, γιά να μην διαταραχθούν τα μπάνια του λαού, όλοι οι άνεργοι -ένας, ένας και μη σπρώχνεστε, όλοι θα μπείτε- θα προσληφθούν στο Δημόσιο.  (Ο Κατρούκαλος να ’ναι καλά!). Και μάλιστα με ικανοποιητικό μισθό και όχι αμοιβές... Βουλγαρίας. Αλήθεια θυμάται κανείς εκείνη την περίφημη «γενιά των 700», εννοείται εκείνων που δούλευαν με το μισθό της πείνας, της ξεφτίλας και των… επτακοσίων ευρώ και τότε τον λοιδορούσαν περιφρονητικά, ενώ τώρα τον… λιγουρεύονται και ξερογλείφονται στο άκουσμά του; (Αν τύχει και βρουν δουλειά!). 

   Οι συντάξεις, μετά την κατοχύρωση της 13^ης, θα τραβήξουν -φουλάρα- γιά την 14^η και, πιθανόν, και γιά 15^η, αν έρθουν τα πράγματα κατ’ ευχήν, οπότε κι η 16^η θα είναι κοντά.

   Τέρμα οι επίπονες σπουδές στα σχολεία, τέρμα οι ενοχλητικές εξετάσεις, που διακόπτουν τις... καταλήψεις. Και μιά ακόμη πρωτοτυπία. Η εισαγωγή στα ΑΕΙ, ΤΕΙ και τα διάφορα …ΕΙ που θα δημιουργηθούν, στο μεταξύ, γιά τον λαό, θα είναι ελεύθερη και η αποφοίτηση -παγκόσμια πρωτοτυπία- με κλήρο! Όσο για τη διδακτέα ύλη, αυτή θα είναι αυστηρά κοινωνικού περιεχομένου και θα περιοριστεί στο Κεφάλαιο του Μαρξ και τις περί αιδοίου... εμβαθύνσεις του Κουράκη. Όσο γιά την υγεία, με μερικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου θα καταργηθούν οι ασθένειες, οπότε και το πρόβλημα θα επιλυθεί διά της… καταργήσεώς του! 

   Έλληνες αισιοδοξείτε. Η ελπίδα δεν έρχεται, ήρθε! Βγείτε στους δρόμους, ως λαοθάλασσα, να την υποδεχθείτε. Περήφανοι, αξιοπρεπείς και πάντοτε ωραίοι, ως… Έλληνες!

Τα συνεχή «τζάκποτ» στο Λόττο και η «θεωρία των παιγνίων... γενικώς»

«Τυχαίο…, δεν νομίζω»!

-Συντρόφισσες και σύντροφοι. Παίξτε... λόττο!

   Λέγεται πως με τα αλλεπάλληλα «τζάκποτ» ο κουμπαράς των κερδών του λόττο ανέβηκε κοντά στα 11 εκατομμύρια ευρώ! Είναι, επίσης, γνωστό πως το μεγαλύτερο μέρος των ποσών που τζιράρονται στα πάσης φύσεως νόμιμα τυχερά παιχνίδια, καταλήγουν στο κράτος. Είτε άμεσα υπό μορφή φόρων, κρατήσεων και εξόδων, είτε έμμεσα με την αλλαγή της καταναλωτικής συμπεριφοράς των τυχερών. 

   Φωτογραφίζοντας την σημερινή οικονομική κατάσταση του κράτους, αλλά και την ιδιόρρυθμη ψυχοσύνθεση και συμπεριφορά του νάρκισσου μαέστρου της κακοκουρδισμένης οικονομικής μηχανής της «διά πρώτην φορά….κ.λπ, κ.λπ.». (Όρα συντρόφισσες Βαλαβάνη, Φωτίου και σύντροφους Μαδράς, Σταθάκης και διάφορους τέτοιους τύπους) και γνωρίζοντας καλά την αμεσότητα στην εξακρίβωση των τυχερών νικητών, αλλά -κυρίως- τη γενική φιλοσοφία της αιθεροβάμονος και συνεχώς ψευδόμενης και αυτοδιαψευδόμενης κυβέρνησης της μηχανορραφίας, της διαστρέβλωσης και της παραπληροφόρησης, κάποιες σκέψεις αναπηδούν αυτόματα στο μυαλό της στήλης:

- Ρε΄, μπας και…. Μπα, δεν μπορεί, δεν φαντάζομαι. Αλλά πάλι, μήπως; Λές...;; 

   Όταν… «αξιοπρεπείς» κύριοι, σαν αυτά τα ποδοσφαιρικά… «δοχεία νυκτός» -ντόπια και διεθνή- που βγαίνουν καθημερινά στη φόρα να κλέπτουν, όχι οπώρας αλλά ολόκληρες τις μπανανοφυτείες του Εκουαδόρ, (εκτάσεις σαν από Αθήνα στη Λαμία, και βάλε), ποιός μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο κάποιο θρασύτατος τυχοδιώκτης και κομπιναδόρος, που υποκλέπτει κορυφαίες συνομιλίες υψίστων ευρωπαϊκών συμφερόντων, να μην κουνήσει -να, έτσι λίγο- το δακτυλάκι και να προκύψει άπαιχτος συνδυασμός στην κλήρωση, ώστε να «τυχαίνει» συνεχώς… «τζάκποτ»; 

   Όσοι δυσπιστούν ως προς τη δυνατότητα να συμβεί κάτι τέτοιο -η στήλη δεν το υποστηρίζει, αλλά δεν αποκλείει κιόλας πως μπορεί να συμβεί- ας φανταστούν τα εξής: Δευτερόλεπτα πριν π.χ. οι δύο τελευταίες μπάλες με τα τελευταία νούμερα «κάτσουν» στην κληρωτίδα, κάποιος… μηχανισμός να γνωρίζει ακριβώς ποιά νούμερα δεν «φτιάχνουν» συνδυασμό επιτυχίας και να… φροντίσει να εμφανιστούν αυτά ή αυτό! Οπότε… πάλι «τζάκποτ». Η ελπίδα… έρχεται! Στην επόμενη κλήρωση όμως.   

"Δει δη χρημάτων, ω άνδρες Έλληνες και άνευ τούτων... το γαρ πολύ της θλίψεως..."

Όταν η αφέλεια συναγωνίζεται την απελπισία.

"Η θεωρία των παιγνίων", υπό Δρος Baroufakis

    Είναι πασιφανές πως η κυβέρνηση κάνει «κρα» στο να μαζέψει χρήμα. Μέχρι και στο τελευταίο ψωροταμειάκι έχει απλώσει χέρι. Στριφογυρίζει το δάχτυλο στα τοιχώματα και ό,τι μαζέψει το γλείφει λαίμαργα.

   Μέσα στις φαεινές ιδέες που διακινούνται στα άδεια -όπως καθαρά φαίνεται- κεφάλια της αριστερής οικονομικής διανόησης, η μπίλια έκατσε και στην προσέλκυση των «ξενιτεμένων» καταθέσεων. 

   Ας υποθέσουμε, γιατί στην πραγματικότητα δεν στέκει λογικά, πως κάνουμε σοβαρή κουβέντα επί του θέματος. Φιλολογική και μόνο, έτσι γιά να περνάει η ώρα!

   Οι ξένες καταθέσεις των Ελλήνων έχουν δύο προελεύσεις και χαρακτηριστικά. Είναι ή νόμιμες, ή παράνομες. Οι τελευταίες προερχόμενες, προφανώς, από χίλιες δυό λοβιτούρες και λαμογιές, με επιεικέστερη την…  απλή φοροδιαφυγή. 

   Οι νομίμως κατέχοντες δεν μπαίνουν καν στο παιχνίδι του… επαναπατρισμού, γιατί τα χρήματά τους τα έβγαλαν γιά να τα εξασφαλίσουν, οπότε έτσι αισθάνονται ήσυχοι και ασφαλείς, μη έχοντας κανένα λόγο να τα φέρουν πίσω. Μόνο ένας ηλίθιος θα το έκανε τώρα, που η ανασφάλεια χτυπάει κόκκινο, ανταγωνιζόμενη χρωματικά τις συριζαραίικες γραμμές. Αλλά αν ήταν ηλίθιος δεν θα είχε πολλά λεφτά. Θα ανήκε σ’ αυτούς που τρέχουν στο Σύνταγμα με τη γροθιά υψωμένη να φωνάζει:

   - Να καεί, να καεί το «μπου… ο» η Βουλή! 

  Άρα η προσδοκία αφορά μόνο τους διατηρούντες παράνομες καταθέσεις στο εξωτερικό, τους οποίους καλούν να τις φέρουν πίσω με κάποιο δέλεαρ προστίμου, έξτρα φόρου, ή τέλος πάντων- όπως και αν το βαφτίσετε- με κάποια «ποινή» εξιλασμού και άφεσης! Αυτό ως απόφαση, αν δεν αποτελεί κλασσικό δείγμα ηλιθιότητος, αποτελεί σίγουρα μνημείο αφέλειας. Διότι το «έχον και κατέχον λαμόγιο» καλείται ν’ αφήσει τη σιγουριά της ανωνυμίας του ίδιου και την ασφάλεια των… «κόπιων» του και να αυτοαποκαλυφθεί ως τέτοιο, πληρώνοντας κι από πάνω! Και ποιός του εγγυάται πως αν το κάνει, πέρα από την ξεφτίλα και το «κράξιμο», δεν θα υποστεί στο μέλλον και διάφορα επιτήδεια, νόμιμα ή νομιμοφανή, μέτρα περαιτέρω αφαίμαξης των χρημάτων του και δεν θ’ αποτελέσει μόνιμη εγγραφή σε κάποιον μαυροπίνακα κάποιου αλλώνυμου Τειρεσία. («Κρύψου, να σε βρω να σε φάω»).

   Θεωρείται πολύ πιθανότερο, όσοι τέτοιοι λοβιτουρατζήδες υπάρχουν -και είναι πολλοί- να «σπρώξουν» μακρύτερα και ασφαλέστερα τον μπεζαχτά τους με συνεχείς και αλλεπάλληλες μεταφορές κεφαλαίων μέχρι να χαθούν τα ίχνη τους: 

   - Εδώ παπάς, εκεί παπάς…. Πάει ο παπάς! 

   Όρα περίπτωση Τσοχατζόπουλου. Και μετά… τρέχα γύρευε.

   Η μόνη -και πολύ αμυδρά περίπτωση- να «τσιμπήσει» κάποιος και να φέρει κάτι πίσω, (κατά το αρχαίο ρητό: «Και το λίγο της γριάς, καλό της κάνει»), θα ήταν μία τέτοια... "πατριωτική" ενέργεια όχι μόνο να μην τιμωρηθεί, αλλά και να… πριμοδοτηθεί! Μ’ ένα ποσοστό, ας πούμε, 10%! Έτσι όποιος επανεισαγάγει 1.000.000 ευρώ να δει σε εδώ λογαριασμό του 1.100.000. Αν μάλιστα τα επενδύσει άμεσα, η επιδότηση να γίνει μεγαλύτερη. Μόνο έτσι, ίσως δούμε κανένα μεταμελημένο φράγκο να γυρίζει πίσω. Αλλιώς, με όσα ανακοινώνονται σχετικά, η ιστορία θυμίζει την πλάκα μ’ εκείνον τον αρχιβλάκα που έδωσε τη σύνταξή του στον Πετσάλνικο γιά την αποπληρωμή… του χρέους, ή τον άλλο πανηλίθιο Γερμανό, που πλήρωσε στο Ναύπλιο -μαζί με την κυρά του- το μερίδιο από τις γερμανικές αποζημιώσεις που του αναλογούσε και… καθάρισε. Διαίρεσε το ποσόν διά του πληθυσμού της Γερμανίας, πήρε τα δυο κομμάτια από το πηλίκον, τα κατέθεσε υπέρ του ελληνικού δημοσίου και έκτοτε… κοιμάται ήσυχος! Με τα τσαρούχια και τη συνείδηση αναπαυμένη!!!

Σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αξιοπιστία. Ζητούνται.

Ο δωρικός Σόιμπλε και ο μπλα-μπλάς από σόι μπλε!

- Μα εσύ θα μας τρελάνεις όλους!

   Ας υποθέσουμε, καθένας εξ υμών, ότι θέλει να κάνει μιά συναλλαγή που απαιτεί σοβαρότητα. Π.χ. να κάνει ένα εργολαβικό γιά την ανέγερση οικοδομής, να δώσει γερή προκαταβολη σε έναν εισαγωγέα προκειμένου να του φέρει κάποια προϊόντα από το εξωτερικό, να παραγγείλει σε έναν χρυσοχόο την κατασκευή ενός περιδέραιου, να αγοράσει από κάποιον ντήλερ έργων τέχνης έναν πανάκριβο πίνακα, ή -το σπουδαιότερο- να επιλέξει γιατρό γιά μιά πολύ σοβαρή χειρουργική επέμβαση.

   Με το χέρι στη καρδιά, υπάρχει κανείς τόσο αφελής, ώστε να αναθέσει να του χτίσει σπίτι ένας... Φλαμπουριάρης, ('Ντάξει, μωρέ), ή ένας Βούρτσης, να τον εξετάσει ένας... Μιχαλογιαννάκης, (Βαθύς οφειλέτης της "Μιχαλούς"), να κάνει εμπορική συναλλαγή μ' έναν Λεωτσάκο, (λαδέμπορα της οδού Αθηνάς), να παίξει την τύχη του μ' έναν παπατζή όπως ο... Dr Νάρκισσος... και πάει λέγοντας; Όμως με ποιά λογική, καθώς δεν θα εμπιστευόταν την ατομική του περιουσία σ' έναν τέτοιο τύπο, του εμπιστεύεται την τύχη ολόκληρης της χώρας; Και μάλιστα τόσο πεισματικά και σε τόσο κρίσιμες στιγμές της! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

   Όσο γιά τον Πρωθυπουργό μας, ο οποίος ξεγελά με τη συμπαθητική του φυσιογνωμία, αρκεί να θυμηθεί κανείς τα πρόσφατα κορδώματά του και τα ασύστολα ψεύδη του. Τελευταίο του τερατολόγημα αυτό που συγκράτησα από τον χθεσινό λόγο του στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ: "Ο κόσμος μας εμπιστεύεται γιά την ειλικρίνειά μας"!!!

   Δυστυχώς, στο "αριστερό τσούρμο" που μας προέκυψε, από άρνηση και όχι από θέση, ζήτημα είναι αν δυό-τρείς άνθρωποι μπορούν να θεωρηθούν σοβαροί και αξιόλογοι. Όπως, γιά παράδειγμα, ο Δραγασάκης και ο Παπαδημούλης. (Δεν βάζω μπροστά το "κύριος" γιατί, σαν λαϊκοί άνθρωποι που είναι κι οι δυό, μπορεί να παρεξηγηθούν και να μου θυμώσουν!). 

   Εν πάση περιπτώσει, μέσα στο αλαλούμ των πολλών αντιφατικών διαδόσεων και των παραπληροφοριακών... "πληροφοριών" που μας πλημμυρίζουν καθημερινά, όποιος θέλει πραγματικά να μαθαίνει που βρίσκονται τα πράγματα ανά πάσα στιγμή, ας προσέχει τις δηλώσεις του Σόιμπλε. Σε αντίθεση με την πολικάντικη πονηρή σουπιά, την Άγκελα Μέρκελ, και την μπέκρο-αλεπού Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, ο λιτός και δωρικός Σόιμπλε -γλυκύς κι ευχάριστος ελάχιστα, πικρός και δυσάρεστος συνηθέστατα- λέει τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Και σ' όποιον αρέσει. (Προσωπικά σ' εμένα ναι, αφού θέλω να ξέρω που βρίσκομαι και όχι πού θα ήθελα να βρίσκομαι). Αν και σφόδρα δυσάρεστος, πάντα..."τ' αληθή λέγει". 
   Τελικά, παρά τα ανώδυνα "κουνήματα" των διαφόρων Λαφαζάνιν και Στρατούλωφ γιά το θεαθήναι της επαναστατικής γυμναστικής, αν στην ήδη κλεισμένη συμφωνία, που απλά της φτιασιδώνουν το... "χρυσόχαρτο" του περιτυλίγματος, υπάρξει μία αρνητική κυβερνητική ψήφος στη Βουλή, θα πάω να δείξω κι εγώ τα κάλλη μου στο Σύνταγμα. Ντουέτο με την Κανέλλη. Α΄, ρε αφιλότιμη εξουσία πόση γλύκα έχεις! (Και τί βαθιά κουτάλα).