Επικίνδυνες ακριτομύθιες.

Σχολιασμοί

Η διαπίστωση του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου ότι «Κυβερνώ μία διεφθαρμένη χώρα» δεν έχει, και δεν πρέπει να έχει, την απήχηση, τις διαστάσεις και την εκμετάλλευση που της έγινε. Γιατί απεικονίζει μία πραγματικότητα χωρίς, είναι πολύ λογικό, να χαρακτηρίζει την ολότητα των Ελλήνων.
Αυτονόητο το ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι και όλοι διεφθαρμένοι! Μόνο όσοι έχουν τη μύγα μυγιάζονται! Όσοι νιώθουν «καθαροί» κι έχουν τη συνείδησή τους αναπαυμένη, απλώς ανασηκώνουν τους ώμους αδιάφορα.
- Σιγά τα ωά. Ας λέει όποιος θέλει, ότι θέλει. Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται!

Όμως το ότι η διαφθορά αποτελεί υπαρκτό και τεράστιο πρόβλημα της Ελλάδος, είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Διάχυτη σε κάθε κοινωνική και επαγγελματική τάξη και κυρίως στις δημόσιες υπηρεσίες. Η σχετική αναφορά από τον κ. Παπανδρέου, πέραν αμετροέπειας, δεν «κομίζει γλαύκα εις Αθήνας». Δεν είπε κάτι το ανύπαρκτο ή το ψευδές. Αλλού βρίσκεται το πρόβλημα.
Αφ' ενός, δεν θα έπρεπε να το πει εκεί που το είπε και τον χρόνο που το είπε, γιατί ο ηγέτης μιας χώρας δεν μπορεί να ρίχνει, πρώτος, τον λίθο του αναθέματος κατά της χώρας του, σύμφωνα με το «τα εν οίκω μη εν δήμω» και, αφ’ ετέρου, γιατί τα διάφορα «τσιράκια» του (Παπακωνσταντίνου, Πεταλωτής) επ’ ουδενί όφειλαν να σπεύσουν, σπεκουλάροντας, να λασπώσουν πρόωρα και χωρίς σωστή πληροφόρηση προηγούμενους πρωθυπουργούς.
Το γεγονός αυτό, κατ’ εμέ, αποτελεί τη σοβαρότερη πτυχή του όλου ατοπήματος, καθ' όσον αποδεικνύει, άλλη μία φορά και ανάγλυφα, πως η Κυβέρνηση λειτουργεί επιπόλαια, άκριτα και καιροσκοπικά, σκοπούσα στις εντυπώσεις και μόνο. Και όχι στην επίλυση των προβλημάτων, που κατάντησαν θανάσιμοι βρόγχοι στο λαιμό του λαού. Όλα γιά το «φαίνεσθαι» και το πολιτικό κόστος. Και το μπουρδούκλωμα, όπως όπως κι άτσαλα, όταν γίνει καμία στραβή!
Πώς μπορείς να εμπιστευθείς έναν Υπουργό Οικονομίας που ξέρεις ότι κρατάει τη μοίρα σου στα χέρια του όταν εκτοξεύει, αβασάνιστα και άκριτα, τέτοιες ανακρίβειες και επιπολαιότητες, υπακούοντας μόνο στο κομματικό του πάθος. Και πώς μπορείς να νιώσεις ψήγματα αισιοδοξίας όταν ακούς και βλέπεις τον παιδαριώδη τρόπον αντίδρασης και την αφελή προσπάθεια κουκουλώματος της ακριτομυθίας του. Αφού στα εύκολα και δευτερεύοντα θέματα δείχνει τέτοια ανευθυνότητα και ανικανότητα χειρισμού, σκεφτείτε πώς αντιμετωπίζει τα σοβαρά και τα δύσκολα.
Με τέτοιους ανθρώπους, τέτοιες λογικές και τέτοιες πρακτικές, ας μην ελπίζουμε γιά ανάκαμψη. Ούτε οικονομική, ούτε ηθική αλλά ούτε, καν, λογική.


Ο Τσόρτσιλ έλεγε πως ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Και μάλλον είχε δίκιο.