ORPHEAS

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΟΝΟΜΑ
( Δραματική φαρσοκωμωδία σε τρεις πράξεις )
Υπό Οδυσσέως Έψιλον

ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ

- Ελλαδιστάν : Σύγχρονη αφρικανική χώρα επί ευρωπαϊκού εδάφους, εναλλασσομένου προσδιορισμού. Μεταπολεμικώς μεταβάλλεται συνεχώς και εναλλάξ από Ψωροκώσταινα σε Ψωρογιώργαινα και τανάπαλιν. Εκτός δύο μικρών περιόδων όπου άκουγε στο όνομα Ψωραντρέαινα.

- Νεόπλουτοι, νεόπτωχοι : Περιούσιος λαός του Ελλαδιστάν, διαθέτων καταπληκτικές ικανότητες, όπως π.χ. να απολαμβάνει τα πάντα χωρίς να παράγει τίποτε. Συνεπέστατος οπαδός της «αρχής της ήσσονος προσπαθείας» κατάφερε να εκχωρήσει ένα μεγάλο μέρος των βαρέων, ανθυγιεινών και (πιφ !) δευτεροκλασάτων επαγγελμάτων στο συρφετό των πάσης φύσεως λιγούρηδων, αλλά ορεξάτων για δουλειά και προκοπή μεταναστών, που κατέκλυσε το Ελλαδιστάν, ορμώμενο από κάθε γωνιά της Γης ( Μετανάστες, αδέρφια μας ! !) μετατρέποντάς τους, έτσι, σε αξιοσέβαστους και οικονομημένους νοικοκυραίους.
Αυτός εστιάζει, αποκλειστικά, τις επαγγελματικές του φιλοδοξίες και όνειρα στη κατάληψη μιάς προνομιούχου θέσης στο Δημόσιο. Όπου θα μπορεί να κάθεται εργαζόμενος και να εργάζεται καθήμενος ! Αν μάλιστα το πόστο δικαιολογεί και τίποτα τυχερά, όπως π.χ. λαδώματα, μίζες, αργομισθίες και διάφορες άλλες μπαγαποντιές, τόσο το καλύτερο !
Επόμενος δίκαιος στόχος, τον οποίον ο επιτυχημένος συντεχνιακός συνδικαλισμός του αποβλέπει, σε μεσοχρόνιο προγραμματισμό, είναι η καταβολή του μισθού κατ’ οίκον και τοις μετρητοίς, δεδομένου ότι η κατάθεση σε σχετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς δημιουργεί προβλήματα και καθυστερήσεις στην ανάληψη ! Χώρια οι κίνδυνοι από τις υποκλοπές των καρτών στα ATM. Δεν βαριέσαι, καλύτερα σπίτι, και στο χέρι, στα σίγουρα !
Καταφερτζής λαός, μάγκας και μονίμως αισιόδοξος εξαπατά τους «κουτόφραγκους» εταίρους του, συστηματικά, παρουσιάζοντάς τους από πλαστούς προϋπολογισμούς μέχρι πλαστό... καλαμπόκι ( Αχ, καϋμένε Αθανασόπουλε !) για να τους τιμωρήσει για το μέγα λάθος που έκαναν να τον κάνουν συνέταιρο. Καλά να πάθουν, οι ηλίθιοι !
Κινούμενος και λειτουργών στο πρότυπο των συμπαθών πρωταγωνιστών του παραδοσιακού (κλεμμένο κι αυτό) θιάσου σκιών, γνωρίζει, πολύ καλά, πως για ότι κακό τον βρίσκει πάντα φταίει ο…άλλος, ο απέναντι. Κι αν αυτός δυσκολεύεται να εντοπιστεί, τότε φταίει…. το κράτος ! Το κράτος που το απαρτίζουν πάντα οι… άλλοι. Ο ίδιος δεν φταίει ποτέ και με τίποτα !

- Πολιτική : Το καλύτερο και ασφαλέστερο εφαλτήριο για να επιπλεύσεις. Ιδίως αν είσαι φελλός. Υπάρχουν πολλοί οδοί προς το στόχον αυτό. Π.χ. αν διαθέτεις οικογενειακή παράδοση στο άθλημα, αν έχεις διακριθεί στην αφισοκόλληση συνθημάτων και φωτογραφιών του αρχηγού. Αν έχεις διακριθεί στο τεμπελίκι συνδικαλιστικού πόστου, (επιτυχία εξασφαλισμένη),η αν έχεις πουλήσει «αντιστασιακά» φούμαρα, (εδώ πιάνεις πολύ καλή τιμή). Γενικά είναι ένας χώρος που για να πετύχεις δεν απαιτείται κανένα, μα κανένα εφόδιο. Ίσα ίσα που, αν έχεις κολλήσει επαγγελματικά ένσημα, θεωρείσαι μάλλον ακατάλληλος γι' αυτή τη δουλειά, καθ' όσον χαλάς τη πιάτσα. Λίγο θράσος και λεπτότατη επιδερμίδα θεωρούνται, γενικώς, επαρκή και ικανοποιητικότατα προσόντα .

- Πολιτικοί : Ο αφρός του αφρού της ατσιδοσύνης. Κατάφεραν να αντιστρέψουν μια παλαιομοδίτικη και ζημιογόνο, δι εαυτούς, πρακτική. Δηλαδή να μπαίνεις στη πολιτική πλούσιος και να πεθαίνεις στη ψάθα. Τώρα έρχεσαι με «παπάκι» και φεύγεις με «μερσεντέ» ! Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και νόμιμο.
Καθ’ όσον, βέβαια, ότι νόμιμο, σαφέστατα, είναι και ηθικό !
Και, εννοείται, χωρίς πολιτικούς διαφορισμούς και κομματικά τείχη όταν πρόκειται να ψηφιστεί κάτι καλό γιά τους 300. Εκεί απόλυτη ομοψυχία και παμψηφία ! Με αγαστή σύμπνοια, όλοι !

- ΜΜΕ : Τα μεγαλύτερα πλυντήρια εγκεφάλου της χώρας ! Με θαυμάσια αποτελέσματα πιστοποιημένα, μάλιστα, με ειδικούς επιστημονικούς τρόπους μετρήσεως. Γνωστά και ως «νταβατζήδες» εκπορνευομένων κυβερνήσεων και, γενικότερα, πολιτικών. Διαθέτουν άφθονο χρήμα, αφθονότερη πολιτική επιρροή, και θράσος απεριόριστο. Ικανοί να υποστηρίξουν, σοβαροφανώς, ότι σήμερα είναι Πάσχα και ζούμε στη Παταγονία ! Και δυστυχώς, κατά τις μετρήσεις, διαθέτουν υψηλήν δημοφιλίαν.

- Καλαμπαλίκης : Ακέραιος πολιτικός, με παράδοση. Ικανότατος στα λόγια αλλά άτολμος. Δειλός στις γενναίες αποφάσεις και διστακτικός στην εφαρμογή σκληρών, αλλά απαραίτητων μέτρων. Κατώτερος των περιστάσεων αλλά και θύμα κακών συμβούλων.

- Παπατρέχας : Κατά βάση έντιμος άνθρωπος, κουτοπόνηρος και φιλόδοξος. Κουβαλάει, μαζί με τη μάμυ του, τη βαριά κληρονομιά ενός πατέρα κι ενός παππού πρωθυπουργού. Κάτι που, κατά τη μητρική εντολή, θα πρέπει να συμβεί και στον ίδιο. Αλίμονο !

- ΚΚΕ : Συμπαθής ομάδα παλαιών πολιτικών και προϊστορικών απόψεων που αγωνίζεται, φιλότιμα, να κατακτήσει αύριο αυτό που έχει σήμερα με επιχειρήματα και θεωρίες του χτες !

- Πολιτικός διανυσματικός λογισμός : Ένα πολιτικό αριστερό μόρφωμα διαφόρων συνιστωσών, μηδενικής συνισταμένης, αποκομμένο σύρριζα, από τη λογική και τη πρακτική κάθε ευνομούμενης κοινωνίας. Επαναστατική γυμναστική η πράξη του και πολιτική «μονόπολι» η θεωρία του.

- Μπαρμπαγιώργος : Θυμόσοφος και αμπελοφιλοσοφών σαχλοευφυολόγος μπιρμπιλομάτης και τσαχπίνης, κάτοικος ισογείου με ενδόμυχες βλέψεις ανόδου στο τελευταίο ρετιρέ.

ΣΚΗΝΙΚΟ

Παράγκα ρημαγμένη, κατακαμένη, βρώμικη, καταλαδωμένη και διάτρητη. Όποιος θέλει μπαίνει και βγαίνει ανεξέλεγκτα. (Μπάτε σκύλοι αλέστε). Όμως το οικόπεδο, όλα κι όλα, γωνιακό, βορειοδυτικού προσανατολισμού και νοτιοανατολικής συμπεριφοράς και νοοτροπίας.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Πράξη 1η

Ο άτολμος Καλαμπαλίκης κυβερνάει αλλά δεν κυβερνάει το Ελλαδιστάν. Με πολύ καλές προθέσεις και πολύ κακούς συνεργάτες. Η μεγάλη του φυσική ατολμία, που αυτός θεωρεί, κακώς, σωφροσύνη ενισχύεται από την ισχνή κοινοβουλευτική του δύναμη, το ανηλεές και προκατειλημμένο κυνηγητό των φαύλων ΜΜΕ, τη κακόπιστη και αντιδραστική αντιπολίτευση που, με κάθε ευκαιρία, βγάζει στους δρόμους ορδές βανδάλων και ότι άλλο τυχαίο κακό προσδράμει στο τόπο, κατά περίπτωση. Από τυχαία γεγονότα, φυσικά αίτια, προβοκατόρικες ενέργειες η άστοχες κινήσεις και μεγαλοποιούμενα η και ανύπαρκτα σκάνδαλα. (πυρκαγιές, πλημμύρες, αυθαιρεσίες αστυνομικών, κλπ).
Βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων του!
Οι αντιδράσεις του μοιάζουν με μπαλώματα στη τρύπια παράγκα. Και μάλιστα μάταια. Ένα κλείνει, δύο ανοίγουν. Χάλι μαύρο. Η παράγκα μπάζει από παντού !
Μετά από πεντέμισυ χρόνια στο πηδάλιο τα αδιέξοδα πνίγουν το Καλαμπαλίκη, ο οποίος αισθάνεται ασφυξία, δεδομένων και κάποιων, φημολογουμένων, οικογενειακών του προβλημάτων. Αδρανοποιείται κάτω απ' το βάρος των μεγάλων αδιεξόδων και...μελετάει λύση.
Το Ελλαδιστάν, όμως, βουλιάζει συνέχεια στο απύθμενο τέλμα του αδηφάγου δημόσιου χρέους και των ανελέητων ελλειμμάτων του προϋπολογισμού του.
Η κατάσταση δεν πάει άλλο, ο Καλαμπαλίκης σπάει το κεφάλι του να βρει, όχι λύση, αλλά προσωπική διέξοδο. Να γλιτώσει. Κι αυτός και η υστεροφημία του. Ψάχνει νύχτες ατέλειωτες. Ψάχνει, ψάχνει…. Ώσπου ! Το βρήκε ! Σηκώνει το κεφάλι μ’ ένα μικρό, σαρδόνιο, χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του !

ΑΥΛΑΙΑ


Πράξη 2η

Ο Παπατρέχας, γνωστός λιγούρης της εξουσίας, προκειμένου να γίνει Πρωθυπουργός, κάνει τα πάντα. Και παραβλέπει τα πάντα. "Μωρέ Πρωθυπουργός να’ μαι κι ότι θέλει ας γίνει " !
Ούτε η δεινή οικονομική κατάσταση τον πτοεί ούτε τα αδιέξοδα, ούτε τίποτα.
" Πρωθυπουργός να ορκιστώ, έστω για μια μέρα, κι ας πεθάνω."
"Όχι για μένα, αλλά για τη φουκαριάρα τη μάνα μου "!
Ο Καλαμπαλίκης, πιό πονηρός, το ξέρει το καημό του Παπατρέχα και σκέφτηκε, σατανικά, να τον εκμεταλλευτεί πασάροντας του τη καυτή πατάτα.
- Ας τον, αφού λυσσάει γιά εξουσία, να βγάλει αυτός τα κάστανα από τη φωτιά. Τα ΜΜΕ θα τον σιγοντάρουν , τα συνδικάτα θα κάτσουν φρόνιμα, σαν καλές κοκόνες κι η δουλειά θα γίνει ήσυχα κι ωραία. Κι αν κάτι στραβώσει, αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο.
Οι μάγκες συνεννοήθηκαν, η δουλειά εξυπηρετούσε και τους δύο και το σκηνικό άρχισε να στήνεται στα σβέλτα, μιά και η σύνταξη του νέου προϋπολογισμού αποτελούσε ένα ακόμη πονοκέφαλο γιά το ταλαιπωρημένο κεφάλι του Καλαμπαλίκη.
Τι κι αν υπάρχει προίκα αφάγωτη, από πλευράς κυβερνητικής θητείας, τι κι αν αντιδρούν κάποιοι συνεργάτες, η κολοπιλάλα και των δυό παραμέρισε τα πάντα.
Και γιά να μη γίνει καμιά στραβή στο τέλος και κόψει η μαγιονέζα τη τελευταία στιγμή, (άσε να’ χουμε το κεφάλι μας ήσυχο), θυμάται ο Καλαμπαλίκης τη παλικαριά του θείου, και τάζει φόρους και σφιξίματα ζωναριού, τραβάει και κάτι σπέσιαλ διόδια λίγο προ των εκλογών, γιά να μην αφήσει καμία αμφιβολία για το αποτέλεσμά τους κι ετοιμάζεται να παραδώσει το τιμόνι, που του έκαιγε, σαν λειωμένη λάβα τα χέρια, και να την κάνει, τεχνηέντως, με μικρά πλάγια πηδηματάκια.
- Αι σιχτίρ, σας σιχάθηκα όλους. Να φύγω να ησυχάσω!
Προφάσεις για εκλογές άφθονες. Άλλωστε ο Παπατρέχας και τα ΜΜΕ ξημεροβραδιάζονταν ο μεν, μονότονα, με τη λέξη «εκλογές» τα δε με τη λυσσαλέα τους αντιπολίτευση και συκοφάντηση. Το άσπρο, μαύρο και τη τρίχα τριχιά !
Θυμάται κι ο Παπατρέχας τα πατρικά κόλπα με τις αερολογίες, τις δημαγωγίες, τα υπονοούμενα και τ’ ακαταλαβίστικα που ο κάθε πονεμένος ερμηνεύει κατά πως τον συμφέρει, τα ρίχνει στο τραπέζι του πολιτικού πόκερ και να το αποτέλεσμα της ελπίδας !
Ο κόσμος απελπισμένος και θολωμένος τη περιμένει με λαχτάρα. Έχοντας κάνει τις καταναλωτικές «κουτσουκέλες» του και έχοντας ρίξει έξω όλα του τα καράβια, κρατικά και ιδιωτικά, έσπευσε εκεί που πίστεψε ότι θα βρει μιά λύση στα προβλήματά του. Ακόμη κι αν δυσπιστούσε, ποντάριζε στη πιθανότητα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ! Πασίγνωστο !
Τελικά το ζητούμενο επετεύχθη. Και μάλιστα άνετα ! Ο Καλαμπαλίκης, φτύνοντας στο κόρφο του, φεύγει ανακουφισμένος κι ο Παπατρέχας, αφού πάει στο επινίκιο πάρτυ που οργάνωσε η μάμυ του, που καταφχαριστήθηκε τη "δικαίωση των πόθων της", πιάνει τιμόνι και σαλπάρει γιά το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα !



ΑΥΛΑΙΑ

Πράξη 3η

Ο Παπατρέχας, κρατώντας το βολάν, βάζει πρώτη και ξεκινάει ενθαρρυντικά. Νέοι άνθρωποι, μικρές ηλικίες, φρέσκα μυαλά αισιόδοξα μηνύματα. Παρ’ όλες τις πρώτες σαπουνόφουσκες με τις μακρόσυρτες μετονομασίες των Υπουργείων ( κάνε πως δε βλέπεις ), παρ’ όλο εκείνο το «… διά βίου Παιδείας....», που σου κάθεται στο λαιμό. Πρωτόλειες μπαρούφες εντυπωσιασμού που προδίδουν, μάλλον, αφέλεια και απειρία αλλά και προκαλούν τις πρώτες ανακατωσούρες. Με τη διατυμπανιζόμενη πρόσληψη Γενικών Γραμματέων, αξιοκρατικά, μέσω Internet, αρχίζει να γεννιέται η πρώτη δυσπιστία. Πολύς θόρυβος και στάχτη στα μάτια γιά να προσλάβουμε αυτούς που θέλουμε ! Καπάκι το μπέρδεμα με τις αρμοδιότητες των Υπουργών και να, οι πρώτες τριβές και αμηχανίες. Οι ελπίδες, όμως, συντηρούνται μιά και τα ΜΜΕ κάνουν τη …πάπια και σιγοντάρουν όσο μπορούν τα φάλτσα. Άντε να δούμε και παρακάτω !
Όμως κάποιες πρώτες τρανταχτές γκάφες, όσο κι αν τις στρογγυλεύουν οι γνωστοί «νταβατζήδες» δεν περνούν απαρατήρητες.
Όταν κι ένα μικρό παιδί γνωρίζει ότι μία απόφαση, ένα διάταγμα, ένας νόμος ισχύει από της δημοσιεύσεως στο ΦΕΚ και όχι από την εξαγγελία του, είναι μάλλον χοντρό να μη το γνωρίζει ένας Υπουργός ! Αποτέλεσμα ένα αλαλούμ για χιλιάδες πολίτες που έσπευσαν να αποσύρουν τ’ αμάξια τους κι έμειναν ξεκρέμαστοι. Κι όμως το θέμα περνάει στα ψιλά των ΜΜΕ.
Κάτι το show του Υπουργικού Συμβουλίου με κάμερες, στυλ μεταξύ ρεάλιτυ και big brother, (μόνο οι διαφημήσεις λείπανε) κάτι η ανακατωσούρα με τα λιμάνια, κάτι η αναγκαστική, πλήν μη εξαγγελθείσα προεκλογικά, φοροεπιδρομή – διακονιά, το φάσμα της μουρμούρας και της αμφισβήτησης αρχίζει, σιγά – σιγά να κάνει την εμφάνισή του.
Ευτυχώς για το Παπατρέχα που τα φιλικά του ΜΜΕ, δηλαδή όλα, με τη χοντροκομμένη βλακεία και τηλετύφλωση που εκτοξεύουν άφθονα, ασχολούμενοι με …τη Ντόρα και το Σαμαρά (τους πήρε ο πόνος για τη ΝΔ ! ) κάνουν καθυστέρηση στη διάδοση της δυσφορίας, πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα. Και η σκόνη κρύβεται, επί του παρόντος,κάτω απ’ το χαλί.
Έτσι ακόμη δεν φάνηκε ο πιτσιρίκος που θα ξεφωνήσει για τη «γύμνια του βασιλιά», όπως στο σχετικό παραμύθι του Άντερσεν. Και η κατάσταση βρίσκεται, ακόμη, υπό έλεγχο. Όμως η μπέσα όλων αυτών των μεγαλοκαρχαριών του τύπου και του γυαλιού είναι γνωστού έρματος και οι επιταγές που περιμένουν να εξοφληθούν βγήκαν, ήδη, απ’ τα χρηματοκιβώτια.
Και η αχλάδα έχει, πάντα, πίσω την ουρά. Έρχεται η θύελλα των stage, η λαίλαπα της δίκης Γρηγορόπουλου, σε συνδυασμό με τη καταιγίδα της επετείου του Πολυτεχνείου, της εθνικής γιορτής των απανταχού αναρχικών κουκουλοφόρων ( των «παιδιών» που, με ρίγη συγκινήσεως, περιέγραφαν πέρυσι τη καταστροφική δράση τους κάτι αγράμματα μαρκουτσοφόρα νυμφίδια )
Η σπορά των φρούδων προσδοκιών, το κακομαθημένο παρελθόν και η αδήριτη ανάγκη εξεύρεσης πόρων καθιστά το έργο θρίλερ. Και που είστε ακόμη. Ο Δράκουλας και τα βαμπίρ του δεν βγήκαν στη σκηνή, είναι ακόμη στα καμαρίνια τους και περιμένουν.

Το έργο τελειώνει εδώ και αφήνεται ο θεατής ν’ αυτοσχεδιάσει το φινάλε του.
Ο Καλαμπαλίκης στο βάθος υπομειδιά με νόημα. Ο συγγραφέας αρνείται να τοποθετηθεί, προβλέποντας, μόνο, πολύ «γιαούρτωμα» στο τέλος.
Και πραγματικά και μεταφορικά.

ΑΥΛΑΙΑ ΤΕΛΟΥΣ - ( ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ! ! ! )