Και ένα δικό μου κουίζ!

 Πρωτότυπο και... εύκολο!

Έχω έναν καλό φίλο, τον Γιάννη Πική. Και έναν αδελφό -ένας περίσσεψε- τον Δημήτρη.

Ερώτημα!: Τί έχει ο Πικής μικρό, ο Δημήτρης μεγάλο, ενώ του Καρόλου, του βασιλιά της Αγγλίας, του είναι εντελώς… άχρηστο!

Η λύση, σχετικά με την ηλικία του Διόφαντου,

(συνέχεια από την χθεσινή ανάρτηση).

Με διαδικασία αντιληπτή και από μη μαθηματικά… «τέρατα»!

Έστω Χ η ηλικία του Διόφαντου.

-Κατά την επιγραφή:

- Υπήρξε νέος γιά Χ/6 χρόνια.

-Το γένι του φύτρωσε μετά από άλλα Χ/12 χρόνια.

-Παντρεύτηκε μετά από άλλα Χ/7 χρόνια.

-Το πρώτο παιδί του γεννήθηκε μετά από 5 χρόνια.

-Αυτό πέθανε μετά από άλλα Χ/2 χρόνια.

-Μετά 4 χρόνια από όλα αυτά, ο Διόφαντος πέθανε.

Άρα η ηλικία Χ του Διόφαντου αποτυπώνεται από την κάτωθι εξίσωση:

Χ = Χ/6 + Χ/12 + Χ/7 + 5 + Χ/2 + 4

Επίλυση (αναλυτικά):

Πολλαπλασιάζουμε και τα δύο μέρη της εξισώσεως με το ΕΚΠ (Ελάχιστο Κοινό Πολλαπλάσιο), που είναι το 84, και έχουμε:

84Χ = 14Χ + 7Χ + 12Χ + 420 + 42Χ + 336

Μεταφέρουμε όλα τα Χ στο πρώτο μέρος της εξίσωσης:

84Χ - (14Χ + 7Χ + 12Χ + 42Χ) = 420 + 336

84Χ – 75Χ = 756

9Χ = 756

Χ = 756/9 = 84

Άρα ο Διόφαντος απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών!

(Πιθανολογείται πως, ίσως, ο ίδιος να είχε σκεφθεί να βάλουν αυτό το μαθηματικό πρόβλημα στον τάφο του προκειμένου, και μετά τον θάνατό του, να σπαζοκεφαλιάζει όσους το έβλεπαν!)

Το μαθηματικό δαιμόνιο, βλέπεις, που μπορεί να επιζήσει και... μετά θάνατον..

Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς,

 Ο πατέρας της Άλγεβρας. (210 – 290 περίπου μ.Χ.)

Προς τιμήν του, τοποθετήθηκε στον τάφο του επιγραφή περιέχουσα και το πρώτο μαθηματικό κουίζ στον Κόσμο!

«Διαβάτη, σε αυτόν τον τάφο αναπαύεται ο Διόφαντος. Σε εσένα που είσαι σοφός, η επιστήμη θα δώσει το μέτρο της ζωής του. Άκουσε. Οι θεοί του επέτρεψαν να είναι νέος γιά το ένα έκτο της ζωής του. Ακόμα ένα δωδέκατο και φύτρωσε το μαύρο γένι του. Μετά από ένα έβδομο ακόμα, ήρθε του γάμου του η μέρα.

Τον πέμπτο χρόνο αυτού του γάμου, γεννήθηκε ένα παιδί. Τι κρίμα, για το νεαρό του γιο. Αφού έζησε μονάχα τα μισά χρόνια από τον πάτερα του, γνώρισε τη παγωνιά του θανάτου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Διόφαντος βρήκε παρηγοριά στη θλίψη του, φτάνοντας στο τέλος της ζωής του».

Ερώτημα: Πόσα χρόνια έζησε ο Διόφαντος;

Είναι εύκολο, αλλά η λύση του την… επαύριο.

Αγαπημένη και αξιολογότατη φίλη ανήρτησε το κάτωθι κείμενο.

«Δεν γερνάω.

Τι πάει να πει γερνάω? Αν δεν γεράσω θα έχω πεθάνει.

Όμως δυστυχώς εκτός από τον φυσικό θάνατο υπάρχει και ένας άλλος θάνατος. Ο θάνατος που φέρνει η μιζέρια. Το ανικανοποίητο.

Ζήσαμε. Αγαπήσαμε, αγαπηθήκαμε, μορφωθήκαμε, εργαστήκαμε, αγωνιστήκαμε, δημιουργήσαμε, διασκεδάσαμε, απογοητευτήκαμε, αποτύχαμε, προσπαθήσαμε, βελτιωθήκαμε, προδοθήκαμε, γελάσαμε, γλεντήσαμε, κλάψαμε.

Τα κάναμε σχεδόν όλα. Τα ζήσαμε σχεδόν όλα.

Αλλά δεν γερνάμε. Όχι δεν γερνάμε.

Όταν θες να γεράσεις, γερνάς.

Όταν παραιτείσαι γερνάς. Όταν εγκαταλείπεσαι γερνάς

Χαιρόμαστε με πολλά άλλα που τα απολαμβάνουμε τώρα και που δεν μπορούσαμε να τα φανταστούμε τότε όταν ήμασταν νέοι.

Άλλα τότε. Άλλα τώρα.

Χωρίς τα πολλά θέλω, τα πολλά πρέπει, χωρίς τις πολλές επιδιώξεις. Χορτασμένοι, απελευθερωμένοι, απολαμβάνουμε ήσυχοι και κατασταλαγμένοι την ίδια την ζωή.

Την ουσία της ζωής.

Με νέα ενδιαφέροντα, νέες αναζητήσεις, νέες απολαύσεις, με τους ακριβούς δικούς μας, αυτούς τους αγαπημένους μιάς ζωής με τους όποιους τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας (πολλές φορές πίνοντας τα χάπια μας), αλλά πάντα με μάτια λαμπερά από το κέφι που μας δίνει η ζωή.

Γερνάς όταν πάψεις να την χαίρεσαι. Να την αναζητάς. Να την ζεις.

Τότε γερνάς.

Γιατί σε κάθε ηλικία σε κάθε εποχή είναι πάντα ωραία η ζωή».

 Μετά από πολλή σκέψη και συγκέντρωση της απάντησα. Και η απάντησή μου, ως παρατήρηση:

«Πεισματική αντίδραση σε ένα -το συγκλονιστικότερο ίσως- φυσικό γεγονός της ύπαρξης όλων των θνητών. Και βέβαια γερνάμε! Θεία νομοτέλεια με Θεία απαίτηση υποταγής σ΄ αυτό το φαινόμενο. Απλά ο άνθρωπος, ως το πλέον νοήμον Όν, κατατρύχεται συνειδητά και έντονα από το γήρας. Ζητούμενο δεν είναι ο στείρος... στρουθοκαμηλισμός του "δεν", αλλά η σώφρων προσαρμογή στο "πώς"! Με κύριο γνώμονα και στόχο την, μέχρι τέλους, αξιοπρέπεια και την αποφυγή γελοιοποίησης. Έστω και ως ίχνος!».

«Τί σκέφτηκαν και διαδίδουν οι αθεόφοβοι»!

 Όταν μιά κατρακύλα δεν έχει τέλος…

Προχθές, στην ουρά ταμείου ενός σούπερ-μάρκετ υπήρξε σιγανόφωνος διάλογος μεταξύ ενός «κατσαπλιά» στην εμφάνιση νεαρού και μιάς γριούλας που βρίσκονταν ακριβώς εμπρός μου. Δεν έδινα σημασία, όμως τις κάπως υψωμένες φωνές των τελευταίων λόγων τις άκουσα, εκών-άκων:

- «---τουλάχιστον ο δικός μας έχει τη λεβεντιά να το δηλώνει δημόσια, είπε ο νεαρός μαλλιάς, ενώ ο Μητσοτάκης είναι από… τις κρυφές»!!! Και χα-χα-χα τα γελάκια…

Θεέ και Κύριε, μετά την ομολογία… «εμείς τον… ήπιαμε» της ανεκδιήγητης κυρίας «Γκμοχ», όλα να τα περιμένετε απ΄ αυτόν τον ανεκδιήγητο αριστεροπροοδευτικούριον εσμό!

"Κορίτσια"... προσοχή στα καλτσόν! Η εισβολή κινέζικων στην ελληνική αγορά έριξε την ποιότητα. Σκίζονται εύκολα

«Το ποντίκι που βρυχάται…».

 Τί τους φυλάνε, τί περιμένουν;

Η Υεμένη είναι, εν πολλοίς, ένα άγνωστο κομμάτι του αραβικού κόσμου. Χώρα όχι και τόσο μικρή, ούτε και ολιγάριθμη σε πληθυσμό, έχει έκταση 4 φορές τήν της Ελλάδος και πληθυσμό κοντά στα 35 εκατομμύρια κατοίκους. Κείμενη στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Αραβικής Χερσονήσου, ελέγχει την «πύλη εισόδου» στην Ερυθρά Θάλασσα.

Ιστορικά, αποτελούσε τμήμα του πανάρχαιου βασιλείου του Σαβά και σήμερα αποτυπώνει τη γενική χαρακτηριστική εικόνα καθυστέρησης και αθλιότητος που διακρίνει ολόκληρο τον αραβικό κόσμο της ευρύτερης περιοχής. Ενός κόσμου με αστρική απόσταση, από οικονομικής απόψεως, που βολοδέρνει μεταξύ της κιτσαρίας ενός σύγχρονου νεοπλουτισμού ορισμένων τυχερών, λόγω πετρελαίου, (να… «πιούν» κι οι κότες!), και της μιζέριας των υπολοίπων που κολυμπούν στη φτώχεια, την μιζέρια, την αναχρονιστικότητα και… την άγονη άμμο.

Ακριβώς λόγω αυτής της υπανάπτυξης, γίνεται τυφλό εκτελεστικό όργανο κάποιων πλούσιων πατρώνων, κάτι σύνηθες στα αμόρφωτα και φανατικά μουσουλμανικά στίφη. Αν μάλιστα προσμετρηθεί και η θρησκευτική διαφορά -σουνίτες και σιίτες-μεταξύ των Μουσουλμάνων, ο έλεγχος χάνεται εντελώς και στη χώρα γίνεται της… κακομοίρας!

Οι Υεμενίτες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, ανήκουν στους «σιίτες», οι οποίοι αποτελούν μειονότητα έναντι των υπολοίπων που λέγονται «σουνίτες», γεγονός που προκαλεί φοβερή φαγωμάρα μεταξύ τους. Ως γνωστόν οι εμφύλιες συρράξεις έχουν πάντοτε φανατικότερη αντιπαλότητα και πιό ολέθρια και αιματηρά αποτελέσματα από εκείνες μεταξύ διαφορετικών λαών.

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε σύντομη αναγραφή, η διαφορά Σουνιτών-Σιιτών έγκειται στη διαδοχή του Μωάμεθ. Οι «Σουνίτες», κοντά 90% των Μωαμεθανών, ακολουθούν πιστά την παράδοση, δηλαδή την «Σούνα» και ό,τι ακριβώς λέει το Κοράνι. Ουσιαστικά, θεωρούνται οι… Ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι. Από την άλλη, οι «Σιίτες» πιστεύουν τον Αλί, σύζυγο της κόρης του Μωάμεθ, της Φατίμα, ως διάδοχο και συνεχιστή του έργου και της διδασκαλίας του πεθερού του! Δηλαδή… τρίχες κατσαρές και αστειότητες διαφορών. Πραγματική αιτία και αυτού του «Σχίσματος» είναι η Εξουσία και τα οικονομικά συμφέροντα. Το ίδιο που συμβαίνει με τον Χριστιανισμό και που συμβαίνει… παντού και πάντα! Σιγά μην «χάψουμε» πως οι χαώδεις διαφορές μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών είναι το… «filioqve»! Το imperium, η κοσμική εξουσία του ισχυρότερου, δηλαδή του Πάπα, έφεραν το «Σχίσμα»).

Γυρίζοντας στο θέμα μας, οι Υεμενίτες εξαρτώνται οικονομικά από τους ομόθρησκούς τους σιίτες Ιρανούς. Εκείνους τους κάφρους παπάδες που καταδυναστεύουν τον λαό τους και, κολυμπώντας στο πετρέλαιο που διαθέτουν, επιβάλλουν τον αναχρονισμό, τον τρόμο και την καθυστέρηση στους λαούς που εξουσιάζουν ή επηρεάζουν, υποτάσσοντας οικονομικά. Εξοπλίζοντας τους κάφρους αντάρτες Χούθι, (οι οποίοι δεν έχουν κανένα λόγο να ανακατεύονται στις διαφορές Ισραηλινών και Παλαιστινίων, καθώς απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα απ΄ αυτούς), τους βάζουν να κάνουν, εντελώς αναίτια, μαντάρα τους θαλάσσιους πλόες και -εν προεκτάσει- να βλάπτουν την παγκόσμια οικονομία, επιτιθέμενοι σε αθώα εμπορικά πλοία που διέρχονται από την «γειτονιά» τους. Χωρίς να παραγνωρίζουμε την ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή που μπορεί να επιφέρει κάθε πιθανή βύθιση ενός μεγάλου τάνκερ.

Βλέποντας και ακούγοντας, συχνότατα στην τηλεόραση, εκείνο το υστερικό νευρόσπαστο των Χούθι να βγαίνει και να απειλεί , κομπορρημονώντας, την παγκόσμιο κοινότητα, απορώ τί και γιατί περιμένουν οι Δυτικοί Στόλοι που περιπολούν στην περιοχή και δεν κάνουν μιά μικρή… «γιούργια» στην Υεμένη. Πιστεύω πως η απόβαση μερικών χιλιάδων, κατάλληλα εξοπλισμένων, κομάντος μπορούν ταχύτατα να αποκαταστήσουν την παγκόσμια τάξη, την ασφαλή ναυσιπλοΐα στην περιοχή, αλλά και να καταστείλουν την ανταρσία, αποκαθιστώντας την ομαλότητα στη χώρα.

Στ΄ αλήθεια τί περιμένουν;

Ο αξέχαστος φίλος μου ο Κάρολος.

Μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του…

Θα ήταν περί τα τέλη του περασμένου αιώνα. Ένα υπερτριάκοντα ατόμων γκρουπ βολόδερνε στην Παταγονία. Εκείνη την ημέρα το πρόγραμμα προέβλεπε επίσκεψη στον παγετώνα Γκραίη στην ομώνυμη λίμνη σε χιλιάνικο έδαφος από τη δυτική πλευρά των Άνδεων. Κάπου μεταξύ Τόρρες ντελ Πάινε και Πουέρτο Νατάλες.

Η χαριτωμένη Χιλιάνα ξεναγός, μας πήρε από ένα λιμανάκι της λίμνης σ΄ ένα άλλο, κοντά στον παγετώνα. Μετά από σύντομη ανάβαση σε απότομη πλαγιά αντικρύσαμε ένα ακόμη μεγαλείο της φύσεως, το Παγετώνα Γκραίη. Ένας μικρός μίσχος γης μας χώριζε απ΄αυτόν. Όμως τί μίσχος! Στενή λωρίδα γης όπου δεξιά, σε βάθος 30-40 μέτρων το βάραθρο της παγωμένης λίμνης και αριστερά ένα κατακόρυφο τείχος πλαγιάς, ίσα που άφηνε ένα μονοπατάκι περίπου 30 εκατοστών, το οποίο, μετά 20 περίπου μέτρα, σε οδηγούσε στον παγετώνα,… Αν, βέβαια, κατάφερνες να το διαβείς!

Το δίλημμα τεράστιο και τα ενδεχόμενα δύο. Ή προσπαθείς να περάσεις, με περισσότερες πιθανότητες να γκρεμοτσακιστείς αφήνοντας τα κόκκαλά σου σε… "ξένη γη", ή να κάνεις… την πάπια θαυμάζοντας τον παγετώνα… Εξ αποστάσεως μεν, αλλά… ολοζώντανος. Η ξεναγός συμβούλεψε να μείνουμε στη θέση μας, αναφέροντας και την τελευταία φορά που κάποιος άφρων «ετελεύτησε εκεί τον βίον του».

Προφανώς το γκρουπ «κώλωσε» και στριμωγμένοι θαυμάζαμε από μακριά τον παγετώνα. Με την αίσθηση που έχει όποιος διψασμένος φθάνει σε πηγή, αλλά δεν μπορεί να σκύψει και να πιεί νερό.

Ξαφνικά, από το τέλος του συνωστισμού, μιά φωνή -«Γιά μπαρδόν, γιά μπαρδόν»- και ο Κάρολος, ανοίγοντας δρόμο ανάμεσα στους αποσβολωμένους συνταξιδιώτες, πέρασε απέναντι με πολλή άνεση και χάρη, λες και βολτάριζε σε πάρκο!

Κατάπληξη και μούγκα στο γκρουπ απ΄αυτήν την αποκοτιά, που με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση! Σε κλάσματα δευτερολέπτου ένοιωσα να κονταροχτυπιούνται μέσα μου, από τη μία η αξιοπρέπεια, η τόλμη, το παράδειγμα Κάρολου και το prestige του αρχηγού και από την άλλη το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μαζί με την ξεφτίλα του φόβου και της λιποταξίας. Αναζήτησα το βλέμμα της συζύγου μου Άλκης, πίσω μου. Εκείνη, ξέροντάς με, με ένα αχνό και μελαγχολικό υποχαμόγελο έκανε μιά μικρή, αργή κι αδιόρατη κίνηση του κεφαλιού προς τα κάτω. Κατάλαβα. Βαθειά ανάσα και καθώς ο χρόνος είχε σταματήσει γιά μένα, ούτε και κατάλαβα πώς και πότε βρέθηκα απέναντι, στον παγετώνα! Εννοείται πως κανείς άλλος δεν ακολούθησε.

Βολτάραμε γιά λίγο στην ασταθή επιφάνειά του πάγου και γυρίσαμε με μεγαλύτερη σιγουριά κι αυτοπεποίθηση πίσω.

Σ΄ ευχαριστώ «δάσκαλε» Κάρολε -άλλη μιά φορά τώρα- γιατί μου δίδαξες λεβεντιά, περηφάνεια και ανένδοτη υποταγή στο καθήκον και την συνείδηση των υποχρεώσεων του εκάστοτε ρόλου. Θα προσπαθώ πάντα σ΄ αυτά τα διδάγματα…

Και κάτι ακόμη. Προ πέντε, περίπου, χρόνων, όταν έχτιζα στο κτήμα το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Σκέπης στη μνήμη της Άλκης, στο τέλος μου έλειψαν γύρω στα 2-3 χιλιάρικα. Απευθυνόμενος στο οικογενειακό περιβάλλον γιά βραχυπρόθεσμο δάνειο συνάντησα… κλειστές πόρτες. (-«Ποιόν ρώτησες γιά να χτίσεις εκκλησία; Βγάλ΄ τα πέρα μόνος σου!).

Ο Κάρολος, δεν ξέρω πώς και από πού, το έμαθε και μιά μέρα ήρθε σπίτι κρατώντας έναν φάκελο: –«Πάρε αυτά και όταν μπορέσεις μου τα επιστρέφεις». Ο φάκελος είχε μέσα πέντε χιλιάρικα!!!

Δεν ξέρω πόσοι δικαιούνται να φέρουν τον τίτλο του… «Μαχάτμα». Όμως ξέρω καλά πως ο Κάρολος είναι ένας απ΄ αυτούς. Ο Κάρολος… Ο φίλος μου που «έφυγε» και θα μου λείψει… 

Άλα της η «πρόοδος»!

Όλοι γνωρίζουν την περιοχή Θων, όπου το πρώην κτήμα του Νικολάου Θων με πρόσοψη στην Λ. Αλεξάνδρας και την Λ. Κηφισίας, (και τις σημερινές οδούς Αιτωλίας και Θεοφάνους) και την εντός αυτού πετρόκτιστη έπαυλη.

Λιγότεροι γνωρίζουν πως υπήρξε Ιδιοκτησία του Βαυαρού λογιστή Καρλ-Φρίντριχ Θων, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα ως ακόλουθος του Όθωνα, έζησε εδώ και παντρεύτηκε Ελληνίδα.

Διάδοχός του ο Νικόλαος Θων, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1850 και υπήρξε ανώτερος αυλικός και επιμελητής της Βασιλικής Χορηγίας του Γεωργίου Α΄. Ο Ν. Θών απέκτησε μεγάλη ακίνητη περιουσία, υψηλή θέση στην αθηναϊκή κοινωνία και έκτισε στη δεκαετία του 1880 την περίφημη ομώνυμη πέτρινη έπαυλή του με σχέδια του περίφημου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ.

Όμως ακόμη πιό λίγοι γνωρίζουν πως γιά τον Θων, που είχε τον ίδιο σεξουαλικό "αποπροσανατολισμό" με τον νυν νεαρό ηγέτη του Σύριζα, ο φαρμακόγλωσσος Γ. Σουρής είχε ζητήσει να τοποθετηθεί στον τάφο του, όταν εκείνος πεθάνει, η εξής επιγραφή: «Ενθάδε κείται Θων. Αείποτε ωθούμενος, μηδέποτε ωθών»!

Η σημερινή, πολύ σοβαρή, συζήτηση γιά το πιό φλέγον σημερινό ζήτημα της χώρας: «περί τέκνων και «τεκνών», μου το θύμισε…

Έγκλημα στο Μεσολόγγι. (Ώρα 5.21΄)

 

Τώρα που βρέθηκε η σορός του άτυχου νεαρού μπορώ να υποστηρίξω μετά, σχεδόν, βεβαιότητος την άποψη που διαμόρφωσα εξ αρχής, όταν είχα μάθει τα μεγάλα ποσά που διακινούνταν, υπό τύπον δανείου, από το θύμα.

α) Πιστεύω πως ο φόνος οφείλεται σε τοκογλυφία,

β) Ο φονιάς δεν είναι ένας και

γ) Το δέλεαρ που τσίμπησε το θύμα και παρεσύρθη στον τόπο του εγκλήματος είναι η αναζήτηση κρυμμένου θησαυρού.

Άλλη μία βρώμικη υπόθεση διαφθοράς και απληστίας …

Ίδωμεν.

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Δεν…

Τώρα τελευταία τίποτε δεν μου πάει καλά.

Βολοδέρνω από φουρτούνα σε φουρτούνα.

Με πνίγουν -δικά μου και μη- λάθη, αστοχίες, ιδιοτροπίες, απογοητεύσεις, αρνήσεις, ευτελείς αποκαλύψεις, διάψευση ονείρων, αναξιοπρέπειες, θάνατοι.

Τα χτυπήματα πολλά. Τόσα που δεν τα αντέχω. Παραπαίω, γέρνω, γονατίζω…

Όμως δεν το βάζω κάτω...

Θα ξανασηκωθώ.

Δεν γίνεται αλλιώς…

Δεν...

Αντίο καλέ μου φίλε...

Μόλις πληροφορήθηκα πως "έφυγε" ο Κάρολος Παναγιωτάκης. Ίσως ο καλύτερος φίλος που μου είχε απομείνει. Ένας σπάνιος, έντιμος, πιστός -γιά πάνω από μισόν αιώνα- φίλος και ακέραιος ευπατρίδης. Από τους λίγους που απέμειναν. Καλό σου ταξίδι φίλτατε... Και καλή αντάμωση...

Πολύ κακό για το τίποτα…

-Άντε και με... άρρενες απογόνους!

Η «προοδευτική» αριστερά -κύρια μάζα και γκρουπούσκουλα- είναι συλλήβδην ταγμένη υπέρ της αχαλίνωτης εξομοίωσης των δικαιωμάτων, εν ονόματι της πλήρους κατεδάφισης κάθε ηθικού –και πανάρχαια καθιερωμένου – κοινωνικού φραγμού. Παρ΄ όλα αυτά και ενώ η κυβέρνηση ενδίδουσα τους παραχωρεί λύση στο από χρόνων τυρβάζον αίτημά τους, το οποίον εκείνοι, ως κυβέρνηση επί 4,5 έτη δεν επέλυσαν, άρχισαν τώρα να συμφωνούν διαφωνούντες και να διαφωνούν συμφωνούντες μεταξύ τους. Και προβάλλουν αστεία φληναφήματα κατηγόριας κατά Μητσοτάκη, αρκεί να … κατηγορήσουν. Και, ιδίως οι πασόκοι, να μην ξεκαθαρίζουν τί ακριβώς θέλουν και με τί διαφωνούν.

Εμπιστευτικές αποκλειστικές πληροφορίες της στήλης, τις οποίες πρώτος δημοσιεύω, θέλουν την διαφωνία μεταξύ συριζαρέων και πασόκων να έγκειται στην… «στάση»! Οι μεν πασόκοι προτιμούν και οι εραστές, όταν συνευρίσκονται, να τοποθετούνται και οι δύο από… «πάνω», ενώ οι συριζάριοι τους θέλουν αμφότερους από… «κάτω»! Θεμελιώδες δίλημμα!!

Επειδή η στήλη -μετριοπαθής πάντα- αναζητεί και τίθεται μονίμως υπέρ της μέσης λύσης, προτείνει το… στο «πλάι»!

Και μετά την αναμενόμενη επίλυση του κορυφαίου των κοινωνικών μας προβλημάτων, δηλ. του «γάμου» των ομοφύλων-ομοφυλοφίλων, σειρά έχουν οι παιδεραστές. Και στο βάθος, να ετοιμάζονται να διεκδικήσουν δικαιώματα και οι… κτηνοβάτες! 

Σημερινοί «Τζουτζέδες» και σύγχρονα… τζουτζέκια.

 

Λυπηρή αλλά και κωμική συνάμα η αμήχανη στάση της αντιπολιτεύσεως στο φλέγον κοινωνικό ζήτημα του «γάμου» των ομόφυλων ομοφυλόφιλων. Κόλπα, τερτίπια, μπρος-πίσω, ήξεις αφήξεις και φληναφήματα προκειμένου να τα βάλουν με τον Μητσοτάκη επειδή……. Στις τελείες βάλτε ό ,τι νομίζετε, αρκεί να είναι καταγγελτικό! Αντί, όταν λέει να ψηφιστεί το νομοσχέδιο, αντί κι όταν λέει όχι. Αντί γιά το αντί!

Μέχρι και το… Κασσελάκη είναι σε θέση να το καταψηφίσει αφού ο Μητσοτάκης λέει «ναι» !

Το βέβαιον είναι πως τελικά οι ομοφυλόφιλοι θα νικήσουν και θα πετύχουν, επί τέλους, το στόχο τους. Προσωπικά, εύχομαι σε όλους εκείνους τους προοδευτικούριους που «σκίζονται» γιά τα… "ίσα δικαιώματα των gay" να έχουν τη χαρά και την τύχη να καμαρώσουν τα... "καμάρια" τους ομοίως "τρισευτυχισμένα", όπως οι εικονιζόμενοι και εικονιζόμενες!

"τρισευτυχισμένα", όπως οι εικονιζόμενοι και εικονιζόμενες!

Νίκος Καζαντζάκης. Μια άγνωστη λεπτομέρεια της παιδικής του ηλικίας.

Ως γνωστόν, ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν γιός του περίφημου Καπετάν Μιχάλη, του λεβέντη Κρητίκαρου, που του ενέπνευσε στο σχετικό μυθιστόρημα.

Όταν ο μικρός Νικολάκης ήταν μαθητής στο Δημοτικό, ο δάσκαλος συνήθιζε, κατά τη δική του διδακτική τακτική, με το σχόλασμα να δίνει, προς επεξεργασία, στους μαθητές του μία άγνωστη λέξη και την επομένη να του φέρνουν τη σημασία της.

Μιά φορά ο δάσκαλος θέτει το ερώτημα:

-Μάθετε μπρέ ζευζέκια ίντα σημαίνει η λέξη… «πρωτοτόκια» και μου το λέτε αύριο.

Ο μικρός Νικολάκης, στο μεσημεριανό τραπέζι που κάθονταν κι ο θείος του, αδελφός του Σκαπετάν Μιχάλη, τους ρωτά::

-Ίντα ναι Κύρη τα… «πρωτοτόκια», που μας τα ρώτηξε ο κυρ-δάσκαλος;;

Σιγά που κανείς τους θα ήξερε!

Ο μικρός επαναλάμβανε συνέχεια το ερώτημα και όλοι στο τραπέζι δυσφορούσαν, μέχρι που ο θείος του πετάχτηκε:

-Άκου μπρε ζούδι και μη ζαλίζεις τον Κύρη σου. Στολή κυνηγίου είναι!

Την επομένη και όταν ο δάσκαλος ρώτησε τη τάξη:

-Κατέετε μπρε ζουλάπια ίντα ναι τα «πρωτοτόκια» που σας αρώτηξα ψες;

Μούγκα στη τάξη και μόνο ο Νικολάκης, γνωστός ταραξίας και χωρατατζής, σήκωνε περήφανα το χέρι.

-Εγώ, κυρ-δάσκαλε!

Ο δάσκαλος δύσπιστος και υποψιασμένος γιά κάποιο χουνέρι που θα σκαρφίστηκε ο μικρός, ρωτάει;

- ίντά΄ναι μπρε Νικολό;

-Στολή κυνηγίου, κυρ-δάσκαλε!

Ο δάσκαλος γούρλωσε τα μάτια από έκπληξη, άρπαξε τη βίτσα -απαραίτητο σύνεργο για την εύρυθμη λειτουργία της τάξης- και πλησίασε τον έντρομο μικρό, που ξάρωσε μουδιασμένος στο κάθισμα.

-Ντά ποιός διάολος σου τόπενε τούτο δα, και σήκωσε τη βίτσα;

- Ο Κύρης μου, κυρ-δάσκαλε.

Ο δάσκαλος κοκάλωσε με τη βίτσα ψηλά. Κεραυνοβολημένος στην εικόνα και μόνο ενός αγριεμένου Καπετάν Μιχάλη που θα΄ρχόταν να του ζητήσει εξηγήσεις γιά την αμφισβήτηση του λόγου του. Και όταν ξεμαρμάρωσε, μετά λίγα δευτερόλεπτα, λέει στη τάξη:

-Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, υπό κάποια έννοια και κάτω από ορισμένες συνθήκες, τα «πρωτοτόκια» μπορεί να είναι και στολή κυνηγίου!!

Ο φόβος φυλάει τα έρημα!!! 

Το ΝΑΤΟ, η Σουηδία και η Τουρκία.

Ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου, γνωστός ως ΝΑΤΟ, αποτελεί μία αμυντική συνθήκη με -επί του παρόντος- 31 ισότιμα μέλη.

Η συμμαχία αυτή υποτίθεται πως εγγυάται, με αλληλεγγύη και σύμπνοια, την ασφάλεια, την ελευθερία και την ανεξαρτησία των κρατών-μελών της. Προφανώς, ο πιθανός και ενδεχόμενος αντίπαλος -έως εχθρός- είναι ο παγκόσμιος -και νυν υπό εξαφάνιση- κομμουνισμός. Η μόνη εξωτερική επιβουλή γιά τις αξίες που πρεσβεύει το Σύμφωνο αυτό.

Μετά την πτώση του κομμουνισμού, αρχής γενομένης από την γενέτειρά του, και την διάλυση του «αντίπαλου δέους» που λεγόταν Σοβιετική Ένωση, πολλά πρώην μέλη της έσπευσαν -κακήν κακώς και προτροπάδην- να ζητήσουν ένταξη στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, π.χ. οι χώρες της Βαλτικής!

Οι μισές σκανδιναβικές χώρες, (Φινλανδία, Σουηδία), γιά διαφορετικούς εκάστη λόγους αρχικά προτίμησαν να μείνουν εκτός, μέχρις ότου -σήμερα- αισθανθούν τον κίνδυνο της «ρωσικής αρκούδας» και σπεύσουν, άρον-άρον, να χωθούν κι αυτές κάτω από τη σίγουρη νατοϊκή αιγίδα.

Έτσι όλοι, τώρα, παρακολουθούμε τις τζιριτζάντζουλες και τις πιρουέτες που κάνουν, αφ΄ ενός ο μόνιμος νατοϊκός ταραξίας και προφανώς αντισυμβατικός και αιρετικός εταίρος, ιδέ ρωσικούς πυραύλους S300, ήτοι η κολπατζού εκβιάστρια Τουρκία και αφ΄ ετέρου ένας σχετικά νέος, η μουσαφίρισσα Ουγγαρία, υπό τον σημερινό αλλοπρόσαλλο ακροδεξιό ηγέτη της, τον Όρμπαν, προκειμένου να δεχθούν στην «παρέα» τα δυό νέα σκανδιναβικά μέλη.

Βεβαίως, ουδόλως αμφιβάλλω γιά την τελική αίσια έκβαση της διαδικασίας εισδοχής, όμως δύσκολα θα μπορέσω να καταλάβω τί σόι συμμαχία θα είναι το νέο ΝΑΤΟ και πως ο τζαναμπέτης γείτονάς μας θα μπορέσει να κοιτά στα μάτια τους νέους… «ενοίκους». Επίσης πώς είναι δυνατόν να υπάρξει αγαστή σύμπνοια στο… «κλαμπ» και να εφαρμοσθούν όροι συμμαχίας με τέτοιου φυράματος συμμάχους.

Πολύ φοβάμαι πως, στην ουσία, το ΝΑΤΟ ως Οργανισμός, από πλευράς σοβαρότητος, θα μοιάζει με τον Σύριζα και την σημερινή ηγεσία του.

Δηλαδή "παιδική χαρά" με άτακτα παιδάκια.

"παιδική χαρά" με άτακτα παιδάκια! "παιδική χαρά" με άτακτα παιδάκια!

Ο Σύριζα, Η πρεμούρα, Το Κασσελάκη.

…και τα μυαλά στα κάγκελα!

Στ΄ αλήθεια πού κατάντησε η , κάποτε, περήφανη αριστερά; Πού οδηγεί, άραγε, η αξιωματική αντιπολίτευση τη χώρα με «το» νυν αρχηγό της;

Εδώ ο κόσμος χάνεται εν μέσω πολέμων, (Ουκρανία, Γάζα, κ.λπ.) και το Κασσελάκη καίγεται γιά τον γάμο των ομόφυλων-ομοφυλοφίλων. Δηλαδή γιά τον… «ποπό» του!

Πέντε χρόνια κυβερνούσε ο Σύριζα και δεν έκανε τίποτε σχετικά -μόνο λόγια και μπλα-μπλά - και τώρα, στην «τούρλα του Σαββάτου», επείγονται μήπως και… λένε νόθα. (κοινώς μπάσταρδα), το «τεκνό» και τα τέκνα του αρχηγού τους!

Ποιός θα το περίμενε; Η Δημοκρατία μας εξαρτάται, κλυδωνίζεται και κινδυνεύει από έναν… «πισινό».

Έτσι, το Κασσελάκη καλεί σύσσωμους τους πιστούς ακολούθους-βουλευτές του, να αποσυρθούν στο προσωπικό του «Camp David», στις Σπέτσες, γιά να συσκεφτούν σχετικώς! 

Ο γάμος των ομοφύλων.

 

Ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα επωάζεται και, οσονούπω, θα σκάσει μύτη αναζητώντας -επί τέλους- λύση. Η διχασμένη, ήδη, ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη στις επάλξεις γιά την τελική μάχη. Πλην όμως το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και απαιτεί ανάλογη αντιμετώπιση και όχι λαϊκισμούς και υστερίες.

Πριν ανάψουν γιά τα καλά τα αίματα από την αψίκορη συμπεριφορά των συμπολιτών μας στη σύγχρονη «εικονομαχία», (εικονολάτρες και εικονοκλάστες, όπου ελπίζω κι ο Στέφανος ν΄ αρχίσει να καταλαβαίνει από μεταφορές), σπεύδω να τοποθετηθώ, ψύχραιμα και νηφάλια.

Οι δύο αντιδιαμετρικές απόψεις, αφ΄ ενός η επί αιώνες καταπιεσμένη και υπαρκτή κοινωνική ομάδα των ομοφυλοφίλων και αφ΄ ετέρου οι συντασσόμενοι με τον κλασσικό συντηρητισμό και τους σχετικούς κανόνες της Εκκλησίας, ετοιμάζονται γιά γενική σύρραξη και μάχη μέχρις εσχάτων. Κλασσική ελληνική νοοτροπία και πρακτική.

Το θέμα, όπως όλα, έχει πάρει και πολιτική διάσταση ένεκα και του πολιτικά «στεφανωμένου» αρσενοκοίτη αρχηγού του Σύριζα.

Το θέμα, πίσω από την υστερία, το θεωρώ, μάλλον, απλό. Και με λίγα λόγια φτάνω στο… «διά ταύτα»:

-Η σεξουαλική επιλογή και συμπεριφορά αποτελεί αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα.

-Ομοίως και το να «συζεί» κανείς με όποιον θέλει.

-Η σχέση συμβιώσεως ομοφύλων, επ΄ουδενί δεν πρέπει να αποκαλείται «γάμος», καθ΄ όσον η λέξη, επί αιώνες, έχει κατοχυρωθεί μόνο γιά σύζευξη ετεροφύλων. Η αντίστοιχη κατάσταση μεταξύ ομοφύλων θα μπορεί -κάλλιστα- να ονομαστεί «σύζευξη», «συζυγία», «συμβίωση», ή κάπως αλλοιώς, που δεν μου έρχεται τώρα στο μυαλό. Όμως, οπωσδήποτε, όχι «γάμος».

-Η νομοθεσία περί κληρονομικών δικαιωμάτων θα πρέπει να ισχύει γενικώς και αδιακρίτως φύλου συζύγων.

-Η Εκκλησία θα πρέπει να βάλει και λίγο κρασί στο κρασί της, αναγνωρίζοντας την σύγχρονη και αντικειμενική εξέλιξη που έχει δημιουργήσει άλλη… πραγματικότητα. Διαφορετική της εποχής που γράφτηκαν τα Ιερά κείμενα και διατυπώθηκαν οι σχετικοί Κανόνες. Ενδεικτικά αναφέρω πως στην γαμήλια τελετή ο ιερέας, μεταξύ άλλων, λέει: «…και ους ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω»! Και όμως τα Δικαστήρια βγάζουν διαζύγια αβέρτα, με την Ορθοδοξία να τα έχει αποδεχτεί προ πολλού και τον Πάπα πρό όχι πολλών χρόνων, επί τέλους. Εννοείται πως δεν γίνεται να ευλογήσει η Εκκλησία τέτοιου είδους «σύζευξη», όμως δεν πρέπει και να μνησικακεί γιά το φαινόμενο. Όπως θα πρέπει να αλλάξει την στενοκέφαλη στάση της και σε πολλά άλλα, όπου αντιδρά πεισματικά. Π.χ. πολιτικός γάμος, αυτοχειρία και καύση νεκρών.

-Το μόνο, πραγματικά, δύσκολο ζήτημα βρίσκεται στα παιδιά. Στην «τεκνοθεσία», («Θού Κύριε φυλακή…» γιά τον ανοίκειο «συνειρμό» που με… γαργαλάει), και την «υιοθεσία». Εκεί απαιτείται βαθειά έρευνα και ενδελεχής μελέτη ειδικών επιστημόνων, καθώς η διαμόρφωση χαρακτήρα ενός παιδιού ομοφύλων, η κοινωνική του αποδοχή στην νεαρά ηλικία και τα πιθανά ανίατα ψυχικά τραύματα που ενδεχομένως αποκτήσει, μαζί με τη γενική περαιτέρω συμπεριφορά του, ως ολοκληρωμένος άνθρωπος, αποτελούν δυσεπίλυτα ενδεχόμενα.

Όσο γιά την «χρησιμοποίηση» παρένθετης μητέρας, ως εργαλείο παρασκευής… «ανθρωπίνου προϊόντος», το ενδεχόμενο με βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετο. Τόσο γιά τις πιθανές δολερές οικονομικές προεκτάσεις τέτοιας συναλλαγής, όσο και γιά την απάνθρωπη αντιμετώπιση και παρασιώπηση του μητρικού φίλτρου του… «εργαλείου». Διαδικασία εντελώς ανήθικη….

εντελώς ανήθικη….

Το κάρο, το άλογο, το άσχετο και το παράλογο. Και στο βάθος το αμόρφωτο!

Τελικά, τα υπολείμματα του τέως κραταιού Σύριζα κατάντησαν μιά απλή, γραφική καρικατούρα παιδικής χαράς. Υποθέτω πως στο προαναγγελθέν παιδικό πάρτυ των Σπετσών, τα ποτά -κόκα κόλα, πορτοκαλάδα, μερέντα, κ.λπ- θα τα σερβίρει ο… Τάιλερ. Ντυμένος κατάλληλα -μπονέρ, ποδίτσα, μειδίαμα, υπόκλιση, «τί θα πάρετε», τα πάντα!

Προσπαθώ να φανταστώ τη χώρα να κυβερνιέται από κάτι τέτοια καραγκιοζάκια και φρικιώ. Ταυτόχρονα λυπάμαι, όχι αυτόν τον παρδαλό αριστερό συρφετό που σαχλαμαρίζει υποδυόμενος την σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση και αυτοπροσδιορίζεται ως εν δυνάμει και αναμονή κυβέρνηση, αλλά όλους εκείνους που τους ακολουθούν, τους πιστεύουν και πρόκειται να τους ψηφίσουν.

Γλυτώσαμε από τον αγράμματο Αλέξη και πέσαμε στον «μπιτ αστοιχείωτο»… στεφανωμένο οπερετικό Στέφανο της Γκόλμαν Σαξ.

Αναζητείται νέος Θεόφραστος Σακελλαρίδης!

Είπαμε, τα κακά περασμένα πρέπει να γίνονται και... "ξεχασμένα". Υπό μία αυστηρή προϋπόθεση. Τα παθήματα και λάθη του παρελθόντος να γίνονται μαθήματα και να μην επαναλαμβάνονται ποτέ πιά.