Ο πρώτος γεννήθηκε στην Φλωρεντία το 1469 και υπήρξε μυστικοσύμβουλος του περίφημου Σαβοναρόλα. Ήταν ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Κατ΄ άλλους κυνικό και απάνθρωπο τέρας και κατ΄ άλλους ο πατέρας της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης. Επηρεάστηκε από τον Καίσαρα Βοργία και διατύπωσε απόψεις που επηρέασαν -και επηρεάζουν ακόμη- πολλούς ηγέτες με με το έργο του, ο «Ηγεμών», που του χάρισε την αθανασία.
Ο δεύτερος γεννήθηκε το 1602 στην ιταλική Πεσίνα , υπήρξε καρδινάλιος -διαδέχθηκε τον περίφημο Ρισελιέ- και έγινε πρωθυπουργός της Γαλλίας, επί εποχής Λουδοβίκου ΙΓ ΄και Λουδοβίκου ΙΔ΄, από το 1642 μέχρι τον θάνατό του, το 1661.
Ο Μαζαρέν, μελετώντας τις κυνικές απόψεις του Μακιαβέλι διατύπωσε ρεαλιστικότερες, "στρογγυλότερες" και πολιτικότερες θέσεις σχετικά με θέματα διακυβέρνησης μιάς χώρας και συμπεριφορές του ηγέτου της.
Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά σε μιά παραζάλη λόγω έντονων πόνων στη μέση και την ψυχή, ήρθαν στο νου, σχετικά πάντα με τα καμώματα του… ηγέτη «Λωλοστεφανή», κάποιες απόψεις του Μαζαρέν, χωρίς να θυμάμαι από πού τις… «μάζεψα».
Συνιστούσε, λοιπόν, ο ευφυής Μαζαρέν στον βασιλιά του: «Δίνε δώρα στον λαό. Όμως δώρα που δεν θα σου στοιχίζουν τίποτα. Λ.χ. προνόμια, τίτλους, αξιώματα. Κι αν δεν μπορείς να τα δώσεις κατ΄ευθείαν, δίνε… υποσχέσεις! Γιατί η «υπόσχεση» είναι ένα άδειο είδος, ένα τίποτα με το οποίο, όμως, εξαγοράζεις αφελείς και βλάκες, μόνο με ωραία λόγια»!
Βλέποντας τις περιοδείες του Στέφανου τα θυμήθηκα.
Α΄, και μιά παρατήρηση. Χθες στο Βόλο, δεν πρόσεξα ούτε τον… σύζυγο, ούτε τη σκυλίτσα. Η απουσία τους αισθητή....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου