Μέρα που είναι, μ΄έπιασε το ηρωικό μου.
Το κρυφτούλι με την είσοδο του ισραηλινού στρατού στη Γάζα τραβάει επικινδύνως, με κίνδυνο να ξεφυτρώνουν διάφορες «ανθρωπιστικές» θεωρίες. Η αλήθεια είναι μία. Ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος. Με αίμα, πόνο, δάκρυ. Όμως η ευθύνη κάθε πολέμου βαρύνει την… πρώτη ντουφεκιά. Μετά… όλα παίζουν και παίζονται. Με τις απώλειες των αμάχων να «παίζουν» κι αυτές. Σκληρό να «παίζονται» ανθρώπινες ζωές, όμως αυτό, στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει να το είχαν σκεφτεί οι ανεγκέφαλοι της Χαμάς. Αυτοί που συλλαμβάνουν αθώους αιχμαλώτους γιά να τους κάνουν ασπίδες και μαξιλαράκια κατά των δικαίως αντεπιτιθέμενων Ισραηλινών. Και όχι μόνον αυτό. Κρύβονται οι ίδιοι, οι άθλιοι, κάτω από νοσοκομεία, ναούς, ιδρύματα. Επαφιέμενοι στην μεγαλοψυχία και τον σεβασμό των Ισραηλινών!
Σε όσους γνωρίζουν Ιστορία θυμίζω πως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η πολωνική Βαρσοβία ισοπεδώθηκε από τους Γερμανούς, η Δρέσδη από τους Συμμάχους, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι από τους Αμερικανούς. Και μάλιστα οι γιαπωνέζικες πόλεις με ατομικές βόμβες!
Όλες οι ανωτέρω -πρόχειρα ανασυρμένες στη μνήμη- εξανδραποδίστηκαν εντελώς. Δίκαιοι και άδικοι, μαχητές και άμαχοι. Ο νόμος του πολέμου είναι πάντα δίκαιος με τους μάχιμους και άδικος με τους άμαχους. “Dura lex, sed lex”, έλεγαν οι Λατίνοι.
Αυτοί τη στιγμή η Γάζα αποτελεί μιά μεγάλη γάγγραινα της ανθρωπότητος. Κι αν δεν ξεκαθαριστεί ριζικά, θα την μολύνει εσαεί. Στο επιχείρημα περί ρεμβασισμού και λοιπών θεωριών, η απάντηση είναι: Κοτζάμ Γερμανία και Ιαπωνία, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, σήμερα είναι πολύ καλοί φίλοι με τους τότε θύτες τους.
Όντως η αθλιότητα, η βαρβαρότητα και η βλακεία των απανταχού διεσπαρμένων -πολύ κακώς- ανά τις πολιτισμένες δυτικές κοινωνίες φανατικών μουσουλμάνων, πιθανότατα θα δημιουργήσει ορισμένες αντιδράσεις, τουλάχιστον στην αρχή. Όμως η εξαιρετικά αυστηρή αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων, με θέσπιση ιδιωνύμου και ποινές που -τολμώ να εισηγηθώ- θα φθάνουν μέχρις αυτήν του θανάτου, φρονώ πως, σε κάποιο βάθος χρόνου, θα καταλαγιάσουν τα πάθη. Ιδίως, αν οι νικηταί Ισραηλινοί, μαζί με τους Δυτικούς και κάποιους λογικούς Άραβες, φροντίσουν ν΄ αποκτήσουν και οι Παλαιστίνιοι πατρίδα. Χώρος υπάρχει άφθονος και αραιοκατοικημένος. Αν όλα αυτά τα αφιονισμένα «τούβλα» αποστούν από την μόνιμη και εδραία τους απόφαση: «Να εξαφανιστεί το Ισραήλ», και αυτοί που τα υποδαυλίζουν τώρα βάλλουν ένα λιθαράκι λογικής, τότε θα βρεθεί λύση. Προϋπόθεση όμως να εξολοθρευθούν εντελώς Χαμάδες, Μαμάδες, Χεζπολάχ, Χεζιλιγβάχ και όλα τα σχετικά μιάσματα.
Αυτό που βλέπετε είναι η Δρέσδη, το 1945
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου