(Αλλά και πώς μπορούν να γκρεμιστούν).
Αρχίζω με λίγη Ιστορία, συνοπτικά κατά το δυνατόν, έχοντας μελετήσει αρκετά. Η Παλαιστίνη ουδέποτε απετέλεσε κρατική οντότητα., αλλά οι Παλαιστίνιοι ήσαν ντόπια φυλετική ομάδα, οι γνωστοί Φιλισταίοι, συγγενική με τους Εβραίους. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί η στενή συγγενική σχέση Εβραίων και Αράβων, καθ΄ όσον έχουν τον ίδιο γενάρχη, τον Αβραάμ! Οι μεν προέρχονται από τον Ισαάκ, τον γιό του με την Σάρα, οι δε από τον Ισμαήλ, τον γιό του με την δούλα Αγάρ, (εξ ου και Αγαρηνοί).
Ξεπερνώντας την πολύ παλιά κατάσταση, από εκατοντάδες -σχετικά πρόσφατα- χρόνια υπήρξαν στην περιοχή της ιστορικής Παλαιστίνης, (γεωγραφικός όρος), διάφοροι λαοί -αραβικοί και εβραϊκοί- οι οποίοι ζούσαν, άλλοτε ειρηνικά κι άλλοτε με μικροσυγκρούσεις.
Ερχόμενοι στην σημερινή κατάσταση, όλα ξεκινούν από τις απόφαση του ΟΗΕ να δοθεί μία πατρίδα στον πολύπαθο και πολυκατατρεγμένο εβραϊκό λαό. Έτσι, στις 29 Νοεμβρίου 1947, η Γενική Συνέλευσή του ΟΗΕ αποφάσισε κατά πλειοψηφία, (33 ψήφους υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές), τη σύσταση δύο κρατών, ενός αραβικού και ενός εβραϊκού, στον χώρο της Παλαιστίνης. Η Ιερουσαλήμ, ως ιερή πόλη και για τους δύο λαούς, θα ετίθετο υπό διεθνή έλεγχο. Η εβραϊκή πλευρά αποδέχθηκε την πρόταση της πλειοψηφίας, ενώ οι Άραβες απέρριψαν κάθε τέτοιο σχέδιο. Λίγους μήνες αργότερα, στις 14 Μαΐου 1948, ανακοινώθηκε η ίδρυση του Ισραήλ με πρόεδρο τον Χαΐμ Βάισμαν και πρωθυπουργό τον Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Ο αραβικός κόσμος, όμως, δεν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ σε μιά περιοχή που πίστευε ότι του ανήκε, μεν, αλλά είχε δοθεί στους Εβραίους από τη Δύση ως «αποζημίωση» γιά το Ολοκαύτωμα των Ναζί.
Στις 15 Μαΐου 1948, μία μόλις ημέρα μετά την ανακήρυξη της ίδρυσης του Ισραήλ, στρατιωτικές δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, του Λιβάνου, του Ιράκ και της Συρίας επετέθησαν στο νεοσύστατο κράτος. Αυτός απετέλεσε τον πρώτο Αραβοϊσραηλινό πόλεμο, στον οποίον οι Ισραηλίτες νίκησαν τους Άραβες κατά κράτος. Όπως και στους δύο μεγάλους πολέμους που επακολούθησαν. Του 1967, (Πόλεμος των 6 ημερών) και του 1973, με τους οποίους το Ισραήλ, ως νικητής, μεγάλωσε στο σημερινό του μέγεθος.
Σε όλο αυτό το διάστημα, το φανατισμένο τμήμα του αραβικού κόσμου συνέπηξε διάφορες οργανώσεις, (Αλ Φατάχ, Χαμάς, Αλ Κάιντα, Χεζμπολάχ και πλήθος άλλων), οι οποίοι με άνανδρες τρομοκρατικές ενέργειες -εφευρέτες της «αεροπειρατείας»- προσπαθούν να επιτύχουν το σκοπό τους, ο οποίος είναι ένας και μοναδικός. Και ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΣ. Να εξαφανιστεί το Ισραήλ από προσώπου Γης!!!
Και άντε μετά να συζητήσεις σε τέτοια βάση και με τέτοιους απέναντι. Εννοείται, πως στο πλευρό των Αραβοπαλαιστινίων συντάσσονται -μονίμως και αναφανδόν- όλοι οι αριστεροί του κόσμου, οι αναρχικοί, οι ψευτοφιλόσοφοι της ειρήνης όλοι οι παγκόσμιοι ρωποπερπερήθρες προφανώς για να αντιταχθούν σε ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση και όλους τους πολιτισμένους λαούς της Δύσης, αποδεχόμενοι την τρομοκρατία και βία της μίας πλευράς -έστω και αν «άρχεται χειρών αδίκων»- και καταγγέλλοντες την βία της άλλης, έστω και δικαιολογημένη αντίδραση επιβίωσης.
Ενθυμούμενος μία -σοφή και μελαγχολική- αποστροφή του Αϊνστάιν:
«Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί από αυτούς που κάνουν το κακό, αλλά από αυτούς που παρακολουθούν και δεν κάνουν τίποτα»!
θεωρώ, υπό το κράτος των νυν συνθηκών, ως μοναδική ευκαιρία επιβολής οριστικής λύσης και γενικής εκκαθάρισης όλων εκείνων των παράλογων και αδιάλλακτων στοιχείων, που υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο… «μαχητές», εγκληματούν αδιακρίτως και πρωτίστως κατά του λαού τους.
Εν προκειμένω, οι παρανοϊκοί ηγέτες της Χαμάς, αδιαφορώντας για τους εγκλωβισμένους στη Γάζα αθώους αμάχους, τους χρησιμοποιεί ως «αμνούς εν θυσιαστηρίω» και… «καύσιμο», προκειμένου -μέσω νέων ποταμών αίματος- που θα γιγαντώσει τη φωτιά του μίσους που είχε αρχίσει να τρεμοπαίζει καθώς το Ισραήλ -δειλά, δειλά και υπομονετικά- έχτιζε καλές σχέσεις με τα διάφορα γειτονικά κράτη. Αναπόφευκτη και επιβεβλημένη η «γιούργια» στα υπόγεια άδυτα της Γάζας και η πλήρης εκκαθάριση άψυχου και έμψυχου μηχανισμού της Χαμάς. Αναπόφευκτη η θυσία αθώων -μοιραία και παράπλευρη απώλεια- η οποία θα δικαιωθεί αν συντελέσει στη δημιουργία ενός καλύτερου και ξεκάθαρου «αύριο» των δύο λαών.
Και ένα απλοϊκό ερώτημα: Ο γενικότερος χώρος, αραιοκατοικημένος και γεμάτος ερήμους, θα μπορούσε άνετα να χωρέσει όλους τους λαούς, που σφάζονται βάρβαρα και ανοήτως. Με την εβραϊκή διαολιά και τεχνολογία θα μπορούσαν, συνεργαζόμενοι, να τον κάνουν… παράδεισο. Αληθινή «Γη Χαναάν», ποτίζοντάς την με την «σταγόνα νερού» που καρπίζει ζωή, αντί -κοκορομαχώντας συνέχεια- με τον «κουβά αίματος» που σκορπά θάνατο.
Εμπρός ηρωικά Εβραιόπουλα. Ξεκληρίστε τη φύτρα της Χαμάς και όλων των σχετικών ύπουλων και άνανδρων οργανώσεων. Όμως κάντε το πλήρως. Χωρίς να μείνει ούτε κόκκος από δαύτους. Μετά, όταν καταλαγιάσει ο πόνος, κοπάσουν οι λυγμοί και καθώς η «Ζωή» θα μιλήσει αναγκαστικά, τότε θα τα βρείτε με τους γείτονές σας, στα πλαίσια της λογικής, των αναπόφευκτων συμβιβασμών και μιάς αναγκαστικής ειρηνικής συνύπαρξης. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, η Ζωή συνεχίζεται και μπορεί να γίνει καλύτερη, αν παραμερίσουμε τα εμπόδια που, μόνοι μας, βάζουμε μπροστά της.
Επίλογος: Πιθανότατα κάποιοι να διαφωνήσουν με την πιό πάνω «συνταγή». Ας σκεφτούν το προαιώνιο μίσος και τους πολέμους μεταξύ Άγγλων και Γάλλων. Τόνοι αίματος… τότε. Σήμερα φίλοι και σύμμαχο! Ακόμη κι εμείς με τους Τούρκους. Εκατοντάδες έτη αλληλοσφαξίματα. Σήμερα… σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Έστω με λυκοφιλία, αλλά και τις μνήμες -τελευταίοι οι διωγμοί του 1922- καταχωνιασμένες στα βάθη του χρονοντούλαπου της μνήμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου