Κυριακή 2 Μαΐου 2021

Όταν το "άκρον" μιάς δηλώσεως, ξεπερνά το "άωτον" του θράσους.


Άλα της η μόρφωση...


   Μετά το "μεγαλοβδομαδιάτικο" θρησκευτικό, φιλοσοφικό και φιλολογικό διάλειμμα. Μετά τις ύστατες ευχές μου, επ΄ ευκαιρία της ήδη συντελεσθείσης, πρώιμης λόγω ειδικών συνθηκών, Αναστάσεως του Κυρίου μας και Θεανθρώπου Χριστού, καιρός γιά επιστροφή στα τρέχοντα και... ζέοντα της καθημερινότητος.

   Ο εικονιζόμενος κύριος υπήρξε κάποτε... ένας αποτυχημένος Υπουργός Παιδείας. Ενώ κάποια χρόνια πριν, προσπαθούσε απεγνωσμένα -αλλά ανεπιτυχώς-  να περάσει, ως φοιτητής, από το α΄ έτος της Νομικής στο β΄, στερώντας, λόγω... ευρείας περιφερείας, δύο έδρανα από τους υπόλοιπους συμφοιτητές του. Μέχρι που, απογοητευμένος, βαρέθηκε και παραιτούμενος το έριξε -γιά παρηγοριά- στις μακαρονάδες, (με κιμά; ερώτημα)! Και επειδή δεν τα κατάφερε με τις σπουδές, αποφάσισε να τιμωρήσει αμφότερα. Και τη Νομική και την Παιδεία... γενικότερα, ως... υπουργός της, (ευτυχώς επ΄ ολίγον).
   Αφού, λοιπόν, τα κατάφερε τόσο όμορφα και καλά με τους ντόπιους -bingo- επεκτείνει τώρα τις επιτυχημένες του προσπάθειες και στα προσφυγόπουλα. Προφανώς γιά να τα μορφώσει κι αυτά σαν τα μούτρα του!
   Το μπουρλέσκ στην αποθέωσή του και το μυαλό να τρέχει στην αλήστου μνήμης Γαβριέλα,  πρόδρομο του κ. Θάνου Ασκητή στην σεξουαλική, (πρακτική όμως), καθοδήγηση των ελληνοπαίδων, στα πρώιμα νιάτα τους. Με την φαντασίωση να την θέλει να δίνει διάλεξη περί παρθενίας, στην Ακαδημία των Αθηνών!!!
   Και γιά να σοβαρευτούμε. Είναι δυνατόν εκτοπλασματικοί -ψυχή τε και σώματι- τύποι να μην βρίθουν συμπλεγμάτων, ένεκα σωματικής δυσμορφίας και πνευματικής καχεξίας, που τους καθιστούν ανίκανους να μπορούν να προσφέρουν δημιουργικό κοινωνικό έργο, να ζητούν κοινωνική ρεβάνς και "επιβεβαίωση" από την ζωή και να επιμένουν -εκδικούμενοι γιά την ασημαντότητά τους- να μας κυβερνήσουν; Και μάλιστα από αριστερό μετερίζι που αυτοδιαφημίζεται ως... "προοδευτικό", ενώ στην ουσία αποτελεί ό,τι σκοτεινότερο ιδεολογικό σκουπίδι έχει αποδείξει η Ιστορία και απορρίψει η πραγματικότητα. 
   Όμως το ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι όλοι αυτοί οι συσπειρωμένοι απίθανοι μειονεκτικοί τύποι που "ξεφουρνίζουν" -συστηματικά και ανερυθρίαστα- ό,τι τους κατεβάσει ανεύθυνα η κούφια τους γκλάβα, αλλά όλοι εκείνοι -δυστυχώς αντιστοίχου μειονεξίας- που τους πιστεύουν και τους ακολουθούν, θεωρούντες πως έτσι εκδικούνται την... κακούργα και άδικη "κενωνία". Η επανάσταση της ανικανότητος. Ο αγώνας του "μείον" κατά του "συν", του "κακού" κατά του "καλού", του "ανεύθυνου" κατά του "υπεύθυνου", του "ασόβαρου" κατά του "σοβαρού"! Τσίπρας κατά Μητσοτάκη, να πούμε!
   Και όποιος πιστεύει στην τελική επικράτηση του πρώτου έναντι του δεύτερου... "πλανάται πλάνην οικτρά".



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου