Επικαιρότης
Ο τίτλος παρμένος από ένα παλιό, σαχλό παιδικό παιχνιδάκι. Ακριβώς όπως το σήριαλ που παρακολουθούμε τώρα στα κανάλια.
Επί τέλους! Ας τελειώνουμε μ’ αυτό την ηλίθια υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, που μονοπωλεί την επικαιρότητα και απασχολεί αποκλειστικά το πανελλήνιο γιά μήνες, λειτουργώντας εντελώς αποπροσανατολιστικά στα θηριώδη προβλήματα της χώρας. Αφού, στο κάτω-κάτω, η ιστορία πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης, ας περιμένουμε την ετυμηγορία της κι ας προχωρήσουμε παρακάτω. Εδώ έχει σαπίσει κι αποσυντεθεί το σύμπαν, δεν έχει μείνει όρθιο τίποτε κι η λίστα Λαγκάρντ, με τα 3 διαγραφέντα ονόματα μας μάρανε!
Ο συνεχής μηρυκασμός της υπόθεσης από τους κουτοπόνηρους συριζαρέους και τους «γάτους» εραστές της AGB του γυαλιού, που όλοι τους τρίβουν χέρια με ικανοποίηση, αποδεικνύει την απέραντη βλακεία όσων ασχολούνται ακόμη, συστηματικά, με το θέμα. Αφού στη ζωή, κάθε υπερβολή ενέχει βλακεία, ως αντίθετη του σοφού «Μηδέν άγαν»!
Σε τελευταία ανάλυση, η αποκάλυψη τριών συγγενών ενός καμένου, πολιτικά, χαρτιού σε μιά αμφίβολη ματσαράγκα του, ωχριά μπροστά στις δυσμενείς γιά τη χώρα οικονομικές επιπτώσεις της υπόθεσης Τσοχαντζόπουλου, της βραδυφλεγούς βόμβας του Παπαντωνίου και της πολυαναμενόμενης, πλην όμως αφανέρωτης εισέτι, πυρηνικής, του πονηρότερου όλων των αρχικλεφταρέων, ο οποίος τώρα λουφάζει αιδημόνως και μακριά -τζιζζζζζ- από κάθε πολιτική ανάμειξη, μπας και…. (Φτού, κακά!), ανοίξει το απόστημά του. Ώσπου να τον ξεχάσουμε και την γλιτώσει.
Αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος εφιάλτης γιά την Ελλάδα είναι η παράλογη συμπεριφορά κάποιων αχαλίνωτων συριζαρέων, οι οποίοι κυριολεκτικά ξεσάλωσαν, ξεπερνώντας όλα τα ανεκτά όρια ηθικής, αισθητικής και, εν τέλει, λογικής, στην άκριτη προοπτική εξουσίας και εκείνοι που προτίθενται να τους υπερψηφίσουν.
Η σώφρων αριστερά είναι χρήσιμη γιά τον τόπο, όπως είναι και γιά κάθε τόπο. Μιά ευρωπαϊκή αριστερά γόνιμη και δημιουργική, που να νοιάζεται, πριν μοιράσει πως θα παράξει. Μιά αριστερά του διαλόγου, της συναίνεσης, της σύνεσης και της σύνθεσης και όχι του δόγματος, της αλαζονείας, του παραλογισμού και της άρνησης. Του μόχθου, της προσπάθειας, της ορθολογιστικής σκέψης και όχι του καναπέ, της φραπεδιάς και της στρεβλής διανόησης. Τέτοια εποικοδομητική αριστερά χρειάζεται επειγόντως κάθε χώρα που κινδυνεύει. Όχι όμως αυτή που εκφράζεται στη Βουλή με έξαλλα άναρθρα ξεφωνητά, αμετροέπεια, ασυναρτησία και ανοίκειο ύφος ξανθών, (μέσα ή έξω κεφαλής), νυμφιδίων και με το απύθμενο θράσος μιάς, εν δυνάμει φιγούρας δραπέτη κατέργων που υποδύεται το βουλευτή. Με σουλούπι και ντύσιμο κουκουλοφόρου άνευ κουκούλας και εκφορά ασυνάρτητου λόγου, δίκην μανιφέστου περιθωριακού των Εξαρχείων, έφτασε να απειλήσει τους κυβερνητικούς βουλευτές πως «θα τους πάρει και θα τους σηκώσει», (προφανώς, όταν γίνει… κυβέρνηση!), και ν’ αποκαλέσει, ξεδιάντροπα, ή επειδή έτσι έμαθε να ζει στο σπίτι του, «κέντρα πολιτισμού» την αθλιότητα, τη ρυπαρότητα και το απόλυτο μπάχαλο που όλοι είδαμε να κυριαρχεί σε αρχιτεκτονικά στολίδια και ιστορικά κτίρια-μνημεία της πόλης, όπως η Βίλλα Αμαλία, (και όχι «Αμαλίας», όπως το διατυπώνει ο αμόρφωτος αρχηγός του, ο οποίος το μόνο που διδάχτηκε στο σχολείο είναι το πώς θα το «καταλαμβάνει» -ως ύψωμα της Κορυτσάς- και στα θρανία το πως να τα καταστρέφει και να τα κάνει πολεμοφόδια), το σπίτι πού έμενε η Κάλλας και όλα όσα εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά στεγάζουν ρημάζοντας, (καταληφθέντα αυθαίρετα και βάναυσα), το ομοϊδεατικό του παρασιτικό γυφταριό, που τα μετατρέπει σε ορμητήρια αναρχίας και βίας.
Αλίμονο, απέδρα και η τελευταία σταγόνα λογικής από εκείνη τη μερίδα της νεολαίας που γαλούχησε η καταστρεπτική μεταπολιτευτική συλλογιστική και πρακτική, μετατρέποντάς την σε μηχανισμό άρνησης και καταστροφής, και την οποία δεν κατόρθωσε να «φρενάρει», γιά διάφορους λόγους, η οικογενειακή εστία, θαλπωρή και αγωγή.
Δεν μπορεί, δεν γίνεται, δεν είναι νοητό, αυτό το ασυνάρτητο και ξεδιάντροπο αληταριό, μέσα κι έξω από τη Βουλή, να εκφράζει τη σύγχρονη και σοβαρή Ευρωπαϊκή Αριστερά, η οποία δεν διανοούμαι πως πρεσβεύει κι οραματίζεται ένα τέτοιο modus vivendi. Την ασυδοσία, το μπάχαλο και το χάος που επιδιώκει μετά μανίας ο εγκολπωμένος στον ΣΥΡΙΖΑ 3Μισμός, (Μιζέρια – Μοχθηρία – Μίσος), με τον θερμό εναγκαλισμό του απανταχού «περιθωρίου»! Σύγχρονοι Τρουάδοι σε μιά ελληνική «αυλή των θαυμάτων» = η κοινωνία που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ!
Δεν πιστεύω πως ούτε ένας έντιμος αριστερός επιθυμεί να αφεθούν στην καταστροφή, μνημεία εθνικής και παγκόσμιας κληρονομιάς από Έλληνες Ταλιμπάν, εν ονόματι των ασυνάρτητων και παράλογων αιτιάσεων που προβάλλουν οι «θολοκουλτουριαρέοι» μπαχαλάκηδες που τα καταλαμβάνουν με πειρατικά ρεσάλτα και το δικαίωμα του «έτσι μου γουστάρει», καθώς κι οι αφελείς υποστηρικτές τους. (- «Είναι καλά παιδιά, δεν μας ενοχλούν καθόλου» !).
Το πρόβλημα καθαρά ελληνικό κι οι Έλληνες θα πρέπει να το λύσουν, μόνοι και αφυπνιζόμενοι!
Αλίμονο, δεν υπάρχουν στη χώρα υγιείς αριστεροί με ανοιχτά μυαλά, να βγουν μπροστά, να καταγγείλουν και να μπλοκάρουν όλη αυτή την καταστροφική και βλακώδη πολιτική που οδηγεί στην καταλυτική αποσυναρμολόγηση όλων των ηθικών αξιών και την πλήρη αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού, τόσο σε επίπεδο ανθρώπινης μονάδας, (ασέβεια, άρνηση, αλητεία, ναρκωτικά), όσο και στο επίπεδο της ομαλής κοινωνικής λειτουργίας; Γιά να πάψουμε να προχωρούμε, σπέρνοντας ανέμους και θερίζοντας θύελλες, ολοταχώς προς την εποχή του χαλκού;
Προσωπικά, ως πολίτης αυτής της χώρας, δεν ανέχομαι αυτή την αναξιότητα. Δεν χαρακτηρίζει την κουλτούρα και την αξιοπρέπεια μου, δεν την αντέχω και πιστεύω απόλυτα πως χώρα και λαός με τέτοια ιστορία, αξίζουν καλύτερης τύχης.
Αυτού του είδους οι πολιτικές και «πολιτιστικές» πεποιθήσεις, συμπεριφορές και δράσεις δεν είναι ούτε αριστερές, ούτε -αστεία πράγματα- προοδευτικές. Είναι τόσο βάρβαρες και μηδενιστικές, που ταιριάζουν μόνο σε κεντροαφρικανικές χώρες, και μάλιστα της εποχής του Λίβινγκστον και του Στάνλεϋ.
ΥΓ. Συγγνώμη γιά τη διακοπή ανάρτησης παλιών αναμνήσεων, αλλά η εμφάνιση κάφρων, αντάμα και το θράσος τους, με σύγχυσε και αποσυντόνισε πλήρως. Μιά παρένθεση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου