Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Η Παιδεία, το χάλι της και οι ρίζες αυτού.

Επικαιρότης

   Η σημερινή ανάρτηση γίνεται προς χάριν εκλεκτού φίλου, ο οποίος με παρεκάλεσε να δημοσιοποιήσω στοιχεία ιδιωτικής μας συνομιλίας, βασισμένα σε μία εξαιρετική ανάλυση του Καθηγητού Φυσικής του Λυκείου Αγριάς κ. Θρασ. Μαχαίρα, ο οποίος φωτογραφίζει με φοβερή οξυδέρκεια, ευθυκρισία και πιστότητα το σημερινό κατάντημα της Ελληνικής Παιδείας.


   «Η ανάλυση του κ. Μαχαίρα είναι εκπληκτικά εύστοχη, με εκφράζει απόλυτα και θα μπορούσα να την έχω κάνει κι εγώ, αφού αισθάνομαι ακριβώς έτσι. (Εννοείται λοιδωρούμενος και υβριζόμενος από τους πάσης φύσεως θολοκουλτουριαρέους προοδευτικάριους, τύπου Δραγώνα και Ρεπούση και των περί αυτών).
   Η σημερινή κατάντια στην ελληνική παιδεία είναι η αναπόφευκτη συνέπεια μιάς συστηματικής και επιτυχούς (!) προσπάθειας κατεδάφισης ολοκλήρου του οικοδομήματός της, η οποία άρχισε πριν 30 χρόνια, με σκοπό την λοβοτόμηση και, άρα, την ευχερή δημαγωγική ρυμούλκηση της νέας γενιάς, όπου δει. Χωρίς σκέψη, χωρίς κρίση, χωρίς προσπάθεια, χωρίς μόχθο! Σαν τον Πινόκιο στη Χώρα της Ουτοπίας. (Γιά όποιον ξέρει το σχετικό παραμύθι, όπου στο τέλος ο Πινόκιο έγινε... γάιδαρος).

   Θα σου εξιστορήσω τώρα μιά συζήτηση που είχα, παλιά, στο βιβλιοπωλείο των αδελφών μου με κάποιον τύπο, αρχιπασόκο του κερατά, υπεύθυνο γιά την επιλογή θεμάτων των Πανελληνίων εξετάσεων.( Που δεν γουστάριζαν να τις αποκαλούν έτσι και τις βάφτισαν "Πανελλαδικές", επί το λαϊκότερον).
   Θεωρώντας ανέκαθεν τις εισαγωγικές εξετάσεις ως εξετάσεις μέτρησης, όπου τα θέματα θα πρέπει να είναι μάλλον δύσκολα, ώστε ο εξεταστής να μπορεί να κατατάξει τα γραπτά, αφού στο ερώτημα: 1 και 1 πόσο κάνουν; όλοι θα πάρουν άριστα και άντε μετά να βρεις τους καλύτερους, παρετήρησα στον "θεματάρχη" πως εκείνη τη χρονιά έβαλαν πάρα πολύ εύκολα θέματα, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει ο τόπος αριστούχους και τον ρώτησα:
   - Γιατί το κάνατε αυτό;
   Θαύμασε απάντηση.
   - Γιά να γράψει και του φτωχού το παιδί!!!!
   Συνεπώς δεν πρέπει ν' απορούμε σήμερα γιά την κατάντια της παιδείας μας, αφού οι σημερινοί δάσκαλοι, (άσχετοι, αμόρφωτοι, αδιάφοροι, ανίκανοι κι επιλήσμονες καθηκόντων), είναι κάποια από εκείνα τα "παιδιά των φτωχών" που "αρίστευσαν" τότε!

   Όταν ο ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής οντότητος και το πολυτιμότερο εφόδιο της ουσιαστικής προκοπής κάθε μέλλουσας γενεάς στην ιστορική πορεία ενός λαού, που είναι η μόρφωση, (θεωρητική, πρακτική, εφηρμοσμένη), προκειμένου να ανταγωνιστεί τους εξελισσόμενους λαούς στον παγκόσμιο στίβο, υποτάσσεται σε πολιτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες, με ακραίους λαϊκισμούς που δημιουργούν τα "ακαδημαϊκά πεντάρια", τα πανεπιστήμια της πλάκας, (διάσπαρτα, τήδε κακείσε, και στεγαζόμενα σε τριάρια και τεσσάρια πολυκατοικιών) και τα ανυπόληπτα ΤΕΙ που διδάσκουν την "ιχθυοκαλλιέργεια της σαρδέλας" και των οποίων μόνη χρησιμότητα είναι να δημιουργούν τζίρους στα ενοικιαζόμενα δυάρια και τις καφετέριες, π.χ. της Άμφισσας, μαζί με τη σεξουαλική εκτόνωση της νεολαίας, τότε μην ελπίζεις και μην προσδοκάς!
   "Δεν υπάρχει πλοίον δι εσέ...", που λέει κι ο Καβάφης, τον οποίον πολύ αμφιβάλλω γιά το πόσοι "μορφωμένοι" γνωρίζουν σήμερα! ( Γιά κάτι μαρκουτσοφόρα «φιντανάκια» της TV είμαι απόλυτα σίγουρος πως όχι).
   Δυστυχώς, ουδέποτε έχασαν τόσο πολλά, τόσοι πολλοί, γιά χατίρι τόσο λίγων.
   Δυστυχώς η αναξιοκρατία, ο λαϊκισμός και η αρχή της ήσσονος προσπαθείας που σημαδεύει, έκτοτε, όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού μας βίου έπληξαν καίρια και το πολυτιμότερο κύτταρο που διαθέτει ο κάθε λαός, τη νεολαία μας.
   Εσύ, που ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα, (έχοντας σπουδάσει έξω), τις συνθήκες λειτουργίας ενός σύγχρονου πανεπιστημίου, τον πολιτισμό, την αξιοπρέπεια και την αντικειμενική αξιολόγηση και αξιοκρατία που επικρατεί σ' αυτά, μπορείς να καταλάβεις καλύτερα.
   Δυστυχώς η προς τα κάτω ισοπέδωση των πάντων, εν ονόματι, δήθεν, των δημοκρατικών αρχών και αξιών και της, τάχα, ίσης δημοκρατικής συμπεριφοράς, κάνει πιό επίκαιρο από ποτέ το απόφθεγμα του Αριστοτέλη:
   "Δεν υπάρχει πιό άνισο πράγμα από την ίση μεταχείριση των ανίσων".
   Και μη χειρότερα! »









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου