Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Ο πιό φαύλος εκ των φαύλων.

Θέσεις - Απόψεις

   Όποιος παρακολουθεί τη στήλη γνωρίζει πως οι διαθέσεις της γιά το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να θεωρηθούν αυτό που λέμε «σχέσεις στοργής». Επαίρεται μάλιστα και δηλώνει συνεχώς πως ουδέποτε εξαπατήθηκε από τον λαϊκισμό, την δημαγωγία και την ανεξήγητη ακτινοβολία του μεγάλου μάγιστρου του ελληνικού ψευτοσοσιαλισμού. Ενός προσωποπαγούς ιδιώνυμου πολιτικού τυχοδιωκτισμού τον οποίον, επί χρόνια, πλασάριζε με καθοριστική επίπτωση στο τωρινό κατάντημα της χώρας. Τόσον από οικονομικής κατάστασης, όσον και από τη γενικότερη σήψη και διαφθορά που έσπειρε στην ελληνική κοινωνία και η οποία επέφερε την σημερινή αποσύνθεση λαού και τόπου. Την φαυλότητα και ιδιοτέλεια του ατόμου, η στήλη δεν την προέβλεπε απλώς, αλλά την «έβλεπε» πεντακάθαρα, μαζί με τα ολέθρια αποτελέσματά της.

   Όμως ό,τι δεν κατάφερε η «αλεπού» το κατάφερε ένα «αλεπουδόπουλο», παρά την σχετική λαϊκή παροιμία που θέλει τα μικρά να υστερούν της μητέρας, γεγονός που η στήλη εξαπατημένη, με βαθύτατο πόνο ψυχής και απόλυτη συντριβή, ομολογεί δημόσια, σαν μιά εξιλεωτική προσπάθεια αυτομαστιγώσεως και εξιλέωσης! Την πάτησα από το φαινομενικά έντιμο και ειλικρινές ύφος, αλλά και το γενικότερο παρουσιαστικό του ανθρώπου, ο οποίος έχει το μεγάλο χάρισμα να γίνεται φιλικός και συμπαθής με απλό λόγο, ευγενική φυσιογνωμία και άνετη συμπεριφορά. Την πάτησα από την άμετρη φαυλότητα του Ανδρέα Λοβέρδου! Από το πολιτικό κράμα του παλιού «παιδιού του λαού», του ηθοποιού Νίκου Ξανθόπουλου και του επίσης συμπαθούς «κλαψιάρη», παλαιού μπασκετμπολίστα Παναγιώτη Γιαννάκη. Με εκείνα τα, δήθεν, ξεσπάσματα ειλικρίνειας, («Ναι, ρε παιδιά» και «όχι, ρε παιδιά»), τσίμπησα κι εγώ ο βλαξ! Και γιά κάποιο καιρό τον κρατούσα, ο αφελής, έξω από το γενικό κάδρο της απόλυτης πασοκικής φαυλότητος και μπαγαποντιάς. Όμως όπως όλα τα θαύματα κρατούν τρεις ημέρες, έτσι και η καλή εικόνα γιά τον τύπο σκόρπισε γρήγορα.

   Την πρώτη «μουτζούρα» την έριξε το άκουσμα της τακτοποίησης σε δημόσια θέση, μιά από τις πρώτες του υπουργικές μέριμνες, της συζύγου του. Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός θα μπορούσε να συγχωρηθεί, ως ανθρώπινη αδυναμία σε δύσκολους καιρούς. Πάει στα κομμάτια, αγάπη στη σύντροφο και την οικογένεια, κατανοητόν!
   Δεύτερο, χοντρό και απόλυτα χαρακτηριστικό δείγμα ευνοιοκρατικής φαυλοκρατίας ο διορισμός, ως υποδιοικητού στο Νοσοκομείο Χαλκίδος, ενός αρχιτέκτονα. Κάποιου πανηλίθιου και μοχθηρού τύπου, τις ικανότητες του οποίου, αλλά και το ηθικό του υπόβαθρο η στήλη γνωρίζει πολύ καλά και από πρώτο χέρι, διαθέτοντας προς τούτο ισχυρότατα αποδεικτικά στοιχεία! Αποτέλεσμα αυτού του διορισμού, το μπάχαλο που δημιούργησε με τις αλλοπρόσαλλες και αλαζονικές του, (η αλαζονεία αποτελεί βασική ιδιότητα της κάθε βλακώδους ασημαντότητος), ενέργειες στο Νοσοκομείο Καρύστου, από το οποίο ο κ. …..υποδιοικητής φυγαδεύτηκε με αστυνομική συνοδεία, δαρμένος άγρια και προπηλακιζόμενος από το σύνολο της τοπικής κοινωνίας.
   Και σαν κερασάκι στην τούρτα, ο …. παρ’ ολίγον υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, διόρισε ως διοικητή στο Κέντρο Προστασίας Παιδιών ΜΙΧΑΛΗΝΕΙΟ, (μιά Αυτόνομη Μονάδα Φροντίδας Πρωτοβάθμιας-Ανοιχτής Περίθαλψης γιά παιδιά, που μεταξύ μας και τρέχα-γύρευε, μάλλον γιά πάρκινγκ αργομισθίας ημετέρων μου ακούγεται αυτό το ακαταλαβίστικο και άγνωστο ΚΠΠ!), έναν ακόμη κολλητό του και άσχετον προς το αντικείμενο, καλή ώρα ηθοποιό. Τον ηθοποιό Θάνο…. Καληώρα!

   Τελικά, ίσως η … δύσκολη εκλογή του χοντομπαλά κ. Ευφράδεια να πρέπει να μας αφήσει κι ευχαριστημένους, αφού αποφύγαμε τα χειρότερα. Κατά τα λοιπά, το ιδιαίτατο μπάχαλο στον τομέα της Υγείας, να το ξέρετε, έχει την εξήγησή του. Παρ’ όλα τα φληναφήματα και την μπαρουφολογία του «μικρού» κ. Ευφράδεια-Λοβέρδου, άξιου μαθητού του πληθωρικού μέντορα και άσπονδου λυκοφίλου του.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου