Λαθρομετανάστευση και σκέψεις πάνω σ' ένα απόστημα που έσπασε.

Επικαιρότης

   Βοηθούσης της προεκλογικής περιόδου, αφού μόνο σε τέτοιες στιγμές οι πολιτικοί μας «φωστήρες» ανακαλύπτουν τα προβλήματα και δραστηριοποιούνται, θέλοντας να δείξουν ότι κάτι κάνουν γιά την αντιμετώπισή τους, βγαίνει επί τέλους στα φόρα, ανάγλυφο, το τεράστιο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.
   Το μεγάλο αυτό «μαχαίρι» στα σπλάχνα της χώρας αποδεικνύει, περίτρανα πλέον, την ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική των δεξιών κυβερνήσεων, την τυχάρπαστη κοντόφθαλμη, αντίστοιχη, του ΠΑΣΟΚ και την εθνικά επικίνδυνη κουτοπόνηρη της αριστεράς.
   Το όλο ζήτημα, τις προεκτάσεις και συνέπειες του οποίου βιώνουμε δραματικά σήμερα και θα βιώσουν καταλυτικά οι επόμενες γενιές, παρ’ όλα όσα λέγονται κάτω από το οφθαλμοφανές αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί, έχει περάσει πλέον σε μη αναστρέψιμη φάση και ό,τι εξαγγέλλεται είναι είτε αδύνατον να πραγματοποιηθεί, είτε εφαρμοζόμενο μοιάζει αλυσιτελές και αναποτελεσματικό. Όπως οι εξαγγελλόμενες αστείες προχειρότητες των, κατ’ άλλους, (τους αμετανόητους «ψευτοπροοδευτικάριους»), «κέντρων φιλοξενίας» και, κατ’ άλλους, «κέντρων κράτησης» λαθρομεταναστών.
   Η νέα αυτή μπαρούφα που εκτοξεύτηκε προεκλογικά γιά να φρενάρει την καλπάζουσα ακροδεξιά «Χρυσή Αυγή», δεν μπορεί, ούτε στο ελάχιστο, ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα, αλλά και να εκληφθεί σοβαρά, σαν ιδέα.
   Η επιλογή των χώρων αντιμετωπίζει σφοδρότατες αντιδράσεις από το σύνολον των τοπικών κοινωνιών και τα προγραμματιζόμενα στρατόπεδα απαιτούν μεγάλα ποσά και πολύ χρόνο γιά να επισκευαστούν και διαμορφωθούν σε κατάσταση τέτοια, που να πληρούν τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Επίσης, η οργάνωση λειτουργίας τους απαιτεί μεγάλα έξοδα και εκπαιδευμένο προσωπικό, συν όλα τα παρατράγουδα που θα δημιουργήσει η, στην πράξη, φυλάκιση των λαθρομεταναστών. (π.χ. δραπετεύσεις, κυνηγητά, εξάπλωση εγκληματικότητος στην ευρύτερη περιοχή, φόβος κι απόγνωση των τοπικών κοινωνιών).
   Κοντολογίς, μύλος και πανελλήνιο αλαλούμ με τη διάχυση και διασπορά ενός προβλήματος του κέντρου, «καθ’ άπασα την επικράτεια»! Και όλα αυτά γιά την δημιουργία 30 τέτοιων «κέντρων» και το «συμμάζεμα», στην καλύτερη περίπτωση 30.000 ατόμων, όταν το πρόβλημα είναι της τάξης 1-2 εκατομμυρίων. Με προϋποθέσεις «φιλοξενίας», που αν επαληθευθούν οι εξαγγελίες, οι «στεγαζόμενοι» όχι μόνο δεν θα θέλουν να φύγουν οικειοθελώς, όπως είναι το σκοπούμενο, αλλά θα παρακαλούν να μείνουν, αφού θα έχουν εξασφαλισμένη στέγη και τροφή, πράγμα πολύ αμφίβολο πλέον, γιά μεγάλο μέρος του γηγενούς πληθυσμού!

   Μήπως στο θέμα επιλογής των χώρων εγκατάστασης αυτών των «κέντρων» θα πρέπει να μπουν στο τραπέζι της συζήτησης και τα πάμπολλα ακατοίκητα νησιά της χώρας; Όλα όσα άρχισαν να συζητούνται γιά πώληση και τουριστική αξιοποίηση, μαζί και με, γιατί όχι, όλα εκείνα που την μετεμφυλιακή περίοδο χρησιμοποιήθηκαν ως τόποι εξορίας; (π.χ. Μακρόνησος, Άγιος Ευστράτιος, κ.λπ.). Σίγουρα μιά τέτοια επιλογή εξασφαλίζει μικρότερο κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας, αλλά το σπουδαιότερο, την ηρεμία και ασφάλεια στον ελληνικό πληθυσμό της επαρχίας.

   Το παράδειγμα της αντιμετώπισης της υπόθεσης της λαθρομετανάστευσης εμφανίζει ανάγλυφα τον ρόλο και την επιρροή του κάθε κόμματος, άρα και την ευθύνη του, στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα του τόπου, καταρρίπτοντας το μύθο περί του καταλογισμού των ευθυνών γιά το τελικό γενικό ξεχαρβάλωμα της χώρας, μόνο στην εκάστοτε κυβερνώσα παράταξη.
   Η απενοχοποίηση της αριστεράς, ως μηδέποτε συμμετάσχουσα σε κυβερνητικά πόστα, αποτελεί ένα μέρος του μύθου αυτού, αφού με το πολιτικό και κοινωνικό της βάρος ασκούσε πάντοτε σοβαρές πιέσεις στην όποια κυβέρνηση, η οποία ενεργούσε κατά κανόνα, κάτω από τις πιέσεις αυτές, υπακούοντας πάντοτε στο καταραμένο «πολιτικό κόστος» και την ψηφοθηρική λογική.
   Δυστυχώς, η πολιτική γραμμή της παγκόσμιας αριστεράς βασίζεται στην οικονομική καταβαράθρωση των λαών, τακτική στην οποία επένδυε πάντα και επενδύει ακόμη, αφού οι εξαθλιωμένες μάζες, ντόπιες ή εισερχόμενες, αποτελούσαν ανέκαθεν την σταθερή της πελατεία. Προκειμένου γιά τη δική μας αριστερά, προφανή απόδειξη των παραπάνω αποτελεί η στάση της στο θέμα της εγκατάστασης της COSCO στον Πειραιά, στην πρόσδεση των κρουαζιερόπλοιων στα ελληνικά λιμάνια, στο κλείσιμο των αρχαιολογικών χώρων, σε κάθε κίνηση κι ενέργεια που παράγουν φτώχεια και, βεβαίως, στον «εναγκαλισμό» των πεινασμένων στιφών που εισέρχονται λάθρα στη χώρα, στα τα οποία, μάλιστα, επιδιώκει να δοθεί υπηκοότης και…. δικαίωμα ψήφου! Εννοείται γιά προφανείς κομματικούς λόγους.

   Η νοητική επεξεργασία και εκτίμηση των ανωτέρω, φαντάζομαι πως θα πρέπει ν’ αποτελέσει βαρύνουσα παράμετρο στις προσεχείς μας εκλογικές επιλογές, αν δεν θέλουμε την ανακύκλωση και διαιώνιση της μιζέριας μας.

Το μεγαλύτερο παγκόσμιο πρόβλημα και η ελληνική υποκρισία.

Θέσεις - Απόψεις

   Η επικαιρότητα που κυλά γρήγορα και αμείλικτα, όπως είναι φυσικό, αποπροσανατολίζει όλους μας από τα χρόνια προβλήματα, που από εξηγήσιμο μιθριδατισμό είτε παραβλέπουμε, είτε μάθαμε να ζούμε μ’ αυτά. Ο οικονομικός μαρασμός χώρας και λαού φέρνει σε πρώτο πλάνο την βραχυπρόθεσμη επιβίωση και την αγωνία του «τώρα τι κάνουμε», αφήνοντας γιά ύστερα κάθε άλλη έννοια.
   Έτσι δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία στο υπ’ αριθμ.1 παγκόσμιο πρόβλημα, το οποίο σαν γιγάντιο σαράκι έχει, ήδη, δρομολογήσει ανεπιστρεπτί την καταστροφή του ευρωπαϊκού πολιτισμού και του δυτικού μοντέλου ζωής, με την διάβρωση και την τελική αποσύνθεση του ραγδαία φθίνοντος, πληθυσμιακά, χριστιανικού κόσμου μέσω της εκρηκτικής αύξησης του μουσουλμανικού στοιχείου, το οποίο ξεχειλίζει σαν πλημμυρίδα και απλώνει τα πλοκάμια του σε Ευρώπη και Αμερική.
   Σχετικές μελέτες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, αφού γιά να διατηρηθεί ο πληθυσμός και ο χαρακτήρας ενός κράτους απαιτείται συντελεστής γονιμότητος, (fertility rate), τουλάχιστον 2,11, ανά οικογένεια. Όταν ο συντελεστής αυτός πέσει στο 1,9 υπάρχει πρόβλημα φθίνουσας πορείας του λαού, η οποία στο 1,3 γίνεται μη αναστρέψιμη.
   Με βάσει τα σημερινά δεδομένα ο δείκτης αυτός γιά την Ευρώπη είναι: Γαλλία 1,8, Αγγλία 1,6, Γερμανία 1,3, Ελλάδα 1,3, Ιταλία 1,2 και Ισπανία 1,1. Ο μέσος όρος, δε, και των 31 κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται στο 1,38.
   Βάσει των μετρήσεων αυτών ο γηγενής ευρωπαϊκός πληθυσμός φθίνει ραγδαία και αντικαθίσταται, επίσης ραγδαία, από την ισλαμική μετανάστευση. Τα μουσουλμανικά πλήθη που κατακλύζουν την Ευρώπη, ελκυόμενα από τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και ωθούμενα από την δυστυχία και υπανάπτυξη των χωρών προέλευσής τους.
   Οι ίδιες μελέτες αναφέρουν πως, π.χ., στην Γαλλία, όπου ο συντελεστής γονιμότητος των εκεί εγκατεστημένων μουσουλμάνων είναι 8,1, το 2027 το 20% του πληθυσμού θα είναι μουσουλμάνοι και σε 34, (από σήμερα), χρόνια η χώρα θα είναι μουσουλμανική! Αντίστοιχα το ίδιο θα συμβεί στη Γερμανία πριν το 2050 και την Ολλανδία πολύ νωρίτερα! Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τις ΗΠΑ και τον Καναδά, όπου ο μουσουλμανισμός αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, ενώ ο συντελεστής γονιμότητός τους είναι μόλις 1,60.

   Το πρόβλημα έχει περάσει τα όρια του ανατριχιαστικού και παίρνει μορφή εφιάλτη. Και μάλιστα αναπόφευκτου. Με την Ελλάδα αιχμή του δόρατος και κύριο αγωγό αυτής της καταστρεπτικής ισλαμικής πλημμυρίδος, αφού τα σύνορά της είναι διάτρητα σαν σουρωτήρι και η μεταναστευτική της πολιτική από ανύπαρκτη έως τυχάρπαστη.

    Όποιος δυσπιστεί ή αμφιβάλλει ας ανατρέξει στα τελευταία δεδομένα και τα σπασμωδικά και ατελέσφορα μέτρα που εξαγγέλλονται, προεκλογικά και υποκριτικά σαν ασπιρίνη σε καρκίνο, προκειμένου να εξαπατηθεί πάλι ο ευκολόπιστος λαός.
   Ο μεν Χρυσοχοΐδης υπόσχεται στρατόπεδα κράτησης 1000 λαθρομεταναστών έκαστον, διάσπαρτα εδώ κι εκεί ανά την επικράτεια, προκειμένου να ναρκώσει και καθησυχάσει τους πληττόμενους ψηφοφόρους του πολυπληθούς και πολύπαθου μητροπολιτικού κέντρου, δείχνοντας σχέδια με τριπλές σειρές περίφραξης, ο δε «Σγουρόμαλλος» περιφερειάρχης διαρρηγνύει τα ιμάτια του, (καθ’ όσον θίγεται η «ψευτοπροοδευτική» και αριστερή του συνείδηση), και προσπαθεί να ξεγελάσει τους προοδευτικάριους ομοϊδεάτες του πως πρόκειται περί πολιτισμένων «κέντρων διαμονής» (!), με όλα τα κομφόρ! Άνεση, χώροι υγιεινής, γήπεδα, καλό φαΐ, περίθαλψη, ψυχαγωγία, κ.λπ.! (Γιά γκόμενες δεν υπέπεσε κάτι στην αντίληψή μου).
   Η υποκρισία, το δούλεμα και η απάτη σε όλο τους το μεγαλείο. Γιά να μην στενοχωρηθεί ο «πανέξυπνος» κλαψιάρης Στράτα-Στρατούλης και όλη η «θολοκουλτουριαρέικη» προοδευτική κομπανία των «αλληλέγγυων» και όλων εκείνων των ανόητων που είχαν στήσει μεγάφωνα στη γωνία Πατησίων και Ηπείρου και καλούσαν τον κόσμο σε συμπαράσταση, τότε που είχαν κλειστεί εκεί οι «πειρατές» καταληψίες της Νομικής. Με την γνωστή υστερική κοκαλιάρα δικηγόρο να ωρύεται στις κάμερες γιά…. τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών-εισβολέων, παραβλέποντας τα αντίστοιχα των δεινοπαθούντων γηγενών.

   Ας μην αυταπατώμεθα όμως. Αφού γιά χρόνια ανεχθήκαμε ομφαλοσκοπούντες και βυζαντινολογώντας να πριονίζεται το κλαδί που καθόμασταν. Αφού επιτρέψαμε και ανεχτήκαμε, με την ανεξέλεγκτη καθημερινή εισροή των πειναλέων τριτοκοσμικών δυστυχισμένων, την εθνική και φυλετική μας αλλοίωση, ο εκφυλισμός του ελληνικού πολιτισμού, το βιοτικό επίπεδο, ο εκχυδαϊσμός της καθημερινότητος και η γενική «αναρρόφηση» προς τα κάτω του ελληνικού λαού, συνηγορούσης προς τούτο και της οικονομικής του εξαθλίωσης, είναι μοιραίο επακόλουθο που συντελείται, ήδη, με ραγδαίους ρυθμούς. Με το μέγεθος των εδώ εγκατεστημένων μουσουλμανικών ορδών το παιχνίδι γιά την Ελλάδα και τον μακραίωνα πολιτισμό της χάθηκε οριστικά.
   Όταν ο αριθμός τους εκτιμάται από 1 έως 2 εκατομμύρια ψυχές, η εκκένωση και το καθάρισμα της χώρας είναι αδύνατα. Αν, θεωρητικά βέβαια, υποθέσουμε πως φορτώναμε λαθρομετανάστες, σε αεροπλάνα των 200 θέσεων, που θα απογειώνονταν συνεχώς, ένα ανά ώρα, σε καθημερινή βάση, θα χρειαζόμαστε 14 ολόκληρους μήνες συνεχών δρομολογίων γιά να απαλλαγούμε από δαύτους! Δηλαδή τρέχα, γύρευε και με όλο τον αεροπορικό στόλο της Ευρώπης εδώ!
   Γι’ αυτό ας αφήσουμε κατά μέρος τις βλακείες που λέει ο Καρατζαφέρης και τις ανόητες εξαλλότητες της φασιστικής Χρυσής Αυγής. Ανεδαφικές αιθεροβασίες. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω!

   Η ρεαλιστικότερη λύση γιά μας, (αφού το περίφημο σύνθημα «Γαμ....τε γιατί χανόμαστε», δεν αρκεί πλέον), θα ήταν να προετοιμαστούμε κατάλληλα ώστε να υποδεχτούμε τη νέα πραγματικότητα. Να προμηθευτεί κάθε ελληνική οικογένεια από ένα Κοράνι, στην ελληνική, και ν’ αρχίσουμε, σελίδα-σελίδα, ν’ αποστηθίζουμε τη σοφία του Μωάμεθ. (Ακόμη κι ένα πράσινο βιβλιαράκι του αδελφου, μακαρίτη πλέον, Μουαμάρ Καντάφι, δεν θα ήταν κακή ιδέα, αφού η γνώση του θα μπορεί να θεωρηθεί και ως «μεταπτυχιακό»!). Να ξεθάψουμε από τα σεντούκια τις μαύρες μαντίλες γιαγιάδων και προγιαγιάδων μας, να μάθουμε πως δένεται η μπούργκα και να ετοιμάσουν οι κυρίες, ιδίως όλες οι ανοργασμικές «προοδευτικούρισες», τις κλειτορίδες τους γιά την επερχόμενη εκτομή, (ούτως ή άλλως, προσεχώς θα τους είναι άχρηστες), καθ’ όσον οι κύριοι θα υπακούουν, πλέον, στο «οθωμανικό» δίκαιο!
   Η στήλη, καλλιεργώντας κάποια στοιχειώδη προληπτικά μέτρα και επενδύοντας στο μέλλον, έχει αποκαταστήσει άριστες σχέσεις με το πολυπληθές και κυρίαρχο πακιστανικό στοιχείο της περιοχής της. Και όποιον μαυριδερό με λευκή πουκαμίσα συναντά στον δρόμο, τον χαιρετά μ’ ένα γλυκύτατο χαμόγελο κι ένα θερμότατο «σαλάμ αλέκουμ»!

Δυστυχώς, κεκλεισμένων των θυρών!

Επικαιρότης

   Κατά τους ποδοσφαιρικούς κανονισμούς, όταν οι οπαδοί μιάς ομάδος «ατακτούν», η ομάδα υποχρεούται-τιμωρείται να δώσει αγώνες στην έδρα της κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς θεατές στην εξέδρα.
   Δυστυχώς, η «ποδοσφαιροποίηση», (με τον πλήρως εκχυδαϊσμό του όρου), της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής έχει σαν αποτέλεσμα και το χθεσινό κατάντημα της ιερότερης ημέρας μνήμης και απότισης φόρου τιμής, προς όλους εκείνους, των οποίων οι αγώνες και θυσίες επέτρεψαν σε μας σήμερα να ζούμε ελεύθεροι και να ασχημονούμε, αγνωμόνως, με τον τρόπο που όλοι είδαμε στο γυαλί. Αφού ελάχιστοι τολμηροί, από πραγματική «πάστα» κασκαντέρ, τόλμησαν να πλησιάσουν τα επικίνδυνα σημεία των παρελάσεων όπου, υποτίθεται, θα τιμώνταν οι αγώνες του Έθνους!
   Δυστυχώς, την ημέρα εορτασμού της εθνικής μας Παλιγγενεσίας, η χώρα, απ’ άκρου σ’ άκρο, παρουσίασε πάλι το γνωστό, τελευταία, άθλιο πρόσωπό της. Το χαρακτηριστικό πρόσωπο της καθολικής και πλήρους αποσύνθεσης και παρακμής.
   Δυστυχώς, γιορτάσαμε την … εθνική μας ενότητα και ομοψυχία, παρελαύνοντες με εκδηλώσεις και πανηγυρισμούς γιά τα… πανηγύρια! Με τον λαό διχασμένο, αγριεμένο κι αποπροσανατολισμένο, στα «κάγκελα». Αποκομμένο ηθικά από τον συμβολισμό της ημέρας και τελείως απόντα. Τόσο σαν φυσική παρουσία αλλά και σαν ομόθυμη ψυχική συμμετοχή και με την πολιτική ηγεσία, έντρομη κι αμήχανη, να περιχαρακώνεται πίσω από την ασπίδα που στήθηκε από ολόκληρη την αστυνομική δύναμη της χώρας. Μιάς δύναμης που μετετράπη, γιά μιά μέρα, σε Ρωμαίους πραιτοριανούς, θυμίζοντας άλλες εποχές, το ίδιο κακές, αντιδημοκρατικές και άθλιες!
   Δυστυχώς και αλίμονο, δημιουργήθηκε άλλο ένα κακό «κεκτημένο», σαν την ανόητη πορεία προς …. την αμερικανική πρεσβεία, όπου έτσι τιμώνται οι «χιλιάδες (!) νεκροί» του Πολυτεχνείου, που έδωσαν «ζωή» και πολιτικό μέλλον σε διάφορους μπαγαπόντηδες καιροσκόπους, τύπου Λαλιώτη, (αλήθεια, που λουφάζει ο τύπος, ξεκοκαλίζοντας τις μίζες του;), Δαμανάκη, Ανδρουλάκη και άλλους τέτοιους καλοπερασόπουλους, «εργολάβους της δημοκρατίας».

   Πολύ φοβάμαι πως, του λοιπού, κάθε φορά που θα υπάρχει γενικότερη κοινωνική δυσφορία, η θιγόμενη μερίδα λαού θα κάνει «ντου» και θα παρακωλύει, εθιμικά και ασεβώντας, την ομαλή διεξαγωγή κάθε παρέλασης, αλλοιώνοντας το νόημα του εορτασμού και μαυρίζοντας το κύρος της Ελλάδος. Οπότε, γιά να αποτραπεί το μπάχαλο, η εκάστοτε κυβέρνηση θα κινητοποιεί κάθε ένστολο μέλος των Σωμάτων Ασφαλείας, αφήνοντας τη χώρα απροστάτευτη στο έλεος των διαρρηκτών και πάσης φύσεως κακοποιών, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται, «ως η άμμος της θαλάσσης». Αστειότητες και γελοιότητες με πολύ επικίνδυνες συνέπειες και προεκτάσεις, που διακωμωδούν τα εθνικά σύμβολα, αποδυναμώνουν την ιστορική μνήμη και δηλητηριάζουν την εθνική συνοχή, σπέρνοντας διαλυτικά ζιζάνια αυτοκαταστροφής.

   Όσο δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε και διαφυλάττουμε, ως κόρην οφθαλμού», τα ενωτικά στοιχεία που σφυρηλατούν την επιβίωσή μας ως εθνική και κρατική οντότητα και όσο δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά τον «γάιδαρο»από το «σαμάρι», αποδίδοντας ευθύνες αναλόγως, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να διαβούμε το σύνορο της ανατολίτικης υπανάπτυξης και να ενταχθούμε στη χορεία των προηγμένων δυτικών χωρών.
   Η τριτοκοσμική εικόνα που παρουσιάζουμε ως χώρα, προϊόντος του χρόνου, αντί να ξεθωριάζει ζωηρεύει, με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητος καθημερινά. Το μεγάλο μαγικό χαλί, που έντεχνα τοποθέτησαν οι επί 30/τία κυβερνήσεις πάνω στον τόπο, προκειμένου να καλύπτουν τις άθλιες «πομπές» τους, αδυνατεί, πλέον, να «εξυπηρετήσει» το σκοπό του και η σαπίλα διαχέεται ακάθεκτη και όζουσα αφορήτως!
   Οι εκλογές έρχονται, ο κόπρος του Αυγεία περιμένει τον Ηρακλή του και ο λαός καλείται να επιδείξει την ωριμότητα και την επιδεκτικότητα μαθήσεώς του. Αν και όση διαθέτει.

Παρελάσεις. Νόημα και σκοπιμότητες.

Επικαιρότης

   Οι τωρινές επικείμενες παρελάσεις, μαθητική και στρατιωτική, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της οικονομικής και πολιτικής συγκυρίας που επικρατούν στη χώρα.
   Η στήλη, αν και στα μαθητικά και φοιτητικά της χρόνια είχε πολλές ευκαιρίες να συμμετάσχει σε κάποιες παρελάσεις της εποχής, δεν έλαβε μέρος ποτέ και σε καμία, γιά διάφορους λόγους. Μιά αδιόρατη κι ανεξήγητη άπωση την κρατούσε ανέκαθεν μακριά από κάθε είδους επίδειξη και «πασαρέλα»! Καθαρά προσωπική επιλογή.
   Όμως αυτό δεν με εμπόδιζε, από τα πολύ παιδικά μου χρόνια, κρατώντας στο χέρι μία μικρή χάρτινη ελληνική σημαία, πάντοτε αυτή με το σταυρό στη μέση, (η λεγόμενη της «ξηράς»), να παρακολουθώ από το πεζοδρόμιο, στις αρχές της Πανεπιστημίου, όλες τις παρελάσεις, κουνώντας μάλιστα μ’ ενθουσιασμό τη σημαιούλα μου. Μία συνήθεια που κράτησα και σαν πατέρας, αργότερα, με τη μικρή σημαία στα χέρια της κόρης μου, αφού τα δικά μου κρατούσαν και σήκωναν ψηλά την μικρή γιά να μπορεί να βλέπει καλύτερα!
   Μου άρεσε να παρακολουθώ τους συμμαθητές και συμμαθήτριές μου να παρελαύνουν καμαρωτοί, ζυγισμένοι-στοιχημένοι, σε άψογους σχηματισμούς και με πολύ καμάρι και λεβεντιά, μέσα στα μπλε παντελόνια ή φούστες και τα λευκά πουκάμισα και μπλούζες τους. Όπως επίσης, την ίδια υπερηφάνεια ένοιωθα όταν αντίκριζα, στις στρατιωτικές παρελάσεις της επομένης, το ξεδίπλωμα των στρατευμένων «παιδιών» μας, όπως έλεγε με φωνή παλλόμενη από συγκίνηση ο εκφωνητής του σταθμού, που ακούγαμε από τα γύρω ανοιχτά τρανζιστοράκια. Από μιά ακόμη ιδιοτροπία την εύρισκα, κυρίως, με τα πεζοπόρα τμήματα και κυρίως τις περίεργες, όπως μου φαίνονταν τότε, στολές των στρατιωτικών σχολών, π.χ. Ευέλπιδων, Δοκίμων, Ικάρων, κ.λπ., καθώς διαφοροποιούνταν από το γενικό χακί χρώμα που κυριαρχούσε, όπως και με τα αεροπλάνα που πετούσαν χαμηλά, λίγο πάνω από τα κεφάλια των ενθουσιώντων θεατών, κάνοντας με τον διαβολικό τους θόρυβο, βζνννννν, τα γύρω τζάμια να τρίζουν! Εκείνες τις στιγμές το στήθος μου φούσκωνε από περηφάνεια και η ψυχή μου γέμιζε με σιγουριά κι εμπιστοσύνη γιά την ασφάλεια και το μέλλον μου.

   Με την πάροδο της ηλικίας και την ωρίμανση, έμαθα να προσπερνώ το φολκλόρ της υπόθεσης και άρχισα να μπαίνω στο νόημα αυτού του ιδιαίτερου γεγονότος των παρελάσεων. Του βαθύτερου νοήματος που περιέχουν και της σκοπιμότητος που εξυπηρετούν. Κατάλαβα πως μία παρέλαση έχει δύο σκοπούς και δύο στόχους. Ο ένας κοιτάζει το παρελθόν κι ο άλλος στοχεύει στο μέλλον.
   Κοιτώντας πίσω του ένας λαός αποτίει τιμές προς όλους εκείνους που πολέμησαν, μάτωσαν και πέθαναν γιά να μπορούν οι παρελαύνοντες να παρελάσουν και οι θεατές να τους θαυμάσουν. Ελεύθεροι κι αδούλωτοι άπαντες! Ένας ελάχιστος φόρος τιμής κι ευγνωμοσύνης προς τους πεσόντες ήρωες της ελευθερίας της πατρίδος.
   Ο δεύτερος σκοπός εκφράζει την υπόσχεση του «παρόντος» προς το «παρελθόν» γιά συνέχιση και διατήρηση των παρακαταθηκών που του κληροδότησε και τήρηση των υποθηκών του και στο «μέλλον». Με εγγύηση τα άλκιμα νιάτα του λαού και την διαρκή και άγρυπνη ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεών του. Μιά υπόμνηση, χωρίς έπαρση και αλαζονεία, προς εχθρούς και φίλους, και έμπρακτη απόδειξη γιά πίστη και προσήλωση στα πεπρωμένα της φυλής.
   Χώρες μικρές, όπως η δική μας, με ελεύθερα δημοκρατικά καθεστώτα δίνουν προτεραιότητα στον φόρο τιμής προς το ένδοξο παρελθόν και πολύ λίγο, έως καθόλου, προβάλλουν με μιλιταριστική αυστηρότητα την ένοπλη ισχύ τους. Μόνο στρατοκρατούμενες χώρες ακραίων κι ανελεύθερων καθεστώτων, (τα δύο άκρα συγκλίνουν εντυπωσιακά στο σημείο αυτό), προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, (και πολλές φορές το πετυχαίνουν), με πελώριες κι εντυπωσιακές παρελάσεις ρομποτοποιημένων ανθρώπων!

   Ξαναγυρίζοντας στα δικά μας, οι παρελάσεις προς εξυπηρέτηση της ιστορικής μνήμης των δύο μεγάλων εθνικών μας εορτών, (25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου), υπήρξαν ανέκαθεν γεγονότα χαράς, εθνικής συγκίνησης και πατριωτικής έξαρσης. Δύο μεγάλα εθνικά πανηγύρια στα οποία μετείχε ομόθυμα κι ομόψυχα ολόκληρος ο ελληνικός λαός, μαζί με την ηγεσία του, παραμερίζοντας προς στιγμήν, ό,τι πιθανή διαφορά τον διακατείχε!
   Στη σημερινή εκτρωματική κατάσταση, τόσον από πλευράς συνθηκών ασφαλείας και προστασίας πολιτών και επισήμων από προοιωνιζόμενα επεισόδια, όσο και από τα πρωτοφανή δρακόντεια μέτρα που αποκόπτουν την συμμετοχή του λαού από το εθνικό ραβαΐσι και, στην ουσία, τον αποθαρρύνουν να παρακολουθήσει τις παρελάσεις σχολείων και ενόπλων δυνάμεων, ποιός αναγνωρίζει κανένα από τους προαναφερθέντες λόγους και στόχους των παρελάσεων; Εγώ πάντως, όχι! Αλήθεια, σε μιά μέρα εθνικής ανάτασης και υπερηφάνειας, τα μέτρα αυτά προστατεύουν ποιούς, από ποιούς, από τι και, κυρίως, γιατί;  Αμείλικτα ερωτήματα, χωρίς απάντηση!
   Γιατί, άραγε, να εκτίθεται η χώρα σε έναν ακόμη εθνικό εξευτελισμό, με τους δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο να μαζεύονται, όχι γιά να παρακολουθήσουν ένα πανηγυρικό εορτασμό, αλλά γιά να καταγράψουν έναν ακόμη ελληνικό γύρο βίας, ένα πρόσθετο μπάχαλο, σε μιά χώρα που είναι, τελικά, ολόκληρη γιά τα… πανηγύρια!
   Εορτασμός με διαμαρτυρίες, μούντζες, γιαούρτια και νεράντζια δεν εκφράζει εθνική ανάταση, αλλά εθνική κατάντια. Και καλύτερα να μας έλειπε.

   ΥΓ. Η στήλη έχει την αίσθηση και εύχεται αύριο να κυλήσουν όλα ομαλά. Θέλει να πιστεύει πως, έστω την υστάτη, θα πρυτανεύσει η λογική και η συναίσθηση του νοήματος της ημέρας. Σε όλους.

Ο πιό φαύλος εκ των φαύλων.

Θέσεις - Απόψεις

   Όποιος παρακολουθεί τη στήλη γνωρίζει πως οι διαθέσεις της γιά το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να θεωρηθούν αυτό που λέμε «σχέσεις στοργής». Επαίρεται μάλιστα και δηλώνει συνεχώς πως ουδέποτε εξαπατήθηκε από τον λαϊκισμό, την δημαγωγία και την ανεξήγητη ακτινοβολία του μεγάλου μάγιστρου του ελληνικού ψευτοσοσιαλισμού. Ενός προσωποπαγούς ιδιώνυμου πολιτικού τυχοδιωκτισμού τον οποίον, επί χρόνια, πλασάριζε με καθοριστική επίπτωση στο τωρινό κατάντημα της χώρας. Τόσον από οικονομικής κατάστασης, όσον και από τη γενικότερη σήψη και διαφθορά που έσπειρε στην ελληνική κοινωνία και η οποία επέφερε την σημερινή αποσύνθεση λαού και τόπου. Την φαυλότητα και ιδιοτέλεια του ατόμου, η στήλη δεν την προέβλεπε απλώς, αλλά την «έβλεπε» πεντακάθαρα, μαζί με τα ολέθρια αποτελέσματά της.

   Όμως ό,τι δεν κατάφερε η «αλεπού» το κατάφερε ένα «αλεπουδόπουλο», παρά την σχετική λαϊκή παροιμία που θέλει τα μικρά να υστερούν της μητέρας, γεγονός που η στήλη εξαπατημένη, με βαθύτατο πόνο ψυχής και απόλυτη συντριβή, ομολογεί δημόσια, σαν μιά εξιλεωτική προσπάθεια αυτομαστιγώσεως και εξιλέωσης! Την πάτησα από το φαινομενικά έντιμο και ειλικρινές ύφος, αλλά και το γενικότερο παρουσιαστικό του ανθρώπου, ο οποίος έχει το μεγάλο χάρισμα να γίνεται φιλικός και συμπαθής με απλό λόγο, ευγενική φυσιογνωμία και άνετη συμπεριφορά. Την πάτησα από την άμετρη φαυλότητα του Ανδρέα Λοβέρδου! Από το πολιτικό κράμα του παλιού «παιδιού του λαού», του ηθοποιού Νίκου Ξανθόπουλου και του επίσης συμπαθούς «κλαψιάρη», παλαιού μπασκετμπολίστα Παναγιώτη Γιαννάκη. Με εκείνα τα, δήθεν, ξεσπάσματα ειλικρίνειας, («Ναι, ρε παιδιά» και «όχι, ρε παιδιά»), τσίμπησα κι εγώ ο βλαξ! Και γιά κάποιο καιρό τον κρατούσα, ο αφελής, έξω από το γενικό κάδρο της απόλυτης πασοκικής φαυλότητος και μπαγαποντιάς. Όμως όπως όλα τα θαύματα κρατούν τρεις ημέρες, έτσι και η καλή εικόνα γιά τον τύπο σκόρπισε γρήγορα.

   Την πρώτη «μουτζούρα» την έριξε το άκουσμα της τακτοποίησης σε δημόσια θέση, μιά από τις πρώτες του υπουργικές μέριμνες, της συζύγου του. Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός θα μπορούσε να συγχωρηθεί, ως ανθρώπινη αδυναμία σε δύσκολους καιρούς. Πάει στα κομμάτια, αγάπη στη σύντροφο και την οικογένεια, κατανοητόν!
   Δεύτερο, χοντρό και απόλυτα χαρακτηριστικό δείγμα ευνοιοκρατικής φαυλοκρατίας ο διορισμός, ως υποδιοικητού στο Νοσοκομείο Χαλκίδος, ενός αρχιτέκτονα. Κάποιου πανηλίθιου και μοχθηρού τύπου, τις ικανότητες του οποίου, αλλά και το ηθικό του υπόβαθρο η στήλη γνωρίζει πολύ καλά και από πρώτο χέρι, διαθέτοντας προς τούτο ισχυρότατα αποδεικτικά στοιχεία! Αποτέλεσμα αυτού του διορισμού, το μπάχαλο που δημιούργησε με τις αλλοπρόσαλλες και αλαζονικές του, (η αλαζονεία αποτελεί βασική ιδιότητα της κάθε βλακώδους ασημαντότητος), ενέργειες στο Νοσοκομείο Καρύστου, από το οποίο ο κ. …..υποδιοικητής φυγαδεύτηκε με αστυνομική συνοδεία, δαρμένος άγρια και προπηλακιζόμενος από το σύνολο της τοπικής κοινωνίας.
   Και σαν κερασάκι στην τούρτα, ο …. παρ’ ολίγον υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, διόρισε ως διοικητή στο Κέντρο Προστασίας Παιδιών ΜΙΧΑΛΗΝΕΙΟ, (μιά Αυτόνομη Μονάδα Φροντίδας Πρωτοβάθμιας-Ανοιχτής Περίθαλψης γιά παιδιά, που μεταξύ μας και τρέχα-γύρευε, μάλλον γιά πάρκινγκ αργομισθίας ημετέρων μου ακούγεται αυτό το ακαταλαβίστικο και άγνωστο ΚΠΠ!), έναν ακόμη κολλητό του και άσχετον προς το αντικείμενο, καλή ώρα ηθοποιό. Τον ηθοποιό Θάνο…. Καληώρα!

   Τελικά, ίσως η … δύσκολη εκλογή του χοντομπαλά κ. Ευφράδεια να πρέπει να μας αφήσει κι ευχαριστημένους, αφού αποφύγαμε τα χειρότερα. Κατά τα λοιπά, το ιδιαίτατο μπάχαλο στον τομέα της Υγείας, να το ξέρετε, έχει την εξήγησή του. Παρ’ όλα τα φληναφήματα και την μπαρουφολογία του «μικρού» κ. Ευφράδεια-Λοβέρδου, άξιου μαθητού του πληθωρικού μέντορα και άσπονδου λυκοφίλου του.

Η υποκριτική απορία της κ. Λαγκάρντ.

Επικαιρότης

   Απορεί η επί κεφαλής του ΔΝΤ, γιατί οι Έλληνες αντιδρούν τόσο έντονα στις μειώσεις μισθών και συντάξεων, μη συναισθανόμενοι τη δεινή θέση της ελληνικής οικονομίας, την στιγμή που οι αντίστοιχες αποδοχές στις άλλες Βαλκανικές, αλλά και τις Βαλτικές χώρες υπολείπονται σημαντικά των ελληνικών.

   Η πρώτη απορία της στήλης είναι πώς είναι δυνατόν να φτάνει τόσο ψηλά ένα δημόσιο πρόσωπο, όταν αδυνατεί να καταλάβει μερικά πολύ απλά πράγματα. Εκτός και αν κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, οπότε και πάλι η «απορία» της είναι επιλήψιμη.

   Και οι πιό αδαείς περί τα οικονομικά ξέρουν πολύ καλά πως το μείζον πρόβλημα του κάθε νοικοκυριού δεν είναι τα έσοδα, αλλά τα έξοδα. Όχι το πόσα βγάζεις αλλά το πόσα χρειάζεσαι γιά μιά στοιχειώδη, όπως καταντήσαμε, διαβίωση.

   Στις χώρες τις οποίες επικαλείται η κ. Λαγκάρντ και συγκρίνει εισοδηματικά με την Ελλάδα, δεν υπάρχει η ληστρική φορολογική επιδρομή, ούτε η καλπάζουσα ακρίβεια σε βασικά είδη διατροφής και διαβίωσης, που υπάρχουν στην Ελλάδα.

   Καλή και σκόπιμη η αναπροσαρμογή του επιπέδου των απολαβών στα μέτρα της παραγωγικότητος της χώρας, αλλά θα έπρεπε, προηγουμένως και πρωτίστως, να αναπροσαρμοσθούν όλες οι ανελαστικές δαπάνες των πολιτών. Να μειωθούν πρώτα οι φόροι, τα τέλη, τα χαράτσια και όλα τα καιροσκοπικά «τσιμπολογήματα» των γλίσχρων εισοδημάτων μας. Να μειωθούν πρώτα τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, των καυσίμων και των σούπερ μάρκετ και μετά, αν εξακολουθήσουμε να γκρινιάζουμε, να απορήσει η κ. Λαγκάρντ! Νωρίτερα «δεν δικαιούται διά να ομιλεί», όπως έλεγε κάποτε ένας μακαρίτης, πλέον, αρχιμπαγαπόντης μεγαλοπασόκος.

   Αν δεν γίνει αυτό, ή μέχρι να γίνει, η συνέχιση της τακτικής οικονομικής αφαίμαξης του λαού οδηγεί, κατ’ ευθείαν, στην δυσαρέσκεια, την εξαθλίωση, την ασφυξία και, μοιραία, στην έκρηξη. Το ότι δεν έχει συμβεί ακόμη σε γενικό επίπεδο, παρά τα μεμονωμένα περιστατικά καταστρεπτικής βίας, οφείλεται κατ’ άλλους στην ωριμότητα, ανεκτικότητα και υπομονή του ελληνικού λαού και, κατ’ άλλους, στα ραγιαδίστικα κατάλοιπα που μας κληροδότησε η μακρόχρονη τουρκοκρατία. Όμως γιά τα πάντα υπάρχουν όρια.

Η εαρινή αντεπίθεση του «Μπενύ-το»!

Θέσεις - Απόψεις

   Μπίνγκο! Επί τέλους το πρώτο βήμα προς την εκπλήρωση του ονείρου του βουλιμικού γιά εξουσία ευτραφούς κ. Ευφράδεια έγινε πραγματικότητα! Μετά από τιτάνιο προεκλογικό αγώνα και σκληρό εσωκομματικό ανταγωνισμό με τον…. Λεβέντη-Παπουτσή, (α’, ναι και τον Βεργή-Τζουμάκα), ο πληθωρικός Μπένυ επεκράτησε και εφορμά ακάθεκτος προς το νέο στόχο, την πρωθυπουργική καρέκλα!

   Γιά την στήλη, (και όποιον την παρακολουθεί συστηματικά), τα γεγονότα δεν δημιουργούν έκπληξη και το πράγμα ακολουθεί νομοτελειακά την προδιαγεγραμμένη του πορεία. Ο φαύλος πολιτικός σχηματισμός που λέγεται ΠΑΣΟΚ, σε όλο την παραγωγική του αλυσίδα, λειτούργησε άψογα. Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός να ανακοινώνει … εκατοντάδες χιλιάδες ψηφίσαντες, οι οργανωτές να συγκεντρώνουν και να στήνουν στην ουρά των εκλογικών κέντρων τον κάθε διερχόμενο… Πακιστανό, τα κανάλια, (οι σύγχρονοι… Μπιρσίμ), να φτιάχνουν … συμπαγή πλάνα λαού, οι Τρέμες και σια να… τρέμουν από συγκίνηση στο χαρμόσυνο άγγελμα της μεγάλης προσέλευσης, οι φανατικοί χαχόλοι να σπεύδουν με φανατισμό και ο Χοντροβαγγέλας, το βράδυ, να … πανηγυρίζει λέγοντας πως «το ΠΑΣΟΚ έβγαλε την ψυχή του»! Εννοείται, αφού προηγουμένως και γιά 2,5 χρόνια έβγαλε τη δική μας!

   Κατ’ επανάληψη έχει αναλυθεί από το blog αυτό, ο ψυχισμός του πασοκικού χώρου. Τόσον από πλευράς ηγεσίας και πολιτικών στελεχών, όσο και από πλευράς οπαδών.
   Γιά την οικονομία της ανάρτησης και του χρόνου του αναγνώστη, απλώς επαναλαμβάνεται μικρή σύνοψη μιάς μακρόχρονης παρατήρησης και μιάς εξονυχιστικής μελέτης του φαινομένου που λέγεται «πασοκισμός». Πρόκειται γιά συγκέντρωση και πολιτική σύμπηξη του χειρότερου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας, ανεξαρτήτως αρχικής ιδεολογικής προέλευσης, γαρνιρισμένου με το, περιστασιακά και κάτω από τις εκάστοτε ειδικές συνθήκες, μετακινούμενο ποσοστό ψηφοφόρων που δημιουργεί τελικά τις κυβερνητικές πλειοψηφίες. Υπό την «πεφωτισμένη» ηγεσία ιδιαίτατα φαύλων δημαγωγών, ιδιοτελών λαϊκιστών και λοιπών πολιτικών μετριοτήτων. Αποτέλεσμα, η αποθέωση της κομματικής αναξιοκρατίας, της γραφειοκρατικής γιγάντωσης ενός αντιπαραγωγικού και σπάταλου δημόσιου τομέα, της πελατειακής σχέσης αρχόντων και αρχομένων και μιάς διαπλοκής που -όλα μαζί- συνθέτουν ένα τεράστιο εργαστήρι διαφθοράς και τριτοκοσμικής λειτουργίας του κράτους. Τα διάφορα όζοντα αποστήματα που σπάζουν, ένα-ένα καθημερινά, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

   Η χθεσινή παρωδία ψηφοφορίας απέδειξε περίτρανα:
   - Τη συστηματική ψευδολογία, την παραπληροφόρηση και την πολιτικάντικη κουτοπονηριά της νέας ηγεσίας του «όλου» ΠΑΣΟΚ, που μόνο στόχο είχε, με το «φούσκωμα» του αριθμού των συμμετεχόντων, σε μιά ανούσια και άνευ νοήματος εκλογική διαδικασία, να συνεγείρει τους απογοητευμένους πασόκους, να συσπειρώσει τα διασκορπισμένα «πρόβατα» και να τονώσει το καταπτοημένο ηθικό όλων τους. Κάτι που σε επικοινωνιακό, τουλάχιστον, επίπεδο μοιάζει να πέτυχε αρκετά.
   - Παρ’ όλη την οικονομική συντριβή των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων, κατ’ εξοχήν πελατειακή δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται πως μιά σημαντική μερίδα συμπολιτών μας δεν «καταλαβαίνει Χριστό», κατά το λαϊκώς λεγόμενο. Αυτοί, θα παραμένουν πάντα πιστοί στο αυτοκτονικό σύνθημα: «ΠΑΣΟΚ και ξερό ψωμί»! Έστω και λιγοστό!
   - Όσοι πίστευαν, μεταξύ αυτών και κάποιοι φωνακλάδες κι ανερμάτιστοι διάσημοι δημοσιογράφοι, της κακής αράδας και της απ’ εδώ πλευράς, πως το ΠΑΣΟΚ θα πετύχει μονοψήφιο εκλογικό σκορ στις προσεχείς εκλογές, θ’ απογοητευτούν πικρά.
   - Όσες αριστερές δυνάμεις, κορδακίζονται αιδημόνως μπουρδολογώντας, αλλά με ανοιχτό το κομματικό «συρτάρι» και μαζεύουν δημοσκοπικές πασοκικές ψήφους, το βράδυ των αποτελεσμάτων θα τρίβουν έκπληκτες τα μάτια τους, αφού θα το βρουν, τελικά, τελείως άδειο.
   - Η απέναντι όχθη, αυτή του αστικού χώρου και των νοικοκυραίων που νοιάζονται τον τόπο, ξεκινούν την ημέρα τους σταυροκοπούμενοι και πιστεύουν πρώτα στο «φτιάξιμο» της πίτας με τίμιο ιδρώτα και μετά στο «μοίρασμά» της, αν δεν αφήσει στην πάντα τις γκρίνιες, τις μιζέριες, τις μικροαιτιάσεις και τις μικροέριδες και αν δεν σοβαρευτεί προ της κάλπης, θα προσφέρει γιά άλλη μία φορά άφθονο νερό στον πασοκικό μύλο.

   Ο κατακερματισμός των πολιτικών τους δυνάμεων και ο πρωτοεμφανιζόμενος σήμερα πολυκομματισμός, προϊόν της γενικότερης κρίσης που διέρχεται η χώρα δεν οδηγεί πουθενά. Δεν οδηγεί παρά μόνο σε μιά παρατεταμένη και καταστροφική ακυβερνησία. Ο Έλληνας, από αρχαιοτάτων χρόνων κυβερνιόταν πάντοτε στη βάση ενός δημοκρατικού δικομματισμού. Πολιτικές πολυδιασπάσεις συγγενικών κομμάτων και συμμαχικές κυβερνήσεις ήσαν έννοιες ανύπαρκτες στα ελληνικά πολιτικά ήθη και αταίριαστες με την ελληνική ψυχοσύνθεση. Και όποιος πιστεύει πως, μετά τις προσεχείς εκλογές, μπορεί να συγκροτηθεί κυβέρνηση «προγραμματικών συγκλίσεων» και άλλα τέτοια παραμύθια είναι αθεράπευτα αιθεροβάμων. Κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν πολιτεύτηκε ποτέ στη νεώτερη Ελλάδα με βάση σοβαρά και μακρόχρονα προγράμματα. Πολλώ δε μάλλον, όταν όλα τα υπάρχοντα κόμματα αρνούνται, προκαταβολικά, κάθε έννοια σύγκλισης και συνεργασίας.
   Ο αυτοσχεδιασμός, η προσωποπαγής ηγεσία και η ευμετάβλητη καιροσκοπική γραμμή υπήρξαν ανέκαθεν τα πολιτικά μας θέσφατα. Πορευτήκαμε πάντοτε πίσω από ισχυρές ηγεσίες, στην αρχή του «βλέποντας και κάνοντας», με μιά απέραντη και ποτέ εφαρμοζόμενη χαοτική πολυνομία και με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις του Συντάγματος, κατά το δοκούν της εκάστοτε περιστασιακής πλειοψηφίας και τη βούληση του «άρχοντα»-αρχηγού. Ο αείμνηστος Ανδρ. Μιχαλακόπουλος έλεγε πως Έλλην πολιτικός σημαίνει: «Χαρτί, μολύβι, γόνατο»!

   Είναι ηλίου φαεινότερο πως μία μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας, π.χ. ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, θα έχει σαν κυριότερο συστατικό την αλληλοϋπονόμευση και το τρικλοπόδιασμα. Χαμόγελα πάνω από το τραπέζι, κλωτσιές κάτω απ’ αυτό! Και, βεβαίως, σοβαρή δουλειά δεν πρόκειται να γίνει.
   Η οικονομική κρίση έβγαλε στη φόρα όλα τα πολιτικά «άπλυτα» και η θύελλα της αγανάκτησης που δημιουργήθηκε σαρώνει θεσμούς και πολιτικά πρόσωπα, αλλά μαζί και την νηφαλιότητα της σκέψης και τη λογική της απόφασης του απλού πολίτη. Η αποκάλυψη της απύθμενης σήψης, της διαφθοράς και της αθλιότητος σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα, θολώνει και αποπροσανατολίζει την ευθυκρισία του λαού, ο οποίος προτάσσει την οδηγούσα σε λανθασμένες αποφάσεις φούρια της δίκαιας μεν, αλλά αναποτελεσματικής, αγανάκτησης.
   Όποιος επιθυμεί πραγματικά την ανόρθωση της χώρας θα πρέπει να συμβάλει τώρα με την ψήφο του στην αποφασιστική και πλήρη αποπασοκοποίηση της Ελλάδος. Καθένας, από το πολιτικό του μετερίζι, την ιδεολογική του τοποθέτηση και τη συνείδησή του, να βοηθήσει στην, κατά το δυνατόν, εξάλειψη του θανατηφόρου καρκινώματος που λέγεται ΠΑΣΟΚ. Μόνο έτσι μπορούν να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάκαμψης και αλλαγής πλεύσης. Οι αριστεροί να συσπειρωθούν στο χώρο τους και οι δεξιοί στο δικό τους, αφήνοντας στο ΠΑΣΟΚ μόνο τον σκληρό πυρήνα του και, το σπουδαιότερο, μετεκλογικά να μην το περιλάβουν σε οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα!
   Οι καιροί δεν επιτρέπουν πολυτέλειες στήριξης κομματικών θραυσμάτων, πεισματικές αρνήσεις και ιδεολογικούς βυζαντινισμούς. Οι καιροί απαιτούν, περισσότερο από ποτέ, συσπειρώσεις περί τους ισχυρότερους πολιτικούς σχηματισμούς και όχι δονκιχωτικές περιπλανήσεις σε κομματικές παραφυάδες, μικροκομματίδια και λοιπά οχήματα προσωπικών μωροφιλοδοξιών. Όχι από στείρα αντίδραση ή πικρίες στην πρόσδεση σε… άρματα και καπρίτσια διαφόρων «ψώνιων» της πολιτικής, που οδηγούν την ψήφο μας στον Καιάδα της ανυποληψίας. Όχι στη χαμένη ψήφο! Όχι στην αποχή, όχι στο λευκό, όχι στο άκυρο. Ναι στην «θέση».
   Αφού, κακά τα ψέματα, ο τόπος θα πρέπει να κυβερνηθεί, ας μην τον αφήσουμε πάλι στα νύχια των αρπακτικών του ΠΑΣΟΚ. Ας πρυτανεύσει, στην εσχάτη των περιπτώσεων, η αρχή που λέει: «Το μη χείρον βέλτιστον». Και δεν υπάρχει χειρότερο «χείρον» από την συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην προσεχή κυβέρνηση!

   Όσο δεν γίνονται ακόμη αντιληπτά τα πραγματικά αίτια που έφεραν λαό και χώρα στο σημερινό τους χάλι και όσο δεν γίνεται κατανοητή η πρέπουσα θεραπεία, το σαράκι θα συνεχίζει να μας κατατρώει τα σωθικά.

Επίκαιρη και έγκαιρη προειδοποίηση.

Επικαιρότης

   Η στήλη ενημερώνει έγκαιρα, προαναγγέλλει και προειδοποιεί. Το τί παπαρδέλα έχει ν’ ακουστεί από τη στιγμή που θα πραγματοποιηθεί το πρώτο όνειρο του βουλιμικού γιά εξουσία φαφλατά κ. Ευφράδεια, ο οποίος μπέρδεψε το σούμο με την πολιτική, δεν περιγράφεται!

   Επικουρούμενος από τη γνωστή χαχόλικη χορωδία του ελλοχεύοντος πασοκισμού, θα καταρρίψει κάθε προηγούμενο ρεκόρ παραπλανητικής λογοδιάρροιας, προκειμένου να ξαναφέρει στο μαντρί του λακίσαντες οπαδούς του, πάλαι ποτέ, κραταιού ΠΑΣΟΚ.

   Όσο το προηγούμενο χαζό παιδί δεν μπορούσε ν’ αρθρώσει λέξη σωστά, τόσο ο γλωσσοκοπάνας διάδοχός του θα μας αλαλιάσει στη μπαρούφα. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται ο κίνδυνος! Ο καημένος ο Γιωργάκης σκόνταφτε συνεχώς στη γλώσσα του, ετούτου εδώ όμως, θα τρέχει ροδάνι! Και θα προσπαθεί να μας πείσει πως από εδώ και πέρα, τώρα που πήρε αυτός το τιμόνι, θ’ αρχίσουν να γεννούν και τα κοκόρια μας. Αρκεί να ξεχάσουμε τις αντιφάσεις, τις οβιδιακές μεταμορφώσεις, τα είπα-ξείπα, τα χαράτσια, τις αμετροέπειες με την τρόικα, την εξουθενωτική οικονομική πολιτική, που ως καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός μας εφαρμόζει.

   Από την Δευτέρα και μετά….. όλα θα αρχίσουν να πηγαίνουν πρίμα, με τον νέο καπετάνιο στο πηδάλιο!

   Ετοιμαστείτε γιά νέο ορυμαγδό προπαγάνδας και αποπροσανατολιστικών ανοησιών, από τα γνωστά κέντρα. Τρέμες, «Υποκριτές», Μπάμπηδες, Πάσχοι και λοιποί καλοθελητάδες, θα «πασχίζουν» να μας πείσουν γιά την ευδαιμονία που μας περιμένει στο… τέρμα του τούνελ, με αρχηγό και πρωθυπουργό μας τον Χοντροβαγγέλα!

   Ετοιμαστείτε και γιά την νέα κωλοτούμπα του «αυριανού» αρχιφαύλου του ελληνικού τύπου, (υπό την προϋπόθεση πως ο Ευφράδειας θα του τάξει δάνεια!).

   Και αντιδράστε κατάλληλα. Τώρα μάθατε, τώρα ξέρετε! Το ΠΑΣΟΚ είν’ εδώ, ενωμένο δυνατό! Παραμονεύει κρυμμένο, αφουγκράζεται και καραδοκεί!

   Αλίμονο αν ξανατσιμπήσουμε το δόλωμα. Με όσα φοβερά περί διαφθοράς και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος βγαίνουν στη φόρα εσχάτως, η αποπασοκοποίηση του κράτους αποτελεί το πρώτο και μοναδικό ζητούμενο της όποιας νέας κυβέρνησης που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές. Μιάς κυβέρνησης, οπωσδήποτε, θνησιγενούς λόγω κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων, η οποία όμως θα κριθεί απολύτως επιτυχημένη, αν κατορθώσει μόνον αυτό. Δηλαδή αν καταφέρει και στις προσεχείς συνδικαλιστικές αρχαιρεσίες των διαφόρων κλάδων του δημοσίου, το ΠΑΣΟΚ πάψει να φέρνει συντριπτικές πλειοψηφίες! Με όλα τα ευεργετικά και ευκόλως εννοούμενα συμπαρομαρτούντα.

Πασοκικά κορακίστικα και διευκρινιστικά αλαμπουρνέζικα!

Γιά γέλια και γιά κλάματα

   Επειδή επίκειται η ανάρρηση στο «θρόνο» του πληθωρικού παρλαπίπα κ. Ευφράδεια, οπότε, φαντάζομαι, θα αρχίσει μιά νέα εποχή δημόσιου λόγου, η στήλη κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στην, κρυστάλλινης διαύγειας, σαφήνειας και συγκροτημένης σκέψης, εποχή που μας εγκαταλείπει, μαζί με τον «ηγέτη» της, τον αυτιστικό «αξιοκράτη» Γιωργάκη.
   Αναδημοσιεύει αυτούσιο, με την αυθεντική σύνταξη κι ορθογραφία, ένα κείμενο «εκπρόσωπου τύπου» του Υπουργείου Οικονομίας, γιά να πάρετε μιά ιδέα του πνευματικού και μορφωτικού επιπέδου των ανθρώπων που ευρίσκονταν στο team που μας κυβερνούσε και μας κατέστρεψε, αλλά φιλοδοξεί να συνεχίσει να μας κυβερνά, γιά να….. μας ξανασώσει!
   Να τους χαιρόμαστε!!!




   ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΔΩΡΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΟΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ


ΟΤΑΝ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ Η ΚΑΡΥΣΤΟΣ ΔΙΑΝΥΕΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ ΜΕ ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΩΝ ΠΑΜΕ.
ΤΟΤΕ ΕΧΟΜΕ ΚΑΛΙΣΤΕΙΑ ΔΩΡΕΩΝ ΜΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΑΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
ΓΙΑ ΑΣΤΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ
ΑΝΕΜΟΓΕΝΗΤΡΙΕΣ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ
ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΔΩΡΕΕΣ!!!!
ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΤΙΣ ΛΑΚΟΥΒΕΣ ΤΩΝ ΣΤΥΡΩΝ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΟΙ ΔΑΣΟΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΪΚΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ 500 ΕΥΡΩ….
ΕΠΕΙΔΗ ΚΥΡΙΟΙ ΕΠΙΚΕΦΑΛΟΙΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ
ΠΡΟΣΒΑΛΕΤΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ,ΜΕ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΝΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ.
ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΚΑΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ


1.ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΜΟΓΕΝΗΤΡΙΩΝ

2. ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ , ΤΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟ,ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΛΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ
ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΙΓΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ & ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ

3.ΓΝΩΣΤΟΙ ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΟΛΟΤΟΥΜΠΕΣ

4.ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΔΩΡΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΟΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

5.ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΕΡΓΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΝΑ ΠΕΤΑΤΕ ΧΑΝΤΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΡΘΕΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ…

ΥΓ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΒΓΑΛΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΠΑΝΙΚΑ ΠΟΥ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ . ΜΕΤΑ ΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ ΜΕ ΛΟΒΕΡΔΟ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ (ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ) ΓΙΑ
ΕΠΑΓΡΥΠΝΙΣΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ…του Πρωην
Εκλεκτού τους !!!


ΜΕ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ & ΘΑΡΡΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ε. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΥΠΟΥ
τ. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΥΠΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΑΝΤΑΓ/ΤΑΣ & ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ

Το μόνο που μπορεί να προσθέσει η στήλη, είναι ν' αναφωνήσει:  Ολέ!!!

Χρεοκοπία και προσδοκία.

Επικαιρότης

   Γιά όσους, παρασυρμένοι από τη φαυλότητα των ΜΜΕ, δεν έχουν πληροφορηθεί, ή δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη τις συνέπειες της «επιτυχούς» έκβασης του PSI, η στήλη προσφέρει τις ασθενείς της δυνάμεις στην αντικειμενική και έγκυρη πληροφόρησή τους.

   Η Ελλάδα είναι πλέον και επισήμως μιά χρεοκοπημένη χώρα, στο έλεος των πιστωτών της. Οπότε όσα λέγονται και γράφονται, δεν αποτελούν παρά επιχρύσωμα του πικρού χαπιού. Ένα εύπεπτο «έκδοχο»! (Ωραία αρχαιοπρεπής λέξη που μάθαμε από την τελευταία κοκορομαχία γιατρών και Λοβέρδου).
   Όμως, όλα κι όλα, η χρεοκοπία μας έγινε κανονικά και συντεταγμένα! Όχι τσάτρα-πάτρα και άτακτα, όπως συμβαίνουν όλα σ’ αυτό τον τόπο! Είπαμε η χώρα αλλάζει και οργανώνεται, αρχής γενομένης από την χρεοκοπία της!

    Όποιος, ακόμη, δυσπιστεί ας αναλογιστεί πως τα ασφάλιστρα κινδύνου ενός τέτοιου γεγονότος, τα περίφημα CDS, θα πληρωθούν κανονικά. Δηλαδή όποιοι ποντάρισαν στην ελληνική χρεοκοπία θα εισπράξουν συνολικά 3,2 δις δολάρια! (Άντε καλοφάγωτα και σε καλή μεριά!).

    Οσονούπω, κοντός ψαλμός αλληλούια, έρχεται και το μεγάλο φαλιμέντο των ασφαλιστικών μας ταμείων, τα οποία δεν θα χάσουν μόνο το ποσό του «κουρέματος», δηλαδή το εξαερούμενο 53,5%, αλλά το σύνολο της ονομαστικής αξίας των παλαιών ομολόγων, από τα οποία μόνο ένα μικρό ποσοστό (15%) θα καταβληθεί στην ώρα του και με το υπόλοιπο θα συνταξιοδοτηθεί η…. επόμενη και μεθεπόμενη γενιά, αφού τα νέα ομόλογα, που θ’ αντικαταστήσουν τα κουρεμένα, θα εξοφλούνται μετά 30 χρόνια και βάλε! Και όλα αυτά, όχι γιά να μειωθεί το συνολικό χρέος, αλλά γιά ν’ αυξηθεί!

   Στην εύλογη ερώτηση, γιατί τότε γίνονται όλα αυτά και ποιό είναι, τελικά, το κέρδος της χώρας και το όφελος των δανειστών οι οποίοι ρισκάρουν τα λεφτά τους σε μιά χρεοκοπημένη χώρα, η απάντηση είναι απλή.

   - Η μεν Ελλάδα, με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, αποφεύγει την αποσύνδεση από την ζώνη του ευρώ, κάτι που θα σήμαινε πέταγμα στον ωκεανό, και μάλιστα χωρίς σωσίβιο, και διατηρεί ελπίδες ανάκαμψης υπό προϋποθέσεις. Γεγονός που περνάει μέσα από πόνο, αίμα και δάκρυα. Και, κυρίως, από αλλαγή νοοτροπίας που σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, να πάψουμε τις βλακείες τύπου: «Να μη γίνουμε Βουλγαρία, Εσθονία, Ινδία»! Όποιος δεν έχει μυαλό, και Βουλγαρία γίνεται και Μπαγκλαντές γίνεται και Βολιβία γίνεται! Βάζει μυαλό, διορθώνει την πορεία του και ξαναβγαίνει στην επιφάνεια. Αλλιώς κάθεται στον πάτο… βρίζοντας και πετώντας γιαούρτια.

   - Η δε Ευρώπη, με το τρυκ του «κουρέματος», αφ’ ενός αφήνει έξω από το κόλπο τα εις κρατικάς χείρας ελληνικά ομόλογα, (τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου, πάλι δικά μου!), τα οποία θα πληρωθούν στο ακέραιο και αφήνει τους ιδιώτες να πληρώσουν τη νύφη! Αλλά και απ’ αυτούς, οι μεγάλοι διεθνείς πιστωτικοί οργανισμοί έχουν προμηθευτεί τα περισσότερα τοξικά ελληνικά ομόλογα κοψοχρονιά, από την ελεύθερη αγορά. Δηλαδή από όσους έσπευσαν να τα ξεφορτωθούν γιά ν’ αποφύγουν μεγαλύτερη χασούρα! Οπότε κι αυτοί, μάλλον κερδισμένοι θα βγουν!
   Ένα ακόμη μεγάλο επίτευγμα των Ευρωπαίων δανειστών μας αποτελεί η, βάσει του αγγλικού δικαίου εμπράγματη εξασφάλιση του πρόσθετου δανειζομένου ποσού. Κάτι που, μέχρι τώρα, δεν υπήρχε στους προηγούμενους δανεισμούς και που η Ελλάδα, με το μαχαίρι στο λαιμό, αποδέχτηκε σήμερα.

   - Αλίμονο στους μικρούς επενδυτές που πίστεψαν στην εντιμότητα και φερεγγυότητα του ελληνικού κράτους και έβαλαν τον ιδρώτα τους απάνω του. Αλλά και στα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία που επένδυσαν εκεί τα αποθεματικά τους και τώρα κλαίνε τα λεφτουδάκια τους. Ένα κλάμα που θα γίνει πανελλήνιος θρήνος, όταν οι ασφαλισμένοι τους συνειδητοποιήσουν το τι σημαίνει, τελικά, «κούρεμα».

   Οπότε ας κρατήσουν οι χοροί και τα πανηγύρια, η αλήθεια είναι πικρή, ο δρόμος μπροστά μας ανηφορικός και η προσπάθεια που απαιτείται μεγάλη και πολύ δύσκολη. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις θριαμβολογίες αλλά και τις μεμψιμοιρίες κι ας στρωθούμε στη δουλειά, καθένας απ’ το μετερίζι του. Χωρίς συνθήματα, γιαούρτια και ανώφελες παρελθοντολογίες. Κοιτώντας μόνο μπροστά, το μέλλον.
   Ας θεωρήσουμε τη σημερινή μας κατάντια ως προσωρινή οπισθοχώρηση, προκειμένου να πάρουμε φόρα γιά να τρέξουμε πάλι προς τα εμπρός. Προς μιά καλύτερη ζωή. Δεν έχουμε άλλη εναλλακτική λύση.

   Με γνώση από τα λάθη του παρελθόντος και με επίγνωση πως η ζωή είναι, οπωσδήποτε, ωραία και συνεχίζεται….

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, «κουρεμένο», δυνατό!

Επικαιρότης

   Το πασοκικό συνέδριο έληξε με τεράστια επιτυχία! Και αμέσως άρχισε η αντίστροφη μέτρηση και μιά αγωνιώδης εβδομάδα.
   Η στήλη, αλλά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός κρατάει, πλέον, την ανάσα της, (ίσα που αναπνέει από μισό ρουθούνι), μέχρι ν’ ανοίξει και ο τελευταίος φάκελος της κρίσιμης ψηφοφορίας της επόμενης Κυριακής.
   Αναρωτιέμαι αν θα φτάσουν τα δέκα νύχια μου γιά το σχετικό αγωνιώδες μασούλημα. (Ήδη από χθές, πάει αυτό του αριστερού παράμεσου!). Ελπίζω ν’ αντέξω μέχρι τέλους και το αυτό εύχομαι στα εκατομμύρια των Ελλήνων που αγωνιούν μαζί μου.

   Το ερώτημα ένα, αλλά βασανιστικό. Θα εκλεγεί, επί τέλους, ο βουλιμικός γιά οφίτσια κ. Ευφράδειας αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ή θα έρθει πάλι δεύτερος κι ας τρέχει μόνος του;  Εκτός απροόπτου, όπως είπε και δαιμόνιος ρεπόρτερ στο ραδιόφωνο, θα πρέπει να βγει! Όχι τίποτε άλλο, αλλά γιά να υλοποιηθεί κι η περίφημη άφεση που είχε δώσει, ως μελλοντικός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, σ’ εκείνον τον μισοπάλαβο Ρέλλο, που του είχε πετάξει καφέ, προ πενταετίας!
   Πάντως το δίλημμα είναι οπωσδήποτε μεγάλο κι η απάντηση δύσκολη. Αν ζούσε σήμερα ο Σαίξπηρ και ξανάγραφε τον Άμλετ, στο σχετικό δραματικό διάλογο, ο πρωταγωνιστής θα κρατούσε μιά γουρουνοκεφαλή και θα έλεγε με πάθος:
   - To βγει or not to βγει ?
   Η αναμέτρηση τιτάνια, ανάλογη του πληθωρικού του δέματός του, της εκχυλίζουσας φλυαρίας και της πολιτικής του φαυλότητος!

   Από την άλλη πλευρά, η απογοήτευση του εκπροσώπου του «βαθέως» ΠΑΣΟΚ κ. Παπουτσή, καθώς και του «τσέλιγκα» του κινήματος κ. Τζουμάκα, ήταν φανερή και μεγάλη. Ο πρώτος, κατά το κοινώς λεγόμενο την «παπούτσισε» κανονικά, διαθέτοντας μόλις μία ντουζίνα υποστηρικτές, (πολύ λιγότερους από όσους θα έπαιρνα εάν διενοούμην να κατέβω υποψήφιος αποθηκάριος στον αθλητικό σύλλογο της Άνω Βάθειας) ενώ ο δεύτερος έμεινε με τα… τρία του στο χέρι! (Μέλη εννοείται!).

   Την διάχυτη μελαγχολία επιδεινώνει η κωμικοτραγική εικόνα του απερχομένου «ηγέτη», ο οποίος με ένα κύκνειο άσμα αναλόγου σοβαρότητος, (και σαρδάμ), με όσα μας είχε συνηθίσει, απέδειξε άλλη μία φορά πως βρίσκεται αλλού γι’ αλλού! Ίσως στην Ανδρομέδα, ή το Άλφα του Κενταύρου! Το όποιο χειροκρότημα στο τέλος της ομιλίας του, πιστώνεται στην ανακούφιση του «ξεφορτώματος», παρά οπουδήποτε αλλού!
   - Άει σιχτίρ, ξεκουμπίδια επί τέλους, που μας έκανες το κόμμα, απόκομμα!
   Και φεύγει, χωρίς να έχει καταλάβει τίποτε από όσα συνέβησαν επί παντοδυναμίας του και κυρίως το μέγεθος της συμφοράς που επέφερε στη χώρα! «Σήκω Αντρέα για να δεις το παιδί της «Αλλαγής»!

   Και γιά να σκεφτεί κανείς το μέγεθος της μηδαμινότητος του ανθρώπου, αρκεί να αναλογιστεί ότι αυτός τελειώνει, αποτυχημένος και χλευαζόμενος, στην ίδια ηλικία που ο πατέρας του γινόταν πρωθυπουργός και άρχιζε! Βεβαίως κάποιος μπορεί να αντιτάξει πως από όση καταστροφή κατάφερε να κάνει σε 15 χρόνια ο πατέρας, ο γιός πρόλαβε πολύ μεγαλύτερη σε, μόλις, δύο!

Ο «Λιγνός» απέθανε, ζήτω ο «Χοντρός»!

Θέσεις - Απόψεις

   Ο πασοκισμός, ως κοινωνικό φαινόμενο, προηγείται του ΠΑΣΟΚ. Ανέκαθεν προηγείτο.Υπήρχε πολύ πριν γεννηθεί το ψευδεπίγραφο κίνημα και επλανάτο στον αέρα μέχρι να φορεθεί γάντι στον πολιτικό φορέα που ίδρυσε ο ευφυέστατος Αντρέας και να πάρει, έτσι, σάρκα και οστά. Συνεπώς όσοι περιμένουν τον καταποντισμό του στις προσεχείς κάλπες θα απογοητευθούν.
   Ο ιδιότυπος αυτός πολιτικός σχηματισμός ανέκαθεν στηριζόταν, κατά κύριο λόγο, σε πλαστές και ψεύτικες ιδεατές εντυπώσεις που καλλιεργούσε εντέχνως στον λαό, οι οποίες όμως ακούγονταν πάρα πολύ ευχάριστα. Αποτελούσαν τον ορισμό του εύπεπτου λαϊκισμού και της ενθουσιώδους δημαγωγίας, η οποία έφτανε πάντα καλοδεχούμενα στ’ αυτιά της μάζας. Ποτέ δεν εξέφρασε τον ρεαλισμό της σκληρής πραγματικότητας, αλλά άφηνε πάντα να διαφαίνεται η γλυκιά ψευδαίσθηση της μύχιας προσδοκίας του κάθε οπαδού του.
   Ξεκινώντας από την προφανή φενάκη της ονομασίας του, (Σοσιαλιστικό), και την αστεία προσφώνηση «σύντροφοι», απευθύνθηκε στο συναίσθημα του κάθε αδικημένου, (πραγματικού ή αυτοθεωρούμενου ως τέτοιου).
   Προσεταιρίστηκε κάθε illusion και κάθε φαντασίωση παντός περιθωριοποιημένου, ή και αυτοπεριθωριοποιημένου, τμήματος του ελληνικού λαού, χτίζοντας ισχυρό ανάχωμα στην πορεία του προς την φυσική του στέγη, την αριστερά, την οποία καπηλεύτηκε και, κυριολεκτικά, ξεζούμισε και αδρανοποίησε.
   Ποντάρισε στο σύμπλεγμα, την μειονεξία, την αναξιότητα, την καθυστέρηση και, ειδικά, την αμορφωσιά, την οποία επιμελώς καλλιέργησε προκειμένου να εξασφαλίσει λοβοτομημένες άκριτες, αλλά φανατισμένες μάζες ψηφοφόρων.
   Κέντρισε απωθημένα, πραγματικά ή πλασματικά, με το μαγικό σύνθημα «αλλαγή», (το πιό λαϊκίστικο σύνθημα όλων των εποχών), και με την επίκληση των «μη προνομιούχων» δημιούργησε τα μεγαλύτερα σύγχρονα προνόμια, (ρετιρέ στις ΔΕΚΟ, συνδικαλισταρέους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους αλλά μη εργαζόμενους, αναξιοκράτες πρασινοφρουρούς, καρεκλοκένταυρους γραφειοκράτες, μιζαδόρους, κ.λπ., κ.λπ.).
   Έτσι κατάφερε, μέσω αυτών των «δωροδοκιών» και εξαπατήσεων να διαιωνίσει την κυριαρχία του, συνεπικουκουρούμενο από την φανατική, ιδιοτελή υποστήριξη της πλειονότητος των ΜΜΕ. Αν εξεταστεί, ένας προς ένας, οι μεγαλοκαρχαρίες των καναλιών και των εφημερίδων, ο πιό πάνω ισχυρισμός επιβεβαιώνεται πλήρως. Όλοι οι ζάπλουτοι μεγαλοεργολάβοι που μονοπωλούν κάθε δημόσιο έργο και κάθε …μεγκάλο κανάλι, ή διαθέτουν τεράστιο εμπορικό στόλο, κανάλια κι εφημερίδες, προκύπτουν γεννημένοι φανατικοί….σοσιαλισταί!

   Γι’ αυτό μην ξεγελιέστε από το σημερινό στρίμωγμα του ΠΑΣΟΚ στη γωνία. Σε λίγο θα δείτε τι όργιο προπαγάνδας θα επακολουθήσει στα κανάλια της διαφθοράς και της διαπλοκής.
   Η αλλαγή ηγεσίας θα προσδώσει νέο πρόσχημα, (ψευδέστατο, εννοείται), γιά πασοκική συσπείρωση κι ανασυγκρότηση. Ο πασοκισμός ποτέ δεν πεθαίνει!
   Ο νέος αέρας που θα φέρει η άνοδος στην ηγεσία του αντιπαθέστατου και μοχθηρού χοντρομπαλά παρλαπίπα, θα ξαναφουσκώσει τα άδεια πανιά του κόμματος, ξαναφέρνοντας στους μουδιασμένους πασόκους την ίδια μάταιη και έωλη αισιοδοξία. Κι ας είναι ο ίδιος ο κ. Ευφράδειας που άλλα έλεγε πέρυσι τον Ιούνιο, σχετικά με το χαράτσι της ΔΕΗ, και άλλα έκανε ένα μήνα μετά! Η διαβολικά ενορχηστρωμένη και ύπουλη υποστήριξη των καναλιών θα ξαναφέρει, έντεχνα, το κοπάδι στο μαντρί και θα κάνει το κόμμα του κ. Κουβέλη να μοιάσει με προφυλακτικό μετά….τη χρήση. Ζαρωμένο κι άχρηστο!
   Κι ας ήταν η αλλοπρόσαλλη, ανεύθυνη, επιπόλαιη κι εγκληματική διακυβέρνηση του χαζού αυτιστικού παιδιού με το βαρύ όνομα, που άνοιξε διάπλατα την πόρτα του ΔΝΤ στη χώρα. Με όλες τις καταστροφικές συνέπειες που ήδη βιώνουμε και θα στιγματίζουν ανεξίτηλα κάμποσες επόμενες γενιές, βυθισμένες στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Όλα θα ξεχαστούν στη στιγμή!

   Δυστυχώς, λαοί που δεν παραδειγματίζονται από τα λάθη τους, είναι καταδικασμένοι να τα ξαναζήσουν!
   Η στήλη έχει την βεβαιότητα ότι αυτό θα συμβεί, ευχόμενη να πέσει έξω. Κοντός ψαλμός, αλληλούια!

To PSI, οι «προδότες» και το απύθμενο θράσος!

Θέσεις - Απόψεις

   Το τι είναι τα «ομόλογα» είναι πλέον περίπου γνωστό. Οι πιό παλιοί τα ξέρουν και ως «ομολογιακό δάνειο». Δίνεις στο κράτος τα ωραία σου λεφτά κι εκείνο σου δίνει μιά απόδειξη που αναγράφει πότε και πως θα στα επιστρέψει.

   Από την δεκαετία του ’50, ο Μαρκεζίνης, τότε υπουργός Οικονομικών, (ή Συντονισμού, μου διαφεύγει επακριβώς ο ρόλος του), είχε υποχρεώσει τα ασφαλιστικά ταμεία να τοποθετούν τα αποθεματικά τους σε τέτοια κρατικά ομόλογα. Και μάλιστα με μηδενικό τόκο!
   Αυτό το κραυγαλέα ληστρικό τροπάρι σταμάτησε κάπου το ’84. Δηλαδή σταμάτησε το «κραυγαλέα», ενώ παρέμεινε μόνο το «ληστρικό», αφού, λέει, το κράτος θα τους κατέβαλε του λοιπού κάποιον ελάχιστο τόκο. Πάντως πολύ μικρότερο απ’ αυτόν της ελεύθερης αγοράς.
   Αντιστάθμισμα αυτής της χαμηλής απόδοσης, θα μπορούσε να αντιτάξει κάποιος την, υποτιθέμενη, μεγάλη ασφάλεια της επένδυσης με ταυτόχρονη συμβολή στην ανάπτυξη της χώρας, αφού το κράτος αύξανε έτσι την ρευστότητά του με χαμηλό κόστος χρήματος. Δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο, ας πούμε όλοι ικανοποιημένοι!

   Με το σημερινό άθλιο τερτίπι που εφάρμοσαν στην πλάτη του μπερδεμένου λαού, που παρακολουθεί αποσβολωμένος όλους αυτούς τους ακαταλαβίστικους χειρισμούς και τους επίσης ακατανόητους συνδυασμούς των 3 - 4 κεφαλαίων γραμμάτων του αγγλικού αλφαβήτου, που ενώ βλέπει πως του κατεδαφίζουν τη ζωή, του λένε πως αυτός θα πρέπει να χαίρεται!
   Να βλέπουμε, λένε, το «επιτυχημένο» (!) αποτέλεσμα των «σκληρών προσπαθειών» του χοντροπατάτα μελλοντικού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και να πανηγυρίζουμε έμπλεοι χαράς, με δάκρυα στα μάτια και ούρα στα σώβρακα, γιά το μεγάλο του επίτευγμα! Γιατί επιτυχία διαλαλούν, ο αμετροεπής Ευφράδειας, ο τραπεζίτης-πρωθυπουργός Παπαδήμος και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, την αποσύνθεση των ασφαλιστικών Ταμείων και την διάλυση του κοινωνικού ιστού! Και όποιος διαφωνεί και αρνείται να συμμετάσχει σ’ αυτή τη χασούρα, βάζοντας μάλιστα, από μόνος του το κεφάλι στη γκιλοτίνα …. βυσσοδομεί γιά τη χρεοκοπία της χώρας και άρα είναι…. προδότης!
   Ας προσπαθήσουμε, με απλά λόγια, να βάλουμε μιά τάξη στα πράγματα.

   - Κατ’ αρχήν, με όλη αυτή την ιστορία των ανταλλαγών των ομολόγων και τη νέα δανειακή σύμβαση, μακροπρόθεσμα, το δημόσιο χρέος όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά, αντιθέτως, αυξάνει! Γλιτώνουμε 100 δις και φορτωνόμαστε 130! Η απλή αριθμητική και η απλή λογική, αυτό λένε!! Το προκύπτον όφελος, γιατί υπάρχει τέτοιο, έγκειται στο ότι το φέσι που «βγάζουμε» είναι πληρωτέο στο εγγύς μέλλον, ενώ αυτό που «φοράμε» θα πληρωθεί σε… 30 χρόνια και βάλε! Δηλαδή ακριβώς η ίδια τακτική του διαβόητου Αντρέα! «Δος ημίν σήμερον και άφες…..». Σε τριάντα χρόνια, ποιός ζει και ποιός πεθαίνει!
   Ο πονηρός Ευφράδειας, επί του προκειμένου κάνει την πάπια! Αυτός τώρα κορδώνεται, (σαν το άλλο, το χαζό!), ότι έσωσε τη χώρα και κάποιοι άλλοι στο μέλλον, (όταν εμείς θα βλέπουμε πως φυτρώνει το ραδίκι, εκ των κάτω προς τα άνω), θα τραβιόνται να ξεπληρώσουν τα σημερινά «κερατιάτικα». Παίρνοντας συνεχώς «νέα μέτρα» και βρίζοντας τον μακαρίτη τότε, αλλά φλύαρο σήμερα, χοντροπατάτα κ. Ευφράδεια, με το χρέος που τους φόρτωσε!

   - Η διαδικασία «κουρέματος», όπως την εμφανίζουν, εντέχνως και εκ του πονηρού παρασιωπά την δραματική θέση των ταλαίπωρων ιδιωτών ομολογιούχων, αφού τα πάσης φύσεως δικά τους κρατικά αντίστοιχα, φρόντισαν οι «εταίροι-αιμορουφήχτρες μας να τα εξαιρέσουν από το κρεβάτι του Προκρούστη, (όχι κορόιδα θα ήσαν!).
   Όσοι μπουν στο «κουρείο» θα ακολουθήσουν την εξής διαδικασία. Κατ’ αρχήν γύρω στο μισό, (53%) της ονομαστικής αξίας των παλιών ομολόγων θα εξαερωθεί αυτομάτως και ως δια μαγείας! Κάποιο μικρό ποσοστό, νομίζω το 15%, θα πληρωθεί στη λήξη των παλιών ομολόγων και το υπόλοιπο…. χαίρετε! Πάρε νέα ομόλογα από 30 χρόνια και πέρα! Με χαμηλό, μάλιστα, επιτόκιο και …. πορέψου! Δηλαδή, ζήσε Μάη μου! Υπολογίστε τώρα πληθωρισμούς και το μήκος…. της ζωής σας και…. τρέχα γύρευε! Τα παλιά ομόλογα, στην πράξη, εξανεμίζονται.

   - Αυτά είδαν τα Ταμεία που αρνήθηκαν την εκούσια συμμετοχή τους στο περίφημο PSI, χωρίς βεβαίως ν’ αποφύγουν τελικά το μοιραίο, αφού με κάποια, επίσης ακαταλαβίστικη, (σ’ εμένα), διαδικασία, θα κουρευτούν κι αυτά, θέλουν δεν θέλουν! Δηλαδή η ουσιαστική επιλογή που είχαν μοιάζει κάπως έτσι: «Ή αυτοκτονείς, ή σε σκοτώνω»!
   Στην πράξη τώρα, με τη ρητορική τους άρνηση τα Ταμεία θέλησαν να τονίσουν την τραγική κατάσταση στην οποία θα περιέλθουν καθώς από το σύνολο των διαθέσιμων που πίστευαν ότι έχουν στο συρτάρι τους, υπό μορφή κρατικών ομολόγων, στην πραγματικότητα τώρα θα διαθέτουν ένα μικρό μόνο μέρος αυτών. Τα υπόλοιπα θα γίνουν … καπνός! Αν υπολογιστεί δε πως η βασική πηγή εσόδων τους, που είναι οι εισφορές των εργαζομένων μελών, στερεύει απελπιστικά λόγω ανεργίας ενώ οι δαπάνες, δηλαδή το πλήθος των συνταξιούχων τους, αυξάνεται αλματωδώς, (καθ’ όσον πατείς με, πατώ σε, όλοι σπεύδουν να χωθούν στην ομπρέλα της σύνταξης), τότε η ασφυξία είναι προ των πυλών! Κι ας λένε ό,τι θέλουν ο μειλίχιος τραπεζίτης-πρωθυπουργός, ο βλοσυρός χοντρομπαλάς παρλαπίπας κι ο αξούριγος τέως εργατοπατέρας κ. Εργόσημος.

   Όμως, το να χαρακτηρίζεις κάποιον «προδότη», επειδή αρνείται ν’ αυτοκτονήσει, κάνοντάς σου τη χάρη και προκειμένου να δοξαστείς εσύ εν φαυλότητι, πάει πολύ! Πάρα πολύ! Και το θράσος ακόμη έχει τα όριά του!!

Ο ανεκδιήγητος κ. Ρόμπερτ ντε Σπύρο!

Επικαιρότης

   Υπάρχουν κάποια πράγματα που όσα Valium κι αν καταπιείς, γιά να μένεις ήρεμος και πράος και να κρατάς το νευρικό σου σύστημα σε ισορροπία, (σε βαθμό βέβαια που να μην αποκτήσεις βλέμμα απλανές και να μοιάζεις «φευγάτος»), το αποτέλεσμα καθίσταται αμφίβολο. Καθ’ όσον με το που τα ακούς, τινάζεσαι ολόρθος, σαν ελατήριο -τίννννννν- και πηδάς μέχρι το ταβάνι!
   Κάτι τέτοιο μου συνέβη, όταν σε πρωινή εκπομπή της TV, γνωστός διοικητής μεγάλου ασφαλιστικού ιδρύματος, από τους σκληρότερους πρασινοφρουρούς της χώρας και εκλεκτόν μέλος του εσμού που κυβέρνησε και διέλυσε τον τόπο, περίπου πανηγύριζε γιά την «επιτυχή» έκβαση και θρίαμβο του διαβόητου PSI!
   Ιδού και η επιχειρηματολογία του, όσον αφορά το ίδρυμα που διοικεί:
   - Τα εις χείρας του οργανισμού ομόλογα του δημοσίου ανέρχονται στο ποσόν του 1,4 δις ευρώ, τα οποία μετά το «κούρεμα» θα γίνουν 700 εκατομμύρια. Όμως στην ελεύθερη αγορά τα ελληνικά ομόλογα διακινούνται, περίπου, στο 20% της ονομαστική τους αξίας, οπότε ο οργανισμός μας, ουσιαστικά, διαθέτει μόνον 280 εκατομμύρια ευρώ και άρα ανταλλάσσοντας τα υπάρχοντα ομόλογα και παίρνοντας νέα, αξίας 700 εκατ., βγάζουμε και κέρδος!
   Η οικονομική λογική του Καραγκιόζη διατυπωμένη από ένα σύγχρονο τέτοιον!
   Όμως ο θρασύτατος πρωταγωνιστής του πασοκικού θιάσου σκιών, (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, έριξε έξω και τον προϋπολογισμό του κόμματός του, οδηγώντας τους απλήρωτους υπαλλήλους του σε διαμαρτυρίες, καταλήψεις και άλλα τέτοια ωραία, προκειμένου να εισπράξουν κάποια, μπόλικα, οφειλόμενα μηνιάτικα), παρασιωπεί το γεγονός πως τα ασφαλιστικά ταμεία δεν τζογάρουν τα ομόλογά τους, αλλά τα κρατούν στο συρτάρι τους και τα εισπράττουν, ατόφια, στη λήξη τους.
   Ο θεσμός της αγοράς κρατικών ομολόγων λειτουργεί στην κατεύθυνση του αμοιβαίου συμφέροντος. Τα μεν ασφαλιστικά ταμεία επενδύουν σε σίγουρο μέρος, (υποτίθεται, τρομάρα τους!) που είναι το κράτος, με λογικό κέρδος, το δε κράτος αξιοποιεί και εκμεταλλεύεται, κατά το δοκούν, τα αντλούμενα κεφάλαια. Έτσι, και υπό κανονικές συνθήκες τα ομόλογα εξοφλούνται κανονικά και στην ονομαστική τους αξία! Ποτέ νωρίτερα, εκτός αν λόγοι ανωτέρας βίας σπρώξoυν ένα ταμείο να εκποιήσει ομόλογο μπιρ παρά, δηλαδή με χασούρα! Κάτι που σημαίνει κακοδιαχείριση του συγκεκριμένου ταμείου.
   Εν προκειμένω, ο αδιάντροπος διοικητής, προσποιείται πως δεν καταλαβαίνει ότι το «κούρεμα» των ομολόγων του ιδρύματος που διοικεί σημαίνει ακαριαία εξαέρωση του ημίσεως των αποθεματικών του, τα οποία μάλιστα θα έληγαν στο προσεχές μέλλον, (700 εκ. ευρώ), καθώς και αντικατάσταση των υπολοίπων 700 εκ. με άλλα ομόλογα, απώτατης ημερομηνίας πληρωμής. Γεγονός που, ουσιαστικά, του στερεί τη ρευστότητα γιά πάρα πολλά χρόνια, με άμεσο αντίκτυπο στις υποχρεώσεις του ιδρύματος προς τους πολυπληθείς ασφαλισμένους του. Αν μάλιστα συνυπολογιστεί και η δυσμενής οικονομική συγκυρία της αγοράς που αφαιρεί εισφορές, (απολύσεις), και προσθέτει δαπάνες, (άνεργοι), τότε τα πράγματα, γιά το ταμείο, γίνονται τραγικά. Όμως το φερέφωνο-διοικητής, υποστηρικτής του χοντροπατάτα κ. Ευφράδεια, πανηγυρίζει!

   Σημειωτέον, ο εν λόγω κύριος που με κάτι τέτοιους σοφούς υπολογισμούς και χειρισμούς, μπατίρησε, ως ταμίας, το κόμμα του, επιχειρεί με τα αντίστοιχα λαμόγια της απέναντι όχθης, με ανάλογα απατεωνίστικα κόλπα, (τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια), να κουρέψουν και τα χρέη των κομμάτων τους!
   Δεν ξέρω τι θα βγει απ’ όλη αυτή την ιστορία, όμως, προς το παρόν, θαυμάζω την ανεκτικότητα και την καρτερία του «περήφανου» λαού μας που στενάζει ξελιγουριασμένος και καταφεύγει σε συσσίτια των Δήμων και της Αρχιεπισκοπής, με την αφελή προσδοκία πως θα τους σώσουν αυτοί που τους έριξαν στον γκρεμό

Απίστευτο, καταπληκτικό, μεγαλοφυές!

Επικαιρότης

   

   Όποιος θεωρεί ακόμη ότι η Ελλάδα ανήκει στις προηγμένες δυτικές δημοκρατικές χώρες και πως αποτελεί κράτος δικαίου και άλλες τέτοιες παπαρδέλες, πλανάται πλάνην οικτρά και του αξίζει κάθε εύσημον αφέλειας και χαζομάρας!

   Επίσης, όποιος θεωρεί το επιτελείο του Υπουργείου Οικονομικών, με επί κεφαλής τον χοντροπατάτα, (επίθετο αρυόμενο από την επικαιρότητα), κ. Ευφράδεια, ως κοινούς απατεώνες, αδικεί κατάφωρα την συμπαθή τάξη…. των κοινών απατεώνων, υπό την κλασσική τους μορφή!

   Το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο θα πρέπει να ανατρέξει στις ρίζες και τις πηγές του και να προσπαθήσει να ανακαλύψει καινούργιο ορισμό που να «χρωματίζει» επακριβώς το μέγεθος του διεστραμμένου, απατεωνίστικα, μυαλού τους. Μετά την υπουργοποίηση Μπαμπινιώτη οι ελπίδες εναποτίθενται στον λογοπλάστη κ. Χρ. Γιανναρά και τον λόγιο κ. Σαρ. Καργάκο.

   Πάντως το βιβλίο Γκίννες θα καταγράψει, οπωσδήποτε, το κατωτέρω περιγραφόμενο νέο ρεκόρ μεγαλειώδους απάτης, που προβλέπεται να παραμείνει γιά πολύ καιρό ακατάρριπτο.
   Μετά από πλήθος αντιφατικών εγκυκλίων, οδηγιών, διαταγών και …φημών, επίτηδες διαχεομένων προς δημιουργία σύγχυσης, αφού ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, είχε θεωρηθεί ως νόμιμη και επιτρεπτή η δυνατότητα πληρωμής, από ολόκληρο τον λογαριασμό της ΔΕΗ, το ποσόν του ρεύματος, πλην του χαρατσίου, το οποίον…… μπλα, μπλα, μπλά, θα παρεπέμπετο, προς είσπραξη, στον έφορο! Μάλιστα, πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, (μη δημοσιευθείσα ακόμη), το επικύρωσε.

   Στην κατεύθυνση αυτή είχαν, ήδη, κινηθεί πολλοί ταλαίπωροι Συνέλληνες, θεωρούντες -οι αφελείς!!!!- πως κινούνται νομίμως, βάσει της τσέπης και της συνείδησής τους, και συνεπώς προς τους νόμους του κράτους και την αντισυμβαλλόμενη ΔΕΗ, η οποία καθ’ όλα τα προηγηθέντα, δεν δικαιούται πλέον να τους διακόπτει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, εφ' όσον της καταβληθεί το αντίτιμο της κατανάλωσης. Έτσι πίστευαν. Αμ, δε!

Παραγνώρισαν οι δύσμοιροι τα τεράστια αποθέματα δολιότητος του ανεκδιήγητου χοντρομπαλά, ο οποίος ετοιμάζεται, οσονούπω, να πάρει τη σκυτάλη αρχηγίας από το χαζό παιδί, και ν' αρχίσει κι αυτός , με τη σειρά του, …. να μας «σώζει»!

   Έτσι, προχθές, κυκλοφόρησε εγκύκλιο που λέει πώς, ό,τι ποσόν καταβλήθηκε από τον λογαριασμό ΔΕΗ, πηγαίνει κατά πρώτον στην πληρωμή του χαρατσιού και….. μετά, αν περισσεύει κάτι, στο ρεύμα και τα υπόλοιπα!!! Οπότε η διακοπή νομιμοποιείται, αφού ο λογαριασμός θα πρέπει να εξοφλείται πλήρως, γιά να θεωρείται ο καταναλωτής συνεπής στις, προς ΔΕΗ, υποχρεώσεις του, αφού τα τελευταία ευρώ θα αφορούν το ρεύμα! Κι εσείς που πιστεύατε άλλα, -πριιιιιτς- σας την έφερε!  

   Δοξάστε τους! Και μετά εμπιστευθείτε και ξαναψηφίστε τους!   

Ελληνικές υπερβολές!

Θέσεις - Απόψεις

   Με την κομμουνιστική φιλοσοφία, όπως είναι γνωστόν, με χωρίζουν παρασάγγες. Τόσο ως οικονομικό σύστημα, όσο και ένεκα του καταναγκαστικού τρόπου επιβολής και του μονολιθικού του χαρακτήρα.
   Όμως, πέραν από κάθε διαφωνία, θα ήμουν άδικος, (και δεν θέλω να είμαι), αν δεν παραδεχόμουν πως σαν πολιτικός οργανισμός το ΚΚΕ αποτελεί το πιό έντιμο και πιό λεβέντικο κόμμα, από όλο το ελληνικό πολιτικό φάσμα. Χωρίς πολλές περιστροφές στις θέσεις του και χωρίς πολιτικάντικες κωλοτούμπες. Απελπιστικά αμετακίνητο, παρά τους «προοδευτικούς» του αυτοχαρακτηρισμούς.
   Βεβαίως, ως ΚΚΕ εννοώ τα παλιά ιστορικά και «διαβασμένα» στελέχη, που καθορίζουν την ιδεολογική γραμμή και όχι τα συμπλεγματικά νεαρούδια της εποχής μας, στα οποία κυριαρχεί ο «τριαμισμός», ( 3Μ = Μιζέρια, Μοχθηρία, Μίσος), και η «κατεδαφισιομανία».
   Σαν παράδειγμα παίρνω τον Πασαλίδη, τον Ηλιού, τον Θεοδωράκη, τον Γλέζο, κ.α. Και πάνω απ' όλους τον ασύλληπτης, κατ' εμέ, εντιμότητος και ευπρέπειας, Λεωνίδα Κύρκο.
   Βασικά θεωρώ τις δογματικές γραμμές του ΚΚΕ ξεπερασμένες από την σύγχρονη εποχή, που την καθορίζει, (όπως και όλες τις εποχές άλλωστε), η τεχνολογία της. (Γιά μένα οι παγκόσμιες και αναλλοίωτες πνευματικές αξίες «φοράνε» πάντα το εκάστοτε τεχνολογικό κουστουμάκι της εποχής τους και αναλόγως προβάλλονται).
   Πάντως, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ιδεολογική καθαρότητα, αυτοσεβασμό στα δόγματά του και, προ πάντων, συνέπεια. Και εγώ το κάνω αδίστακτα.

   Επομένως, δεν ξενίζει καθόλου η επίσημη τοποθέτηση του κόμματος, τόσο στο θέμα της πατάτας, όπως και, παλαιότερα, στο θέμα των «αγανακτισμένων», (που μετέτρεψε, στο τέλος, το Σύνταγμα σε βραζιλιάνικη φαβέλα), με τις οποίες συμφωνώ απολύτως!
   Θεωρώ και τα δύο φαινόμενα ως τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος. Κοινό τους χαρακτηριστικό η δικαιολογημένη αγωνία του κόσμου και η απελπισμένη αναζήτηση διεξόδου στα αδιέξοδα που βιώνει. Και όπως είναι φυσικό, ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του. Χωρίς όμως να αποφεύγει, τελικά, τον πάτο!
   Εν προκειμένω, και τα δύο τα χαρακτηρίζει η σπουδή, η υπερβολή, η προχειρότης στην οργάνωση και, το σπουδαιότερο, η αλυσιτελής προοπτική. Μοιάζουν και τα δυό, (και ό,τι άλλο σχετικό ήθελε επακολουθήσει στο μέλλον), σαν πασχαλιάτικο πυροτέχνημα. Όπως ξεφούσκωσαν οι «αγανακτισμένοι», έτσι θα ξεφουσκώσει και το «πατατικό»!

   Σαν προσωρινή λύση και έμπνευση, η «επανάσταση της πατάτας», είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και δίνει μιά μικρή οικονομική ανάσα και ένα μήνυμα αλληλεγγύης, όμως, μεσοπρόθεσμα, πιστεύω ότι κρύβει και αρκετές παγίδες, (κατανάλωση και σαβούρας, ταξική ανθρωποφαγία, κ.λπ.), χωρίς να παραβλέψουμε και την δημιουργούμενη πατατοϋστερία που οδηγεί σε βλακώδεις ενέργειες. Π.χ. είδα σε κανάλι «ξανθιά», (το χρώμα της κώμης δικαιώνει, τυχαία, κάποια ρατσιστικά ανέκδοτα τα οποία βρίσκω σαχλά), να δηλώνει υπερηφάνως ότι αγόρασε 60 κιλά πατάτες! Αλήθεια, σαν πόσα άτομα έχει η οικογένειά της και πόσες πατάτες θα τρώνε ημερησίως, προλαβαίνοντας το σάπισμα του προϊόντος!
   Αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς πως το όλο «πατατικό ζήτημα» γίνεται γιά μερικά λεπτά ανά κιλό, ενώ γύρω μας χορεύουν και χάνονται δισεκατομμύρια, σε μειώσεις μισθών ή συντάξεων, κομπίνες, μίζες, χαράτσια, φοροδιαφυγές και σπατάλες, τότε το πράγμα παίρνει μιά άγρια γραφικότητα!
  
   Μιά θαυμάσια και ουρανοκατέβατη ευκαιρία αποπροσανατολισμού του ζαλισμένου, από τις αλλεπάλληλες σφαλιάρες, κοσμάκη!
   Οι απανταχού πολιτικάντηδες τρίβουν τα χέρια τους και οι λαϊκιστές των καναλιών, που βλέπουν τα νούμερα της τηλεθέασής τους ν' ανεβαίνουν, το ίδιο!
   Εδώ ο κόσμος χάνεται και το μ…ί «πατατίζεται»!

Ο «Πέριτο» Μορένο. Μια ζωή-περιπέτεια, σαν παραμύθι. (Μέρος ΙΙ)

Επικαιρότης

   Επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, αλλά και η υπόθεση έχει γενικότερο ενδιαφέρον, όπως θα φανεί πιό κάτω, συνεχίζω στο πνεύμα της προηγούμενης ανάρτησης.

   Ο Πέριτο Μορένο υπήρξε μιά εξέχουσα φυσιογνωμία της Αργεντινής. Αυτής της σπουδαίας χώρας που οι περισσότεροι Έλληνες γνωρίζουν μόνο από το ποδόσφαιρο, ή το τανγκό! (Μαραντόνα, Μέσσι και, ίσως, Κάρλος Γκαρντέλ). Ένας σπουδαίος οικολόγος, πριν η Οικολογία γίνει του συρμού, μετά το καμπανάκι που χτύπησε η μαμά Φύση.
   Το πραγματικό του όνομα ήταν Φρανσίσκο Πασκάσιο Μορένο. Το «πέριτο» αποτελεί επίθετο που σημαίνει στα ισπανικά κάτι σαν εμπειρογνώμονας ή εξπέρ. Κάτι τέτοιο. Ένας τίτλος που του απεδόθη λόγω της αυθεντίας και των πολλαπλών υπηρεσιών που προσέφερε στη χώρα του.

   Γεννήθηκε το 1852 και από νεαράς ηλικίας έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον στις Φυσικές Επιστήμες και τη λατρεία της Φύσης. Εκείνη την εποχή η Αργεντίνικη ανεξαρτησία ήταν πολύ φρέσκια, το δε νότιο τμήμα της, η Παταγονία, ήταν κυριολεκτικά terra incognita, δηλαδή άγνωστη γη. Εντελώς αραιοκατοικημένη από ολιγάριθμες, σχετικά, ινδιάνικες φυλές, οι οποίες με τον εποικισμό από τους λευκούς Ευρωπαίους, που από το 1880, περίπου, συνέρεαν στην περιοχή κατά πλήθη, δυστυχώς, εξολοθρεύτηκαν ή απορροφήθηκαν.

   Εδώ αξίζει να αναφερθεί κάτι που πολύς κόσμος αγνοεί. Κάποιες φυλές αυτοπροσδιορίζονταν με ονόματα που έληγαν σε «τσε». Π.χ. Τεχουέλτσε, Μαπούτσε, κ.λπ. Το «τσε» στα ινδιάνικα σημαίνει «άνθρωπος». Από εκεί πήρε το παρατσούκλι του ο ατίθασος επαναστάτης «Τσε» Ερνέστο Γκεβάρα, ο οποίος, σημειωτέον, ήταν Αργεντίνος.

   Ξαναγυρίζουμε στον Μορένο. Από τα 21 του, με την περιπέτεια στο αίμα και την αγάπη του γιά τη φύση άρχισε τα εξερευνητικά του ταξίδια στην Παταγονία. Μπορεί το γεγονός να φαίνεται σήμερα περίεργο, όμως τότε όλη εκείνη η περιοχή ήταν ανεξερεύνητη και αχαρτογράφητη. Λόγω μάλιστα του ιδιαίτερα άγονου και τραχέως εδάφους, (πάμπα), με ψηλά βουνά, παγετώνες και εχθρικές γιά τον άνθρωπο συνθήκες, δεν είχε αρχικά, κινήσει το ενδιαφέρον των Αργεντίνων γιά εποικισμό. Η βόρεια εύφορη χώρα, σε συσχετισμό με τον μικρό αριθμό κατοίκων, τους έφτανε και τους περίσσευε!
   Μέχρι τότε οι όποιες αναφορές γιά τον απώτατο και αφιλόξενο νότο, οφείλονταν στα αναφερόμενα του Μαγελλάνου, του Δαρβίνου και λίγων ακόμη παλαβών που τολμούσαν τον περίπλου της ηπείρου, είτε γύρω από το Ακρωτήριο Χορν, είτε, κόβοντας δρόμο κι αφήνοντας έξω τη Γη του Πυρός μέσω των Στενών του Μαγελλάνου, όπου τερματίζεται η Παταγονία. (Απέναντι ευρίσκεται η Γη του Πυρός, η οποία αποτελεί χωριστό νησί).
   Ήδη μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών, της Αργεντινής και της Χιλής, είχε αρχίσει ένας εντονότατος ανταγωνισμός, σχετικά με την κατοχή και κυριαρχία επ’ αυτών των νέων και άγνωστων εδαφών, ο οποίος επεκτεινόταν και γενικότερα σε συνοριακές διαφορές καθ’ όλο το μήκος των συνόρων τους. Με συνεχείς προστριβές και μικροσυγκρούσεις.
   Οι διαφορές των δύο χωρών άρχισαν το 1849, όταν οι Χιλιανοί έστησαν έναν παράλιο οικισμό στην σημερινή Πούντα Αρένας, επί των Στενών του Μαγελλάνου.
   (Σημ. Η πόλη σήμερα βρίσκεται σε περιορισμό κυκλοφορίας ανθρώπων, κάποιες ώρες την ημέρα, λόγω του ότι στον ουρανό της «παρκάρει» η τρύπα του όζοντος που προκαλεί καρκίνο στο δέρμα! Απίστευτα πράγματα!).
   Οι Αργεντίνοι όταν πληροφορήθηκαν πως οι Χιλιανοί σκόπευαν να εποικίσουν και την απέναντι πλευρά της ηπείρου, την εκβολή του ποταμού Σάντα Κρούζ στον Ατλαντικό, θορυβήθηκαν και οργάνωσαν εξερευνητική αποστολή γιά να κόψουν κίνηση και να προλάβουν τον επεκτατισμό της Χιλής. Σ’ αυτή μετέσχε κι ο Μορένο, του οποίου έγινε πλέον βίτσιο η εξερεύνηση της Παταγονίας.
   Οι περιπέτειες του σπουδαίου αυτού ανθρώπου θα μπορούσαν να γεμίσουν τις σελίδες ενός ογκώδους βιβλίου! Με άλογο, με κανό ή πεζοπορώντας ακόμη, περιπλανιόταν μόνος με συνεχή κίνδυνο της ζωής του, αφού κόντεψε να κολατσιστεί από μιά πούμα ή να ξεπαστρευτεί από ιθαγενείς. Χαρτογραφούσε κι εξερευνούσε μιά τεράστια περιοχή της Παταγονίας. Την πιό ορεινή και δύσβατη. Ανακάλυψε πλήθος ποταμών και λιμνών, όπως την ομορφότερη λίμνη της Παταγονίας, την Νάχουελ Χουάπι, (ινδιάνικη ονομασία) και την λίμνη Αρζεντίνο, αλλά -τραγική ειρωνεία- δεν μπόρεσε να αντικρίσει τον περίφημο παγετώνα που πήρε, κατόπιν και τιμής ένεκεν, το όνομά του, φτάνοντας λίγο προ αυτού! Οι αναφορές, σημειώσεις του απετέλεσαν πολύτιμο συμβουλευτικό υλικό της κυβέρνησης του Μπουένος Άυρες, προς μεγάλη δυσαρέσκεια των κυβερνητικών γραφειοκρατών
   Όμως το σπουδαιότερο έργο του υπήρξε η διευθέτηση της συνοριακής γραμμής μεταξύ Αργεντινής και Χιλής, γεγονός που τερμάτισε κάθε μακροχρόνια διαφορά, προστριβή και έριδα μεταξύ των δύο χωρών.

   Το 1896, οι δύο χώρες όρισαν από έναν εμπειρογνώμονα, οι οποίοι υπό την επιδιαιτησία της Βρετανικής Κυβέρνησης θα καθόριζαν τα σύνορα τους, γιά μήκος περίπου 4000 χλμ. Οι Χιλιανοί όρισαν τον «εξπέρ» τους Ντιέγκο Μπάρρος Αράνα και οι Αργεντίνοι τον «εξπέρ» τους, (εξ ου και το όνομα Πέριτο), Φρανσίσκο Πασκάσιο Μορένο.
   Ο Χιλιανός επρόκειτο γιά ανιαρό βυζαντινολόγο, γραφειοκράτη του κερατά, ο οποίος προσερχόταν στις διαπραγματεύσεις με βιβλία, χάρτες, σημειώσεις και πολυλογία, ενώ ο Μορένο πρότεινε κάτι απλό, σοφό και μεγαλειώδες, συνάμα. Κάτι που προέκυπτε από τη γνώση που είχε αποκτήσει στην πράξη, όταν είχε περπατήσει, σπιθαμή προς σπιθαμή, σχεδόν όλη την οροσειρά των Άνδεων.  Ο Αράνα φλυαρούσε κι ο Μορένο είπε μία φράση μόνο:
   - Οι κορυφογραμμές που χωρίζουν τα νερά θα δώσουν τη λύση!
   Έτσι όπου τα νερά τραβούν γιά τον Ειρηνικό, το έδαφος θα ανήκει στη Χιλή και όπου κατευθύνονται προς τον Ατλαντικό, στην Αργεντινή! Ένα νέο «αυγό του Κολόμβου»!
   Εννοείται πως ο επιδιαιτητής Άγγλος Βασιλιάς Εδουάρδος ο Ζ’, τον Νοέμβριο του 1902, τάχθηκε με αυτή την άποψη και το συνοριακό πρόβλημα Αργεντινής – Χιλής, έληξε, μιά γιά πάντα, και με τον καλύτερο και σαφέστερο τρόπο, αποφευγομένης πλέον, και της γενικής σύρραξης η οποία σοβούσε επί χρόνια.
   Μάλιστα, στις 13 Μαρτίου του 1904, σε ένα κακοτράχαλο κι επικινδυνοδέστατο συνοριακό σημείο σε υψόμετρο 3832 μ.,(νομίζω η θέση λέγεται Ουσπαλάτα, ή κάπως έτσι), στη διαδρομή Μεντόζα – Σαντιάγκο, έστησαν ένα μεγάλο άγαλμα του Χριστού. Τον περίφημο «Χριστό των Άνδεων, τον Λυτρωτή». Γιά να θυμίζει το γεγονός πως τα δύο κράτη λυτρώθηκαν από ένα σοβαρότατο χρόνιο αγκάθι στις σχέσεις τους!
   Δυστυχώς, οι οδηγοί των τουριστικών πούλμαν αποφεύγουν, σαν το διάβολό τους, να φέρουν τους τουρίστες κοντά στο Χριστό, φοβούμενοι, λόγω της δύσκολης διαδρομής, μην τουμπάρουν και παν όλοι κατά διαόλου!

   Στον Μορένο, του οποίου οι υπηρεσίες εκτιμήθηκαν δεόντως, παραχωρήθηκε, (η πατρίς ευγνωμονούσα), ένα τεράστιο κτήμα στην περιοχή της αγαπημένης του λίμνης Νάχουελ Χουάπι, το οποίο φρόντισε οικολογικά και το μετέτρεψε σε Εθνικό Πάρκο, που και κληροδότησε στο κράτος μετά τον θάνατό του, το 1919.
   Όποιος σήμερα κάνει τη διαδρομή των τριών λιμνών, μεταξύ Χιλής και Αργεντινής, αρχίζοντας από το χιλιάνικο Πουέρτο Βάρας μέχρι το αργεντίνικο Σαν Κάρλος ντε Μπαριλότσε, ή και αντίστροφα, (Σημ. Κατά το National Geographic, αποτελεί μία από τις 3 ωραιότερες διαδρομές του κόσμου!), λίγο πριν φθάσει στο Μπαριλότσε, πάνω σε μιά μικρή νησίδα θ’ αντικρίσει έναν πελώριο λευκό σταυρό. Είναι το σημείο όπου αναπαύεται ο Φρανσίσκο Πασκάσιο Μορένο, ή απλά, ο «Πέριτο» Μορένο. Ένας σπουδαίος Αργεντινός οικολόγος, σ’ ένα μνήμα, πραγματικά… απέριττο!

Ο παγετώνας Πέριτο Μορένο. Ένα θαύμα της Φύσης.

Επικαιρότης

   Η οικονομική εξαθλίωση και η πολιτική εξαχρείωση της χώρας μονοπωλούν την προσοχή του κόσμου και του επιτείνουν την κατάθλιψη.
   Σαν πρόσκαιρη φυγή από το θλιβερό και μονότονο αυτό μοτίβο, η στήλη σήμερα θ’ αναφερθεί σ’ ένα μοναδικό και θαυμαστό φαινόμενο της Φύσης. Τον παγετώνα Πέριτο Μορένο και το «σπάσιμό» του. Κάτι που φευγαλέα, συνοπτικά και χωρίς καλή γνώση του φαινομένου, ανέφεραν σήμερα τα κανάλια, στις πρωινές τους ειδήσεις.

   Λόγω επαγγελματικής ασχολίας, έχω δει τον παγετώνα αυτόν κάμποσες φορές και έχω ευτυχήσει, από καθαρή σύμπτωση, να δω και ένα τέτοιο «σπάσιμό» του!
   Ως γνωστόν παγετώνα λέμε τις τεράστιες μάζες πάγου που δημιουργούνται από μεγάλες συγκεντρώσεις χιονιού, το οποίο κάτω από την πίεση του βάρους του και με δεδομένο το ότι λόγω ψύχους το χιόνι δεν λειώνει, αλλά συμπυκνώνεται μετατρεπόμενο σε παραμένοντα πάγο. Η Ανταρκτική φιλοξενεί το 85% περίπου των παγκόσμιων παγετώνων, η Γροιλανδία το 12% και όλος ο υπόλοιπος κόσμος, το εναπομένον 4%!
   Η Παταγονία, το νοτιότερο τμήμα της Νοτίου Αμερικής, γειτονεύουσα με την Ανταρκτική φιλοξενεί κάμποσους παγετώνες. Ο Πέριτο Μορένο είναι ένας απ’ αυτούς και, ασφαλέστατα, ο δημοφιλέστατος του κόσμου. Γιατί είναι ο μόνος παγετώνας που… περπατάει και συνδέεται με ένα εκπληκτικό φυσικό φαινόμενο!
   Ο Πέριτο Μορένο ξεκινάει από το έδαφος της Χιλής, (από το Παγοπέδιο της Παταγονίας, όπως λέγεται, το οποίο συνθέτουν πολλές μονίμως παγωμένες βουνοκορφές των Άνδεων, με ύψος από 2100 έως 2950 μ. και το οποίο γεννά πλήθος παγετώνων), έχει μήκος περίπου 30 χλμ., επιφάνεια περίπου 260 τετρ. χλμ. και κατευθυνόμενος ΒΑ, φτάνει και χύνεται στην Λάγκο Αρζεντίνο, επί του Αργεντινού, προφανώς, εδάφους, σε μέτωπο 4 χλμ., περίπου.
   Αξίζει να σημειωθεί, παρενθετικά, ότι η λίμνη αυτή έχει ένα περίεργο ανοιχτό γαλάζιο χρώμα, ακριβώς όπως το χρώμα της σημαίας της Αργεντινής! Το χρώμα, το όνομα της λίμνης και το χρώμα της αργεντίνικης σημαίας συνδέονται κυκλικά! Λέγεται, μάλιστα, πως αυτό το περίεργο χρώμα της λίμνης οφείλεται στην διάλυση ορισμένων και ειδικών αλάτων.
   Τα τριάντα χιλιόμετρα του μήκους του παγετώνα, στη βάση του, αποτελούν ουσιαστικά μιά βουνοπλαγιά, μιά κατωφέρεια, επί της οποίας η γραμμή ισορροπίας αρχίζει από υψόμετρο 1150μ. (πάνω από τη στάθμη της θάλασσας) και καταλήγει στα 185 μ., (πάνω από τη στάθμη της θάλασσας), που είναι η στάθμη της λίμνης Αρζεντίνο. Η συσσώρευση χιονιού από το Παγοπέδιο της Παταγονίας δίνει μιά παροχή πάγου και μιά ροή στον παγετώνα που κινείται, έτσι, με ταχύτητα 2,20 μέτρων ανά ημέρα στο μέσον και 0,35 στις πλευρές του. Την προώθηση, αλλά και την ταχύτητα καθόδου του παγετώνα προς την λίμνη δεν την εξασφαλίζει μόνο η κλίση του εδάφους, δεν θα αρκούσε, αλλά και ένα ακόμη χαρακτηριστικό φαινόμενο των παγετώνων. Οι ακτίνες του ήλιου που χτυπούν ένα παγετώνα δημιουργούν κάποια λιωσίματα στην επιφάνειά του, (μαζί και επικίνδυνες βαθύτατες ρωγμές!), έτσι το νερό που ρέει και φτάνει στη βάση του δημιουργεί ένα είδος γλίστρας, η οποία ενισχύεται και από όσο νερό δημιουργείται από τη θερμότητα της τριβής που αναπτύσσεται κατά την κίνηση αυτού του όγκου. Οπότε ο γιγαντιαίος παγετώνας ωθούμενος από τη συνεχή τροφοδοσία του με τις ποσότητες του νέου χιονιού που προστίθενται κατά τους ψυχρούς χειμωνιάτικους μήνες, κατεβαίνει προς τη λίμνη όπου σχηματίζει ένα ύψος παγωμένου μετώπου 50 έως 70 μ. πάνω από την επιφάνειά της και περίπου 140 μ., κάτω απ’ αυτήν, μέσα στο νερό! Και εκεί, σε όλο το μήκος που είπαμε, (4 χλμ.), ο παγετώνας «μαδάει» λειώνοντας από τον ήλιο και γεμίζει τη λίμνη με γαλάζια παγόβουνα που κόβονται με ξερό κρότο, πέφτουν με θορυβώδη παφλασμό και λικνίζονται στο νερό, παρασυρόμενα από τους ανέμους, μέχρι να λειώσουν κι αυτά τελείως!

   Μέχρις εδώ, το φαινόμενο είναι κοινό γιά εκατοντάδες παγετώνες, όμως η συνέχεια καθιστά τον Πέριτο Μορένο μοναδικό!
   Όπως αυτός πέφτει στη λίμνη, δημιουργώντας μέτωπο στην όχθη της, περί το μέσον του μετώπου και στην απέναντι όχθη υπάρχει μιά μεγάλη μύτη ξηράς που λέγεται Χερσόνησος Μαγελλάνου, με την οποία δημιουργείται ένας πολύ στενός λαιμός στη λίμνη. Από τη μιά ο Μορένο, από την άλλη η μύτη της χερσονήσου. Όπως κατεβαίνει, λίγο-λίγο, ο παγετώνας μπαίνει στη λίμνη, η οποία στο σημείο εκείνο δεν έχει και πολύ μεγάλο βάθος, προχωρεί και έρχεται κάποια στιγμή που ενώνεται με την απέναντι Χερσόνησο του Μαγελλάνου, χωρίζοντας έτσι τη Λάγκο Αρζεντίνο στα δύο! Αποκόπτεται ένα τμήμα της που λέγεται Μπράτσο Ρίκο. Στο Μπράτσο Ρίκο όμως, που ανεξαρτητοποιείται σαν μιά αρκετά μεγάλη λίμνη, χύνονται ποτάμια που την τροφοδοτούν συνεχώς με νερό και της ανεβάζουν τη στάθμη, έναντι της υπόλοιπης λίμνης Αρζεντίνο η οποία έχει σταθερή στάθμη, αφού αυτή εκτονώνεται με τον ποταμό Ρίο Σάντα Κρουζ, που την αδειάζει τραβώντας γιά την θάλασσα, τον Ατλαντικό.
   Η συνεχώς αυξανόμενη διαφορά στάθμης των δύο λιμνών δημιουργεί τεράστια υδροστατική πίεση στον, μόλις λίγων δεκάδων μέτρων πλάτους, «παγοφράχτη» που δημιούργησε ο παγετώνας. Και όταν αυτή ξεπεράσει κάποια τιμή, ο «φράχτης» δεν αντέχει και σπάει με έναν εκκωφαντικό θόρυβο που ακούγεται στην πλησιέστερη πόλη, το Ελ Καλαφάτε, που απέχει 60 χλμ. από το σημείο!
   Μετά το σπάσιμο οι λίμνες ξαναενώνονται και μιά τεράστια ροή νερού μεγάλης ταχύτητας, από το Μπράτσο Ρίκο προς την μάνα-Λάγκο Αρζεντίνο, εξισορροπεί τις στάθμες σε διάστημα λίγων ωρών, κάνοντας τα παγόβουνα τις πάνω λίμνης να μοιάζουν με οτομοτρίς, καθώς κουτρουβαλάν από το στενό πέρασμα! Και μόλις ισορροπήσει το νερό, αρχίζει πάλι ο νέος κύκλος δημιουργίας φράγματος, μέχρι το επόμενο «σπάσιμο», κ.ο.κ.!

   Στατιστικά έχει παρατηρηθεί πως το φαινόμενο επαναλαμβάνεται με μέση συχνότητα τα 4 χρόνια και τους Γιαπωνέζους των καναλιών στημένους, απίκο, με τεράστια επαγγελματικά σύνεργα, (κάμερες, ηχοληπτικά μηχανήματα, κ.λπ.), ή και μεμονωμένοι, ιδιωτικά, από νωρίς! Η ιστορία του Μορένο έχει, φαίνεται, μεγάλη απήχηση στην Ιαπωνία!
   Ευνόητο είναι πως οι κλιματολογικές συνθήκες ποικίλουν από έτος σε έτος, και ο κύκλος δεν έχει απόλυτη ακρίβεια περιοδικότητος. Όμως τα δύο τελευταία σπασίματα έπεσαν μέσα στον μέσο όρο.

   Όποιος έχει παρακολουθήσει το καταπληκτικό αυτό γεγονός εκ του σύνεγγυς, περιδιαβαίνοντας το στενό, ελικοειδές μονοπάτι που οι Αργεντίνοι κατασκεύασαν γιά τους χιλιάδες, πλέον, τουρίστες-παρατηρητές, (στην πρώτη μου μετάβαση, το 1994, ήμασταν τρεις κι ο κούκος!), στην Χερσόνησο Μαγελλάνου, λίγα μέτρα φάτσα από τον γίγαντα παγετώνα, θα έχουν θαυμάσει, από πρώτο χέρι, την ανίκητη δύναμη και το μεγαλείο της μεγάλης μας μάνας, της Φύσης. Αλλά και όσοι δεν το είδαν, αλλά μπορούν να το φανταστούν, παρομοίως.