Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Ένας μικρός και πρόχειρος λογαριασμός.

Επικαιρότης

   Το αλάφιασμα του κόσμου έχει χτυπήσει γιά τα καλά κόκκινο. Η απόγνωση από την οικονομική εξαθλίωση και την βέβαιη πλέον επιδείνωση της κατάστασης, έχει ξεπεράσει τα όρια της κατάθλιψης και προχωρεί ακάθεκτη στο σκοτεινό τούνελ του παραλογισμού και της επιθετικότητος.
   Ανθρώπους γνωστούς γιά τη λογική, την πραότητα και την ευγένειά τους, τους βλέπεις και δεν τους αναγνωρίζεις. Μάτι θολό, βλέμμα απλανές και παραμιλητό στο δρόμο, λες και μιλούν σε κρυμμένο κινητό. Η ενστικτώδης τρομαγμένη τους αντίδραση σε κάθε τι μη αναμενόμενο μαρτυρά τεταμένες αντένες και ετοιμότητα άμυνας.
   Ο κοινωνικός ιστός διαλύεται ταχύτατα μέσα στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και καλό θα ήταν να προετοιμαστούμε γιά τα χειρότερα.

   Μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή κατάσταση το πολιτικό μας σύστημα ετοιμάζεται, μακάριο κι αμέριμνο, γιά την επόμενη μέρα. Ψηφίζοντας στο άψε-σβήσε, ό,τι του σερβίρει η τρόικα:
   - Φέρε και μένα, μπάρμπα, να ψηφίσω!
   Κατά τα άλλα, το ΠΑΣΟΚ εξαντλεί την γαλατική του ευγένεια, μέχρι να ξεκολλήσει από την καρέκλα τον μοιραίο κι ανίκανο αρχηγό του, τιμώντας με την επιδεικνυόμενη υπομονή, τον ιδρυτή, παμπόνηρο πατέρα και όχι τον κατεδαφιστή, πανύβλακα υιό. Και κατόπιν με τον χοντρομπαλά κ. Ευφράδεια, ως νέο αρχηγό, θα ετοιμαστεί γιά το μπανάκι στην Κασταλία πηγή που θα το αποδώσει παρθένο κι άσπιλο στην εκλογική μάχη. Γιά νέους άθλους, νέους φόρους, νέες μειώσεις εισοδημάτων, νέες κομπίνες και νέες μάσες.
   Ο Σαμαράς, χωρίς να παραδειγματιστεί από το κάζο του χαζού παιδιού, αν και έξυπνος αυτός, πέφτει στην ίδια λούμπα της εξουσιολαγνείας και του άσβεστου πόθου της «καρέκλας».
   - Να γίνω πρωθυπουργός, γιά μιά μέρα μόνο κι ας πεθάνω!
   Και δείχνει να βλέπει μόνο το τυρί και όχι τη φάκα! Φίδι κολοβό που τον περιμένει κι αυτόν, από την επόμενη κιόλας μέρα που θ’ αναλάβει, αν αναλάβει, την πρωθυπουργία. Μόνο αν είναι φακίρης θ’ αντιμετωπίσει, και γιά λίγο μόνο, τα καρφιά που θα βγάλει ο θρόνος του. Ο Τσίπρας ακονίζει τα νύχια του!
   Ο Κουβέλης, αιφνιδίως ανακάμψας από τα αζήτητα, τρίβει τα χέρια του καθώς δεν προλαβαίνει να μετρά δυσαρεστημένους πασόκους που ενσκήπτουν στο «μαγαζί» του με ρυθμό εισόδου λαθρομεταναστών στον Έβρο! Όμως ας μην σπεύδει κανείς να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα από τα τρέχοντα γκάλοπς, αφού ο πασοκισμός, που προηγήθηκε και προηγείται πάντα του ΠΑΣΟΚ, ποτέ δεν πεθαίνει. Κι ας λέει ο Τράγκας ό,τι θέλει! Κοντός ψαλμός αλληλούια.
   Ο πολυσχιδής ΣΥΡΙΖΑ πάλι, απάνω που πάει να τσιμπήσει το κατιτίς του από την δυσαρέσκεια του κοσμάκη, κάποια μύγα τους τσιμπάει, μιά τον Τσίπρα, μιά τον αφελή Στράτα-Στρατούλη, και -τσουπ- δίνουν μιά στραβοκλωτσιά κι αδειάζουν την καρδάρα. Τελευταίο κατόρθωμα η υποστήριξη των μπαχαλάκηδων και οι, δίκην Κλουζώ, πανέξυπνες διαπιστώσεις τους, περί του ποιού των κουκουλοφόρων και την ουσιαστική στήριξη προς αυτούς που τρομάζει τους νοικοκυραίους.
   Όσο γιά το ΚΚΕ, καλύτερα αφήστε στον πόνο και τα βάσανά του. Όσο μπόι λείπει από τη γραμματέα του, άλλο τόσο μυαλό λείπει κι από τη γραμμή του. Μία απέραντη μονολιθική και παλαιολιθική μονοτονία. Όλο νέες ιδέες και ρηξικέλευθες προτάσεις είναι! Όμως, όλα κι όλα, «προοδευτικός» παλαιολιθισμός! Το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, ο καπιταλισμός, η εργατική τάξη, η πάλη, η αντεπίθεση, κ.λπ. Τα κλασσικά!
   Άφησα τελευταίο τον Καρατζαφέρη, (το γιό του σανοπώλη), γιατί πολύ αμφιβάλλω αν μέχρι τέλους θα βρίσκεται αυτοτελώς στην παλαίστρα! Πιθανότατα, με τις κωλοτούμπες του να πάει γιά βρούβες ή να φάει τον πατρικό σανό.

   Η εκλογική φούρια και η αποπροσανατολιστική ρουκέτα του εκατομμυριούχου βουλευτή, εκτρέπει την προσοχή από ένα μείζον, κατά την ταπεινή γνώμη της στήλης, θέμα. Την στάση των αποστατών, όλων των κομμάτων. Η υπόθεση αναδεικνύει ανάγλυφα την ιδιοτέλεια και την υποκρισία του πολιτικού συστήματος.
   Αρχίζω από την έντιμη και λεβέντικη στάση, που θα έπρεπε να κρατήσει έκαστος:
   - Δεν σας παίζω, ρε! Αρνούμαι! Η ψυχή μου παραμένει στην ιδεολογία του κόμματός μου, αλλά αρνούμαι να συμπράξω σε όσα δεν επιτρέπει η συνείδησή μου! Φεύγω και παίξτε μόνοι σας! Κι εκεί που έφτυσα, δεν γλείφω!
   Κάθε επιστροφή ή ένταξη αλλού, σε άλλο κόμμα, δείχνει ιδιοτέλεια, αρχομανία, ασυνειδησία και φτηνό επαγγελματισμό. Και ο κόσμος θα πρέπει να το προσέξει και τιμωρήσει, αν συμβεί. Γιατί πώς είναι δυνατόν να εμπιστευθείς έναν που συμπλέει με κάποιον, που πριν από λίγο πλακωνόταν κι έβριζε. Κατάντια που ευτελίζει και μετατρέπει ένα κορυφαίο λειτούργημα σε προσοδοφόρο επάγγελμα. Και μάλιστα σε καιρούς κρίσης.
   Άλλη μεγάλη ξεφτίλα, μαλλιοτράβηγμα με χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση, αναμένεται από την υποδοχή των «αποστατών», εκ μέρους των κομματικά «πιστών».
   - Ρε πού…., εγώ έμεινα, ψήφισα «ναι», τρώγοντας τις μούντζες και τα γιαούρτια και τώρα θα ’ρθεις εσύ, ωραίος και καλός, να μου το παίξεις φιλολαϊκός αντιμνημονιακός και να μου πάρεις την προίκα! Σου τρώω το γούργουρα, ρε! Όξω!

   Επίσης, η κουτοπονηριά των ηγεσιών θα δώσει σίγουρα άφεση στα απολωλότα, προκειμένου να μαζέψει ψηφαλάκια κι όλη λεβεντιά κι ο τσαμουκάς περί κομματικής πειθαρχίας, πάει περίπατο! Ιφιγένεια στο θυσιαστήριο, προκειμένου ο ούριος άνεμος που θα φέρει το κόμμα στην εξουσία να φουσκώσει τα πανιά μας! Ο Σαμαράς το ξεκίνησε ήδη κι ο Ευφράδειας, στοιχηματίζω, θα είναι η πρώτη του ενέργεια, όταν έλθει «εν τη βασιλεία» του.
   Γελοιότητες, μικροπρέπειες και ασέβεια προς τον πολίτη, χάριν του οποίου, τάχα, γίνονται όλα. Τρομάρα μας!

ΥΓ. Κι ο φαντομάς εκατομμυριούχος ακόμη αναζητείται! Προσωπικά θα εκπλαγώ αν, τελικά, οι «προνοητικοί» ασφαλειοθήρες που αναζήτησαν τη σιγουριά των ήρεμων νερών γιά τον μπεζαχτά τους, προκύψουν κάτω των εκατό!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου